Vanuit Bangkok vlogen we op drie februari naar Maleisie peninsula. We moesten onszelf beperken tot het westen, want de oostkant van de peninsula werd gedomineerd door regenseizoen en dit betekent dat men er de deuren sluit voor toerisme. Er waren echter voldoende plekjes te bezoeken in de twee weken dat we er verbleven.

We hadden geen betere dag kunnen uitkiezen om in de hoofdstad, Kuala Lumpur, te arriveren (ironie). (Een) Chinees Nieuwjaar ving aan en dat waren we eventjes vergeten. Veel budgetaccommodatie was volboekt en de goedkopere kamer die we bekeken, leek alsof we er elk moment konden bezocht worden door ratten. Dus verwenden we onzelf met een hotel voor twee nachten. Na deze korte tijd besloten we Kuala Lumpur al te verlaten, want het beviel er ons niet. De straten waren overvol met onvriendelijke karakters die zo snel mogelijk vooruit willen geraken en niet geven om wie ze ondertussen hinderen of uit de weg duwen. Daarnaast zagen we overal onbekende viezigheden op de straten en aan de muren gesmeerd. Er hing vaak een onsmakelijk geurtje in de doefe, overhete lucht. Dit alles demotiveerde ons nogal om rond de stad te gaan snuisteren. Daarom trokken we al snel verder en de volgende bestemming werd Melaka. Dit stadje werd gekoloniseerd door Nederland en Groot-Brittannie en deze invloeden kleuren de omgeving. Je ziet nog een aantal witte gebouwen uit de Nederlandse kolonisatie, maar de overheersende kleur is het rood dat door de Britten werd gebruikt. Ook zagen we oud-Nederlandse zinnen geschreven op de graven van overleden schippers in de overblijfselen van een protestantse kerk.
Vervolgens trokken we naar Lumut, van waaruit we de grens met Singapore konden oversteken. Singapore heeft ontzettend strenge wetten en dit werd ons aan de grenscontrole bevestigd. Vooraleer men ons paspoort wou stempelen, moesten we eerst vertellen waarom we naar daar kwamen en wat we precies in de stad zouden doen. Toen we erna door de handbagagecontrole gingen, werden we tegengehouden en moesten we het kantoortje binnen. We hadden elk een ongeopend pakje Maleisische sigaretten dat in beslag werd genomen. De strenge, maar rechtvaardige controleur legde ons uit dat we die hadden moesten aangeven, want Singapore heeft eigen (dure) merken en invoeren van buitenlandse examplaren is illegaal. “Normaalgezien zouden we elk een 400USD boete moeten krijgen, maar een waarschuwing volstond ditmaal.“ Met een “Sorry, we wisten het niet. Het zal niet meer gebeuren. Dankuwel.“ kwamen we er vanaf, oef! Eens in het centrum van de stad, had ik het gevoel dat ik opnieuw in Hong Kong was beland. De gelijkenissen zijn zo treffend: beide multiculturele steden tonen een rij indrukwekkende wolkenkrabbers achter het water; bieden een uitstekende, varierende cuisine; hebben geen vuiltje op de grond en creeeren groene plekken waar je tot rust kan komen. Het was een aangename namiddag!
Vanuit Lumut gingen we naar het noorden om de sfeer op te snuiven in Pangkoreiland. We bevonden ons aan de zee en was dit een aangename verademing! Voor het eerst voelde het weer in Maleisie een beetje draaglijk. We transformeerden voor drie dagen in luie strandgangers en spendeerden de rest van de tijd met twee vriendelijke senioren die ons entertainden met hun reisverhalen. Wat ons op het eiland echter het meeste plezier bezorgde, waren de sloeberige aapjes. Mijn eerste ontmoeting met een van hen was toen ik die betrapte tijdens het plunderen van een aantal vuilniszakjes. Ongeintimideerd van mijn nabijheid zocht hij resterend voedsel uit en dronk hij van halflege brikjes fruitsap. Later zagen we hetzelfde gebeuren, alleen stal de aap