Met pijn in het hart moet ik afscheid van de fietsvrienden die nog een bezoekje gaan brengen aan de abdij van Orval. Bedankt gasten voor jullie bezoek, het was echt een zalig weekendje.

Tijd dan om verder te trekken want mijn neef en nichtje komen op bezoek deze namiddag, druk, druk.. Het is echt fijn om zoveel bezoek te hebben.  

Het wordt een kort tochtje vandaag en de batterij is vol geladen, dus kan het vandaag lekker snel gaan. Op een paar uurtjes tijd zoef ik via Bouillon naar het super toeristische Rochehaut. Hoog gelegen in de bossen met prachtige uitzichten rondom.

Verblijf ook vandaag in ons huis in Izel met zijn prachtige tuin.

Het schitterende weer vroeg om een tochtje door de bossen van Izel en ongeving met de MTB. Doel: abdij van Orval

In de bossen was het niet het moment om foto's te trekken, beetje te ruig, maar op de rustige wegen natuurlijk..  

En een glaasje kan smaken. Bedankt voor jullie bezoek vrienden!

Vandaag een korter dagje omdat ik om 15u een afspraak heb in Izel. De Wielerunie Oppuus komt op bezoek en ze hebben een huisje gehuurd waar ook voor mij een plaatsje is.

De dag begint met Ravel 7 zoals we ondertussen al gewoon zijn.

Halfweg kom ik op een wegversperring uit die niet aangegeven was en waar de omleiding via de autostrade loopt. Probleem: na de mannen aangesproken te hebben, gaven ze aan dat ik er wel door kon. Gelukkig!

Tijd voor een Panini en een drankje in Bouillon

En dan op weg naar Izel. Die weg was niet echt schitterend en geen aanrader. Het begin liep eerst een paar kilometer via een zandweg van bedenkelijke kwaliteit gevolgd door een drukke baan.. Geen van beide ideaal, maar enfin, we zijn er geraakt enne het pintje stond klaar

 

Vandaag is de zon weer volop van de partij en is het warmste dag tot nu toe. 

Ik volg deze voormiddag het laatste stukje van de VENNBAHN gevolgd door een andere Ravel die me tot in Bastogne brengt

Prachtige dag weeral die nog maar eens bewijst dat het weer toch heel bepalend is. Afsluiten met een lekkere cocktail in een lounge bar in Libramont centrum en daarna nog wat zonnen in een ligzeteltje in de tuin van het hotel. Wat wil een mens nog meer, oh ja en de Belgen winnen de EK match ook nog vandaag! 

Het blijft lekker weer en je fietst hier contiunue op een hoogte van 300 - 550 HM. Hierdoor is het toch wel een paar graden frisser dan elders, dus super!

Vandaag is ene dag dat ik voor 90% een bekende RAVEL volg: de VENNBAHN. Dit is een Ravel die vertrekt in Aachen (maar die ik over de grens aanpik) en die helemaal tot in Luxemburg loopt.

Het eerst deel volgt volledig het oude spoor traject waardoor het zicht op de omgeving niet altijd ideaal is. Je fietst vaak op een pad waar je hier en daar een glimp van de omgeving opvangt, maar verder relatief beperkt zicht hebt. Niettemin is het heel aangenaam fietsen omdat de omgeving sterk heuvelt met hoogtes tot 550 HM terwijl je zelf amper voelt dat het pad stijgt of daalt (dank u treintje). 

Maar als het open zicht op de omgeving is, is het dan ook vaak super mooi

Maar het blijft autovrij en wordt er enkel mooier op.

En dan nadert de eind bestemming: Burg Reuland:

Weer een super heerlijk weertje vandaag. Als ik vertrek is het al aangenaam warm en al snel zweten geblazen.

De tocht voert in het eerste deel langs heel wat industrie aan de waterkant. Doordat een GPS maximum 500 punten kan loggen op een rit (voor mij eentje per dag, dat is het handigste),  zijn de lijntjes niet altijd duidelijk terug te voeren naar de weg of het weggetje, zeker als je kleine paadjes moet nemen. 

Langs hier was het dus niet..

Dat, samen met een hoop werken die de baan versperren en onduidelijke omleidingen zorgen voor wat extra kilometers vandaag.

Omleiding niet aangegeven, iemand moeten aanspreken en bleek aan de overkant verder te gaan..

 

Dit hieronder was beetje bizar: je moet het fietspad nemen aan de linkerkant van een afrit van een autostrade, heel bizar met snel op u toerijdende auto's..

Na het lelijke stuk van Huy tot Luik, komt er een heel mooi stukje van het Ourthe kanaal, een nooit afgewerkt kanaal dat zorgt voor mooie beelden.

Erna volgt een heel mooie RAVEL die er heel nieuw uit ziet met prima markeringen en bewegwijzering. 

