Eindbestemming San Diego is bereikt! Morgen nog een kort tripje naar het "International Friendship Park", wat volgens het boekje de echte eindbestemming is. Dat ging er vandaag echt niet meer af..

Een hele mooie trip vandaag, buiten de wat drukkere regio's van San Diego hier en daar echt een super mooie dag met overwegend fietspaden en zelfs een ferry.

Mooie uitzichten onderweg.

En onze vrienden waren er weer. Heel talrijk aanwezig hier in La jolla en je kan er echt naast gaan staan (wat sommige niet al te slimme mensen dan ook doen).

Het blijven uiteraard wel wilde dieren. Ik heb me echter verschillende keren afgevraagd wie er nu eigenlijk wie aan het bekijken is.. Ik denk dat ze ons ook best grappig vinden..

De foto is niet echt gelukt, maar omdat een filmpje niet lukt, wou ik hem er toch echt bij doen. 

Een 4-tal zeehonden waren aan het surfen op de golven, echt waar! Ze lieten zich meevoeren door de golven om dan op het strand terug richting zee te zwemmen. Tientallen keren na elkaar. 

Een ander soort hond, had er blijkbaar ook plezier in..

En dan uiteindelijk: San Diego. Foto vanop de Ferry, waar het aan de overkant nog verder gaat via mooie fietspaden richting de Mexicaanse grens.

Een best mooie trip vandaag, al had ze een aantal verrassingen in petto.

De dag startte met heel wat heuveltjes op een weg met het nodige verkeer. Niet zo best, maar dat verandert vanaf Dana Point. 

Eerst en vooral zag ik hier voor de tweede keer de Catalina Express: een boot naar Catalina Island vanop verschillende locaties (waaronder ook Long Beach). Interessant voor op de terugweg misschien..

Vanaf Dana Point gaat het ook verder langs volledig gescheiden fietspaden (of dat was tenminste de bedoeling)..

 

Mooie strandjes langs de grilligere kust.

Maar ook weer een aantal verborgen strandjes, diep beneden de rotsen waar je heel wat moeite moet voor doen om er te geraken.

Hele rustige fietspaden ver weg van de autostrade, heerlijk toch! 

Ai, de fietsroute gaat door Camp Pendleton. Een militair terrein waar je een vergunning voor nodig hebt om er door te mogen.

De vriendelijke soldaat wat verder op wist me te vertellen dat je die kan verkrijgen in Oceanside, mijn eindbestemming van de dag..

Doe echter geen moeite: sinds 2016 zijn de regels verstrengd en krijg je enkel een vergunning na een grondige safety screening en moet je bovendien in de US wonen. Op de snelweg dus.. maar valt echt super mee: de pechstrook is breed en zeer proper. Denk er enkel aan af te slaan aan de rest stop en er nadien terug op te komen (vermijd gevaarlijk oversteken).

Je een stukje de Freeway 1 neemt.. Een gezellige 4 x4 baan met een hele brede pechstrook.

Dus, geen keuze: nemen maar, het is maar voor 1 afrit (wel 11 km verder..).

Nog nooit zoveel ongelooflijk brede stranden gezien als vandaag. Buiten de doorsteek van Redondo Beach naar Long Beach, gaat de trip continue langs stranden en nog eens stranden. Vooral het gedeelte van Seal Beach tot Newport Beach bestaat uit ongelooflijk brede stranden die echter volledig verlaten zijn op dit moment.

 

De dag begon mooi in Marina del Rey

Rijden door (letterlijk) de mooie stranden van Manhattan Beach

Een lekker ontbijt met een vers gemaakte omelet op Hermosa Beach

Redondo Beach: een heel mooie omgeving met een prachtige Board Walk

En dan, na de doorsteek, de ongelooflijk brede stranden van Seal Beach

En Huntington Beach: Great!

Een rit om zo snel mogelijk te vergeten vandaag. Dit is zonder twijfel de meest irritante rit van de trip. Behalve de laatste 10 km, rij je continue op HW1, afwisselend met 1 of 2 rijbanen, maar altijd relatief druk en vooral: een pechstrook die niet vrij is. 

