Tijdens de week van de vrijwilliger, zo een tweetal weken geleden, ontving ik een gedicht ter bedanking voor mijn vrijwilligerswerk. Op zich niet zo een speciaal feit ware het niet dat er in de begeleidende mail vermeld stond dat dit gedicht e echt wel op het lijf was geschreven. Na het lezen en vooral herlezen van dit gedicht was ik echt wel onder de indruk. 

Persoonlijk zou ik niet durven stellen dat deze tekst mij op het  lijf is geschreven, dit is te veel eer. Wat ik wel durf stellen is dat ik streef om iemand te zijn die hiermee wordt beschreven.

Vandaar dat ik ook op mijn beurt dank u wil zeggen voor dit mooie compliment. Kleine gebaren van deze aard zijn een motivatie in de tijden waarin men zich soms afvraagt waarom men dit allemaal doet. Net zoals voor iedereen is ook voor een vrijwilliger niet elke dag dezelfde en is de “goesting” niet elke dag even groot. Hiernaar wordt volgens mij ook verwezen in deze tekst, het is vrij maar nooit vrijblijvend. Vaak denkt men dat een vrijwilliger iemand is die af en toe eens een handje komt toesteken indien het hem of haar uitkomt. Op deze basis zal een vrijwilliger nooit krijgen voor zijn vrijwilligen wat hij ervoor dient te krijgen, namelijk voldoening.

Na het lezen van deze tekst had ik alvast voldoening en goesting, goesting om er verder als vrijwilliger voor te gaan!

Voila, bij deze zijn ook jullie bedankt om ons te waarderen, graag tot een volgende keer.