Vandaag verlaat ik de Vlaanderen fietsroute en ga ik over op de Grensroute. 450 km wisselend tussen Vlaanderen en Wallonie. Uiteraard gaat deze route ook richting de Kemmelberg, dus zie ik hem nu al voor de tweede keer, maar deze keer zonder er over te rijden. 

 

De Kemmelberg

Best grappig: de Waalse knooppuntenroute toch net iets anders dan de Vlaamse

Donkere wolken kondigden regen en onweer aan, maar het is gelukkig droog gebleven, de regenjas was enkel welkom voor de kou..

Vandaag was een mooie rit langs een landschap dat vanaf Westouter begon te heuvelen met de Kemmelberg als toppertje. Het weer was iets minder mooi: een ganse dag regen van een zacht gemiezer tot hevige regen, het was allemaal present..

Gene Westvleteren, de paters waren gesloten op zondag

Tyne Cot begraafplaats begraafplaats voor bijna 12.000 soldaten waarvan meer dan 8000 onbekend. Wordt je even stil van.

De begraafplaats ligt tussen Ieper en Roeselare waar ik mijn meter van 85 een bezoekje ben gaan brengen, Corona safe uiteraard. Een extra tripje van een 50 km.

In Ieper kijken ze niet  op een kerkje meer of minder

Vrijdagavond waren de voorspellingen voor zaterdag nog heel regenachtig, maar zaterdagmorgen scheen het zonnetje. Na een heerlijke start heeft het weerbericht kort na de middag toch gelijk gekregen en heb ik een dik uur in de regen gefietst. Maar, niet getreurd, 4/5e van de trip was droog!

Heerlijk weertje in Lissewege

Lovely weather in Lissewege


De eerste wolken duiken op bij de achtertuin van Blankenberge

Aankomst in Diksmuide

In de voormiddag wat wolken met een zonnetje, maar voor de namiddag gaven ze veel regen en zelfs onweer.

Jonas zat hier niet veraf op vakantie aan de kust en heeft in de namiddag een dikke 60 km mee gereden. Top! En hij heeft nog goed weer meegebracht ook, geen regen gezien in de namiddag!

  

Niet echt de kortste weg naar Stekene, maar wel een mooie. Ik start richting Antwerpen om in te pikken op de Dode draad route of grensroute. Het is een route van 540 km die flirt met de grens van Nederland en nu eens in Belgie, dan weer in Nederland verder gaat.

Ik pik in in deel 5 die via Doel naar Sas van Gent (Stekene in Belgie) koerst. 

Ik fiets nu voor het eerst lange afstanden elektrisch en kan het vermogen kiezen tussen ECO (200 km theoretisch rijbereik, TOER (120 km) en nog een paar met meer power die echter niet in aanmerking komen voor zo een lange trip. Ook via de snelheid kan je je bereik sterk beinvloeden. 200 km in ECO haal je enkel als je max 25 km/h rijdt bvb. 

De eerste dag had ik slecht gerekend: bijna volledig op TOER en 30 km/h gereden en ik had er niet meer op gerekend dat ik een hotel had een 4-tal km van de route. Resultaat: batterij was al maximaal verbruikt in Sas van Gent en de laatste 2 km naar Zelzate was het dus zonder batterij ..

Eerste kasteel op 5km

Doel: heel bizar zo een verlaten dorp. Er wonen nu nog een 20-tal mensen, voor de rest zijn alle huizen leeg en aan het vervallen.

Niet alle fietspaden in Nederland zijn verhard, heel wat off road erbij vandaag (10%).

Terugkijkend op mijn fietstocht tijdens Corona tijd, ben ik blij te kunnen besluiten dat ik er, alles meegenomen, van genoten heb.

Ja, het was jammer dat er toch wel heel wat gesloten was: de kastelen in Frankrijk, Leffe museum, sauna en zwembaden.

Daarnaast heb ik elke dag een hotel of B&B gevonden die allemaal op hun manier hub best deden om het naar de zin te maken. Het ontbijt was dikwijls anders dan anders, maar ik heb er wel elke morgen een gehad.

En ja, ik heb elke middag en elke avond iets gevonden om te eten, meestal zelfs met een ruime keuze. Alhoewel dat de maatregelen hier heel wat minder overtuigend waren. Bij veel plaatsen stonden de tafels veel te dicht en was er amper iets gewijzigd, wel werden bijna overal de maskers gedragen.

