Het wordt iets minder goed weer vandaag, en Fdaarom hebben we bestlist om eens naar de Taronga Zoo te gaan. Uiteindelijk werd het een dag vol zonneschijn en temperaturen die ver boven de 25° graden liggen. Eigenlijk was het strandweer.
Na een rustige rit met de auto vonden we nog een gratis parkeerplaatsje, ik moest wel dicht met de voorkant van de auto tot tegen een boom rijden en ja, onderaan een klein blutsje en wat verf eraf. Ik heb wat aan die plastic gewrongen, en het zag er al minder erg uit.
Onze eerste reeks dieren waren typisch Australisch, pelikanen en kangaroes. Zoals je kunt zien zijn niet alle kangaroes die plat liggen dood. Deze hier was van zijn siësta aan het genieten.
Zoals je misschien weet bestaat er ook een Tree Kangaroo.
In elke zoo zitten meestal dezelfde dieren, maar hier hadden we toch een paar speciale gevallen. Eén van die speciallekes was een Binturong (Het is niet echt een beer of een kat, maar iets dat we nog nooit gezien hadden.
Net zoals een Malayan Tapir, dat hadden we ook nog nooit in het echt gezien. Dit lijkt echt op de kruising tussen een varken en een olifant.
Een ander indrukwekkend dier was de reuzenschildpad Aldabra Tortoise. Nu begrijp ik dat ze schildpaddensoep kunnen maken. Die beesten zijn meer dan een meter lang en een dikke halve meter hoog. Hun snelheid licht echter niet veel hoger dan de schildpadden die wij in België kennen.
Verder was er nog een raar beest, op het eerste zicht had het de sluwheid van een vos, maar dan met ezelskuren (hoewel dat diertje zich vandaag zeer goed heeft gedragen).
Eén van de super attracties was een baby nijlpaard van 5 maanden oud dat bij de geboorte door zijn moeder werd verstoten.
De reptielen waren natuurlijk ook van de partij, enkele krokodillen en een varaan.
Vermist de zoo aan de andere kant van haven ligt, hadden we samen met de giraffen een prachtig zicht op de skyline van Sydney.
Verder waren er nog de traditionele dieren, zoals Leeuwen, een beer, Chimpansees, Oerang Oetang, Meerkat (de familie stokstaart) Koalas,
Op de terugweg zijn we nog even gestopt aan het Spit (inlandse vertakking van de zee). Dit is één van de ergste verkeersknooppunten van de stad (gelukkig kom ik daar niet). We hadden net geluk dat de brug open ging voor enkele zeilboten die van een dagtocht terug keerden. Naarmate het later en donderde werd werden de fotos hoe langer hoe mooier. Dit was wel het laatste wat we konden doen, want Ragna begon het beu te worden.
Vandaag ben ik net 17 jaar bij de firma en 200 dagen in Australië.... Wat gaat de tijd toch snel.
's Avonds zijn Annick en ik dat gaan vieren op het strand met een glaasje wijn... Je kan duidelijk zien dat hier iemand water bij de wijn moet doen . Rustig hebben wij daar gezeten tot het donker was. Naast alle sterretjes konden we die lange smalle nevel weer zien (melkweg) . Prachtig!
Op Ragna haar school is het vanavond open deur. De kinderen van het lager onderwijs kunnen eens kennis komen maken met Highschool. Omdat dit om 18:00 begon, betekende dat Annick en ik eens rustig ergens konden gaan eten. We zijn naar Annick haar ander favoriete restaurantje gegaan (Noodle Blast). Lekker en goedkoop eten (beter dan bij de Chinees op de hoek).
Ragna had zich initieel ingeschreven bij de turngroep. Maar op het laatste moment heeft ze dat veranderd naar Chemie. Sinds dit jaar krijgt ze chemie en is daar enorm door gefascineerd. Dus heeft ze van 18:00 to 20:00 uur vol enthousiasme proeven uitgevoerd voor de kinderen van primary school. Het experiment dat ze uitvoerde was een blikje met een weinig water in aan de kook brengen en dan ondersteboven in een bad water dompelen. Doordat er vacuüm ontstaat in dat blikje, wordt die door de luchtdruk samengeplooid. Ik weet niet hoeveel maal ze die proef gedaan heeft, maar de leraar was zeer tevreden en ging haar zeker extra Blues Points geven. Uiteindelijk lagen er nog een hoop extra accessoires van de biologie, chemie en fysica, waaronder de implantaten van een knie, heup en schouder (van de firma waar ik voor werk). Toeval was dat de leraar (zie foto) een buurman was van de algemene directeur van Australië.
