Vandaag start onze 4 daagse trip naar het zuiden van Sydney.
Onze eerste stop is het Symbio Wildlife Park, dit is een dierenpark waar zowel Australische als niet Australische dieren zitten. De belangrijkste voor ons zijn natuurlijk het voederen van kangaroes, strelen van koalas, Echidna (soort stekelvarken), Dingos (wilde hond), Wel tof, maar in vergelijking met andere parken viel dit een beetje tegen
De volgende halte is de Sea Cliff Bridge, dit is een brug die ze naast een berg boven de oceaan hebben aangelegd. Vroeger lag er een weg naast de rotsen, maar er vielen te veel stenen naar beneden zodat ze de weg moesten afsluiten en er parallel één naast leggen op pijlers. Hier hebben we ook even gestopt en een wandeling heen en terug gedaan over de brug. De oceaan kant bood een prachtig zicht, maar aan de rotskant was duidelijk te zien dat er sinds het afsuiten van de oude weg nog veel rotsblokken naar beneden waren getuimeld. Nu vallen die netjes op de oude weg en rollen eventueel tot onder de nieuwe brug. Ik hoop dat de peilers stevig genoeg zijn in geval van botsing met een rotsje...
Om de verdere trip aan te kunnen zijn we gestopt aan een strandje om onze picknick te verorberen. Toch gezellig, eten met zich op het strand. Hier hebben we ook een kleine wandeling gemaakt om de spieren even te ontspannen. Het mooie aan een rotskust is dat er overal plaatsen zijn waar het water niet weg kan, daar zijn er telken een hoop vissjes, krabbetjes en kleine schaaldieren te zien. Mooi, maar ik lig toch liever op een zandstrand. Ideaal is natuurlijk dat die twee naast elkaar liggen.
Nu volgt de laatste etappe van onze eerste dag, we rijden verder to Wollongong. Dit is een klein havenstadje (lees dorp) met natuurlijk een haven, vuurtoren en een ijskar.
Zoals je je misschien kan voorstellen zijn hier veel mooie plaatsjes zodat we nog verschillende keren gestopt zijn om de benen even te strekken. Op één van deze beenstrekpartijtjes hadden we het genoegen om enkele Kakatoos (grote witte papegaaien) van dicht bij te zien. Zo dicht zelfs dat ze uit Ragna haar handen kwamen eten.
Na het ontbijt vertrekken we naar Jervis Bay. Zoals al eerder vermeld, zijn hier honderden fantastische kleine strandjes die het stoppen waard zijn, maar na een tijdje lijken ze allemaal hetzelfde Op één van deze stranden (Shellharbour) vond ik tussen de rotsen een wel heel speciale schelp. Ze heeft de vorm van een halve bol, is wit/groen met kleine topjes erop, en onderaan is een groot gat. Ik heb al op het net gezocht, maar vindt de naam niet, al er een schelpenkenner tussen de blog lezers zit, alle informatie is welkom.
De eerste halt is Kiama. Hier zijn we eerst gaan eten in een Subway (= Internationale broodjeszaak waar je zelf een broodje kunt samenstellen). Een totaal onverwachte attractie was een koeien tentoonstelling zoals wij die enkele jaren geleden in België kenden. Deze koeien waren bewerkt door de kinderen van de verschillende scholen hier in de buurt. Deze koe is versiert met aboriginal art.
Het meest bekende in Kiama is The Blow Hole. De golven gaan in een ondergrondse tunnel en op een bepaald moment botsen de inkomende met de teruggeduwde golven, en de enige uitweg is een gat in de rots zodat het water naar boven spuit (tot wel 60 meter hoog). Tijdens ons bezoek helaas geen golven, laat staan dat er een druppel water uit The Blow Hole naar boven spoot
Ook was het leuk om in de baai de pelikanen te observeren die steeds in de buurt van de oprijstijger bleven zwemmen. Uiteindelijk werd het ons duidelijk, er was en visser zijn vis aan het kuisen. Nieuwsgierig als we zijn gingen we eens naar zijn vangst kijken. Hij vroeg aan ons Ragna of ze de overschot van de vis niet aan de pelikanen wou geven. Uiteindelijk hebben Marc, Els en Ragna enkel stukken vis aan de grote vogels mogen geven gelukzakken (maar wel met stinkende handen).
Na een deftige handenwaspartij hebben we onze weg verder gezet en zijn we voorbij The 7 Mile Beach gereden. Een prachtig wit strand van 11 kilometer. Vermits ik begonnen ben met een beetje zand te verzamelen van de speciale plaatsen waar we komen kon ik het niet laten om ook hier een flesje te vullen
Na een korte rit kwamen we dan aan in het motel waar we 2 nachten gaan verblijven.
Het zag er deftig uit, maar er liepen vreemde mensen rond (die er niet al te betrouwbaar uitzien). Het zwembad was iets kleiner in het echt dan op internet. Maar de moteleigenaar maakte alles goed met een gigantische uitleg van wat er allemaal te doen was in de buurt en waar we moesten gaan eten, . Een uitleg van meer dan een half uur.
Uiteindelijk hebben we veel van zijn raad opgevolgd en al bij al viel dat nog mee.
De eerste avond gingen we op zijn aanraden eten naar het Thai restaurant. We moeten zelfs niet rijden omdat er een privé busdienst was. De bus kwam, maar een kwartier te laat In het restaurant aangekomen moesten we zelf gaan bestellen en drinken aan een andere toog gaan halen (dit is op nog meer plaatsen in Australië de gewoonte, maar voor Annick en de gasten was die vreemd ) Het voorgerecht was er vrij snel, maar voor het hoofdgerecht hebben we wel nog een uurtje moeten wachten. Maar het was wel fantastisch lekker. Uiteindelijk viel de rit met het busje terug ook nog goed mee. Enkel de nacht was iets minder, voor de eerste keer heb ik echt slecht geslapen en een zere rug gehad (Maar volgens de eigenaar zijn het wel dure orthopedische matrassen )
Omdat het eten gisteren al bij al toch lekker was hebben we besloten om de raad van den moteluitbater toch nog maar eens op te volgen.
We wandelen dus een paar honderd meter naar een baanrestaurantje/bakkerij waar we een volledig ontbijt bestellen en ons neerzetten op het terras. Een tweede meevaller, he ontbijt is fantastisch lekker en goedkoop. Met een gevuld buikje (buik voor sommigen) gaan we terug naar het motel en maken we ons klaar voor de trip naar het Bodeeree National Park (Volgens de hoteluitbater kan je hier wel 6 weken rondlopen).
De eerste halte in dit park is TheGreenPatch. Een mooi wit strand. Zo wit dat je zonder zonnebril er weinig kon zien. Omdat het hoog tij was, was er een klein kreekje dat het strand bijna omcirkelde. Aan de overkant hiervan stond een kale boom onder de rotsen en Ragna wou daar een foto van. Omdat het water te diep was heb ik haar daar naartoe gedragen (als een echte goede vader). Als een perfecte vader ben ik haar zelfs nog gaan halen ook! Op de terugweg begon ze plots de schreeuwen en te roepen: Slang, Slang, Slang ! Al wat ik kon zien was een dikke paling die rustig van ons wegzwom (ik schat bijna een meter en zo dik als een voorarm). Stilletjes hebben we de achtervolging ingezet, maar Ragna bleef onrustig. Toen de paling weg was zei Ragna dat er nog iets zat, en inderdaad, daarna zag ik in het water ook iets slangachtig dat afwisselend zwart en geel was. Was het een touw, of echt een slangetje???? We zullen het nooit weten (Uiteindelijk zijn we in de late namiddag nog naar deze plaats terug geweest, en was het slang-koord ding weg Even later hebben we een zandkasteelje gebouwd met lopend zand. Het zand is hier zo fijn dat, als je nat zand neemt, je het door je vingers kan laten lopen en het zich opstapeld als kaarsriet.
Op weg naar MurraysBeach zijn we nog langs Hole In The Wall gegaan Niets bijzonder, dit is enkel een hoopje rotsen die wat verder in de zee steken, en in het midden is daar een gat in (als een gat in een muur). Wat we er zeker van gaan onthouden is dat het er verschrikkelijk stonk.
Vanop MurraysBeach is een eiland te zien waar pinguïns leven (maar ik denk dat ze op jacht waren) . We zijn even tot aan het strand gegaan waar het zand ook zeer wit was en het water nat. Op de terugweg hadden onze gasten weeral super geluk. Ze konden een wilde Echidna (Mierenetend stekelvarken) zien vanop enkele meters afstand.
