Korte reflectie van de Balkan fietsroute en de ervaring in de verschillende landen:

- Vlucht naar Zadar: goede verbinding en ideaal om van op de kleine luchthaven te vertrekken

- Telefoontarief: zelfde als in BE

- Munt: Euro

- Prijs niveau: vergelijkbaar met BE, zelfs aan de dure kant op sommige plaatsen

- Ik heb er maar 2 dagen doorgebracht en een heel onherbergzaam stukje van het land doorkruist. 

- Telefoontarief: World - let op: heel duur tarief, maar het is perfect mogelijk om enkel via Wifi contact te houden. Wifi is zo goed als overal beschikbaar

- Munt: BAM - het was niet de moeite om lokale munten aan te schaffen - ik heb op de paar plaatsen waar ik wou betalen altijd met de kaart kunnen betalen

- Prijs niveau: goedkoop 

- Ciro: de Ciro is zeker de moeite van het verkennen waard, maar wel van wisselende kwaliteit. Indien slechte kwaliteit is er echter altijd een alternatief mogelijk

- Loslopende honden: verschillende tegen gekomen, maar zijn allemaal gaan lopen

- Ik was aangenaam verrast van Montenegro - paar leuke hotels gehad en mogelijkheid zat qua eten en drinken en duidelijk goedkoper

- Munt: Euro

- Loslopende honden: zijn hier echt wel heel duidelijk aanwezig, maar geen echte last van gehad. 

En weg zijn we!

Tot we 10 km verder in een file terecht kwamen. Was er een ongeval gebeurd? Alles stond stil..

Maar nee, er was gewoon een lokale markt van tweed hands materiaal allerlei, maar ook kippen, varkens, geiten, werkgerief... Je kan het zo gek niet bedenken.

En als je dan iets ziet liggen wat je wil, dan stop je toch gewoon, doet je deur open en begint te onderhandelen. De rest wacht wel..

Het was een behoorlijk grote markt die duidelijk uit de hand gelopen was.

Er waren "kraampjes in de zijstraten, op parkings, maar ook gewoon langs de hoofdweg lag het vol gerief en dan krijg je files...

Instrumentje kopen??

Race tegen de oudste tractor die ik ooit gezien heb. Hij reed wel bijna 10 km/h en stonk vreselijk..

En dan kom je op een bruggetje waar je van denkt: ai, gaat dat wel houden..

Maar we zijn er veilig over geraakt. We waren net aan de overkant als er een auto kwam overgereden (spiegels ingeklapt).. 

De kwaliteit van de wegen was over het algemeen vrij goed, maar putten zijn er overal. Hier is het duidelijk en rij je traag.

Op een andere weg met perfecte asfalt, deed Claudio ineens een sprongetje opzij en riep hij "danger". Reden: er was een putdeksel weg waardoor er plots een gat was van een meter diep en 80x80 cm breed. Levensgevaarlijk, maar niet uitzonderlijk in Albanië.. 

En dan was het tijd voor afscheid.. 

Bedankt Claudio en safe trip!

Wel, het was een rustig fietspad, maar de kwaliteit was iets minder

Bovendien kwam ik er een loslopende hond tegen die zijn huis verdedigde en zelfs zijn tanden bloot gromde..

Dat vond ik toch wat riskant om er zo voorbij te rijden in dat smalle straatje, dus heb ik mijn Dazer eens getest en jawel, hij liep zijn met de staart tussen de benen naar huis..

Mooi overzicht van een deel van de ruïnes met het meer op de achtergrond 

Bij het verlaten van het kasteel waren er een 4-tal mannen een extra kabel aan het trekken.

Ik hoop dat ze weten wat ze doen, want het was al een behoorlijk spaghetti web voor ze begonnen  

Onderweg Claudio uit Italië tegen gekomen en samen verder gefietst en iets gegeten.

We hadden beide al een hotel geboekt, maar ze lagen een 10-tal km uit elkaar dus wat ver om samen iets te eten. Je wil er immers in het donker liever niet fietsen.