Dag 2 begint al super met een heerlijk ontbijt dat mijn nichtje nog verzorgd heeft. Eitjes, gerookte zalm, verse cake, koffiekoekjes, het hoort er allemaal bij. Super! Bedankt nichtje.

De tocht via de ER5 gaat verder door Hoeilaart (en niet Overijse zoals ik eerst foutief had gepost, "big mistake to make"..) en passeert uiteraard het enige echte Nero cafe

Vervolgens een stuk door de mooie bossen en dwars door het prachtige domein van het kasteel van La Hulpe, je voelt je een beetje indringer hier, maar zo prachtig.

Daarna gaat het heuvelend en klimmend verder langs massa's velden en ander natuurschoon. 

Wanneer Namen er aan komt, volgt er een prachtig stukje Ravel langs een oude spoorbaan en zakt het langzaam aan af naar de Maas.

Die Maas blijven we dan verder volgen tot in Huy. De route zelf over 100% auto vrije wegen langs de oevers van de Maas waar het opvalt dat er toch wal vrij veel industrie gevestigd is. Het is een super relaxt tochtje en de batterij had nog heel wat reserve, dus de snelheid kon wat omhoog.

Wat de batterij betreft: Het is me heel duidelijk opgevallen dat de batterij eigenlijk vrij lang mee gaat. Zolang je op eco rijdt (met bij bergop een tandje meer), is de batterij lang niet leeg na een dagtocht van een 100-tal km en toch 800 HM. Leuk!!

Huy zelf is best een leuk stadje en ik het er heerlijke balletjes in provencaalse saus gegeten. 

Vermits Corona nog niet voorbij is en de Europese vakantiepas nog (net) geen feit is, plan ik nog maar eens een tripje in Wallonie.

Omdat het nog eens een tochtje in eigen land wordt, heb ik besloten om terug met de elektrische fiets te gaan, kwestie van wat meer afstand te kunnen afleggen. 

En dus zijn we weer weg..

Ik heb mijn nichtje beloofd om bij haar te blijven slapen in Overijse nadat ik er vorige keer gewoon gepasseerd was, dus de eerste overnachting ligt vast . En eigenlijk is het wat kort om er rechtstreeks heen te rijden, dus rijden we wat rond naar de West kant van Brussel om daar aan te pikken op de EuroRoute 5. 

Een mooie lange afstand fietsroute doorheen verschillende landen en dus ook een groot deel door ons landje, ik pik aan in Lennik

Daarna Sint-Pieters-Leeuw en vervolgens Halle. Het stukje door Brussel is mooi gekozen en uiteraard door langs de Grote Markt, de Beurs en de Europese wijken. Overal opvallend veel politie. Achteraf gezien heeft dit uiteraard te maken met president Biden die op bezoek komt.

Rond een uur of 18 bij mijn nichtje aangekomen en al direct een aperitiefje genuttigd op het terras, zelfs voor den douche .

Daarna een heerlijke BBQ met lekkere gevulde champignons, kruidenboter, groentjes en vele heerlijke vleesjes. Super bedankt voor de gezellige avond en het lekkere eten Sigrid en Marc.

Mijn rondje Vlaanderen is een beetje langer geworden dan eerst gepland, maar was uiteindelijk heel mooi.

Ik heb twee routeboekjes gecombineerd met een stukje Vlaanderen Fietsroute en nog wat eigen aftakkingen en extra lussen:

- Grensroute - van het drielandenpunten naar de Noordzee 540 km: mooie route gedeeltelijk in Nederland en gedeeltelijk in Vlaanderen. Grotendeels vlakke route met heel wat kilometers langs water en door bossen.

- Taalgrensroute - Van Komen tot Voeren 430 km: een route die heel mooie stukken kent, maar aan de andere kant toch wat te veel moeite doet om echt de grens te volgen en daardoor niet altijd even fraaie stukjes neemt (bvb ten Zuiden van Brussel heeft me niet kunnen bekoren, daar zijn mooiere stukken mogelijk), verder wel heel mooi maar toch ook heel wat bosweggetjes en uiteraard de nodige hoogtemeters.

- Vlaanderen fietsroute voor het gedeelte van waar de Grensroute stopt aan de Zee naar de start van de taalgrensroute. Op zich ook mooie route die hier ook voorbij Branst komt. Dat deel heb ik uiteraard niet gedaan, is misschien een idee als Corona nog wat langer duurt.. 

- En dan nog een aantal lussen in Limburg en in de buurt van Mol 

Wat wegkwaliteit betreft: Wisselend met heel rustige asfaltstukken op de baan, mooie fietspaden van goede kwaliteit, uiteraard de nodige betonplaten, maar daarnaast toch ook heel wat onverharde (wel heel goed berijdbare) paden. Ik schat dit laatste toch zeker op een 10% of meer.   