In elk geval, het heeft weer deugd gedaan..

Zo slecht als de route naar Brussel was, zo mooi is deze route. Beginnend langs met een mooi pad langs de Maas met hier en daar wat tegenliggers.. 

Rustdagje vandaag met genieten van het zonnetje en cultuur met de Citadel op het programma.

In de Citadel

Zandsculpturen met Disney thema op het menu in een van de zalen. Hier werd Ratatouille geserveerd..

Het schiet weer niet op in de voormiddag met de ene stevige klim na de andere. Tegen de middag heb ik weer een schamele 35 km gereden, maar het zijn wel super mooie kilometers dwars door de bossen. Prachtig.

Ter afwisseling een korte wandeling

Het doel van Givet was het kasteel, maar dit was door Corona niet geopend.

Gelukkig waren de restaurants wel geopend en heb ik dit leuk restaurantje aangeraden gekregen. Lekker. Voor de eerste keer op 2 dagen in Frankrijk, werd ik er op gewezen dat ik een masker moest dragen in het hotel en op restaurant. Bovendien geen airco door Corona en dat bij temperaturen tegen de 30 graden..

Tijd om het kasteel van Bouillon te bezoeken. Jammer genoeg mocht de roofvogel show niet doorgaan door Corona.

En dan was het tijd om het dal uit te klimmen met een stevig klimmetje en met het doel om in Sedan nog het kasteel te bezoeken. Jammer genoeg opent dit pas binnen een week zijn deuren..

Bij het vertrek een aantal stevige klimmetjes waardoor het in de voormiddag niet leek op te schieten. 

Gisterenavond zijn er een aantal vrienden langs gekomen om gezellig iets te eten en vandaag een ritje rond Durbuy te doen. Volledig georganiseerd door Yves, thanks!

Een rustig dagje met heel weinig hoogtemeters, maar toch ook een heel laag gemiddelde snelheid door de vele wandelaars op het padje naast de Ourthe.

Deze bordjes geven de RV7 route aan, maar zijn niet altijd even talrijk aanwezig..

De tweede dag startte met regelmatig heel kleine weggetjes met belabberde kwaliteit.. maar beterde gaandeweg naar mooie rustige wegen. 

Rond een uur of 11 kwam ik voorbij een aantal bomen met rijpe kersen. De vogels hadden ze blijkbaar nog niet echt gevonden, ik hoop alleen dat ik ze nu niet de weg gewezen heb..

Hoog tijd on de batterijen te herladen enne een lasagne met 2 zalmen was hier perfect voor geschikt (zeker in gezelschap van een witte Sangria)

Buitenlandse reizen waren begin juni door nog allesbehalve zeker. Daarom heb ik besloten om mijn oorspronkelijke fietstocht door Zwitserland uit te stellen en in de plaats een rondje Ardennen van 9 dagen in te lassen. 

. 

Het is altijd een speciaal gevoel om thuis te starten aan een fietstocht, maar wel leuk

De kortste weg van Noord naar de Ardennen in het Zuiden gaat dwars door Brussel..

Na het stad, komt het mooie Zonienwoud ook aan  de beurt

In de lucht dreigende wolken en op de weg kinderkopjes..

Dit overzicht is een samenvatting van 3 fietstochten langs de Westkust van de USA.

De eerste tocht was in 2017 en was een rondrit in de omgeving van Seattle. De overige twee tochten waren een onderdeel van de Pacific Coast fietsroute die van Vancouver tot in San Diego loopt. Hier heb ik in twee jaar tijd het gedeelte van Portland tot in San Diego van verkend (een 80% of 2350 van de 2950 km).

Hieronder een paar tips gebaseerd op 3 jaar wonen in Amerika gecombineerd met een kleine 3000 km fietsen aan de Westkust.

Mijn route is (buiten het gedeelte rond Seattle) gebaseerd op de Pacific Coast fietsroute waar je hier alle info van kan vinden:

https://www.adventurecycling.org/routes-and-maps/adventure-cycling-route-network/pacific-coast/

De route is vrij populair, toch zeker wat het Noordelijke gedeelte betreft. Boven SF kwam ik zeer regelmatig fietsers tegen, onder LA eigenlijk zo goed als geen enkele meer.