Morgen fietsen we samen verder richting Tirana  

Mijn hotel voor de nacht bleek in een National Park te liggen. Oeps.. Maar geen probleem om er te geraken, was dik in orde

Het NP is een afgesloten lagune van de zee, best mooi!

Bij de eerste klim ging het al direct zigzaggend omhoog

Maar bleef toch nog overwegend langs de kust met mooie zichten op het meer

Na de eerste klim gaat het meer landinwaarts en komen de schapen erbij.

Loslopende honden heb ik hier weer niet gezien. Ze zijn blijkbaar voorbehouden aan de dorpen en steden.

Gisteren liepen er in Virpazar een 5-tal rond die meestal samen speelden. Ze blaften vooral naar brommers en kwamen schooien bij mensen. 

Vandaag liepen er ook best veel in Shkoder. Het werd even zelfs gevaarlijk toen ze een drukkere baan wilden oversteken. Toch echt wel een probleem hier.

Het bleef de ganse dag wat bewolkt, de zon had de hoogste moeite om er door te breken. Het was meer dan warm genoeg, maar jammer genoeg geen goed zicht op de bergen aan de overkant

In Shkoder aangekomen, staat het fort je al op te wachten. Ik wou het om een of 18 nog even bezoeken want het is open tot 19u en echt wel de moeite waard.

Maar jammer genoeg werd ik gestopt omdat er een optreden was die avond. De klim was dus voor niets..

Shkoder is een behoorlijk grote stad waar veel wordt gefietst. Er zijn mooie rustige fietspaden, maar ook in het stad zelf houden ze duidelijk rekening met de fietsers.

Ze hebben immers weinig keuze..

Maar toch maar gestart met een stevig ontbijt van de volle 4 euro met 3 eitjes en 5 plakken ham.. 

Iets te veel ham, maar het ging er wel in!

Nadeel van een hotel te hebben, dat wel nog de naam heeft van een hotel, maar eigenlijk (fancy) appartementen verhuurd voor geen geld (40 euro)

De Lipa Cave moet je gezien hebben!

Bovendien was het maar een kleine km rond (en een 80-tal HM), dus allen erheen.

Maar dan blijkt dat je nog meer dan een uur moet wachten voor de eerste rondleiding.. dan maar niet..

Volgens het boekje kan je een weggetje nemen dat in niet zo goede staat is, maar perfect fietsbaar. 

En overschot van gelijk heeft hij: het weggetje voert je een 5-tal km over kleinere wegen zonder verkeer door een prachtig dal.

Zeker doen! Asfalt is er lang niet overal te bekennen, soms (lees: toch wel regelmatig) is het enkel steentjes, maar dikwijls is er toch nog een smal spoor asfalt waar je perfect tegen 15 km/h kan afdalen. Maar zo mooi!

Als je heel goed kijkt, zie je onderaan wat water glinsteren. Dat is Rijeka Crnojevića, waar de rivier eindigt van het meer waar het vandaag om te doen is

Deze ham/kaas sandwich ziet er wel wat anders uit dan op het bordje, maar smaakt wel

Het dorpje met 20 huizen en een grote parkeerplaats wat je daaronder ziet, is Virpazar. Het dorpje dat groot geworden is met het organiseren van boottochtjes op het meer (waar ik er vandaag ook eentje van 2 uur van ga doen)

Uitzicht van op het bootje op het meer. In de bergen helemaal links heb ik vanmorgen gefietst. In de verte ligt Cetinje

De bootjes van de collega's parkeren hier allemaal even om een foto te nemen. De waterplanten (waterlelies en nog iets anders..) groeien hier dicht tegen elkaar. 

Op plaatsen waar de boten frequent voorbij varen, zijn er duidelijke vaarwegen, maar verder groeien ze dicht op elkaar

Bij het openen van mijn venster vanmorgen zag dat er nog een tweede cruise schip kwam aangevaren. 

Dat betekent nog eens busladingen toeristen die gedropt worden op een klein dorpje en plots was ik blij dat ik gisteren al Kotor bezocht had

Het was een uitgebreid en heel verzorgd buffet vanmorgen en ik was er als een van de eerste bij want ik wou vroeg op pad.