Wat overnachtingen betreft: Overwegend B&B's met heel goede kwaliteit (maar ook niet goedkoop) waar er toch wel een ruime keuze van is. Enkel in Limburg heb ik wat moeten zoeken, daar was alles zo goed als volboekt.

Wat eten betreft: Keuze te over in Vlaanderen en meestal heel lekker. Ook Nederland niet vergeten. De lekkerste tas koffie met gebak voor geen geld!

Wat de Speedpedelec betreft: Awel, het was leuk. Het is in het begin een beetje zoeken hoeveel km je kan rijden met de hoogste ondersteuning. Doel is uiteraard om tegen het einde van de dag de batterij leeg te hebben, maar de batterij wel zo te doseren dat je niet zonder ondersteuning moet trappen (wat de eerste dag voor 3 km het geval was..). 

Het principe is simpel: hoe sneller je wil rijden en hoe hoger de ondersteuning, hoe sneller de batterij leeg getrokken wordt. De Supercharger beschikt over 4 standen (ECO (55% ondersteuning, 170 tot 200 km rijbereik (afh van de snelheid en omstandigheden zoals wind) - TOUR (120%, 110 km) - SPORT (190%, 90 km) - TURBO (275%, 75km). 

Bij langere afstanden of veel hoogtemeters vertrok ik meestal in ECO tot het duidelijk werd dat ik de resterende afstand in een hogere ondersteuning kon uit fietsen. Af en toe zorgden wisselende omstandigheden (plots veel tegenwind of hellingen) er voor dat wat extra ECO nodig was, maar that's the game .

Awel, en in de toekomst? Ik kan niet ontkennen dat het leuk is en de dagafstanden zijn duidelijk langer met een gemiddelde wat minstens 5 km/h hoger ligt dan zonder ondersteuning en je bent heel wat minder moe.

Maar.. er komt ook weer wat extra geregel bij kijken met opladen en dergelijke. Daarnaast heb ik toch wel een paar technisch spannende momentjes gehad: 

De eerste keer zag ik 's avonds dat er slechts 1 batterij was opgeladen. Gelukkig nog gezien en na een reset van de computer, toch nog de tweede batterij kunnen opladen. 

De tweede keer viel na een klim plots de ondersteuning weg hoewel ik alles kon bedienen en selecteren op de display. Maar van ondersteuning geen sprake. Ook hier een bang momentje en weer bleek een reset de oplossing. 

En tenslotte een derde panne met een spaak die afgebroken is en heel wat moeilijker te herstellen is dan bij een gewone fiets.

Alles bij elkaar, doet het mij toch overwegen om dit avontuur enkel aan te gaan in Belgie  waar ik pechverhelping heb. Voor het buitenland, wordt het waarschijnlijk toch weer trappen zoals vanouds.. 

En dan naar huis

And then heading home

Met nog een laatste Dodendraad aandenken

En dan dichter bij huis

En nog dichter (Weert)

And even closer (Weert - 5 km)

Een dagje met heel wat bos

Een mooi lang (30km) fietspad over een oud treinspoor

En natuurlijk het nodige water met originele oversteek

En wat cultuur

And some culture

Rondrit "Door de boomtoppen van Bosland" in de buurt van de Kempense Meren, gevolgd door een heel tof bezoekje van mijn neefje.

Round trip "through the tree tops of Woodland" in the area where I stayed, followed by a very nice visit from my nephew.

Weer langs het kanaal

Door de boomtoppen, wel tof eigenlijk

Bezoekje van mijn neefje met heel lekkere Caipirinha's en een leuk zwembadbezoekje

Visit from my nephew with very nice caipirinha's and a nice visit to the pool 

Rondrit "van mijnschacht tot natuurpracht" in de buurt van de Kempense Meren waar ik een paar dagen overnacht. 

Een heel stuk van de tocht speelt zich af in de bossen..

A large part of the trip runs through the woods.. 

Op het einde passeer ik door Leopoldsburg, het dorp waar ik bijna dertig jaar geleden, een jaar of twee gewoond heb boven een slager die in 1994 een upgrade gekregen heeft zo te zien. Mijn studio was via de linker deur helemaal naar boven tot het linker dakvenster..

De langste dagtocht maar met mooi weer, dat maakt het genieten.

Een groot gedeelte van de tocht gaat nog langs de Maas, een echte mooie rivier

Het is een beetje raar als je plots een boot ziet voorbijkomen die een meter of 10 hoger vaart..

Thema van dit gedeelte langs de BE/NL grens: de dodendraad van WO1

Het laatste deel gaat door het bos

Rondrit in Maasmechelen met een bezoek aan de prachtige sauna Elaisa met 10 sauna's in het grootste sauna complex wat ik al bezocht heb gelegen aan een prachtig meer.

Sauna - zicht vanuit de Sunset sauna op het meer

Het sauna complex - prachtig gelegen

Terug naar Limburg door hetzelfde mooie landschap maar met toch al iets beter weer ook al is het 's morgens nog een paar keer goed prijs met een ferme regenbui.

Relatief korte trip van een 70-tal km, maar met nog een uitbreiding bij om mijn oud collega en duik buddy Gerard & family nog eens terug te zien na heel wat jaren.

Rather short trip of 70 km, but with some extra miles to see my old colleague and diving buddy Gerard&family back after may years.  

Pontje in Lanaye

Terras onder de brug - met uitzicht 

Beter weer wat later op de dag, ideaal voor de kano

Vandaag eindigt de taalgrensroute en start de grensroute met Nederland. Dit speelt zich af in de buurt van Voeren en het Drielandenpunt, het meest uitdagende deel van de route met toch heel wat hoogtemeters in vergelijking met de rest van de trip. De dag start regenachtig en regelmatig krijg ik een bui op mijn dak hoewel er eigenlijk weinig of geen neerslag was aangekondigd, behalve een "lokale bui"..

 

Fort Eben-Emael. Ik had er nog nooit van gehoord, maar best indrukwekkend fort (ook al heeft het de Duitsers maar 1 dag vertraagd)

Indrukwekkende sluis en waterkrachtcentrale bij Lixhe 

Brouwerij van Val Dieu

Val Dieu brouwerij

Op weg naar het drielandenpunt

Zo druk als het gisteren was, zo rustig was het vandaag. Weidse landschappen met geen verkeer. Ik heb zeker een 30-tal km gereden op de bekende betonnen paadjes zonder 1 rijdende auto te zien (wel stilstaande van seizoensarbeiders in de fruitteelt).

Een bezoekje aan een werkende watermolen, kmap!

Slapen in zijn stadje..

Wat fris in de morgen, maar uiteindelijk is het een mooie dag geworden met heel wat uurtjes zon.

Het gedeelte onder Brussel was niet echt fantastisch mooi met uitzondering van het Hallerbos en het Zonienwoud, maar daarna werd het heel wat mooier.

Meer van Genval

Pop-up cafe in de tuin van de brouwerij van Hoegaarden, heerlijk bij dit weertje.

Vandaag een heel mooie tocht met heel wat te zien hier op de grens tussen Vlaanderen en Wallonie.

Na een rustige start volgt al snel de Kluisterberg met een stevige klim (141 m) en de nodige obstakels in de afdaling.

Afdaling onderbroken op de Kluisterberg

Heel mooi tot op dit punt, hier moet je je fiets naar boven mee zeulen, niet echt makkelijk en zwaar. Maar goed, eens boven fiets je 100 m verder en dan kom je aan het volgende probleem, je moet terug naar beneden en dit is zelfs nog moeilijker.. Waarom??

Eens beneden kom je terug op het mooie pad.

Wat is het verhaal hier achter? Toen de trein nog reed, reed hij op dit pad onder een weg. Toen de trein ophield te bestaan, werd het gat onder de weg opgevuld. 

Toen ze, jaren later, het oude pad van de trein wilden omvormen tot fietspad moest de opgevulde weg dus terug uitgegraven worden, maar dit was niet zo eenvoudig. Vermits het treinspoor op de grens met Vlaanderen/Wallonie rijdt, wilden geen van beide de kosten dragen. Resultaat: geen oplossing, dus wordt het mooie fietspad nog steeds bruusk onderbroken met een steile klim naar de weg en een even steile afdaling aan de andere kant van de weg. En dit alles omdat Vlaanderen en Wallonie geen oplossing vonden..

(Almost) Corona safe statues in Wallonie!

Een fascinerend bezoek aan een van de oudste hospitalen ter wereld: Hopital Notre Dame a la rose. Naast een boeiende rondleiding met de geschiedenis zijn me 2 anekdotes bijgebleven:

De zusters hadden een medicijn uitgevonden eind 1800 wat echt werkte en tot 1940 gebruikt werd. Toen bleek dat het werkend element een ferme hoeveelheid kwik bevatte dat wel de bacterien doodde maar ook een paar nevenwerkingen had

Dit was de ziekenzaal uit de 17e en 18e eeuw met gezellige houten bedden waar 2 a 3 patienten in hetzelfde bed verbleven. Pas in de volgende eeuw kwamen ze tot het besef dat dit misschien niet zo een goed idee is voor besmettelijke ziektes..

This was the sick bay from the 17th and 18th century where up to 3 patients staid in the same bed. Only a century later they realized that this might not have been the best idea with contagious deseases..