Het wordt iets minder goed weer vandaag, en Fdaarom hebben we bestlist om eens naar de Taronga Zoo te gaan. Uiteindelijk werd het een dag vol zonneschijn en temperaturen die ver boven de 25° graden liggen. Eigenlijk was het strandweer.
Na een rustige rit met de auto vonden we nog een gratis parkeerplaatsje, ik moest wel dicht met de voorkant van de auto tot tegen een boom rijden en ja, onderaan een klein blutsje en wat verf eraf. Ik heb wat aan die plastic gewrongen, en het zag er al minder erg uit.
Onze eerste reeks dieren waren typisch Australisch, pelikanen en kangaroes. Zoals je kunt zien zijn niet alle kangaroes die plat liggen dood. Deze hier was van zijn siësta aan het genieten.
Zoals je misschien weet bestaat er ook een Tree Kangaroo.
In elke zoo zitten meestal dezelfde dieren, maar hier hadden we toch een paar speciale gevallen. Eén van die speciallekes was een Binturong (Het is niet echt een beer of een kat, maar iets dat we nog nooit gezien hadden.
Net zoals een Malayan Tapir, dat hadden we ook nog nooit in het echt gezien. Dit lijkt echt op de kruising tussen een varken en een olifant.
Een ander indrukwekkend dier was de reuzenschildpad Aldabra Tortoise. Nu begrijp ik dat ze schildpaddensoep kunnen maken. Die beesten zijn meer dan een meter lang en een dikke halve meter hoog. Hun snelheid licht echter niet veel hoger dan de schildpadden die wij in België kennen.
Verder was er nog een raar beest, op het eerste zicht had het de sluwheid van een vos, maar dan met ezelskuren (hoewel dat diertje zich vandaag zeer goed heeft gedragen).
Eén van de super attracties was een baby nijlpaard van 5 maanden oud dat bij de geboorte door zijn moeder werd verstoten.
De reptielen waren natuurlijk ook van de partij, enkele krokodillen en een varaan.
Vermist de zoo aan de andere kant van haven ligt, hadden we samen met de giraffen een prachtig zicht op de skyline van Sydney.
Verder waren er nog de traditionele dieren, zoals Leeuwen, een beer, Chimpansees, Oerang Oetang, Meerkat (de familie stokstaart) Koalas,
Op de terugweg zijn we nog even gestopt aan het Spit (inlandse vertakking van de zee). Dit is één van de ergste verkeersknooppunten van de stad (gelukkig kom ik daar niet). We hadden net geluk dat de brug open ging voor enkele zeilboten die van een dagtocht terug keerden. Naarmate het later en donderde werd werden de fotos hoe langer hoe mooier. Dit was wel het laatste wat we konden doen, want Ragna begon het beu te worden.
Een prachtige dag vandaag, s morgens ontbijt op het terras. Dan rustig gaan winkelen. Een pak fotos genomen van de buurt hier als souvenir, fotos van straten, winkels, wegwijzers,
In de namiddag zijn we een wandeling gaan doen van aan ons appartement tot aan Turimetta head (net voor Narrabeen). Ragna had helemaal geen zin, maar ik heb mijn vaderlijk gezag eens laten gelden. Resultaat,
- Ze is meegegaan (ik heb ze naar buiten begeleid)
- Het eerste halfuur heeft ze 100 meter achter ons gelopen
- Tot aan het eerste uur heeft ze aan het zagen geweest (Waarom moet ik mee? Draaien we terug) .
- Toen we na een uurtje terug gedraaid waren begon ze te zagen dat ze dorst had .
- Eens we terug op ons strand aankwamen, werd het gezelschap iets aangenamer .
Voor Annick was het iets minder leuk, maar ik heb ondertussen toch wat fotos van Ragna haar zuur kopje kunnen trekken .
Tijdens onze wandeling hebben we de prachtige natuur weer kunnen bewonderen, fantastische uitzichten (de foto hier bij is van ons strand), tientallen lizzards ( hagedissen), vogels, mieren, meisjes in bikini, maar vooral spinnen, zeer veel (en zeer grote spinnen, een lijf van 2 centimeter, en poten van 10 cm) je kunt zien dat de herfst hier begint, gelukkig zitten die dierjes nog niet binnen.