Vandaag zijn we samen met enkele collegas iets gaan eten (op een half uur rijden van ons appartement) Omdat bij eten drinken hoort, en ze daar Hoegaerden hadden heb ik eens met mijn favoriete lokale biertje gebroken en een lekkere frisse GROTE pint gedronken Zalig, maar als je dat elke dag voor handen hebt apprecieer je dat toch iets minder.
Daarna 2 spelletjes gaan bowlen. Niets speciaal, enkel was ik in de minderheid maar heb toch mijn mannetje kunnen staan. Ik heb zelfs een half spelletje met mijn linker arm gegooid (met zelf een Spare als resultaat).
Ragna is de hele avond alleen thuis gebleven. We hadden chips ed. Klaargezet (wel een ander merk dan gewoonlijk) maar daar heeft ze dus niet van gegeten (Niet lekker zegt ze).
Ze lag wel flink in bed toen we thuiskwamen rong 23:00 uur.
Vandaag gingen Ragna en ik normaal gezien surflessen volgen maar deze nacht ben ik wakker geworden met een zere linker grote teen. Neen, er is gisteren geen bowlingbal op gevallen . Een pijn die ik ken van vroeger (toen ik minder oud was). Gelukkig heb ik hier pilletjes tegen Jicht (= het pootje, oude mannekensziekte) bij . Gemiddeld één keer per jaar heb ik daar last van. De eerste keer was 5 jaar geleden sindsdien heb ik het een paar keer voelen opkomen, maar niet echt last van gehad. Deze nacht was het zo erg dat ik er wakker van werd. En nu zit ik hier met mijn pootje omhoog, het is fantastisch weer en ik zit hier binnen achter de computer aan de blog te werken.
Het goede nieuws is echter dat ik weer wat kan bijleren: VANAF NU IS HET MOGELIJK OM OP EEN FOTO TE KLIKKEN EN DEZE IN HET GROOT TE BEKIJKEN.
De dames zijn deze voormiddag met de bus gaan winkelen. Ik was eindelijk eens alleen in het appartement en kon de muziek eens wat luider zetten.
Het liep vooral mank met mijn linkervoetje Maar nu is alles terug in orde. Sinds vandaag kan ik terug in mijn schoenen en ben zelfs met Ragna een kwartiertje gaan joggen.
Verder was het deze week fantastisch weer, elke dag volop zon en bijna 30° .
Vandaag is de huisbazin op een appartement geweest om enkele planten op de terrassen te verzorgen. Een toffe madam van rond de 60 wiens dochter ik wel eens wil ontmoeten ! Normaal gezien loopt de huur van ons appartement ten einde op 15/7, maar ze heeft er geen probleem mee dat we nog 3 weken langer blijven (tot we op verlof vertrekken).
Het beste nieuws is echter dat ik morgen een dagje verlof heb en dat we voor een verlengd weekend naar Port Stephens gaan. Dit zou een mooie baai zijn waar we ook nog kunnen skiën/snowboarden ! Dus wordt het weer enkele dagen blog-stilte, en hopelijk breken we geen vingers (anders kunnen we niet meer typen ).
Eindelijk nog eens een dagje verlof. Vandaag vertrekken we voor een lang weekend naar Port Stephens. Zoals meestal vetrekken we met regen aan ons appartement (één van de weinige dagen dat het hier in maart heeft geregend, neen maartse buien kennen ze hier niet). Na iets meer dan 2 uur rijden waren we ter plaatse aangekomen. Zoals je kan zien moeten ze de wegen aanleggen tussen hoge rotsen. Wel zijn ze slim genoeg om de middenberm in originele rotst te laten.
Eens in het hotel aangekomen, wou ons Ragna eerst naar het zwembad. Zoals meestal kreeg dat verwend nest haar zin. Na een rustige picknick kon ze even in het zwembad rond spartelen.
Na een uurtje zwemmen zijn we vertrokken voor een kleine wandeling naar Tomaree Head. Een mooie wandeling, steil de berg op en door de bossen met fantastische zichten. Eén van die zichten was op Shoal Bay. Hier was het landschap net weer iets anders dan de andere plaatsen waar we al geweest zijn. Hier was het een oudere bergketen die herleid is naar kleinere bergjes vlak bij de zee.