het voedsel uit een brommermandje. De eigenaar zag het niet tijdig gebeuren en kon er niet mee lachen dat zijn snacks waren verdwenen. We spendeerden uren kijkend naar de spelende kapoenen en werden s’ ochtends gewekt door hun gespring op ons dak. Op Pangkoreiland maakte ik voor het eerste kennis met een hornbill (ik weet de Nederlandse naam voor deze vogel niet), een prachtig dier dat onze bananen wist te apprecieren! De voorlaatste avond maakten we kennis met Casey, de eigenaar van onze guesthouse. Hij nodigde ons uit voor een privetoer langs het eiland ter gelegenheid van Hokien Chinees Nieuwjaar dat die avond zou plaatsvinden. Samen met de twee senioren zetten we in de late avond aan en kregen we een stukje cultuur te zien dat je er als toerist normaalgezien niet zou kunnen ervaren. Voor elk huisje in de Chinese straten stond een grote tafel met allerlei lekkernijen en meterhoge wierookstokken. Iedereen was druk in de weer met de voorbereidingen en gebeden. Om twaalf uur hoorden we oorverdovende knallen, afkomstig van een soort van vuurwerk dat aan een lange koord is gebonden. Men licht een vuurtje aan het begin van de koord en de honderden onderdeeltjes ontploffen in een tijdsspanne van ongeveer een minuut. Elk huisje liet om beurt het lawaai klinken en na zo’n drie kwartier werd het eten naar binnengedragen en verplaatsten de feestelijkheden zich binnenshuis. De moeite om dit sociale gebeuren te zien! De laatste dag besloten we iets actiefs te doen en we begaven ons, gewapend met een stok en een zakje zout, in de jungle. We wandelden een paar uurtjes en konden het zout achteraf in vuilnisbak gooien, want we waren er zonder bloedzuigers vanafgekomen, oef!
Penangeiland was de afsluiter van onze Maleisiereis. We werden er tijdens onze eerste avond verwelkomd met een zware regenbui. We raakten net op tijd aan een overdekte foodcourt en binnen de vijf minuten zaten we met onze voeten in het water. Dit is typisch aan Maleisie: er heerst een constante hitte die dagelijks voor ongeveer een klein uurtje wordt onderbroken door stortregen. Op dit grotere eiland kregen we voor het eerst het gevoel dat we ons in een moslimland bevonden. We zagen vele moskeeen tussen alle Chinese- en Hindutempels en hoorden meerdere malen per dag bedgezangen uit luidsprekers klinken. Ook waren we op een zekere moslimhoogdag getuige van processies door de straten. Moskeeen bleken echter niet toegankelijk voor toeristen, dus gingen we vooral rijkelijk versierde Chinese tempels en Boeddhabeelden gaan bekijken. De kuststreek lieten we ditmaal links liggen, want onze volgende bestemming zou het zuiden van Thailand zijn, met prachtige en exotische eilanden!

Weetjes:
- De Maleisische bevolking bestaat uit een mix van Maleisiers, Chinezen en Indiers. Je ziet echter hoofdzakelijk Chinese- en Hindutempels. Buiten een aantal prachtige gebouwen, zijn de meeste moskeeen haast niet te spotten door hun soberheid.
- Langs de snelwegen zie je overal palmboomplantages. De palmolie wordt massaal geproduceerd voor allerlei cremes.
- De extreme, doefe hitte deed ons hier 24/7 afzien. Na onze junglewandeling in Pangkor snelden we de zee in en het water voelde zo lauw aan dat het haast geen afkoeling bood.
- Hier in Azie verkopen de straatstandjes hun fruitsapjes in een plastiek zakje. Ze stoppen er een rietje in alvorens ze het toebinden en dan is het klaar voor consumatie. (Zie foto van de aap op de brommer)
- Sinds een maand of drie verslinden Tyler en ik de “Scarpettaboeken“ van Patricia Cornwell! Deze serie is een absolute aanrader voor wie van (forensische) misdaadverhalen houdt!

21-02-2011 om 00:00 geschreven door Elke