Groot was dan ook mijn verbazing toen ik merkte dat mijn spiegeleitje lauw was en al niet echt warm meer. 

En inderdaad, de au bain marie voelde koud aan. Toen ik de garçon er op aansprak, haalde hij direct de chefs er bij en volgde er een discussie in het Engels.

Blijkbaar hebben ze hier ook problemen om lokaal personeel te vinden. En deze chef wist niet dat er water hoor te staan in een au bain marie... 

Al na een 100-tal HM fiets je een beetje weg van de baai en blijkt er ook een andere, minder vermoeiende, manier te zijn om boven te geraken..

En langzaam aan wordt de baai kleiner en kleiner

En wordt de contour van de baai heel duidelijk 

Op een 950 HM kan je kiezen of je rechtdoor gaat of via het NP. Ik heb voor het laatste gekozen, wat een extra 300-tal HM betekent maar wel dit mooie plaatje oplevert van op een 1250 HM. Het mausoleum bovenaan zegt me dan weer minder.

Het heeft wel wat extra zweet gevraagd om boven te geraken, want het tweede deel in het NP heeft duidelijk hogere stijgingspercentages dan het eerste deel.

Waar het gemiddelde tijdens de eerste 950 HM op een 5 a 6 % lag, ligt het bij het tweede deel tussen de 8 en 12%.. 

Maar eerst nog even gisterenavond: toen ik op het terras nog iets wou lezen, hielden deze kwetterende kleine zwaluwen me gezelschap

Ook al zijn we nu in Montenegro, ook hier zijn er hier en daar nog sporen van de Ciro. 

Het staat wel aangegeven dat het een onderdeel van de Ciro is met een bordje, maar is hier verder niet echt toeristisch uitgebaat

Verder langs de glasheldere Adriatische kust die hier een soort binnenwater vormt richting Kotor

En dan komen we aan de stadsmuren van Kotor. In tegenstelling tot Dubrovnik, kan je ze hier gratis bewandelen.

Ook hier zijn ze indrukwekkend lang (4 km), maar ze lopen hier ook echt de heuvel op. 

In het gezellige binnenstadje is het goed vertoeven zoals hier, maar soms ook veel te druk op de grotere plaatsen




Op de terugweg, herken ik nu duidelijk de contouren van de stadsmuren die me bij het ernaar toe rijden helemaal niet opgevallen waren.

Maar ik moet toegeven: je moet toch wel wat zoeken tussen de rotsen.

Misschien helpt het als ze verlicht zijn 's avonds vanop mijn hotelletje  

Het volledige plaatje overdag met de voetjes heerlijk aan het water, zalig toch

De foto 's avonds is een close-up van het rechter, groenere deel van de berg.

Rechts hiervan (niet op de foto) gaat het morgen de berg over richting Albanië.

Nog een laatste blik op Dubrovnik als we via de fancy buitenwijken van Dubrovnik de kust volgen. 

Hierbij volgen de borden elkaar snel op: enkel bewoners, verboden doorgang.. maar we blijven doorgaan.

Hier heb ik toch even getwijfeld, maar ben er dan toch maar door gereden..

En dan kom je op deze prachtige weg en dan denk je: waarom sluiten ze dit nu af.. Maar het is zalig rustig, dus we fietsen door..

En kom je aan het einde van de weg (paar honderd meter terug) en dan sta je aan de vangrail en zie je een smal weggetje waar je met je fiets langs moet.

En dan denk je: aha, daarom dus . Maar goed, dapper doorwandelen ( en zien dat je niet in de diepte duikt..) en dan kom je dus hier uit waar je op de weg verder kan.

Die is hier gedurende een paar km echt irritant druk, maar er is geen alternatief

Tot hij even verder terug de bergen in duikt en in een prachtige vallei terecht komt, waar de druiven hangen te wachten om geplukt te worden.

Volop wijnboeren hier in de buurt, die duidelijk niet slecht boeren.

Even een korte stop in een dorpje in de bergen voor een sla met tonijn en jawel: het was heerlijke vers gebakken tonijn!

Bijna aan het einde van de vallei kom je op een grote baan uit, maar daar heeft hij een stukje onverhard (1 km of zo) gevonden om er toch te kunnen van weg blijven

En dan kom je aan de grens met Montenegro. De grenspost van Kroatië zie je helemaal onderaan de steile helling liggen. 

Dus moet je volop in de remmen (en dat was duidelijk te ruiken) om erna terug te moeten klimmen aan 10%. Kan tellen qua locatie..

De grenspost met Montenegro ligt een beetje verder bovenaan de helling, heel wat logischer

En dan is het hoog tijd voor een welverdiende stop. 2 km na de grensovergang was dit het zicht uit mijn hotel.

Niet slecht he   Dat dacht ik ook, dus tijd voor een douche om het zweet af te spoelen. Ah, probleem.. geen water.

Bij navraag, blijkt er enkel water te zijn tussen 19 en 21 en 's morgens tussen 7 en 9. Reden: lage stand van het waterreservoir.. Welkom in Montenegro ;-)

Het vertrek op de CIro ging over een stukje asfalt wat betere tijden gekend had, maar no problem

Tot mijn verbazing kwam ik op een nieuw infopoint ook deze bank tegen met Wifi ingebouwd. Jawel, je kon hier draadloos op het internet en tegelijkertijd waren er 3 USB aansluitingen om nog wat bij te laden. In de Ciro werd de voorbije 2 jaar geld gepompt om het toerisme te bevorderen. Het steekt allemaal een beetje schril af tegen de arme omgeving, maar het werkt wel

Een beetje verder kwam ik een volledig kapot geschoten dorp tegen waar bijna alle huizen onherstelbaar waren. Het dorp was dan ook verlaten op 2 huizen na die terug opgebouwd waren. Moet toch ook wel een beetje vreemd wonen zijn zo

En dan verder op onze Ciro die hier een stukje onverhard verder ging met wisselende kwaliteit. Het was fietsbaar, maar ze hadden hier ook beter wat meer geïnvesteerd in kleinere steentjes.. Het is dan wel vlak, maar sneller dan 15 km/h zat er hier toch ook niet in

Soms werd het nog wat erger en was het wat zoeken naar de Ciro, maar het werd snel beter

Al snel ging het weer over op asfalt en deze keer zelfs een heel lang recht stuk, beetje bizar zo in de bergen, maar was wel super om op te schieten


Dankzij de Ciro was ik al rond de middag op mijn hotel en stond er uitstap met de bus naar Dubrovnik op het programma.

Het is een enorm toeristisch stadje, maar het is dan ook buitengewoon mooi en mooi bewaard/gerestaureerd. De wandeling rond de stad op de muren is wel behoorlijk duur (35 euro), maar toch wel een aanrader. Echt knap stadje. Ik had jammer genoeg geen tijd voor een tochtje met de kayak want dat was er heel populair en moet de moeite zijn om de stad vanuit de zee te zien

Best wel druk, maar dat moet je er maar bij nemen

En er was zelfs nog wat tijd over om even te relaxen bij een cocktail

De start bij Ploce voert door een gebied met heel veel waterloopjes en deze man was 's morgens vroeg aan het vissen in dit smalle riviertje

Even verderop klim je uit het dal en kom je in een prachtig stukje natuurgebied terecht.

Na een 30-tal km kom je aan de grens met Bosnië-Hercegovina. Ze nemen hun taak hier serieus en controleren iedereen nauwgezet.

Dat vertaalde zich in een file van 3 auto's in mijn richting, maar in een file van meer dan een halve km in de andere richting..

En plots geeft de GPS aan dat het via dit onooglijke weggetje verder gaat. Dit is de befaamde Ciro die hier behoorlijk smal is, maar Moni gaat er als een hazewind vandoor, dus erachteraan

Moni op een brug van bedenkelijke kwaliteit, maar ze is niet ingevallen, dus ok toch..

Afscheid nemen voor mijn hotel. Zij ging nog een beetje verder fietsen zei ze. Paar uurtjes nog, voor mij was het genoeg geweest met 82 km en flink klimmen..

Onderweg nog een mooi meer

En hier klommen we weg van het meer naar de weg een 400 meter hoger gelegen. Klimmen maar..