Op deze wandeling konden we weer de natuur in alle pracht bewonderen (enkel hebben we geen kangoeroes gezien deze keer). Hieronder enkele voorbeelden: een spin die in haar web een blad heeft en dat blad als huisje gebruikt (hebben we nu pas ontdekt), een parasiet op een boom, ONZE eerste SLANG (zo dood als een reuze-pier), en nog veel meer ... maar helaas kunnen we niet alle foto's op onze blog zetten.
Na de wandeling zijn we voor Ragna snel een grote gele M (naar de bekende fastfood keten) gaan halen zodat Annick en ik eens rustig in het restaurant konden gaan eten en hoe! Ik heb er een Seafood Platter besteld, al het goede van Fruit de Mer (maar dan zonder slakken),
Ook Annick haar steak was super mals en zeer lekker... Iedereen tevreden dus En ik, ik was moe en voldaan na een gevecht van één uur tegen mijn maatlijd; maak ik heb gewonnen en alles opgegeten!
Daarna zijn we naar de kamer gegaan, waar Ragna al flink in haar bed lag (maar nog niet sliep).
Dit weekend 28-29 maart wordt de klok in België verzet. Hier beneden gaan wij nog niet de raderwerken forceren (of als gekken op de knopjes drukken voor de gedigitaliseerden), wij doen dat pas volgende week. Dus het tijdsverschil is vanaf zondag morgen dus 9 uur. 10:00 uur in België is dan 19:00 uur in het deel van Australia waar wij leven.
Na een rustige nacht (althans voor mij werden we s morgens gewekt door het gelach van de Kookaburras, in hun concert bijgestaan door tal van andere vogels.
Na een stevig ontbijt in het hotel zijn we te voet naar de haven gegaan (5 minuutjes) waar we een boottocht geboekt hadden met de Moonshadow V. Deze boot zou ons gedurenden anderhalf uur rondvaren en we zouden 99% gegarandeerd een dolfijn zien.
We waren nog maar net vertrokken of de boot vertraagde om de eerste dolfijnen te bewonderen. Enkele minuten later hadden we pech omdat er al 2 boten bij 2 andere dolfijnen waren (en het maximum is 2 boten in de buurt van dolfijnen). Dus een beetje ontgoocheld hebben we onze boottocht verder gezet, maar nog geen 10 minuten later waren er 2 en 3 dolfijnen vlak bij ons de buurt. Nog geen 10 minuten verder weer een groep die tot vlak bij de boot kwamen en zelfs onder het bubbelbadnet achteraan de boot zwommen. Helaas hadden we net op dat moment een probleem met het fototoestel. Gelukkig deed de video camera het nog. Ondertussen zijn die fototoestel problemen opgelost zodat we u toch nog met fotos kunnen voorzien in de toekomst.
Uiteindelijk zijn Ragna en ik in het net achter de boot gaan hangen en heeft Ragna enkele malen van de schuifaf gegaan. Daarna was het waterfeest over en zijn we iets gaan eten in Nelson Bay (d Albora Marinas). Toen we ons broodje in de Subway hadden opgegeten was er net een autotentoonstelling van allemaal Ford Thunderbirds (de mooiste was een cabrio en in 1965 gebouwd (als dat geen goed jaar was).
Ik wou eens parasailen, maar de dames zagen dat niet zitten, het alternatief was met een jetski rondvaren, maar die waren allemaal in onderhoud ( ?). Uiteindelijk hebben we dan maar een klein bootje gehuurd en hebben we daar 2 uur met rondgevaren. Omdat de beste stuurlui aan wal staan (of niet het roer in handen hebben, heb ik de dames ook eens laten sturen. Al bij al viel dat goed mee, de andere boten zagen dat er een vouw aan het roer zat en gingen sportief opzij voor ons Nee, de dames hebben dat zeer goed gedaan (goede leermeester ?)
Op het einde van de dag zijn we nog even naar het zwembad gegaan en genoten van de platte rust.
s Avonds zijn we een lekkere pizza gaan eten met echte en veel zeevruchten.
Weeral zondag vandaag het begin van het einde van ons weekend.
Maar vandaag stond wel de topattractie op het programma: We gaan Sandboarden!.
Uiteindelijk was er veel meer te doen dan we initieel dachten: Paardrijden, kamelentocht, 4x4 tocht, Pipi-schelpen rapen (maar dat gaan we later nog eens doen).
Na enkele minuutjes wachten kwam de 4x4 bus ons ophalen. In onze groep waren we in totaal met 4 volwassenen, Ragna en een klein kindje. Na een woordje uitleg zijn we eraan begonnen.
Het naar beneden glijden was best leuk, maar van liften hebben ze hier nog niet gehoord, dus was het naar boven stappen, en ik kan u garanderen, in die hitte, het wegzakkende zand, en de steile helling viel dat niet mee. Dus na anderhalf uurtje en enkele stuntjes hebben we het voor bekeken gehouden en zijn we vertrokken richting Newcastle. Enkel het uitstappen uit de bus was iets moeilijker dan gedacht gezien Annick haar gordel niet los kreeg. (daarom is het een veiligheidsgordel)
We hadden een kaartje gevonden van het stadcentrum, en de hoofdstraat ingegeven in de GPS Ja inderdaad Ragna doet dat tegenwoordig Had ze toch wel de pech (en wij ook) dat die straat tweemaal in Newcastle bestaat, en wij dus aan de andere kant van de haven stonden . Niet getreurd, na 10 minuten stonden we dan toch in het stadscentrum. Daar hadden we een prachtig uitzicht van op de Queens Wharf Tower.
Daarna hebben we The East Heritage Walk gedaan (historische stadswandeling).
Ook hier viel het op dat er veel openbare WC zijn (hoewel ze niet even proper waren als in de andere steden, maar ook gratis). Lans de wandelweg staan er ook overal drinkfonteintjes om de mensen tegen uitdroging te beschermen (wat vandaag weeral nodig was gezien de temperatuur tegen de 30° ging.
Die temperatuur heeft duidelijk een invloed op het verstand en de ogen van de jongeren hier, die rijden met uitgebouwde en opgefokte autos en riepen in het voorbijrijden naar Annick (denk ik) ♫Hey, You Sexy Thing♫ .
Deze week is er niet veel speciaal gebeurd. Annick heeft veel sport gedaan, Ik ben gans de week gaan werken, Ragna heeft weer wat Japans bij geleerd. Hieronder is een kopie van haar schrift. Zoals je kunt zien is het echt niet zo moeilijk. Ze hebben maar 3 alfabetten, en schrijven van boven naar beneden en van rechts naar links. Een boek beginnen ze dus achteraan te lezen
Het enige dat het vermelden waard is, is dat er gigantisch veel regen gevallen is op woensdag. Er zou (op sommige plaatsen) zelfs een halve meter op 12 uur uit de lucht gevallen zijn. Hier in de buurt waren enkele straten afgesloten. Doordat er zoveel regen viel waren de golven hoger dan gewoonlijk, en het golf terrein over onze deur stond onder water. Gelukkig wonen wij op een berg en dan ook nog op het eerste verdiep. Veilig hoog en droog (met een mooit uitzicht).
Dit weekend 4-5 april wordt de klok in Australië verzet. Ook hier beneden hebben wij de raderwerken geforceerd! Dus het tijdsverschil is vanaf zondag (morgen dus) 8 uur. 10:00 uur in België is dan 18:00 uur in het deel van Australia waar wij leven.
Hierdoor is het bij ons nu al om 06:00 uur licht en om 18:00 uur donker!
Na vele drukke weekends, vakanties, zere tenen, en alles wat je maar kan bedenken, is het er eindelijk van gekomen. Vandaag was alles ideaal: we hebben niets anders gepland, het weer was prachtig en door de regen van de voorbije dagen waren de golven groot. Dus zijn Ragna en ik vandaag gaan surfen. Annick bleef aan de kant om te filmen en fotos te nemen We hadden een afspraak gemaakt met de Manly Surf School. En om 11:30 stonden we paraat voor onze les van 2 uurtjes.
Bij aankomst zag het er allemaal nog prima uit, papiertje invullen, betalen, een wetsuit aantrekken even poseren bij het reclamebord.
Na een kleine wandeling kwamen we dan aan op de plaats waar het allemaal moest gebeuren. Onze blikken gingen afwisselend van de golven naar het bord Hoe ging dat allemaal lukken ??? Op de koop toe kwam er net het voorste stuk van een surfboard aandrijven Door de grote kracht van de golven kan het gebeuren dat onervaren surfers een golf verkeerd nemen en door de kracht van de golf het surfboard in 2 breekt ( daar had ik nog nooit van gehoord, maar het bewijs spoelde net aan ). No worries mate .and good luck.