Doordat de zee continue vlakbij is, vind iedereen het leuk om zijn auto op de pechstrook te zetten om te gaan surfen, zonnen of gewoon te wandelen. Allemaal leuk, maar het maakt het voor fietsers ronduit gevaarlijk om continue weer van de pechstrook naar de HW te moeten om een geparkeerde auto voorbij te steken. Niet dat ik veel fietsers ben tegengekomen, maar toch..

Maar de volgende dagen zou het beter moeten zijn! Enkel de selectie van de leuke foto's heeft het gehaald

De Navy heeft hier in Port Hueneme een heel groot terrein met een belangrijke basis en dat mag gezien worden.

Af en toe ook rustige wegen (vooral de eerste 20 km)

Malibu beach (een van de vele langs de kust van 21 miles lang toch)

Heerlijk fietspad op het strand in de buurt van Santa Monica

Santa Monica Pier

Een zo goed als vlakke rit vandaag, voor zover dit mogelijk is hier aan de kust natuurlijk.. 

De rit verliep voor het grootste deel over fietspaden gaande van gescheiden fietspaden vlak naast de snelweg, via fietspaden vlak langs het water tot over mooie rustige fietspaden ver weg van alle wegen. Heerlijk, op 1 kleine uitzondering te na (zie verder)..

Gescheiden van de HW en vlak naast het water, maar wel continue met het lawaai van de HW naast je oren.

Heerlijk rustig langs een afgelegen wegje op weinige meters van de zee.

Te gek voor woorden: een hele wijk van huizen in zig zag vorm waar elk huis aan het water ligt zodat je jachtje voor de deur kan liggen. Honderden woningen met een weg aan de ene kant van je huis en een toegang naar de zee aan de andere kant. 

De geburen van mijn hotel. Legale Cannabis te koop. De super vriendelijke permanente bewaker (je ziet zijn stoeltje naast de deur staan), wou niet mee op de foto. Ik heb het restaurantje er naast lekker Mexicaans gegeten met wat wietgeur en een babbeltje met de bewaker er gratis bij

Het is deze morgen een heel stuk frisser als normaal, zo ergens rond de 14gr C en mistig. Niet echt aangenaam om te vertrekken, verwend als we zijn..

De tocht begint met een langgerekte klim naar 310 m door de heuvels. Het eerste deel start langs een rustige HW1 met nieuw asfalt en een mooie brede schouder. Hierbij horen dan nog eens mooie uitzichten en zelfs hertjes (!) langs de kant. Super! Hier absoluut geen landbouw meer te zien, enkel weiland en wildernis.

De rust wijzigt echter op het moment dat de HW1 overgaat in de HW101 die uit 4 rijstroken bestaat en heel druk verkeer kent. Niet zo leuk om hier op te rijden ook al is de rijstrook van goede kwaliteit.

Hertjes in de wildernis

Heerlijk naar beneden suizen voor een 300 HM.

Het landschap wordt wat ruiger wanneer we overgaan van de heuvels naar de kust.

No services: inderdaad: nergens eten of drinken te vinden gedurende de eerste 73 km..  

De laatste 20 km komen we in de buurt van Santa Barbara en zijn er heerlijke fietspaden. Ofwel lopen ze iets verder in het binnenland, soms ook gewoonweg op het strand.

Santa Barbara Beach 

Dit keer verkennen we het binnenland. Er ligt geen weg langs de kustlijn en dus gaat het noodgedwongen het binnenland in. 

Er zijn geen hotels op de route, behalve in Lompoc (waar ik dan ook blijf slapen) of nog een dikke 80 km voorbij Lompoc. 

De wegen zijn dan ook heel rustig, ook al is er wel wat vrachtverkeer omwille van de landbouw. Het landschap bestaat typisch uit grote velden met relatief weinig heuvels wat dan ook het mooi gemiddelde verklaart. Al is er in het begin en aan het einde van de tocht wel wat klimwerk bij. 

