Na Toronto trokken we richting noorden. En of we niet genoeg sportactiviteten hadden gedaan, werden we ook nog eens getrakeerd op een canoe-tocht van 6 uur met begeleide gids in Algonquinpark.   Dit is het oudste nationale park in Canada. Ik was vooral wat bang voor het lange peddelen en zeker voor de mogelijke dieren die we onderweg al dan niet zouden tegen komen.

Kort voor de middag verzamelden we aan het begin van het Lake Canoe.    Met 2 boten vertrokken we voor een tocht van ongeveer 8 km.   Vanuit dit meer trokken we met de boot over het land om naar Lake Joe te gaan.   Na een halfuurtje peddelen werd het tijd om onze lunch te veroberen, om daarna richting cliff te varen zodat Bjorn, Marcin en Thano van een hoogte van 3 tot 5 meter konden springen.  Gelukkig had Bjorn zijn bril niet aan want anders zou hij nooit zo’n sprong gedaan hebben.

Met het strand in het vooruitzicht was ik vooral heel blij en dan ging het peddelen voor een fluitje van een cent.  Zelfs na zoveel uren peddelen was de energie van Marcin onuitputbaar en bleef hij tetteren in de camper.   Ons bedje heeft die nacht nog nooit zoveel deugd gedaan en iedereen heeft geslapen als een roosje.