Na een hele uitleg, simulatie en een opwarming (zonder board met onze wetsuit in het water gaan) mochten we dan eindelijk ons board nemen en in zee gaan.
Doordat we een vrij grote groep hadden waren er 3 surfleraars. 5 van onze groep hadden al eerder lessen gevolgd zodat ze zelfstandig verder konden).
Uiteindelijk is het vrij simpel, je hebt een surfboard en een golf. En verder zijn het enkele details,
Je gaat op je board liggen, niet te ver naar voor of je gaat over de kop.
Je mag het board niet opzij vastpakken, maar de handen naast uw schouders plat op het board zetten.
Je moet op het juiste moment met de juiste snelheid vertrekken, anders gaat de golf onder je door, of ze valt erover.
De golf moet recht naar het strand gaan, en niet scheef, anders verlies je het evenwicht.
De golf mag niet te klein zijn, ander ga je niet vooruit.
Je moet zien dat je recht gaat staan, in en vloeiende beweging met je rechtervoet achteraan en uw linkervoet in het midden waar uw 2 handen waren, anders begint je board te kantelen..
Je mag niet te ver naar voor op je board staan, want dan ga je over de kop, maar als je te ver naar achteren gaat staan schiet het board naar voren en val je er achteraan af.
Als je valt moet je zien dat je achteruit valt, anders kan je in het ondiepe water je nek breken, of het board met de volgende golf tegen je gezicht krijgen.
Omdat er redelijk wat volk was, moest je ook nog zien dat je niet tegen iemand botste of een surfboard van een ander tegen je hoofd kreeg.
Maar we hoeven geen woorden maar daden, dus allemaal het water in.
Zoals je kunt zien was het nat en had ik net een spatje water in mijn gezicht gekregen. Ragna kreeg als kleinste van de hoop extra begeleiding.
Zoals je hieronder kunt zien waren zowel voor Ragna en voor mij al die punten hierboven geen probleem en konden wij na een paar pogingen al op onze plank blijven rechtstaan.
Het lukte ons (of mij toch) zelfs van een beetje te draaien.
Op het einde van de les zijn we samen aangespoeld. Even pauzeren voor de foto, en net voor de foto getrokken werd passeerde er een grote golf die mijn rechtercontactlens wegspoelde. Gelukkig had ik wegwerplenzen ingedaan voor dit wateravontuur. Het enige nadeel was dat ik al die mooie bikinis (en inhoud) maar half kon bewonderen. Na een laatste zwaai met de leraar was het feestje uit. We zijn nog even blijven genieten van het zicht (toch voor de helft in mijn geval) en daarna zijn we naar huis gereden.
Thuis aangekomen waren de dames (terwijl ik het eten aan het klaarmaken was, nog 2 keer en mijn verloren weddenschap van december zit erop) aan het fikfakken. Uiteindelijk eindigde Ragna in een surfpose boven op Annick.
Ondertussen is het vlees opgegeten, de BBQ afgekoeld en de fles wijn leeg dus kan ik aan de blog werken.
De dames liggen al in bed, en ik ga stilaan ook afronden. Daaag.
In Australia is het een super lang Paasweekend. Zowel vrijdag als maandag zijn hier public holidays.
Deze voormiddag zijn Annick en ik nog een kleine wandeling gaan maken en enkele fotos genomen met zicht op ons strand, appartement en onze oceaan en golf.
Toen we langs het strand terug wandelden lag er enorm veel zeewier op het strand (om eerlijk te zijn, het lag bijna vol). De reden hiervoor is dat het vorige week veel heeft geregend en door de gigantische golven is al het zeewier van de bodem losgerukt en nu begint dat aan te spoelen. Mooi en proper is iets anders.
Tegen de middag waren we terug en Ragna had natuurlijk niet kunnen wachten met eten .
Na het eten moest Annick het appartement nog wat opkuisen omdat haar broer de volgende 2 weken komt logeren met zijn Russische vriendin.
Ik wou me inschrijven voor de halve marathon van Sydney in mei, maar blijkbaar was ik al iets te laat en kost dat 100$. Betalen om dan nog eens af te zien Dus besloot ik om dan zelf maar wat te gaan joggen. Omdat ik dan toch niet de halve marathon van Sydney ga lopen besliste ik om vandaag eens wat langer te lopen dan gewoonlijk Uiteindelijk kwam ik na 2 uurtjes lopen terug thuis en na een beetje research bleek dat ik 20 km had gelopen Net geen halve marathon . Had ik dat geweten had ik er nog enkele minuutjes bij gedaan .