Wat de moeilijkheidsgraad betreft: die is wisselend. Er zijn een paar stevigere trajecten met veel hoogtemeters en weinig mogelijkheid om te overnachten. Hierdoor zijn een paar ritten noodgedwongen vrij zwaar. Over het algemeen is het een route met behoorlijk wat hoogtemeters, maar zijn de hellingspercentages over het algemeen niet boven 8%, wat het goed te fietsen maakt. Samengevat: goed te fietsen voor iemand die er al wat fietstochten heeft opzitten. Ik zou het echter niet aanraden voor iemand zonder ervaring.

Wat wegen betreft: er zijn rustigere stukken bij (vooral het Noordelijk gedeelte), waar je amper auto's tegen komt. Er zijn echter ook drukke stukken bij. Je fietst voor 80% op gewone wegen zonder fietspaden. Er is over het algemeen wel een brede pechstrook ("Shoulder" in het Engels) waar je op mag en moet fietsen. Dit is op de meeste plaatsen best veilig, maar het geeft toch wel een raar gevoel als je fietsen op fietspaden in Europa gewoon bent. Bovendien verdwijnt de pechstrook geregeld nogal eens bij stukken waar de weg verbreden te duur is (bruggen of stukken met steile wanden). Zie voor meer info in de verslagen.

Ik dacht oorspronkelijk aan lekker warm weer als ik dacht aan de Westkust van de US. In California is het toch immers altijd lekker weer voor zover we te zien krijgen op TV!

Voor het Zuidelijk deel van California klopt dit ook, maar het Noordelijke gedeelte van de reis (zeg maar vanaf 100 km ten Zuiden van San Fransico tot in Seattle) is het toch wel duidelijk wat frisser. Hoe Noordelijker, hoe meer kans op ergen ook. In Seattle is de kans behoorlijk groot, terwijl die in LA enorm klein is.

Wat wind betreft: in september zou ik zeker aanraden om van N naar Z te fietsen en niet omgekeerd. In de andere maanden kan dit echter anders zijn. Goed checken dus.

Hier valt heel wat over te zeggen uiteraard, maar om dat te ontdekken ga je toch naar daar he.. 

Wat eten betreft: ik zou zeggen: zelf ondervinden wat je lekker vindt. Wat mij betreft: ik kan geen hamburgers meer zien, maar een goede Mexicaan blijft super lekker. Zeker eens Fajita's en uiteraard de Margarita proberen. Stel je bij het ontbijt niet te veel voor, het ziet er over het algemeen iets anders uit als bij ons, een krokant korstje aan een boterham is onbestaand als je al een echte boterham kan vinden..

Wat fooien betreft: een fooi geven in een restaurant met bediening is echt wel een must. De serveersters hebben amper een basisloon en maken hun wedde met de fooien die officieel erkend zijn. Het standaard tarief voor een goede bediening ligt ondertussen op een 18%. Minimum is een kleine 15%. Er worden GEEN fooien gegeven in fast food gelegenheden waar geen bediening aan te pas komt (zelf afhalen).

Over het algemeen zijn Amerikanen echt wel vriendelijk en zullen je zeker helpen als ze kunnen. Aarzel niet ze aan te spreken en om raad te vragen!

Nu het einddoel bereikt is, blijft er nog de terugweg over. Ik vlieg immers terug vanuit LA, wat betekent dat ik daar op de een of andere manier dan ook moet geraken.

Na mijn tripje naar SeaWorld, heb ik maandag nog een stevige trip gepland tot in San Clemente.

De reden hiervoor is omdat op dinsdagmorgen om 8u45 mijn boot (38$ enkel) in Dana point vertrekt voor een trip naar het eiland Avalon. Prachtig eiland, ideaal voor snorkelen, kayaken en standup paddling. Echt super na al het fietsen.  

Bovendien vaar ik terug naar Long Beach en spaar zo wat fietskilometers uit (60-tal).

Leuke verrassing in San Clemente: er is een echt Belgisch restaurant! De mosselen smaakten heerlijk na een paar weken niets dan US food. Super knap ingericht, allemaal echte Belgische gerechtjes en heerlijke echte Belgische bieren (10-tal van 't vat zelfs) - gene Belgian style, maar het echte spul.

Avalon: paradijslijk eilandje: echt gezellig en kristalhelder water.