De volgende halte was een afgebroken vuurtoren die (volgens de geschiedenis) meer slachtoffers heeft gemaakt dan mensen levens gered. Als je gebeurtenissen leest is er inderdaad wel het een en het ander gebeurd.
Daarna reden we naar HyamsBeach gereden. Hier is volgens het GuinessBookOfRecords het zand op het strand het witste van de hele wereld. Omdat wij vonden dat het strand witter en aangenamer was op GreenPatch, zijn we terug gereden naar daar. Op de weg hier naartoe zijn we even gestopt bij een van de kangoeroes die naast de baan lagen. Ze zijn toch mooier als ze rechtop staan of springen.
Terug aangekomen op GreenPatch heb ik natuurlijk een vers flesje gevuld met zand zodat al onze bezoekers volgend jaar kunnen zie hoe wit dat wit zand wel is. Hier hebben we enkele uurtjes van de zon genoten, wat gezwommen in het water en daarna gerollebold in het zand en een zandkasteel gebouwd (gegoten). Er was zelfs iemand die de aap wou uithangen (wel een mooie aap).
s Avonds zijn we naar een dorpje in de buurt gereden en een lekkere pizza gegeten. Het enig spijtige was dat er een onweer ons enthousiasme en beetje afkoelde, maar uiteindelijk was die verfrissing wel welkom na de vorige warme dagen.
Na een ontbijt op hetzelfde terrasje van gisteren zijn we nog even gaan shoppen en onze picknick gaan halen. We hebben nog vlug even afscheid genomen van het strand dat dicht bij het hotel lag, en daarna hebben we de terugweg aangevat. We zijn niet langs de kust naar huis gereden (zoals we gekomen waren) maar door Kangaroo Valley (binnenland). We hebben inderdaad nog een paar van die hoppende beesten gezien.
Omdat het binnenland bergachtig is waren er natuurlijk veel mooie zichten, maar helaas kunnen we die niet allemaal laten zien
Het vermelden waard zijn Cambewarra Lookout, de Hampden Bridge en de Fizory Falls.
Na enkele uurtjes rijden (en zelfs 20 minuten in de file te hebben gestaan) zijn we thuis in Mona Vale aangekomen.
Onze gasten mogen hun valiezen uitladen en nog een beetje genieten van Mona Vale: De Golf, het strand en de helikopters die hier rondhangen om haaien op te zoeken. De laatste 2 weken zijn er enorm veel haaien dicht bij het strand gemeld, hierbij waren enkele witte haaien van meer dan 4 meter Vorige week is er nog iemand opgegeten door een haai in het zuiden van Australië en op 2 uurtjes rijden van ons is er ook iemand aangevallen door een haai De reden voor de vele haaien zo dicht bij het strand is omdat het water meer en meer gezuiverd wordt, is er minder vervuiling dicht bij het strand, dus komen de kleine visjes terug dichter, en die worden natuurlijk achtervolgd door de grotere haaien
Vandaag staat voor onze gasten een trip naar Manly op het programma.
Rustig rond kuieren lans het strand, de winkels, en nog even genieten.
Zoals je kan zien is Many het Blankengerge van de buurt hier. Niet enkel de haaien zijn gevaarlijk, maar ook met de zee moet je goed oppassen, zo werd er voor hun ogen iemand uit het water gehaald door de redders met een jetski waar een drijvende draagberrie acheraan hing.
Onertussen hadden ze weeral geluk dat ze een tiental Water Dragons konden bewonderen. s Avonds hadden we afgesproken dat ik na het werk naar Ribs and Rumps zou komen om daar samen ribbekes te eten.
Vandaag de laatste werkdag van de week. Wist je dat mijn laatste werkdag voorbij is wanneer de laatste werkdag in België nog moet beginnen. Helaas is het ook de laatste dag voor onze gasten... Marc en Els vertrekken vandaag naar huis. Deze middag worden ze opgehaald en kunnen ze zich klaarmaken voor een terugreis van ongeveer 30 uur
Hey Marc, Els een goede terugvlucht en bedankt voor het bezoek. Hopelijk hebben jullie toch een beetje kunnen uitrusten.
