Foto
Entkommen
stap voor stap proberen te ontsnappen uit een relatie met partnergeweld
05-12-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
De dreigementen worden erger, hij kan ze niet rechtstreeks naar mij toe doen omdat hij me op geen enkele manier kan bereiken maar doet het via mijn vader, mijn vader heeft er ondertussen de politie bij gehaald.  Soms is dit alles zo moeilijk dat ik me afvraag of ik beter niet nog een tijdje gewacht had met weg te gaan.  Maar op sommige momenten komen er flarden van wat er allemaal gebeurde in ons huis terug naar boven.  Zoals de keren dat ik net gepoetst had, poetsen wat ook een onmogelijke opdracht was want poetsen stond gelijk aan geen aandacht aan hem te kunnen geven.  Ik haaste me om alles gedaan te kunnen krijgen en had dan ook een voldaan gevoel achteraf en hij die opeens dan vanalles op de grond gooide, ik met tranen in mijn ogen alles terug opkuisen om mijn huisje proper te kunnen houden.  Alles was nog maar net terug opgeruimd als hij het een tweede keer in de grond gooide en me bevelen gaf om het terug op te kuisen.  Ik weigerde, wou niet meegaan in dit eindeloos spelletje, pas toen werd het erger, hij kon het niet hebben dat ik niet gehoorzaamde en probeerde op gelijk welke manier zijn gelijk te halen.  Zo ging hij voort tot hij voelde dat hij zijn macht over me op dat moment verloor en dan volgden er klappen.  Radeloos was ik op die momenten.

05-12-2010 om 21:59 geschreven door chann  


28-11-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
Het is mooi geweest dit weekend, ik had mijn hondje na 8 weken terug bij me.  Was bij lieve vrienden in een huiselijke sfeer en heb uitstapjes gedaan.  Ik heb het zo moeilijk met die overgang, hondje terug achterlaten en ik terug vertrekken naar het vluchthuis, welkom voorlopige keiharde realiteit.  Het enige wat me nu recht aan het houden is dat is het besef dat dit maar tijdelijk is, als ik wat vecht ik binnen hier en een jaar zoveel beter zal hebben dan nu.

28-11-2010 om 21:14 geschreven door chann  


23-11-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
Ook al ben ik ruim twee maanden weg van hem, elke avond als ik in mijn bedje kruip besef ik wat een luxe dit is.  Als ik midden in de dag me eens heel moe voel en me eventjes neer leg besef ik nog des te meer hoe zalig dit kan zijn.  Rust wanneer ik dit nodig heb, de kans om naar mijn lichaam te luisteren en het te volgen.  Eindeloos geniet ik er van!

23-11-2010 om 21:44 geschreven door chann  


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Ondertussen blijf ik nieuws van hem vernemen via via.  Hij zou naar de psychiatrie moeten en is gek aan het worden bij de gedachte dat ik een ander zou hebben.  Ik huiver bij die gedachte.  Het beklemt me ook, ik heb het gevoel dat ik nooit meer een normaal leven zal kunnen hebben.  Het geeft me een mengeling van gevoelens, angst, wanhoop, boosheid en ook medelijden met hem.  Ik ben boos omdat hij nu nog zo'n grip op mijn leven heeft, m'n leven bepaalt en me mijn leven ook een stuk afneemt, ik heb medelijden omdat ik niet wil dat hij ongelukkig is...

Elke werkdag heb ik zoveel dingen te doen, notaris contacteren, bank, op controle gaan bij adviseur, gesprekken met begeleiding hier en ja zelfs naar OCMW gaan.  Ik betaal mijn facturen hier zelf en wil weten of ik toch mss recht heb op iets wat ik niet weet.

Zojuist schitterend nieuws gehad!  Ik ben geslaagd voor het examen waar ik aan mee gedaan heb!  Heb nog geen datum wanneer ik mag beginnen maar ik mag beginnen.  En zo gaat mijn zelfvertrouwen terug wat de hoogte in, vond het examen zwaar maar ik heb de examencommissie kunnen overtuigen! 

Nieuw leven... here I come...

23-11-2010 om 18:43 geschreven door chann  


20-11-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
De laatste dagen zijn verdomme zwaar!

20-11-2010 om 16:38 geschreven door chann  


18-11-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
Net toen beetje bij beetje ik wat rust kreeg in mijn hoofd omtrent alles werd mijn angst terug goed leven ingeblazen...  Had vandaag met een collega afgesproken die ook een vriendin is, aangezien ik nog steeds niet naar mijn werk durf vroeg ik haar zo'n beetje 'de stand van zaken'.  Al twee maal is de politie de laatste weken op mijn werk geweest om te vragen of ze meer wisten over me.  Mijn ex was naar de politie geweest omdat hij ongerust is over mij, hij is blijkbaar op de één of andere manier door de mand gevallen want de politie zei tegen mijn collega aan de receptie 'ik ken zo'n types en hun ongerustheid'.  Ik heb dan onmiddellijk naar de locale politie gebeld en hun verwittigd dat ik in een vluchthuis zit en dat alles in orde is voor me en ze niet onnodig moet zoeken naar me.

Waarom kan hij me nog niet uit zijn hoofd zetten?  Waarom kan hij tot op de dag van vandaag nog mijn gemoedsrust ontnemen?

Het is terug weer eens slikken en aanvaarden, ik dacht dat het aan het passeren was nu we de twee maanden naderen maar blijkbaar is het allemaal nog niet voorbij aan het gaan.

18-11-2010 om 22:53 geschreven door chann  


16-11-2010
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
Zaterdag zo genoten terug van mijn vrijheid.  Een uur of zes 's avonds naar Gent vertrokken met een goede vriend.  De laatste keer toen ik 's avonds in Gent was was geleden van mijn 15 jaar, Gentse feesten, nog even had ik toen mijn vrijheid op dat moment.  Gent is een nog mooier in de nacht.  Ik zat in een klein gezellig café'tje en was terug eindeloos aan het genieten, ik dacht dat gewoon dat moment al het vechten meer dan waard was en toen moest de avond eigenlijk nog beginnen...

Soms komt het geluk met de kleinste stomste dingen naar boven, zoals daarjuist, ik had een longsleave gekocht en wou die verknippen aan de hand van een filmpje op you tube.  Ik kon me gewoon in de woonplaats van het vluchthuis zetten en eerst het filmpje bekijken om dan in alle rust te beginnen aan mijn 'knutselen'.  Zonder gestoort te worden, zonder commentaar op wat ik doe of hoe ik eruit zal zien met dat T-shirt aan met gaten.  Zoiets was thuis onmogelijk, creatief zijn is zelf met iets bezig zijn en zelf met iets bezig zijn was egoïstisch.



16-11-2010 om 01:39 geschreven door chann  




Archief per week
  • 08/08-14/08 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/06-12/06 2011
  • 07/02-13/02 2011
  • 24/01-30/01 2011
  • 17/01-23/01 2011
  • 10/01-16/01 2011
  • 03/01-09/01 2011
  • 20/12-26/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 22/11-28/11 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 23/08-29/08 2010
  • 16/08-22/08 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 10/05-16/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 26/04-02/05 2010

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Foto

    Foto

    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs