Vandaag gaan we naar een hondenzwemwedstrijd tussen een eilandje (Schotland Island) in Pittwatter en het vaste land. Tegen Ragna hadden we gezegd dat we naar een zwemwedstrijd gingen. Ze was zo anti zwemwedstrijd geworden dat ze van al die honden om haar heen zelf niet meer kon/wou genieten
Gelukkig had ze een T-shirt die de ganse avond samenvatte: Good Girls go to heaven, bad girls go Down Under.
De pakjes, die zijn dus uitgesteld tot morgen 'Good girls get presents, Bad girls get nothing'
Vandaag is het druk. We moeten naar een markt hier in de buurt gaan en naar het strand.
Annick is eerst nog gaan shoppen en ik gaan joggen (omdat ik weinig tijd had heb ik te snel gelopen een mijn kuit gekwetst).
Daarna naar de openlucht markt in Narrabeen, hier hebben we een koopje gedaan, we hebben een Pelikaan gekocht (een houten wel te verstaan).
Daarna zijn we nog even naar Narrabeen strand gewandeld en heb ik mijn tweede kwetsuur van de dag opgelopen: een blaar. Ja, de eerste blaar in 15 jaar (je wordt ouder papa ).
In de namiddag naar het strand met de buren. Ditmaal stond er een gevaar bord dat we niet kenden. 'Caution Blue Bottle'. Een van de meest bekende en gevaarlijke dieren in Australië zijn de blauwe kwallen We hebben ons er niet te veel van aangetrokken en voorzichtig er naast gewandeld. Daarna heb ik het gevaren bord helemaal links laten liggen ben ik gaan bodyboarden in de gigantische golven. Een van de volgende keren neemt Annick de camera mee zodat je van mijn kunsten kunt genieten (Soms kies ik de juiste golf, vertrek ik op het juiste moments en recht naar het strand gaat nog, maar bochten nemen is iets minder, dus nog veel werk aan de winkel)
Vandaag hebben we de bus genomen naar Sydney, Onderweg vielen er enkele druppeltjes, en bij aankomst was het serieus aan het regenen Een uurtje later scheen de zon volop, daarna de ganse dag bewolkt.
De hele dag hebben we van het ene shopping center naar het andere gewandeld. Heel boeiend Gelukkig vonden we nog een kerstcadeautje voor mij. Voor Ragna was er helaas niet de perfecte broek Het ganse verhaal wil ik u besparen, het is voldoende dat wij dat weten.
Om u een ideetje te geven van het soort shopping centera die hier zijn, de volgende 3 fotos zijn van dezelfde kerstboom die 4 verdiepingen hoog was.
Vandaag is het weeral feest voor Ragna, ze mag in haar mooi kleed en haar mooie hoge schoenen naar het feest voor de afgestudeerden van het 6de jaar (Dat is de 2 deer dat ze dat doet in 6 maanden). Zoals je kunt zien voelde ze zich helemaal in haar nopjes. Voor ons viel het ook mee, wij konden eens rustig ergens iets gaan eten met ons tweetjes.
Ragna kreeg wel geen rapport met punten maar er werd wel en soort van beoordeling geschreven wat we u graag willen laten lezen.
Ondanks het late vroege uur van thuiskomst ben ik toch al uit bed om 7 uur (smorgends). Ik heb gisteren de wagen achtergelaten bij een collega en moet die nu al joggend gaan halen. 8 km NO WORRIES MATE maar het is vandaag zeer warm (+30°) maar ondanks de nevel in mijn hoofd loop ik in één trek tot aan de auto (en voel me een stuk beter).
In de mamiddag gaan we mini golven hier in de buurt Pirates Mini Golf 'dat was wel van toepassing op de avond daarvoor. Een zeer mooie mini golf!. Gelukkig mag ik toegeven dat de beste gewonnen heeft; ondanks (of misschien dankzij) de avond ervoor.
Daarna zijn we langs het strand naar huis gewandeld. Op een moment zijn er tussen de 2 strandjes enkele rotsen die tot aan het water komen. Ons Ragna was daar zo bang dat ze net niet in haar broek plaste. Gelukkig was het maar bijna, anders hadden we moeten zwemmen .