Op de velden herken ik sla, druiven, nog wat onbekenden maar vooral aardbeien. Ze zagen er zo lekker uit, dat ik dan ook 1 kg heb  gekocht om ze 's avonds te verorberen. Zover is het echter niet gekomen, ik heb ze als middagmaal gebruikt omdat ik na Guadalupe (waar ik nog geen honger had) niets meer tegen kwam. Lekker!

De wegen waren van wisselende kwaliteit en vaak ontbrak de pechstrook (of was ze niet geasfalteerd)

Duidelijk aangegeven! En lekkers te koop.

Laaange wegen..

Op 2/3 van de trip wordt de HW1 een halve autobaan, maar met amper verkeer.

Vandaag een halve dag fietsen, tijd om te wassen en de rest van de trip te plannen. 

In San Luis heb ik effe ferm moeten remmen om niet onder een auto te belanden op een kruispunt. Een dame op leeftijd nam een afslag naar rechts op een kruispunt zonder te letten op fietsers op het fietspad die uiteraard ook groen hebben. Toen ik nogal duidelijk riep wat ik ervan dacht, keek ze heel verbaasd en duidelijk niet begrijpend waar ik vandaan kwam.. De borden zijn er wel en hier en daar is er zelfs een echt fietspad in de steden, maar ze zijn gewoonweg geen fietsers gewoon.

Typische situatie: fietsen op de pechstrook - hier wel duidelijk aangegeven dat ze moeten afstand houden (eerste keer dat ik dit bord zie..)

De borden zijn er wel, maar je kijkt toch beter uit je doppen als je niet onder een auto wil geraken..

Weer een bord wat ik nog niet veel gezien heb: mooi, maar wel regelmatig genegeerd..

Genoeg gezaagd: Pismo Beach heeft me aangenaam verrast met een mooie omgeving, lekker eten en een eerder zeldzame attractie: voorbij trekkende walvissen die heel goed zichtbaar waren, maar iets minder makkelijk vast te leggen zijn op een foto .

Caves Park

Walvissen op een paar 100 m afstand van de pier. Niet echt overtuigend op foto, maar super mooi in het echt 

Balletjes met gesmolten kaas: heerlijk!

Een heerlijk vispannetje Pismo style

Na de vele hoogtemeters van de voorbije dagen, een dag met heel wat minder klimmen. Zoals je kan zien komt dit onmiddellijk ook de gemiddelde snelheid ten goede. Af en toe wat tegenwind gehad, want anders had ik vandaag boven de 20 km/h gemiddeld gezeten en dat is met een fiets van 23 kg en 20 kg bagage toch niet slecht voor een 50 plusser vind ik dan zelf..

In San Simeon, de zeeleeuwen waren aan het genieten van de zon. Ongelooflijk toch hoe deze gigantische beesten (tot meer dan 5 m) blijven terugkomen naar dezelfde stranden en de toeristen een gratis show geven.

Een beetje verder staat Hearst Castle. Een enorm soort kasteel wat echter veel weg heeft van een kerk met een aantal hele mooie bijgebouwen die gelegen zijn in een prachtige tuin. Dit alles op een gigantisch domein (een "opritje" van 15 min met de bus klimmend door de heuvels tot op de top). Nu eigendom van de staat, maar voorheen eigendom van een rijke krantenmagnaat.

En daarna verder naar Morro Bay met zijn imposante rots.

Sorry voor de late post, maar 2 nachten overnachten in de wildernis betekende zelfs in onze leuke lodges geen internet (of TV, 4G..).

Vandaag was de meest uitdagende dag van de trip, niet zozeer qua afstand, maar wel qua hoogtemeters. De dag startte al met een dikke 220 meter klimmen en er volgden nog vele klimmetjes. Het mooie aan klimmen is echter dat er altijd mooie uitzichten zijn die het zweet snel doen vergeten. Vandaag heb ik ook de ganse dag met Dirk samen gefietst, weliswaar ieder op ons eigen tempo (hij was behoorlijk wat sneller met een koersfiets, minder bagage en een heel wat scherper figuur ). Maar het motiveert wel en we hadden op het einde van de dag beide het gevoel: voila ze, da hebben we effe gedaan..

Geniet zelf van de vele mooie uitzichten..