Zoals al eerder vermeld, mag je hier niet buiten gaan zonder fototoestel, ook deze keer was er weer iets speciaal, over de strandjes aan Pittwater zag ik honderden, duizenden kleine Blue Swimmer krabjes naar het water lopen (ongeveer 5cm elk). Het waren verschillende bewegende plakken van tot een vierkante meter groot die van het strand naar het water bewogen. Het is een groter exemplaar van deze soort dat ik vorige week heb gegeten op mijn Sea Foodr.
In de avond zijn we in een Libanees restaurant gaan eten (na veel aandringen van mijn kant) Iedereen vond het zeer lekker, zelfs Ragna wou liever onze sateekes dan haar pizza.
Vandaag komt, Gerolf (Annick haar broer) en zijn vriendin aan. Ze komen voor 2 weken op bezoek. Gezien de vroege vlucht bleef Ragna in haar bed liggen. Omdat ze zich niet kon bedwingen stond ze ons onderweg al op te wachten (voor zulke situaties is een GSM wel handig).
Om de interne mens te sterken zijn we bij aankomst op het appartement begonnen met een stevig ontbijt. Om de verorberde killootjes te verwerken zijn we een kleine wandeling gaan maken langs Pitwatter.
In de vroege namiddag hebben we van onze Linner genoten (Lunch en Dinner). Voor de gelegenheid hadden we een BBQ georganiseerd. Lekker en langzaam
In de avond hebben we nog wat DVD (Ice Age I) gekeken en dan vroeg gaan slapen.
Na een rustige begindag, staat er vandaag heel wat meer op het programma.
Zelfs hier in aan de andere kant van de wereld had de paashaas Ragna niet vergeten.
Na een rustig ontbijt zijn we vertrokken naar het Koala Sanctuary park.
Dit is weer een park waar vooral nationale dieren zitten (dus geen zoo met dieren van overal). Zoals meestal in deze parken zijn de topattracties het voederen van de kangaroes en het strelen van de koalas.
Maar ook hier waren toch een paar dieren die we ofwel beter in beeld kregen of die we nog niet zoveel gezien hadden. Twee van deze specialekes waren hier de Wombat (een dier dat familie is van de Koala) en de Pinguïns.
Ik weet niet dat het gekoppeld is aan het begin van de herfst maar er waren hier enkele speciale bloemen.
Super sensationeel was een groen insect dat op de wandelweg lag en door Gerolf werd opgemerkt. Het lag hulpeloos op zijn rug, maar na een moedige reddingoperaties werd het in veiligheid gebracht en poseerde het gewillig voor een ganse fotosessie.
Daarna zijn we naar Bobbin Head gereden waar we eerst onze pick nick hebben opgegeten en daarna nog eens naar de krabbetjes gaan kijken zijn. Deze keer kwamen er nog meer krabbetjes uit het slijk dan de vorige keren. Meestal zijn er enkel oranje slijkkruipertjes, maar deze keer zagen we er purper Dat zal wellicht aan het paasseizoen liggen
Op de terugweg hoorden we iets ruisen door het struikgewas, en na enkele ogenblikken konden we een kleine Walaby zien, die even naar ons keek, en dan rustig verder at.
De laatste stop was de West Head en The Aboriginal Walk. Olga had nog een beetje last van de nachtvlucht en bleef even in de auto liggen.
In de avond zijn we naar het Mexicaans restaurant hier in de buurt gegaan om voldoende krachten op de toen voor morgen (de tocht naar Sydney).
Voor vandaag staat er een tocht naar Sydney op het programma.
Na een stevig ontbijt en een iets vertraagde start, zijn we met de auto naar Manly gereden. Om alle verwarring te vermijden, onze firma doet niets in het zwart, daarom heb ik die witte auto gekregen
Door dat zwarte monster hebben we net onze boot gemist en moesten we een half uurtje wachten.
Eens op de boot mocht Ragna enkele fotos nemen met Gerolf zijn echte camera Nee, ze heeft er geen hernia aan overgehouden, maar wel stijve armen.
Verder verliep de overtocht vrij rustig en konden we zelfs van broeder en zusterliefde genieten.