Graag willen we u ook nog even laten meegenieten van een zicht op ons strand, onze golf en ons appartementje... Enkel op één plaats is er soms zeer veel zeewier zoals je hier kan zien.
s Avonds een lekkere BBQ en de fotos van de laatste dagen in orde gebracht.
Zoals in Europa wordt er hier ook met de firma een kerstfeest gehouden. Elk jaar is het hier blijkbaar een ander thema en verkleden de meeste mensen zich. Dit jaar was het thema Nautical Dus iedereen mocht zich verkleden in iets dat te maken had met water, zee, oceaan, Initiëel was het een suggestie om verkleed te komen, dus wou ik deftige strandkledij aandoen. Maar iedereen was zo enthousiast over de verkleedpartij dat ik uiteindelijk het weekend voor het feestje toch maar iets gaan kopen. Omdat het vestje volgens Annick mijn gespierde borstkas te veel zou accentueren MOEST ik een T-shirt onderaan doen. Uit frustratie heb ik die T-shirt dan maar met een mes bewerkt en wat bloed over gegoten Zoals je kan zien ben ik een moderne piraat die het adres uit de GSM haalt en dat dan ingeeft in de GPS (ja, je moet meegaan met je tijd hé) . Uiteindelijk was ik bij de 15 best (van 130) verklede. Van de rest vertel ik liever niet te veel enkel dat het een restaurant was op palen in het water, dat de wijn bijna uit de glazen sprong van de trillingen die veroorzaakt werden door het dansen en dat ik met een taxi tot dicht bij huis ben afgezet en de laatste 10 minuten gelukkig alcohol heb kunnen verbranden terwijl ik naar huis wandelde (zoalsje kan zien op de 2de foto ).
Sinds en paar weken zitten er enkele koppeltjes Rainbow Lorikeets in één van de bomen achter ons appartement. Dit zijn zeer mooie en rustige vogeltjes.
De laatste dagen hebben we ze wat brood gegeven, en vandaag zaten ze weer met zen allen klaar. Zeer voorzichtig is Ragna er naar toe gegaan om ze proberen uit haar handen te laten eten. De volgende stap is op haar hoofd, en je weet wel wat er dan zou kunnen gebeuren, wij houden onze fototoestellen alvast klaar.
Later vandaag moeten we naar een Sinterklaas feestje van kennissen die afkomstig zijn uit Nijlen hier in de buurt van Sydney wonen. Voor dat we onze heilige taak mochten vervullen konden we nog eerst even BBQen. Helaas kwam er een onvoorziene gast vanuit de lucht aangevlogen die in een fractie van een seconde een saté van de tafel kwam stelen en er onmiddellijk mee weg was. Een soortgenoot van de satédief kan je bewonderen op op onze pagina van 24/11 (De Kookabaru op Annick haar hand).
Vermits ze hier Sinterklaas niet echt kennen, had ze dé echte Sintgevraagd om eens langs te komen. Blijkbaar kende deze Sint Ragna zeer, ZEER, ZEER goed want hij wist dat er onmiddellijk iets mis was met haar oren. Die luisteren niet altijd even goed zoals je misschien al wist. Als je goed kijkt herken je de Sint misschien wel )
Eigenlijk is het hier zeer zwaar voor de Sint met al die warmte hier, gelukkig waren er enkele Hoegaerdentjes om de Sint af te koelen na zijn performance met Black Peter
Vandaag zijn we juist 100 dagen samen in Australië. Dat is meer dan 3 maanden,... wat gaat de tijd toch snel
Vandaag is het Sinterklaas maar die kennen ze hier in Australië niet. Vermits ons Ragna gisteren de salontafel heeft gedekt met alle lekkers kon de heilige man niets ander doen dan toch maar een presentje brengen. Helaas geen chocolade en speculaas maar wel wat snoep, High School Musical rommel en een wereldkaart. Wist je dat de wereldkaart er hier anders uitziet dan bij ons Niet Europa en Afrika liggen in het midden, maar Australië! Aan de linkerkant liggen Europa en Afrika en aan de rechterkant Amerika .
Vandaag heb ik een dagje verlof, eindelijk eens niet werken! De reden is omdat we vandaag naar de kennismakingsdag van Ragna haar nieuwe school moesten. Het had wel wat voeten in de aarde voordat we de goedkeuring hadden, maar uiteindelijk is het toch gelukt. Ragna gaat naar PITTWATER HIGH SCHOOL vanaf 28 januari.
