Detroit is de grens tussen Amerika en Canada.  Maar vooraleer we de grens bereikten reden we we met de camper door de tunnel of trees.   Zijn startpunt ligt in Harbor Springs   Aan de ene kant kan je genieten van een prachtig uitzicht op Lake Michigan terwijl de andere kant vooral een zicht biedt op de vakantiewoningen.   Deze weg is volgens Amerikanen nauw (volgens Belgen ruim)  en is heel bochtig.  Dit deed ons een beetje denken aan het rally rijden.   In de herfst biedt dit zeker een mooi zicht want dan is het kleurenpalet duizend keer mooier.  In de meeste vakantiemagazines wordt dit heel hoog gerankt.

 Deze weg vervolgden we tot de Sleeping Bear Dunes.  Dit zijn duinen van 56 km lang en behoorlijk hoog.  Onze conditie werd ondertussen aangescherpt en vol moed begonnen we aan onze klim.   Marcin bereikte als eerste de finish met Thano en Bjorn in zijn kielzog.  Catharina en ik deden het op een rustiger tempo maar we behaalden ook de top.  Hier werden we helaas niet getrakeerd op een biertje maar op het mooie uitzicht die we hadden op Lake Michigan.  De boys waren nog niet moe genoeg en stopten nog enkele kilometers verder terwijl Catharina en ik terug afdaalden en genoten van de stilte in de camper.

Na de nodige inspanning volgde de nodige ontspanning.  Hierbij reden we iets verder naar het stadje Frankenmuth.   Dit is een typisch Duits aanvoelend stadje dat tevens de grootste kerstmisshop van Amerika heeft.  Dit ontbrak niet op onze to do lijst en Catharina en ik voelden ons al volledig in kerstmisstijl. Na de nodige aankopen reden we naar een Duits restaurant waar we genoten van schnitzel, witte pens, … en vooral een goed Duits biertje.   Bij de aankomst in de camping was het tijd om ons bedje op te maken en te gaan slapen.