Na een kort bezoekje aan the Opera House zijn we via The Botanic Gardens (waar gigantische bomen staan) naar de Tower gaan lunchen.
Het eten was lekker, maar helaas zagen we toch donkere wolken al hangen Elke keer dat we naar Sydney gaan regent het (enkel met Marc en Els in januari hadden we geen regen). Na een vulpen te hebben gekocht voor kennissen van Olga hebben we onze planning licht aangepast en een ganse namiddag gaan shoppen (wat zeer in de smaak viel).
Omdat het een feestdag was sluiten de winkels om 5 uur, maar dan begon het pas... Het was niet meer aan het regenen, maar gieten. Op sommige plaatsen stond het water enkele centimeters hoog (of diep) en spoot het water als een fontein uit de riolering.
Na een vochtige wandeling kwamen we aan op onze ark. Die ons veilig terug naar Manly bracht.
Terug werkendag voor mij, ik heb toch altijd tegenslag! Van de regen was niets meer te bespeuren en had plaats gemaakt voor een stralende zon. Natuurlijk is dat normaal op zulk een belangrijke dag . In de late namiddag kreeg ik een mailtje van Ragna met een verhaal over een kindje dat geld wou lenen van zijn vader om een beetje tijd van hem te kopen en over hoe snel een firma mensen kan vervangen en hoe moeilijk het is om iemand in een gezin te vervangen Nadat ik dat gelezen had heb ik mijn PC afgezet en ben naar huis gegaan.... Deels door die mail, maar vooral omdat het mijn verjaardag is. Thuis stond er op het terras een fles champagne, oesters en scampis klaar als voorgerecht. Het hoofdgerecht was Videekes en Koninginnehapjes.
Dat verzachtte de pijn van het ouder worden toch een beetje.
Tijdens de dag waren de niet-werkende-mensen even gaan shoppen en hebben ze een wandeling langs het strand gemaakt. Alles is niet altijd even eerlijk verdeeld in het leven
Terwijl wij (ik dus) mocht (moest) gaan werken, gingen de gasten een dagje naar Manly. De hoofdbezigheden waren daar blijkbaar eten (Subway broodje = Panos stijl) op de Wharf, lezen en winkelen. s Avonds ben ik iedereen gaan ophalen en hebben we nog een lekker stukje vlees gegeten. Ik had de auto op de gewoonlijke parking gezet zodat we konden afronden met een mooie wandeling langs het strand en het park in de buurt.
Vroeg opstaan vandaag. We vertrekken met zen allen naar Noosa en Fraser Island voor 5 dagen. Na een verassend vlotte start was iedereen goed op tijd, het busje was 15 minuten te vroeg en na een rustige rit kwamen we aan op de luchthaven. Daar is het het traditionele scenario: inchecken, naar de lounge om te ontbijten, vervolgens wachten aan de gate, en dan de lucht in.
De eerste stop was Brisbane, daar werden we opgepikt door een busje dat tot aan Aussie World ging, waar we op een ander busje stapten om vervolgens in Noosa aan te komen. Het was er prachtig weer, rond de 30°. De vorige weken was het hier een echte zondvloed geweest, met tot 80cm regen op één dag. Iedereen dus onmiddellijk naar het zwembad waar we een luchtige lunch hadden. Daarna was het platte rust.
Omdat iedereen moe en hongerig was van het zwembadliggen en spelen zijn we samen iets gaan eten in een Italiaans restaurant.
. Rustig hebben wij daar gezeten tot het donker was. Naast alle sterretjes konden we die lange smalle nevel weer zien (melkweg) . Prachtig! 
. Een pijn die ik ken van vroeger (toen ik minder oud was). Gelukkig heb ik hier pilletjes tegen 
. Gemiddeld één keer per jaar heb ik daar last van. De eerste keer was 5 jaar geleden sindsdien heb ik het een paar keer voelen opkomen, maar niet echt last van gehad. Deze nacht was het zo erg dat ik er wakker van werd. En nu zit ik hier met mijn pootje omhoog, het is fantastisch weer en ik zit hier binnen achter de computer aan de blog te werken.
.
!
Belangrijk bericht 
Na vele drukke weekends, vakanties, zere tenen, en alles wat je maar kan bedenken, is het er eindelijk van gekomen. 
. Had ik dat geweten had ik er nog enkele minuutjes bij gedaan
.