Vandaag heeft ze al haar nieuwe uniform gekregen, alle boeken en schoolgerei.
Ze had de keuze tussen 2 taalvakken: Frans of Japans... Vermist ze al 2 jaar Frans kreeg in school heeft ze nu voor Japans gekozen...
私の娘は利発な女の子である! (=My daughter is a clever girl!)
In de namiddag zijn we naar het shopping center in de buurt geweest waar Ragna helaas haar ongenoegen uitte over haar St.Niklaas en Kerstcadeautjes (waar ze nog niet van afwist) .
Op de terugweg zijn we nog aan een kleiner shopping centertje gestopt waar de Kerstman zat! Niet alleen voor mensen, maar vooral voor honden met mensen. Om alles een beetje proper te houden liep er een security guard rond en een Pooh manager (=strontenveger) .
Zoals je vermoedelijk al gemerkt hebt, kunnen de zonsondergangen hier zeer mooi zijn. Deze wilden we u niet onthouden.
Ragna is in haar nopjes vandaag. Op school is het vanavond kinderdisco met als thema 'Crazy Christmas'. De aangepaste outfit hadden we de avond ervoor nog snel samengesteld. Dit was haar tweede disco avond in de school, van deze heeft ze veel meer genoten dan van de eerste toen we hier pas enkele dagen waren.
Vandaag is de laatste dag van ons verlof (in Adelaide) aangebroken.
Het eerste op het schema vandaag is een tramrit naar Glenelg. Dit is het meest bekende strand van Adelaide. Na 20 minuutjes trammen waren we ter plaatse. Een wit strand, een lange winkelstraat die doet denken aan de jaren 60-70.
Daarna moeten we dringend naar Toys r Us voor ons Ragna. We hadden eerder dit jaar deze winkel gezien in New York en we dachten dat deze in Adelaide even spectaculair zou zijn Niet dus, vlug vergeten.
Zoals je kan zien is de kerstgekte ook hier op volle toeren aan het draaien en bestaan de gebouwen uit een mix van oud en nieuw.
Daarna zijn we nog even in de botanische tuinen gaan wandelen. Hier is een gigantische serre waar ze een tropisch regenwoud hebben nagemaakt.
Daarna naar het hotel de luchthaven de vlieger nog even (een uurtje) wachten op onze chauffeur naar huis.
Vandaag eens op een normaal uur opstaan Afhankelijk van de kennis van het Engels Eight Fifteen of Eight Fifty klinkt hier vrij gelijkaardig. We hadden dus voor de vredevolle weg gekozen en ervoor gezorgd dat we om Eight Fifteen klaar waren.
Vandaag stonden de volgene bezienswaardigheden op het programma.
Zoals gewoonlijk werd de traditie der uitzonderingen verder gezet Het regende de hele dag, en de wind was stevig. Very exceptional . Hebben we nog al eens gehoord, maar wij zaten er wel mee. Gelukkig waren er regenjassen voorradig in de bus.
Honingboerderij (Cliffords) Dit is ook een ex-schaapsboer die overgestapt is naar het produceren van honing. Zoals overal is hier ook iets speciaals Deze bijen stammen af van een Italiaanse soort en gezien de bijen niet van of naar het vaste land kunnen vliegen is deze soort nog 100% puur. Jaarlijks wordt hier 10 ton honig geproduceerd. Een imker die mee is met zijn tijd. Zelfs de shop was smaakvol ingericht en we hebben er zelfs honing-ijs geproefd.
Grotten (Kelly Hill Caves)
Na de Jenolan caves zijn we wel serieus verwend geweest, en dit is hier maar een simpel grotje Toch de moeite waard om te bezoeken. En bij elk bezoek leer je toch weer iets nieuw van de gids. In vele grotten zie je soms dat de stalactieten -mieten zijn afgebroken. Dit is niet altijd vandalisme want soms zakt de bodem en kunnen de mieten en tieten het gewicht niet meer houden. Meestal zie je dan dat die miet en die tiet een eindje uit elkaar staan, maar toch nog in elkaar passen.
Lunch
Bij aankomst had de chauffeur een probleempje, hij kreeg de bus niet meer in versnelling Dit kon niet opgelost worden, maar gelukkig had de bus nog een manuele stand zodat we onze reis toch nog konden verder zetten.