Vandaag hebben we wat uitgeslapen, want voor ons waren het ook zware weken. Enkel onze bovenburen hadden dat niet zo begrepen en waren blijkbaar een verhuis aan het doen in het midden van de nacht
De ganse dag heeft Annick het huishouden gedaan, en ik heb de hele dag de blog bijgewerkt. We hebben enkel een break gehad om te gaan winkelen in de voormiddag en om te eten. Ondertussen is het zondag geworden en ik denk dat ik er mee ga stoppen. WAT, ik ben er zeker van Slaapwel
Vandaag gaan we een wandeling maken rond een naburig golfterrein: Long Reef.
Dit is slechts op een tiental kilometer van ons appartement.
Ondanks de kleine afstand is dit weer een totaal ander strand, de bodem is hier rotsig en vlak, afgewisseld met kleine zand- en rotsstrandjes. Dit is een echt paradijs om schelpen te vinden. Zoals we de vorige dagen een speciale schelp gevonden hebben op enkele honderden kilometers hier vandaan, hebben we er vandaag een drietal van deze soort gevonden (één zelfs nog met stekels op).
Op een bepaald moment moesten we over ijzerertsrotsen klauteren om onze tocht verder te zetten. Net het moment dat de 2 dames aan hun klimtocht bezig waren kwam er een grote golf aan. Ik was enkele seconden te laat en had helaas niet de tijd meer om in te zoomen)
Na het eten kwamen we op het idee om te voet naar huis terug te gaan, en ik zou dan later terug joggen om de auto the gaan halen. We zijn daar rond 14:30 vertrokken en om 17:00 thuis aangekomen Ik heb even op de kaart nagemeten, en met alle bochtjes en kantjes hebben we ongeveer 13 km gewandeld. Niet enkel onze voeten zijn nat geworden.
Op het strand van Collaroy was er net een roeiwedstrijd aan de gang (Let vooral op de zwembroekjes).
Thuis aangekomen en mijn vochtpeil terug op niveau te hebben gebracht heb ik mijn joggingkleren aangedaan en rustig de auto gaan halen. Na een dik uurtje was ik terug thuis en stond mijn badje klaar (enkel de massage is tot hiertoe- uitgebleven).
Dus deze dag heeft het gebrek aan beweging van gisteren ruimschoots gecompenseerd.
Weeral een mooie dag vandaag, ik heb in de namiddag verlof om met Ragna op controle te gaan naar het hospitaal in de buurt van Parametta (40 minuutjes rijden van hier). Dit ligt wel meer in het westen (dus verder van de kust) en dat is duidelijk te merken aan de temperaturen.... Geen wind, veel zon en bijna 40). Viva de afkoeling van de zee en het briesje dat bij ons waait.
Het onderzoek betekende niet veel, wegen, meten en een babbeltje. Alles OK, ze groeit flink en wordt stilaan een echte dame.
Vorige maandag is Ragna begonnen aan een tenniskamp van 5 dagen.
Na de eerste les was ze iets minder enthousiast (ze was de enige nieuwe in de groep en de tennisleraar had gezegd dat haar racket te klein was voor haar), de andere dagen was het een pak leuker met vandaag als topdag omdat ze McDonalds krijgen. Deze week heeft Annick bewezen dat ze een handige zakenvrouw is, Ragna haar racket was dus te klein voor haar en we moesten een nieuwe kopen; ze heeft de oude racket verkocht voor 5 dollar minder dan de prijs waaraan we ze 3 maanden geleden gekocht hebben.
Vanaf volgende week gaat Ragna elke woensdag tennissen. En binnen 10 jaar speelt ze de finale van de Australian Open . Twee jaar daarna zal ze weer de finale spelen en deze keer zal ze die ook winnen .
s Avonds zijn we na het eten een korte strandwandeling gaan maken. Aan het zwembad waren onze trouwe gasten (de Pelikanen) er ook weer, deze keer kon ik ze bijna verleiden om in mijn vinger te bijten. Net voorbij het zwembad, zagen we wat volk rond een visser staan. Die had een baby Grote Blauwe Haai gevangen. Het was een kleintje van amper 1 meter. Volwassenen worden 2 tot maximum 4 meter. Eén van de internationale toeristen merkte op Das ne plastieke waarop de haai prompt reageerde en wild heen en weer begon te kronkelen. Waar er kleintjes zitten er ook grote Uiteindelijk heeft hij het diertje terug in zee geworpen.
