|
Eigenlijk is het begin van het verhaal zeker geen vrolijk nieuws. Alles begint na het bouwverlof van 2001 toen we de werken hervatten. Reeds enkele dagen ondervond ik last van een grijze vlek voor mijn ogen, algauw bleek dit fenomeen dagelijks toe te nemen. Nadat ik als passagier betrokken was bjj een arbeidsongeeval kwam het onderzoek in een stroomversnelling terecht en werd ik doorgestuurd naar UZ Gent voor een nadere diagnose, onzekerheid troef er was een ernstig probleem maar niemand kon me zeggen wat de oorzaak noch de uiteindelijke gevolgen zouden zijn. Alvorens enig onderzoek te ondergaan kreeg ik een ziektebriefje voor de periode van zes maanden. "Langer kan ik niet geven" luidde het van de kant van de proffesor. Wat ik diep van binnen wel wist, werd nu met een papier bekrachtigd. Mijn loopbaan in de bouwsectoor was voorbij al wat restte was een groot vraagteken als het ware een dikke laag mist, zowel letterlijk als figuurlijk;..
Eind 2001 werd dan de diagnose "ziekte van Leber" gesteld, een erfelijke aandoening waarbij de oogzenuw afsterf. Na een proces van ongeveer zes maanden stagneert het zichtsvermogen normaal gesproken en blijft de rest behouden. Dit is zowat het ziektebeeld op een pak uitzonderingen na, maar voorlopig klopt dit wel voor mijn situatie.
Op deze manier werd ik gedwongen om een nieuw leven te beginnen, hoe ik aan dit nieuwe leven begon kunt u lezen in één van mijn volgende blogposts.
Hopelijk tot een volgende keer!
|