BBQ zoals gewoonlijk, koffie, thee en Water inbegrepen.
Flinders Chase.
Dit is één van de nationale parken, zo groot als het land Luxemburg Ze hebben hier twee problemen: * Bosbranden,. De laatste was in december 2007 veroorzaakt door blikseminslagen, de stammen van de bomen waren nog zwart maar het struikgewas was alom aanwezig. Hier en daar konden we zelfs een kangoeroe zien, wat duit op het terugkeren van het normale leven in het park. * Alcoholisme: Vooral bij de openbare diensten die de straten aanleggen .
Opgelet Flinders betekent niet dat dit een vlinder park is (zoals Annick dacht ), maar het park is genoemd naar de persoon Matthew Flinders die het eiland in 1802 ontdekt heeft. Het Engels woord voor vlinder is butterfly
Merkwardige rotsen (Remarkable Rocks)
Dit zijn enkele granieten rotsen die door de natuur in grillige vormen geboetseerd zijn. Deze liggen vlak naast de wilde oceaan en de wind en het water hebben er echte kunstwerken van gemaakt. Helaas is het er zeer gevaarlijk, graniet en water= slipgevaar. Vorig jaar zijn er nog 3 mensen naar beneden gegleden waarvan er 2 niet meer naar boven gekomen zijn. Even hadden ze het plan hier om omheiningen te plaatsen, maar om esthetische redenen werd dit niet gedaan en er werden Danger-borden gezet. Als je te ver gaat heb je dus pech.
Vuurtoren van Cape du Couedic
Dit is een vuurtoren.Het belangrijkste aan deze is dat hij licht geeft in het donker.
Admirals Arch
Hier hebben we een lange wandeling voor de boeg, 20 minuten in strontregen en harde wind (nee mijnheer, vanaf november regent het hier niet meer ), maar het loont dubbel en dik de moeite. Onderweg zien we langs alle kanten Nieuw-Zeelandse pelsrobben.
Eigenlijk zijn dit stomme dieren die enkel met hun 2 voorste poten hun lichaam meesleuren (in het water hebben ze meer troeven) terwijl de Zeeleeuwen op hun 4 poten kunnen lopen. Aan het einde van de wandeling komen we aan en gigantische boog die als een kader rond de spelende pelsrobben staat.
Pelikaan voederen (Pelikan Feeding).
De laatste halte voor de terugrit. Ja, enkele weken geleden zijn we al eens naar en park geweest waar ze een pelikaan hebben, en ons Ragna heeft die zelfs eten gegeven. Hier is het iets anders, dit is in de vrije natuur en iemand geeft die vogels elke dag om 17:00uur eten. Hij bouwt daar nog een beetje show rond met succes trouwens gezien de aanwezigheid van de toeristen en de vogels. Eén van die stomme beesten had een meter naast mij zijn uitlaat fabriek eens opgestart Stinken dat dat doet Verder kregen we af en toe een paar kloppen van de vleugels omdat die diertjes wel hevig zijn naar eten.
De terugvaart. Op de ferry zagen we helaas geen dolfijnen zoals 2 dagen geleden, maar wel een mooie zonsondergang. Een perfecte afsluiting van deze fantastische tweedaagse op dit eiland.
Vandaag start een tweedaags bezoek aan Kangaroo Island.
Na ongeveer 2 uur bussen in een volle bus met wat uitgelaten jeugd moesten we overstappen op de ferry. Drie kwartier later moesten we weer overstappen op een andere bus waar we maar met 12 op zaten. Een veel leuker groepje om 2 dagen met rond te trekken. Kangaroo Island is 155 op 50 km dat maar 100.000 toeristen trekt per jaar (ze verwachten 300.000 in de volgende jaren). Eén van de grootste problemen hier is water. De mensen moeten drinken, zich wassen, . met regenwater, en alle waterreservoirs staan momenteel op het minimum terwijl ze na de lente juist volledig vol moeten zijn. Het is zelf zo erg dat de boeren hun vee moeten verkopen omdat er geen water genoeg is. Gelukkig weten ze de toeristen wel te soigneren. Voor de rest is Kangaroo Island vooral bekend om de Pinguïns en de Zeeleeuwen. Helaas zijn er op dit eiland niet overal afvaltwegen, maar daar stoorde de buschauffer zich niet aan en reed overal rond de 100 km. per uur.