Eens boven gekomen, kwam de Ciro terug in het vizier. De laatste 20 km was het zo goed als vlak fietsen over deze weg terwijl het landschap rondom u serieus  golft. Zalig toch

De eerste ferry was stip op tijd

Maar zat overvol en kreeg zelfs niet alle wachtende auto's mee..

Eens aangekomen op het eiland, heb ik even gewacht tot de auto's gelost waren en ben erna vertrokken voor een mooie klim.

Het plan was vrij goed gelukt, het eerste half uur weinig of geen auto's, maar dan begonnen de auto's van de volgende ferry me al in te halen en was het gedaan met de rust..

Niettemin toch een mooie tocht en tot mijn opluchting kon ik de afdaling richting Ploce in alle rust doen. Iedereen (of toch bijna) reed immers door richting Dubrovnik en nam een andere weg. Zalig terug!

Bij aankomst aan de ferry, was ik nog 45 min te vroeg, dus tijd voor een klein hapje. Amai, dat was veel en lekker!

En net op tijd het bordje op als de boot aankwam

De voorziene rondrit volgens het routeboekje ging niet naar het hoogste punt en omdat het niet echt druk was, leek me een tochtje op de hoofdbaan goed te doen.

En het viel inderdaad van verkeer nog heel goed mee, hoewel er maar enkele wegen zijn op het eiland, was de drukte nooit echt storend. Mogelijk is dit in juli/augustus een ander verhaal.    

De trip start vanuit Vela Luka en toont een binnenland met behoorlijk wat wijnteelt.

Borden van herten heb ik hier in Kroatië nog geen enkel gezien, maar de zwijntjes schijnen hier wel populair te zijn (maar ik heb er geen gezien)

Aan de top gekomen, kruist de weg eerst langs de Oostkant van het eiland met een paar mooie plaatjes als gevolg. Hier is het vooral de zee die te zien is, met in de verte nog een paar andere eilanden

Maar dan komt de Westkant van het eiland aan bod. Via een onooglijk weggetje daal ik af naar de kust 20 km voor het stadje Korcula

En dat levert echt prachtige plaatsjes op! Een van de mooiste afdalingen ooit. De imposante bergrug is van het eiland Peljesac wat morgen op het programma staat. 

Na een aantal uren klimmen, moest de innerlijke mens versterkt worden en ik heb bij een Beach bar een risotto besteld met zeevruchten.

Ik had echter niet begrepen dat het zwart gekleurd zou zijn. Hoewel het heel lekker was, vond ik de kleur toch niet echt smakelijk er uit zien

Het stadje Korcula is heel mooi bewaard gebleven met een heus kasteel en een mooie binnenstad met smalle straatjes binnen een ommuurde wal.

En dan natuurlijk net buiten de wal, de nodige terrasjes voor een aperitiefje

Om dan uiteindelijk de prachtige dag af te sluiten aan de Infinity Pool van het resort. Zalig toch!

Deze Car Ferry verzorgt de verbinding.

Er zijn enorm veel verbindingen mogelijk vanuit Split of een aantal andere havens in de buurt, maar ze nemen niet allemaal fietsen mee.

De Car Ferry's die ik genomen wel, nemen uiteraard wel fietsen mee en rekenen hiervoor hetzelfde tarief aan als een passagier. Hier betekende dit voor een rit van een 3-tal uur een ticket van net geen 20 euro voor mezelf en mijn fiets.

Allemaal heel mooi te boeken op de site van Jadrolinija: International lines 2023 (jadrolinija.hr)

Er zijn nog heel wat andere maatschappijen die ook boten inleggen, dus keuze te over.

Let er wel op dat de meeste snelle verbindingen catamarans zijn en dat die meestal geen fietsen meenemen. Check om zeker te zijn.

De heerlijke baai van Vela-Luka

En uiteraard ook een zwembadje voor een rustdag

Het binnenland.. Zoals je kan zien, zijn er niet echt veel restaurantjes onderweg..

Een van de 8 langere klimmetjes. Maar vergis je niet: ook tussendoor gaat het continue op een neer

En dan terug uit het dal klimmen naar de zee. Links in de inham van de zee, ligt Split.