Op weg naar Avalon: een stampede (noemt blijkbaar zo) van dolfijnen: een paar 10-tallen dolfijnen die samen naast de boot meezwemmen. De foto voldoet weer totaal niet, maar de filmpjes zijn super.

De laatste dagen nog genoten van een paar dagjes aan zee in Long Beach met zijn prachtige aquarium, Redondo Beach met zijn mooie Beach Promenade. Daarna was het tijd om een fietsdoos te zoeken. Die heb ik uiteindelijk gevonden in Redondo in een fietswinkel (10$). Ik heb ze uit elkaar gehaald, opgevouwen en op mijn rug gebonden om mee te nemen naar de luchthaven. Niet zo goed voor de rug, maar wel weer gelukt ..

Vanmorgen mijn bagage achtergelaten bij het hotel en een "kort" tripje naar het "International Friendship Park" gedaan. Dit bleek uiteindelijk toch een dikke 38 km te zijn en het was niet echt de moeite van de trip waard..

Daarna een bezoekje gebracht aan Aquatica: een waterpark van SeaWorld hier op de grens met Mexico. Zeker wel een bezoekje waard. Tal van coole attracties en eigenlijk niet veel volk. Zalig genieten in het zonnetje dus!

The famous border with Mexico!

Waterpark: de ultieme beloning

Mooi ritje tot in het centrum van San Diego langs een andere weg deze keer. Cool.

Eindbestemming San Diego is bereikt! Morgen nog een kort tripje naar het "International Friendship Park", wat volgens het boekje de echte eindbestemming is. Dat ging er vandaag echt niet meer af..

Een hele mooie trip vandaag, buiten de wat drukkere regio's van San Diego hier en daar echt een super mooie dag met overwegend fietspaden en zelfs een ferry.

Mooie uitzichten onderweg.

En onze vrienden waren er weer. Heel talrijk aanwezig hier in La jolla en je kan er echt naast gaan staan (wat sommige niet al te slimme mensen dan ook doen).

Het blijven uiteraard wel wilde dieren. Ik heb me echter verschillende keren afgevraagd wie er nu eigenlijk wie aan het bekijken is.. Ik denk dat ze ons ook best grappig vinden..

De foto is niet echt gelukt, maar omdat een filmpje niet lukt, wou ik hem er toch echt bij doen. 

Een 4-tal zeehonden waren aan het surfen op de golven, echt waar! Ze lieten zich meevoeren door de golven om dan op het strand terug richting zee te zwemmen. Tientallen keren na elkaar. 

Een ander soort hond, had er blijkbaar ook plezier in..

En dan uiteindelijk: San Diego. Foto vanop de Ferry, waar het aan de overkant nog verder gaat via mooie fietspaden richting de Mexicaanse grens.

Een best mooie trip vandaag, al had ze een aantal verrassingen in petto.

De dag startte met heel wat heuveltjes op een weg met het nodige verkeer. Niet zo best, maar dat verandert vanaf Dana Point. 

Eerst en vooral zag ik hier voor de tweede keer de Catalina Express: een boot naar Catalina Island vanop verschillende locaties (waaronder ook Long Beach). Interessant voor op de terugweg misschien..

Vanaf Dana Point gaat het ook verder langs volledig gescheiden fietspaden (of dat was tenminste de bedoeling)..

 

Mooie strandjes langs de grilligere kust.

Maar ook weer een aantal verborgen strandjes, diep beneden de rotsen waar je heel wat moeite moet voor doen om er te geraken.

Hele rustige fietspaden ver weg van de autostrade, heerlijk toch! 

Ai, de fietsroute gaat door Camp Pendleton. Een militair terrein waar je een vergunning voor nodig hebt om er door te mogen.

De vriendelijke soldaat wat verder op wist me te vertellen dat je die kan verkrijgen in Oceanside, mijn eindbestemming van de dag..

Doe echter geen moeite: sinds 2016 zijn de regels verstrengd en krijg je enkel een vergunning na een grondige safety screening en moet je bovendien in de US wonen. Op de snelweg dus.. maar valt echt super mee: de pechstrook is breed en zeer proper. Denk er enkel aan af te slaan aan de rest stop en er nadien terug op te komen (vermijd gevaarlijk oversteken).

Je een stukje de Freeway 1 neemt.. Een gezellige 4 x4 baan met een hele brede pechstrook.

Dus, geen keuze: nemen maar, het is maar voor 1 afrit (wel 11 km verder..).