Vandaag staat het volgende op het programma.
Bezoek aan een Eucalyptus olie fabriek (Emu Ridge).
Vroeger was de schapenteelt hier de hoofd-nijverheid, maar toen de syntetische wol zijn intrede deed in de jaren 60 moesten de boeren overschakelen op alternatieven. Deze boerderij produceert nu Eucalyptus olie. Bladeren van de Eucalyptus boom worden afgeplukt, in een kokend bad met water gedaan, en de olie wordt eruit gekookt. Gezien deze lichter is dan water wordt de bovenste laag via een overloop tonnetje. Dit wordt dan nogmaals door een destilleerkolom gejaagd, en uiteindelijk komt er zuivere Eucalyptus olie uit de pijp. De machines die gebruikt worden dateren zeker van na de tweede industriële revolutie, maar van de derde industriële revolutie (computers en internet) hadden ze hier nog niet gehoord. Bij het binnenkomen van de winkel (want commercieel zijn ze wel) zat er een klein kangarooetje waarvan de moeder was platgereden. Gelukkig had het kleine diertje een surrogaatmoeder gevonden van het geslacht Homo Sapiens. Deze vrouw gaf het diertje te eten en nam het met zich mee in een Winkelzak.
Het mooiste strand van Australië. Gezien we voor liepen op het schema (door de kleine groep) heeft de chauffeur ons naar een extra attractie gebracht: Het mooiste/beste strand van Australië. Enkele jaren geleden heeft men 10.000 Australische stranden onderzocht en het strandje dat er als beste uitkwam was Vivonne Bay (puur natuur, geen hotels, geen toeristen, maar mooi, zeer mooi...)
BBQ als lunch BBQ kent ge wel, verder niets speciaal hierover te vertellen.
Een vogel show (Birds of Prey) Deze vond plaats is een vogel asiel voor gekwetste vogels. Om wat zaad in het bakje te brengen organiseren ze een mini show met een valk, een uil, een Kooka Baroe en een Arend.
Zeeleeuwen baai (Seal Bay)
Dit is echt iets speciaal. In het verleden is de zeeleeuw opgeofferd voor bontjassen (een volwassen mannetje weegt 250 à 300 kg). Hierdoor zijn er niet zo veel meer over. Op een klein stukje strand, dat omgeven is door riffen en niet bereikbaar is met paard en kar (of vrachtwagen) heeft er zich een ganse kolonie in stand kunnen houden. Op het strand lagen ongeveer 300 zeeleeuwen die we tot op een afstand van 10 meter konden benaderen. Hier staan geen afrasteringen of hekken. Puur natuur. Dit beschrijven is moeilijk dus ga ik enkel de fotos laten zien, de rest uw verbeelding en onze herinneringen.
Dierentuin (Parndana Wildpark)
Als voorlaatste op het schema vandaag is een boerderij die omgevormd is to dierenasiel. Hier hebben we alle Aussie dieren kunnen zien, ja er zat zelfs een Zwarte Kakatoo. Ook hier worden de weeskangaroetjes opgevangen en opgevoed. Zoals je hier beneden kan zien is dat soms al vanaf zeer jonge leeftijd. Op deze plaats wordt de Roo in zijn zak aan de deurklink gehangen.
Schapen boerderij (Island Pure Sheep Dairy).
Dit is nog één van de weinige boerderijen dit nog schapen hebben. De schapen worden via een tunnelsysteem to aan de melkmachine gebracht en 20 worden er tegelijkertijd gemolken (hier wist men duidelijk af van de derde industriële revolutie). Verder was er natuurlijk de mogelijkheid om te proeven en te kopen
s Avonds zijn we naar ons hotel gebracht. Onze kamer had zicht op het zwembad (7x3 meter en niet verwarmd). Onder ons zaten enkele ruige gasten die dapper aan het drinken waren Gelukkig voor de 2 Belgische dames hadden ze een stoere gast bij die genoeg indruk maakte op die dronken jeugd (Of waren ze te zat om ons op te merken ?)