Vanaf hier is het een heerlijke 10 km en 470 HM afdalen naar de kust via haarspeldbochten waar jer er links een aantal van ziet. 

Door de windvlagen, was het met momenten uitkijken geblazen om niet omnvergeblazen te worden.

En dan, na 5 uur fietsen, was het rond 14u tijd voor pasta!

Hier is het hem om te doen: de Skradinski Buk. Ze is een 300-tal m breed met een verval van een 45-tal m in verschillende stappen.

Zicht langs de zijkant van de waterval

Wandelpad rond de waterval (2-tal km)

Ander zichtpunt op kleinere watervalletjes langs het wandelpad


Panoramafoto van het hoger gelegen meer met een klein eiland met een oud klooster uit de 11e eeuw. Ook te bezoeken, uiteraard met een betalend boottochtje.

Ik ben tot deze locatie gefietst via een rustig weggetje, maar wel pittig klimmend

Op naar Sibenik

Kathedraal van Sibenik uit de 15e eeuw en Unesco erfgoed.

De mooie oude straatjes waar je kan in ronddwalen worden bewaakt door deze beschermheer..  Het is echt gezellig ronddwalen hier en niet zo toeristisch als Split

Gezellig tafelen met Belgen die het route boekje niet volgden, maar zelf hun weg uitstippelden. Sibenik en Split stonden ook bij hen als overnachtingsplekje op het lijstje met een paar gezellige avonden als gevolg .  

Wijnranken, fruit, olijven en onkruid bepalen het landschap

Langs het grootste deel van de weg staan bordjes met de fietsroute 1. En dit is ook te merken aan de talrijke fietsers die ik tegen gekomen ben. Geen enkele met bagage, maar toch zeker een 20-tal wielrenners solo of in kleine groepjes, 

Deze brave jongen en zijn familie bepalen 98% van het geluid... Hij kan flink springen en zelfs een stukje vliegen met zijn verborgen vleugeltjes.

Ze zijn met heel veel en niet bijster slim. Als je ze laat schrikken springen/vliegen ze steevast in de richting dat ze zitten. Daardoor zijn er toch wel een aantal broertjes en zusjes in mijn wielen terecht gekomen. Eens ik dit wist, ben ik ze meestal langs de juiste richting gepasseerd zodat ze wegsprongen in plaats van zelfmoord te plegen...

Het lijkt niet veel soeps, maar dit heerlijke weggetje heeft me de laatste 15 km bergaf naar Skradin gevoerd. 

Heerlijk vals plat bergaf vanop een plateau van 200 m naar Skradin op een 30-tal m hoogte. Zalig gewoon. 

Zon, 28 graden, kristalheldere zee, wat wil een mens nog meer

En de "Greetings to the Sun" die je eigenlijk 's avonds moet zien. Maar met een schattig mannetje is het overdag ook leuk.. 

De Westerschelde 

Hoewel de Westerschelde hier heel breed is, is het bevaarbaar gedeelte maar heel smal. De rest zijn schorren met volop vogels

Het uitgestrekte binnenland van Zeeland met zijn velden en windmolens 

En dan alweer de laatste maaltijd - een echt heerlijke paella

Een heel leuk fietspad, maar wel volop in de wind..

Dit fietspad zou ik normaal niet echt leuk vinden, maar vandaag is het mijn favoriet want hier is amper wind te bespeuren

De weg ligt vol met takjes en bladeren, maar geen echt grote takken met deze als de uitzodering die de regel bevestigt 

Ondanks de wind, toch niet vergeten te genieten van de mooie plaatsen onderweg

De dag startte met velden en nog eens velden

Gevolgd door een stuk rasechte heidegrond. 

Waar er naast de wind dan nog een super zanderige ondergrond bij kwam..

Maar de dag werd mooi afgesloten met een jaagpad dat recht Eindhoven in reed.

Morgen staat er een lange rit op het programma van een 110 km. Jammer genoeg gaat het nog regenen en wakkert de wind nog wat harder aan tot 40 km/h met windstoten van 75 km/h. Maar eerst nog eens goed slapen