Later zagen we ook voor de eerste keer paarden op het strand. Twee ruiters liepen met hun paard door het water, het derde had blijkbaar wat watervrees.
Deze week is het echt warm geweest, elke dag rond de 30° en soms nog een pak daarboven. Gelukkig hebben we airco in het appartement (maar helaas niet in de slaapkamers).
Weeral zaterdag, weekend en dit keer is het een lang weekend omdat het maandag Australia day is. Een verjaardag dat de eerste Engelsen hier aangekomen zijn, maar pas 200 jaar na hun aankomst gevierd werd.
In de voormiddag eerst even winkelen, alle grote en zware zaken moet ik met de auto halen (om Annick haar benen wat te sparen). Vandaag kunnen we niet te veel buiten lopen want het is 40°. Traag wandelen maar toch zo snel mogelijk naar een plaats met airco.
In de namiddag zijn we naar het strand gegaan, eens daar aangekomen is het lopen naar het water want het zand bakt onze voeten. Zoals gewoonlijk is de temperatuur van het water zalig (verfrissend, wat op deze dag meer dan welkom is). Naast de gewoonlijke dingen die we op het strand doen (bakken, braden, body boarden en met en balletje gooien) heeft Annick vandaag voor de eerste keer op dat bodyboard gelegen. Vanaf de tweede golf had ze het al beet.
Vandaag gaan we met de buren naar Luna Park. Een soort van zeer eenvoudig Bobbejaanland, dat midden in de stad ligt. Op een honderdtal meter van de Harbour Bridge. De plaats waar we naar het vuurwerk hebben gekeken. Deze keer was er minder volk dan op 31/12.
Ragna haar favoriete attractie was de Rotor (die stond er als sinds 1951). Een ton die rond draait, je wordt tegen de kant geduwd, en de bodem zakt weg. Best leuk (voor één keer). De Tweede keer is ze met het buurmeisje gegaan.
Verder zijn er de klassieke attracties: Rappe Rups, Reuzen rad, Breack Dance, wildwaterbaan, Railway, )
sAvond zijn we daar in de buurt iets gaan eten met zicht op de Harbour Bridge. Daarna naar huis en slapen.
Australia Day. Hoera, vandaag een verlofdag... Verder is het een ramp dag, alles zit tegen, niemand is uitgeslapen.( Helaas is er geen spoedbestelling mogelijk voor 2 vrouwen naar België).
We gaan naar een parade met versierde boten kijken, uiteindelijk stond het juiste uur niet in het boekje, de auto stond te ver af geparkeerd, de meeste boten waren al weg, savonds begint het nog te regenen, er is mist. Enkel het eten viel mee.
Na haar tweede grote vakantie (6 weken) in 8 maanden is het voor Ragna vandaag de eerste schooldag in High School. Ze wandelt elke dag naar Pitwatter High.
Zoals in alle scholen is het ook hier verplicht om een uniform te dragen (wat elke morgen iedereen een hoop ellende bespaart ivm. de kleding).
Hier lijkt het ritme toch iets hoger te liggen dan in de vorige school. De eerste dag heeft ze al een pak huiswerk en kan ze haar eerste woorden Japans al spreken. Ze had de keuze, Frans of Japans als tweede taal (naast Engels). Dus zal ze binnen 6 manden 4 talig zijn daarbij komt nog eens dat Japanse tekens afgeleid zijn van de Chinese. De betekenis is hetzelfde, maar de uitspraak is anders.
Zelf vond ze de eerste dag erg leuk. Ze zit in een klas van 30 en in totaal zijn er 200 leerlingen in het eerste (waarvan er slechts 60 Japans volgen en slechts 6 meisjes zijn).
Voor alle mensen die ongerust mochten zijn ivm. de bosbranden en de temperaturen in Australië, het valt hier goed mee. De laatste 2 weken is het in de staat waar wij wonen elke dag 25 à 40 graden. Wij zitten dicht bij de oceaan en hebben meestal een fris briesje. De temperatuur is hier meestal 30° (zelfs als het bewolkt is). Lekker warm, maar niet om te bakken zoals op de Austalian Open in Melbourne. We zijn daar eind december geweest toen het nog iets koeler was.