Na het avondeten was Ragna al naar de kamer terwijl wij ons eten nog even lieten zakken. Plots ging het brandalarm af geen paniek, maar we zijn toch maar naar onze kamer gegaan om te zien dat alles OK was met Ragna. Onderweg kwamen we de managers van het hotel tegen die druk bezig waren te overleggen over brandweer, automatisch verwittigen, Uiteindelijk wist ons Ragna te vertellen dat het alarm veroorzaakt was door het roken van onze ruige onderburen in hun kamer.
Pinguïn tour Om 20:30 stond er een begeleide toer op het schema om naar de pinguins te kijken. Dit was een korte wandeling die helaas door de regen moest gebeuren (ja op het eiland waar het niet meer regent na 1 november hadden wij dus uitzonderlijk (Very exceptional but VERY welcome zoals de chauffeur zei) regen Gelukkig stoorden de pinguïns zich hier niet aan. Pinguïns zijn zeer gevoelig voor licht het enige licht dat tijdens de tour werd gebruikt om deze diertjes te vinden waren 2 rode pillichten Wist je dat pinguïns enkele uren verblind worden door de flash van een foto toestel, maar rood licht kunnen ze niet zien In totaal hebben we hier (na het nodige zoekwerk) een 20 tal van die waggeldieren kunnen bewonderen in de vrije natuur. (ik zie er elke dag één... ).
Als je je blik op scherp zet kan je onderaan links in het middenste gat zo een gevalletje zien zitten. Probeer zijn bek te vinden en dan kan de de rest er wel bij fantazeren.
Vandaag staat er een tour naar de Barossa Valley op het schema. Dit is een van de bekendste wijnstreken in Australië. Onderweg kwamen we voorbij een stuwdam van 140m die in een perfecte cirkelvorm gebouwd is. Deze stuwdam heeft de bijnaam: The Whispering Wall omdat je van de ene kant naar de andere kant elkaar perfect kun verstaan als je gewoon praat.
Daarna kwamen we aan bij de eerste wijnboer: Langmail. Hier kregen we een hele uitleg over de wijnranken. De oudste wijnstruiken hier zijn de eerste die in Australië gepland zijn 160 jaar geleden. Veel produceren ze niet meer, maar het gaat niet om kwantiteit maar om kwaliteit maw. Duur dus. Zoals je op de fotos kan zien hebben ze hier ook een irrigatie systeem om de wijnranken water te geven Dit wordt enkel gebruikt als de planten jonger dan 3 jaar zijn om ze te laten overleven. Later wordt dit niet meer gebruikt omdat dat water druiven geeft (minder kwaliteit). Daarna kwam het belangrijkste, het proeven! Zoveel je maar wilde! Maar we konden in de 20 verschillende wijnen niet echt ons type vinden. Eén spcialleke hebben we hier gedronken: Rode Schuimwijn (want ze mogen dat hier geen Champagne noemen), niet te drinken. Daarna zijn we nog naar een tweede wijnboer gegaan die vooral massa productie levert. Hier was het proeven iets meer gerantsoeneerd, en ook niet echt onze smaak.
Daarna was het enkele uurtjes naar huis rijden met de bus. Samengevat was het een vrij sobere dag, met een hoogtepunt, de Whispering Wall. Gelukkig werd die volledig gecompenseerd door de Classic Adelaide auto koers. In de loop van de dag hadden we al enkele oude sportwagen zien rijden, maar hier stonden ze allemaal naast elkaar geparkeerd. Er waren zelfs autos van Europe naar nier overgebracht. Alle kassieke wagens waren hier, Porche, Ferrari, BMW, Maar toch enkel uitzonderlijke types: Een Jensen, enkele De Tomassos en dat oranje geval waar ik de naam niet van ken.
Vandaag vliegen we naar Adelaide, een stadje in het zuiden van Australië dat een 10-tal km in het binnenland ligt. Dit was weeral een andere tijdzone, die een HALF uur verschil met Sydney (blijkbaar zijn er nog enkele plaatsen op de wereld waar het tijdsverschil niet 1 uur maar een half uur bedraagt). Deze stad is in de 19de eeuw gepland als stad, en alle straten hebben hier in het stadscentrum 2 tot 5 rijstroken, dus files kennen ze hier niet echt.
