Hey mates!

Hoog tijd voor een update over de veranderingen in Perth...

De grootste, tijdelijke verandering werkte een week lang op iedereens humeur: het weer! Vorige week werden onze zachte zonnestralen verdreven door een irritante storm. Zes dagen lang zagen we de bomen van links naar rechts slingeren, werden we geteisterd door hevige regenval tijdens de wandeling naar en van het werk, belandden steeds meer warme truien in de was, smaakte een heet kopje koffie zoveel beter, voelde het warme donsdeken des te gezelliger aan en werd een boek sneller verslonden. Deze storm kwam en ging echter, zodat we nu overdag opnieuw de Australische wintertemperaturen van gezellig warm op onze huid kunnen voelen.
Een tweede nieuwtje is er ook eentje van tijdelijke aard: mijn tweede job in het callcenter van ResearchPanel. Ik ben er kunnen starten op 28 juni, maar heb dit na een aantal weken toch opgegeven. Dat de job oersaai bleek te zijn en de mensen thuis je soms uitschelden, kon ik nog aan. Maar dat we daarbovenop nog eens ondankbaar werden behandeld op kantoor, was me op een gegeven moment zo teveel dat ik ben opgestaan en mijn ontslag heb genomen. Het ergerde me al enorm dat we 's voormiddags onafgebroken moesten telefoneren en naar het computerscherm staren voor vier uur, terwijl het hier in Australie verplicht is om elke twee uur een pauze te geven in computergericht werk. Zeiden we ook maar een woord tegen een collega, dan werden we door de bazin toegeschreeuwd dat we moesten verderwerken. Maar de bazin zelf maakte constant praatjes met die enkelen die er al een langere tijd werken. Daarnaast arriveerde ze soms tien minuten te laat wat voor ons betekende dat we onbetaald moesten wachten. Toen ze me vorige week berispte omdat ik in twee uur twee maal naar het toilet geweest was, had ik er genoeg van en dat was ook meteen het einde van de job... No worries mate: ik krijg ondertussen iets meer uren in Outback Jacks en heb zaterdag alweer een probeershift als waitress voor een 16-urenpositie.
Over 28 juni gesproken: mijn eerste verjaardag zo ver weg van familie en vrienden. Exact om 12 uur 's nachts werd ik verrast met een kamer vol ballonnen en verjaardagskaartjes die onderschept waren door een samenzwering tussen de manager en hostelgenootjes. Toen ik de volgende namiddag thuis kwam van werk stond er opnieuw een verrassing klaar: de ballonnen hingen nu op aan het buitenterras en op tafel vond ik een aantal cadeautjes met een kaart op mijn naam. 's Avonds kleurden mijn kaken knalrood toen ik werd getrakteerd op een verjaardagstaart met 24 kaarsjes, vergezeld door een luid 'happy birthday'- lied van de hostelvrienden. Ik heb ervan genoten!
Naast de nieuwe vrienden uit de hostel, beleef ik ook een leuke tijd met de Outback Jack'scollega's. Het klikt supergoed tussen iedereen en we sluiten de werkavond soms af met een gezellige drink in een van de lokale pubs. Mijn feestmaanden zijn echter al lang achter de rug (cfr. Manly) en zeker hier houden de meesten het op een limiet want de prijzen liggen heel hoog. Voor de goedkoopste pint moet je in Perth zeven dollar neertellen!
Gelukkig moet je niet altijd geld uitgeven om een leuke tijd te beleven. Afgelopen week hebben we eindelijk de tijd genomen om de stad eens ruimer te gaan verkennen. We hadden ervoor reeds Hyde Park bezocht, een mooi parkje met een gezellig meer. Dit verdween echter in het niets toen we een aantal dagen geleden een dag uitkozen om Kings Park te gaan bekijken. We wandelden vanuit Northbridge richting Perth centrum, om vervolgens vanuit de drukte onze weg te banen naar de Swan rivier. Daar relaxten we in het park alvorens een kijkje te gaan nemen naar de Swan Bell Tower, een moderne koper-en glastoren met 14de- eeuwse klokken uit Londen. De Blue Cat (een bus die gratis in en rond de stad toert) zette ons vervolgens af onderaan de heuvel waarop Kings Park zich bevindt. Na een steile klim van honderden treden, kwamen we in het reusachtige park aan waar we werden verwend met een indrukwekkend zicht op Perths centrum en de Swan River. We arriveerden er in de vooravond waardoor we niet voldoende tijd hadden om het volledige park te bezichtigen, maar dit volgt ongetwijfeld nog! Er valt namelijk heel wat te zien: oeroude bomen met reusachtige stammen en bovengrondse wortels, herdenkingsmonumenten uit de oorlog, botanische tuinen,... Je kan er eenvoudig een volledige dag genieten zonder ook maar een seconde verveeld te raken. 
Als laatste een update over de hostel. De eigenaar heeft de zaak een aantal weken verkocht aan Sunny, een Aziatische ondernemer. Onze angst voor een totale sfeerverandering bleek volledig onterecht toen Sunny hier een tijdje verbleef. Hij is zeer begaan met de plaats en wil enkel het beste voor ons. Hij verving al het keukenmateriaal met splinternieuwe kopjes, glazen, bestek, potten en pannen, rijstkoker,... De keuken zelf onderging een totale metamorfose waardoor we nu aangenamer ons eten kunnen bereiden. Het pleintje achteraan de hostel werd volledig ontruimd en heringericht met een kampvuur, zetels, een hangmat, planten,... Hij kocht graffitti zodat iedereen die wou zijn naam kon vereeuwigen op de muren. Daarnaast verwende hij ons wekelijks met een gratis, zelfbereid overvloedig avondmaal. En, vanaf nu krijgen we niet enkel gratis pannenkoeken 's morgens, maar elke avond gratis rijst, dinsdagavond gratis pizza en vrijdagavond een gratis currymaal. Daar eindigt het niet: op dinsdag krijgen we gratis vervoer naar de cinema als we een filmpje willen gaan bekijken. Amai, amai, verwende nestjes dat we hier zijn geworden! 