Wat de bosbranden betreft, zitten we hier ook veilig. In de buurt worden regelmatig de bossen in brand gestoken om een massa brand te voorkomen. Daarenboven is de oceaan 200 meter van hier, bluswater genoeg dus.
Deze zondag gaan we nog eens met de bus naar Sydney. We hebben een toer gepland met de Bondi Explorer , dit is een bus die van Sydney centrum naar het Zuid-Oosten rijdt en waar je kunt afstappen en opstappen wanneer je wilt. De eerste stop waar we afstapten was Watsonbay, waar we met zicht op het strand iets gegeten hebben. Naast het zeezicht hadden we hier een prachtig zicht op Sydney.
Vervolgens hebben we de volgende bus genomen tot aan het beroemde Bondi beach [Bondaj]. Hier zijn we weer afgestapt en te voet tot aan de volgende halte gewandeld. Zoals je kan zien is Bondi beach het bekendste strand van Sydney. Dit deed met een weinig heimwee denken aan Blankenberge enkel zijn er hier naast het strand ook nog bergen en rotsen.
Na een klein uurtje wandelen zijn we terug opgestapt om onze toer verder te zetten.
Omdat ons ticket ook nog een toeristische rondrit inhield door de stadskern, hebben we dat ook nog maar gedaan. Dit duurde ook nog eens 2 uur. Als je daarbij het uurtje bussen bijtelt om naar huis te gaan kom je ongeveer aan 6 uur op de bus zitten.
Thuis gekomen was Ragna net op tijd om met de buren the chatten.
Dit weekend wordt het een hittegolf met temperaturen van +40° in het binnenland (10 km van de kust).
We hebben s morgens onze picknick klaargemaakt en vertrekken naar Narrabeen Lake (4km hiervandaan). De bedoeling is om het rustig aan te doen en een beetje te leren snorkelen in stil water.
Na een korte wandeling hebben we ons middageten opgegeten (Lekker en gezellig).
Na ons eten een beetje te hebben laten zakken hebben we het dan maar eens geprobeerd kopje onder... de één al wat langer dan de ander.
Wat ook zeer leuk was is dat dit een groot meer is (enkele kilometer lang en breed is)en dat via een smalle geul naar de oceaan stroomt. Tof om je met die stroming te laten meegaan (Ragna zag dit wel iets minder zitten).
De volgende halte is de 
Om de verdere trip aan te kunnen zijn we gestopt aan een strandje om onze picknick te verorberen. Toch gezellig, eten met zich op het strand. Hier hebben we ook een kleine wandeling gemaakt om de spieren even te ontspannen. 
Nu volgt de laatste etappe van onze eerste dag, we rijden verder to Wollongong. Dit is een klein havenstadje (lees dorp) met natuurlijk een haven, vuurtoren
en een ijskar.
De eerste halt is Kiama. Hier zijn we eerst gaan eten in een Subway (= Internationale broodjeszaak waar je zelf een broodje kunt samenstellen). Een totaal onverwachte attractie was een koeien tentoonstelling zoals wij die enkele jaren geleden in België kenden. Deze koeien waren bewerkt door de kinderen van de verschillende scholen hier in de buurt. Deze koe is versiert met aboriginal art.
Ook was het leuk om in de baai de pelikanen te observeren die steeds in de buurt van de oprijstijger bleven zwemmen. Uiteindelijk werd het ons duidelijk, er was en visser zijn vis aan het kuisen. Nieuwsgierig als we zijn gingen we eens naar zijn vangst kijken. Hij vroeg aan ons Ragna of ze de overschot van de vis niet aan de pelikanen wou geven. Uiteindelijk hebben Marc, Els en Ragna enkel stukken vis aan de grote vogels mogen geven
gelukzakken (maar wel met stinkende handen).
Daarna reden we naar Hyams Beach gereden. Hier is volgens het Guiness Book Of Records het zand op het strand het witste van de hele wereld. Omdat wij vonden dat het strand witter en aangenamer was op Green Patch, zijn we terug gereden naar daar. Op de weg hier naartoe zijn we even gestopt bij een van de kangoeroes die naast de baan lagen. Ze zijn toch mooier als ze rechtop staan of springen.
!
.