Vandaag was er niets speciaals gepland en hebben we de stad verkend (vooral de shoppingstraat was in trek bij de dames). Zoals je kan zien stond alles hier ook al in het teken van kerstmis.
s Avonds hadden we op onze kamer een spetterend kussengevecht dat in vrede eindigde.
De laatste weken heeft Ragna weinig les gehad in school. Alles stond in het teken van Mona Vale Goes West een toneel/muziek stuk dat door de leerlingen van grade 5 en 6 werd opgevoerd. In het begin hadden ze aan Ragna gevraagd of ze een personage wilde spelen, maar gezien haar Engels op dat moment nog in de kinderschoenen stond heeft ze hier toen voor bedankt. Ze nam wel deel aan 2 nummers (dans en zang), uiteindelijk had ze toch wel zin gekregen in een meer actieve rol, maar het was net iets te laat.
Het hele toneelstuk stond in het teken van het Amerikaanse Wilde Westen, Ragna had een hemd van een echte Cowboy gekregen die hier eerder dit jaar in Australië verzeilt is geraakt met een veestal van 2 runderen.
Het was een mix van zang, playback, toneel en dans. Toch wel knap om te zien, en het was duidelijk te merken dat ze er van genoot.
).
te veel zou accentueren MOEST ik een T-shirt onderaan doen. Uit frustratie heb ik die T-shirt dan maar met een mes bewerkt en wat bloed over gegoten
).
.
Later vandaag moeten we naar een Sinterklaas feestje van kennissen die afkomstig zijn uit Nijlen hier in de buurt van Sydney wonen. Voor dat we onze heilige taak mochten vervullen konden we nog eerst even BBQen. Helaas kwam er een onvoorziene gast vanuit de lucht aangevlogen die in een fractie van een seconde een saté van de tafel kwam stelen en er onmiddellijk mee weg was. Een soortgenoot van de satédief kan je bewonderen op op onze pagina van 24/11 (De Kookabaru op Annick haar hand).
)
Dit is ook een ex-schaapsboer die overgestapt is naar het produceren van honing. Zoals overal is hier ook iets speciaals
Deze bijen stammen af van een Italiaanse soort en gezien de bijen niet van of naar het vaste land kunnen vliegen is deze soort nog 100% puur. Jaarlijks wordt hier 10 ton honig geproduceerd. Een imker die mee is met zijn tijd. Zelfs de shop was smaakvol ingericht en we hebben er zelfs honing-ijs geproefd.
Dit is één van de nationale parken, zo groot als het land Luxemburg
. 
Dit zijn enkele granieten rotsen die door de natuur in grillige vormen geboetseerd zijn. Deze liggen vlak naast de wilde oceaan en de wind en het water hebben er echte kunstwerken van gemaakt. Helaas is het er zeer gevaarlijk, graniet en water= slipgevaar. Vorig jaar zijn er nog 3 mensen naar beneden gegleden waarvan er 2 niet meer naar boven gekomen zijn. Even hadden ze het plan hier om omheiningen te plaatsen, maar om esthetische redenen werd dit niet gedaan en er werden Danger-borden gezet. Als je te ver gaat heb je dus pech.
De laatste halte voor de terugrit. 
Op de ferry zagen we helaas geen dolfijnen zoals 2 dagen geleden, maar wel een mooie zonsondergang. Een perfecte afsluiting van deze fantastische tweedaagse op dit eiland.
Na ongeveer 2 uur bussen in een volle bus met wat uitgelaten jeugd moesten we overstappen op de ferry. Drie kwartier later moesten we weer overstappen op een andere bus
waar we maar met 12 op zaten. Een veel leuker groepje om 2 dagen met rond te trekken. Kangaroo Island is 155 op 50 km dat maar 100.000 toeristen trekt per jaar (ze verwachten 300.000 in de volgende jaren). Eén van de grootste problemen hier is water. De mensen moeten drinken, zich wassen,
. met regenwater, en alle waterreservoirs staan momenteel op het minimum terwijl ze na de lente juist volledig vol moeten zijn. Het is zelf zo erg dat de boeren hun vee moeten verkopen omdat er geen water genoeg is. Gelukkig weten ze de toeristen wel te soigneren. Voor de rest is Kangaroo Island vooral bekend om de Pinguïns en de Zeeleeuwen.
