Le beau tétin 

Clémant Marot

Tetin refaict,  plus blanc qu' un oeuf,

Tetin de satin blanc tout neuf,

Tetin qui fais honte àla Rose,

Tetin plus beau que nulle chose

Tetin dur, non pas Tetin, voyre,

Mais petite boule d' Ivoire,

Au milieu duquel est assise

Une Fraise ou une Cerise

Que nul ne veoit, ne touche aussi,

Mais je gage q’il est ainsi:

Tetin donc au petit bout rouge,

Tetin qui jamais ne se bouge,

Soit pour venir, soit pour aller,

Soit pour courir, soit pour baller:

Tetin gauche, Tetin mignon,

Tousjours loin de son compaignon,

Tetin qui portes tesmoignage

Du demourant du personnage,

Quand on te voit, il vient à maintz

Une envie dedans les mains

De te taster, de te tenir:

Mais il se fault bien contenir

D’en approcher, bon gré ma vie,

Car il viendroit une autre envie.

O  Tetin, ne grand ne petit,

Tetin meur, tetin d’appetit,

Tetin qui nuict et jour criez:

Mariez moy tost, mariez!

Tetin qui t’enfles, et repoulses,

Ton gorgias de deux bons poulses,

A bon droict heureux on dira

Celluy qui de laict t’emplira,

Faisant d’un Tetin de pucelle,

Tetin de femme entiere et belle.

Perfecte tiet, blanker dan een ei

Tiet, van fris en hagelwit satijn,

Tiet, die de  roos beschaamt

Tiet, mooier dan al wat bestaat

Harde tiet, wel nee, geen tiet,

Eerder een bol van wit ivoor

Met midden op een bes of  kers

Die niemand ziet of roert,

Maar weten die ik het wel heel zeker.

Tiet dus, met dat kleine roze eindje,

Tiet , roerloos, immer en altijd

zowel bij het lopen als bij het ballen.

Linker tiet, allerschattigste tiet,

Altijd ver van zijn gezellinnetje,

Tiet, sier voor heel het personage,

Wie je ziet krijgt op stond

Goesting in de vingers

Om je te betasten, te bevingeren:

Maar deksels, hou je toch maar in,

Een andere goesting komt dan snel!

Tiet, niet te groot, niet te klein

Rijpe tiet, appetijtelijke tiet,

Tiet die dag en nacht verzucht:

Huw me vlug! Huw me!  

Tiet, die al rijzende de borst

Ruim twee duim zwellen doet!

Noem terecht gelukkig, hij die

Haar met moedermelk beschenken zal,

En uit een jonge maagdentiet

Een vrouwentiet vormt, vol en mooi. 

© W. Schuermans

Een blason is een lofdicht over een deel van het vrouwelijk lichaam.  De Franse hofdichter Clément Marot (1496-1544) schreef er meerdere. Dit blazoen, hoeft het gezegd, bezingt de vrouwelijke borst.

Het gedicht werd op muziek gezet door Clément Janequin (1485-1558). Beluister bijlage.