11 november = Wapenstilstand. De plaatselijke herdenking is pas een week achter de rug. Drie verenigingen (Davidsfonds - KWB en NSB) hadden het plan opgevat samen naar Ieper te trekken en activiteiten te organiseren in het teken van de Eerste Wereldoorlog. Deze geplande activiteit viel bijzonder in de smaak, liefst 49 deelnemers schreven vooraf in. Nog een aantal Rekkemnaars vervoegden 's avonds de groep om ook de plechtigheid aan de Menenpoort, de Last Post, bij te wonen. Rekkem zou er immers een krans neerleggen.
Met het schoolbusje en een aantal wagens trok de groep naar Ieper. Na de traditionele groepfoto werd een bezoek gebracht aan het totaal vernieuwde 'Flanders Fields Museum'. Iedereen kreeg een armbandje rond de pols en daarna kon men er op zijn eigen tempo doorheen de diverse tentoongestelde herinneringen en tentoonstellingsborden trekken. De ene vorderde al sneller dan de andere. Indien je alle filmpjes wilde bekijken en alle teksten lezen, dan kwam je er niet met de ons toegemeten tijd. Het museum sloot om 17.00 u. Ik persoonlijk was ook maar tot halverwege geraakt. Filmpjes volledig bekijken vergt z'n tijd. Anderen zaten al lustig te vertellen en te genieten van een drankje in het cafetaria. Heel wat personen die het museum voor de vernieuwing hadden bezocht vonden dat het toen beter was. Ik kan niet vergelijken, was er vroeger nooit geweest.
Tegen 17.30 u. moest iedereen die de avondwandeling wilde meemaken, aanwezig zijn aan de Menenpoort. Daar stonden twee gidsen ons op te wachten om een avondwandeling te maken. Ze waren prachtig uitgedost met een wijde mantel, een hellebaard en een lantaarn. Onze gids was Stephan Kesteloot. Zo trokken we door het feeëriek verlichte Ieper. We maakten kennis met prachtige historische gebouwen (uiteraard allemaal vernield tijdens de W.O.I, maar nadien in dezelfde stijl opnieuw opgetrokken). De gids zorgde voor leuke en pittige verhalen. Het was bijzonder spannend om in het donker de vestingen te bezoeken en af te dalen in de ijskelder. Tegen 19.30 u. bereikten we opnieuw de Menenpoort. Weet je, ook de naam van één vermiste Vlaming, een zekere Vangheluwe, staat op de muur gebeiteld.
Last Post Voorzitster van de NSB Thérèse Behaegle en Simon Verhauwaert zouden een krans neerleggen. Georges had de Belgische driekleur bij. Hij ontmoette er een Franse collega. Beiden verbroederden en de nodige herinneringsfoto's werden gemaakt. Zo werd het stilaan tijd voor de Last Post. Er waren heel veel Britse studenten aanwezig. Ook andere Rekkemnaars hadden zich bij de groep gevoegd. De beide vlaggendragers mochten midden de straat staan. En daar weerklonk dan de dagelijkse 'LastPost'. De klanken weergalmden door de Menenpoort. Nadat Britten hun krans hadden neergelegd, was het de beurt aan Thérèse en Simon. Waardig stapten ze naar de plaats waar de kransen werden neergelegd. Dat was meteen het einde van een schitterende namiddag Ieper. Iedereen zal er nog lang over spreken.