Vroeger was de schapenteelt hier de hoofd-nijverheid, maar toen de syntetische wol zijn intrede deed in de jaren 60 moesten de boeren overschakelen op alternatieven. Deze boerderij produceert nu Eucalyptus olie. Bladeren van de Eucalyptus boom worden afgeplukt, in een kokend bad met water gedaan, en de olie wordt eruit gekookt. Gezien deze lichter is dan water wordt de bovenste laag via een overloop tonnetje. Dit wordt dan nogmaals door een destilleerkolom gejaagd, en uiteindelijk komt er zuivere Eucalyptus olie uit de pijp. De machines die gebruikt worden dateren zeker van na de tweede industriële revolutie, maar van de derde industriële revolutie (computers en internet) hadden ze hier nog niet gehoord. Bij het binnenkomen van de winkel (want commercieel zijn ze wel) zat er een klein kangarooetje waarvan de moeder was platgereden. Gelukkig had het kleine diertje een surrogaatmoeder gevonden van het geslacht Homo Sapiens. Deze vrouw gaf het diertje te eten en nam het met zich mee in een
Winkelzak.
Gezien we voor liepen op het schema (door de kleine groep) heeft de chauffeur ons naar een extra attractie gebracht: Het mooiste/beste strand van Australië. Enkele jaren geleden heeft men 10.000 Australische stranden onderzocht en het strandje dat er als beste uitkwam was Vivonne Bay (puur natuur, geen hotels, geen toeristen, maar mooi, zeer mooi...)
Als voorlaatste op het schema vandaag is een boerderij die omgevormd is to dierenasiel. Hier hebben we 
Dit is nog één van de weinige boerderijen dit nog schapen hebben. De schapen worden via een tunnelsysteem to aan de melkmachine gebracht en 20 worden er tegelijkertijd gemolken (hier wist men duidelijk af van de derde industriële revolutie). Verder was er natuurlijk de mogelijkheid om te proeven en te kopen
Om 20:30 stond er een begeleide toer op het schema om naar de pinguins te kijken. Dit was een korte wandeling die helaas door de regen moest gebeuren (ja op het eiland waar het niet meer regent na 1 november hadden wij dus uitzonderlijk (Very exceptional but VERY welcome zoals de chauffeur zei) regen
Gelukkig stoorden de pinguïns zich hier niet aan. Pinguïns zijn zeer gevoelig voor licht het enige licht dat tijdens de tour werd gebruikt om deze diertjes te vinden waren 2 rode pillichten Wist je dat pinguïns enkele uren verblind worden door de flash van een foto toestel, maar rood licht kunnen ze niet zien
In totaal hebben we hier (na het nodige zoekwerk) een 20 tal van die waggeldieren kunnen bewonderen in de vrije natuur. (ik zie er elke dag één...
Vandaag staat er een tour naar de Barossa Valley op het schema. Dit is een van de bekendste wijnstreken in Australië. Onderweg kwamen we voorbij een stuwdam van 140m die in een perfecte cirkelvorm gebouwd is. Deze stuwdam heeft de bijnaam: The Whispering Wall omdat je van de ene kant naar de andere kant elkaar perfect kun verstaan als je gewoon praat. 
Daarna kwamen we aan bij de eerste wijnboer: Langmail. Hier kregen we een hele uitleg over de wijnranken. De oudste wijnstruiken hier zijn de eerste die in Australië gepland zijn 160 jaar geleden. Veel produceren ze niet meer, maar het gaat niet om kwantiteit maar om kwaliteit
maw. Duur dus. Zoals je op de fotos kan zien hebben ze hier ook een irrigatie systeem om de wijnranken water te geven
Dit wordt enkel gebruikt als de planten jonger dan 3 jaar zijn om ze te laten overleven. Later wordt dit niet meer gebruikt omdat dat water druiven geeft (minder kwaliteit). Daarna kwam het belangrijkste, het proeven! Zoveel je maar wilde! Maar we konden in de 20 verschillende wijnen niet echt ons type vinden. Eén spcialleke hebben we hier gedronken: Rode Schuimwijn (want ze mogen dat hier geen Champagne noemen), niet te drinken. Daarna zijn we nog naar een tweede wijnboer gegaan die vooral massa productie levert. Hier was het proeven iets meer gerantsoeneerd, en ook niet echt onze smaak. 
