|
Here we go again fellows!
Na een maandje van arbeid werd het opnieuw tijd om te gaan sightseeing. Vooral voor Sam dan, want die vertoeft vanaf volgende week terug in Engeland. We verlieten de Whitfield Pub en zeiden onze goodbyes aan de ondertussen welgekende locals. De Great Ocean Road stond als nummer een op ons programma. Dat is een 300 km lange kustweg die bekend staat om zijn betoverende rotsformaties in de zee. Sam en ik huurden een van voor drie dagen en trokken op roadtrip. De eerste uren reed hij vooral; ik zag het niet zo goed zitten. Eens op de minder drukke Ocean Road, durfde ik me wagen aan het links rijden. Ging dat vlotjes? Geen commentaar... Laten we het zo zeggen: ik heb op die drie dagen slechts een vijftal uurtjes achter het stuur gezeten. We vulden onze dagen efficient in: we stonden op om 7 uur en gingen na zonsondergang slapen om geen daglicht te verliezen. De Great Ocean Road is prachtig van begin tot einde, en de uitzichten worden er steeds indrukwekkender op hoe verder de trip vordert. We passeerden Torquay en Anglesia, bewonderden de Erskine Falls in het mooie Lorne, campeerden voor de nacht in Apollo Bay, bezochten de lighthouse in Cape Otway en arriveerden tijdens dag twee in Port Campbell National Park. Dit was ongetwijfeld de climax van de trip. Toen we eindelijk de fameuze Twelve Apostels (jammer genoeg zijn er nu slechts vijf over) aanschouwden, werden we toch eventjes stil: wat een magisch uitzicht! In Port Campbell bekeken we ook nog de Loch Ard Gorge en London Bridge en dat was zo goed als het einde van de Ocean Road. Dat was dag twee dus we hadden nog de volledige volgende dag en nacht onze camperwagen ter beschikking. We bekeken de kaart en ontdekten dat we genoeg tijd hadden om ook de Grampians te bezoeken. Dit is een verzameling bergen gekend om zijn unieke fauna en flora, rotsformaties, watervallen en Aboriginal rotstekeningen. Na een rit van drie tot vier uur, kwamen we net voor zonsondergang in het centrum van de Grampians aan: Halls Gap. Dag drie leverde ook een aantal mooie beelden op. We bezochten McKenzie Falls, Reed Lookout, Borora Lookout en Bunjis shelter waar we een oude Aboriginal rotsschilderij konden bekijken. Ik zag mijn eerste koala en streelde zijn zachte velletje. We trokken fotos van de eerste hudde kangoeroes die we tegenkwamen. Overenthousiast probeerden we er zo dicht mogelijk bij te geraken. Wisten we toen veel dat we constant kangoeroes zouden tegenkomen voor de rest van de dag. Tijdens de avond moesten we zelfs serieus onze snelheid aanpassen want af en toe vind je ze op het midden van de weg. Na 1000 kilometers en honderden foto's eindigde onze roadtrip en kwamen we terug in St. Kilda aan.
Hoe ziet de nabije toekomst er nu voor mij uit? Mijn tijdelijk reisgenootje verlaat Australie dus ik ben opnieuw op mijn eentje. Hier in de Coffeepalace heb ik echter nieuwe vrienden leren kennen, dus ben ik geneigd om hier nog wat langer te blijven. So that means jobhunting again! Vind ik niet direct een job, dan wil ik mijn tijd hier niet verspillen en trek ik naar een andere stad.
20-03-2010 om 07:34
geschreven door Elke 
|