En met dit laatste goede nieuws sluit ik hier mijn verslagje af! 

Weetjes:
- De Australische taal is toch iets speciaals. Ik vind het Australisch Engels persoonlijk heel lelijk en plat klinken. Daarnaast gebruiken ze allemaal constant van die typische, irriterende zinnetjes, zoals "good on yah" (wanneer je iets goed doet), of "no worries, mate" (wanneer je je verontschuldigt voor iets). Ook zeggen ze, in plaats van het normaalklinkende "thank you/ thanks", het onnozel klinkende "tah". En wat zowel vrouwen als mannen hier doen is vreemden aanspreken met "darling". Zo is het absoluut een normale zaak dat ik vaak het volgende te horen krijg in Outback Jacks: "thanks, darling; could I have another one, darling;...". Zelfs de baas en bazin spreken het personeel zo aan! WEIRD!
- Outback Jacks heeft een nieuwe actie: eet daar en je mag terugkomen voor een '2-voor-1-diner'. Natuurlijk hebben wij goed voor onszelf gezorgd en onszelf zo'n kaartje afgestempeld zodat wij ook eindelijk eens het prijzige eten er kunnen proeven! Tyler en ik gingen er eten en betaalden slechts een derde van de rekening: mijn collega was zo vriendelijk het duurste maal te annuleren (moest normaal gezien het goedkoopste zijn) en me nog eens mijn 25% personeelskorting te geven erbovenop! Als startertje bestelden we de Skippy Dundee wat nu maakt dat ik ook voor de eerste keer kangoeroe en krokodil heb geproefd! Krokodil vind ik lekker, de kangoeroe was echter nogal bloederig en dat maakt mijn oordeel onbetrouwbaar!
- Tijdens de busrit naar Kings Park zag ik een dolfijnenvin traagjes boven het water uitsteken om een seconde later al terug te verdwijnen. Men overtuigde me ervan dat het slechts mijn verbeelding was! Wat bleek gisteren: er bevinden zich inderdaad dolfijnen in de Swan River! Een poging tot foto's volgt ongetwijfeld!
- Mijn angst voor krokodillen tijdens de roadtrip bleek helemaal terecht! Mijn mama kon me namelijk het volgende verhaal vertellen: een aantal weken geleden ging een groepje jongeren met een gids nachtzwemmen in een van de natuurlijke zwembaden. Een meisje uit de groep werd er aangevallen door een krokodil. Ze heeft dit niet overleefd want ze hebben enkele lichaamsdelen teruggevonden. Ik zou eens moeten uitzoeken hoe dit verhaal eindigt, want eerlijk gezegd, nachtzwemmen in the Northern Territory, is toch wel het stomste dat je kan doen! Ik vraag me af of er een menselijke beoordelingsfout is gemaakt door de gids, of door de mensen die de zwembaden veilig verklaren...

Groetjes en tot horens!

20-07-2010 om 00:00 geschreven door Elke