McWay waterval van 24m hoogte

Na een stevige klim (let op de mooie brug in de verte)

Dit keer een iets kortere trip om de eenvoudige reden dat er in de omgeving heel weinig hotels zijn. Het is overnachten hier in Big Sur of minimum 45 km verder met enkel wildernis er tussen. Aan de andere kant is het stuk van Carmel tot San Simeon het mooiste stuk van de route. Het zou dus jammer zijn om hier niet de tijd te kunnen nemen voor al dat moois. Het aantal hoogtemeters is echter ook van het hoogste van de route, dus was de keuze snel gemaakt . 

Vandaag startte met een 20-tal km rasechte fietspaden tot in Monterey met zijn prachtig strand.

De trip door de heuvels naar Carmel is behoorlijk heuvelachtig maar wordt gevolgd door een mooie rit langs de kust.

's Avonds terug afgesproken met Dirk in het hotel in Big Sur en nog even kunnen genieten van een frisse duik in het zwembad.

Onderweg weer een aantal mooie strandjes gezien. 

Het strandje in Davenport is enkel bereikbaar via een smal padje, maar het is de moeite van de wandeling meer dan waard.

Wat een prachtige start het tweede deel van mijn fietstrip langs de Westkust van de USA. Het verlaten van SF gaat via een steile klim met een gemiddelde van 13% naar 200HM, maar wordt beloond met mooie uitzichten op het Christal Springs Reservoir. Het verkeer is hier ronduit druk met een smalle, of soms zelfs onbestaande, pechstrook.

Eens aan de kust is er terug een mooie brede pechstrook en rijgen de strandjes zich aan elkaar. 

De laatste dag langs verrassend rustige paadjes naar San Fransisco. Nog wel de nodige hoogtemeters, maar zonder moordende klimmetjes.

Het voelt wel raar aan om op elke hoek van de straat iets te eten of te drinken te vinden en om continue netwerkbereik te hebben... Tijdens de laatste 2 weken waren beide meestal beperkt tot een paar uitzonderlijke gelegenheden per dag.

Na een ontbijt in het restaurant waar "The Birds" van Hitchcock lang geleden werd opgenomen, stond er een vrij rustige dag gepland. 

Vandaag het beste ontbijt tot nu toe in het hotel Surf Inn. Het is niet goedkoop, maar het ontbijt is echt wel super.

De rit was vandaag weer stevig met het op 1 na meeste hoogtemeters van de trip. Toen ik er in de namiddag wat minder zin in had, heeft Danny me ingehaald. Deze Zwitser is vertrokken in Alaska (jawel) en is op weg Panama (weeral jawel)… Hij haalt een gemiddelde van 100 km/dag,maar heeft me toch tot aan zijn camping vergezeld en dat hebben we dan maar gevoerd met een aardbeisapje (ik moest nog een kleine 20 km verder). 

Verder weer heel mooi met een paar pittige klimmetjes tot 200 m, maar deze keer alles zonder lopen…

De weg loopt vlak langs de kust en dan zie je dat sommige huizen vlak aan de rand gebouwd waren, maar dat jammer genoeg de kust al verder afgebrokkeld is met het verdwijnen van het huis tot gevolg..

Stevige trip vandaag met de nodige klimmetjes. Ik heb zelfs 500m moeten lopen op een stuk met 11% - 15%.

Tijdens de middag een café gevonden met een heerlijke sandwich.

Door een laat ontbij in 2 delen (eerste deel werd zelfs op de kamer gebracht), had ik een late start, maar daardoor kwam ik Allen wel terug tegen. Deze keer zijn we samen iets gaan eten en hebben we een fietswinkel kunnen vinden om zijn spaak te herstellen.

Na mijn rustdag is het tijd om er terug in te vliegen met de zwaarste dag die op de planning staat. De reden hiervoor is, onder andere, een stevige klim uit de bergen terug naar de kust en weinig overnachtingsmogelijkheden. 

Het eerste gedeelte volgde nog de ondertussen heel bekende rivier met ofwel de 101 in al zijn glorie ofwel alternatieve weggetjes die niet altijd van even goeie kwaliteit waren.

RUSTDAG