Net voor we aan ons strand kwamen, moesten we voorbij Warriewood head (rotsformatie die ver in zee gaat , tussen twee stranden). Omdat het laag tij was konden we erdoor. Ragna en Annick verkozen de moeilijke en gevaarlijke weg over de rotsen. Vermist ik geen berggeit ben, maar eerder een zeebonk, verkoos ik de weg door het water (dat iets hoger kwam dan voorzien). Gelukkig had Annick het fototoestel, anders waren al onze fotos aquarellen geweest.
Na onze wandeling ben ik nog een dik uurtje gaan joggen en daarna een lekkere BBQ om ons gewicht toch een beetje op peil te houden.
Deze week is er niets speciaals gebeurd Het weer was deftig, een beetje zon, een beetje regen, maar alles in deftige proporties.
Twee zaken zijn het vermelden waard.
Donderdag zijn er weer 2 stranden gesloten wegens haaienalarm. Ondertussen gaan er meer en meer stemmen op dat het probleem is dat het water te zuiver wordt. Door het minder vervuilde water komen er meer kleinere visjes tot dicht bij het strand, en vermits die visjes het hoofdgerecht zijn van de haaien volgen die ook dichter naar het strand Soms wordt er een mensen- beentje of -armpje als nagerecht genomen
Het tweede is dat mijn collega (die het meeste van mijn job normaal moest overnemen) zwanger is (nee niet van mij ) Ze zal vermoedelijk blijven werken to begin augustus ( en ik tot eind juli). Ze hoopt van een jaartje er tussenuit te zijn Dus qua project planning geeft dit natuurlijk weer de nodige problemen
Voor we naar Australië vertrokken had Ragna op een film gezien dat het mogelijk is om de Sydney Harbour Bridge te beklimmen. WOW, Dat wil ik doen was haar eerste reactie. Annick zag dat iets minder zitten.
Vandaag was het dus zover, gisteren hadden we gereserveerd via hat internet voor onze Bridge Climb. Omdat we iets vroeger ter plaatse waren mochten we met een groep vroeger mee. Een groep van 6 personen.
Nadat we onze overal hadden aangetrokken en een korte uitleg kregen over de veiligheidsprincipes en hoe we op en af de ladders moesten gaan zijn we dan vertrokken.
Annick op kop, gevolgd door Ragna, ik en dan de andere 3 gasten. Onze leider nam daarna de koppositie terug in.
De eerste 100 meter was geen probleem, maar daarna begon het. We moesten ons vastgespen aan een kabel en na 20 meter liepen we al 60 meter boven de grond, met onder ons lucht, onder de lucht was het eerst asfalt en daarna water. Hier kwam onze hoe kruip ik op een ladder zeer goed van pas. Eens we aan de voet van de boog kamen werd het een pak eenvoudiger, het gangpad was 1 meter breed het was net als op trappen lopen. Hoewel je op een trap iets minder wind en een eenvoudiger zicht hebt.
Zoals elke toeristische attractie beaamt, werden er de nodige foto-stops ingelast (die je daarna kon kopen).
Eens op het midden van de brug (130 meter boven het water) zijn we naar de andere kant van de brug gegaan. Langs die kant hebben we dan de afdaling gemaakt.
Dus vanaf nu kunnen we telkens met Nieuwjaar zeggen als ze het vuurwerk van Sydney op TV tonen: Wij hebben boven op die brug gestaan.
Eens we van de brug kwamen begon het een beetje te motregenen Toen we 30 minuten later omgekleed waren en naar buiten gingen met de fotos in de hand was het echt aan het gieten. Van Sydney tot waar we wonen, van toen to nu: gietende regen. Tja, dan is het leuk om aan de blog te werken.
Daarna zijn we nog even langs de Rocks gegaan. Daar was een klein snoepwinkeltje waar ze snoep aan het maken waren.
·Het begin was een dikke rol (20 cm op 1 m) die in verschillend lagen werd gerold op een warme plaat
·Daarna werd die dikke rol beetje bij beetje uitgetrokken tot een rolletje van 1 cm op 1 m. en mooi rond gerold.
·Eens die begon af te koelen werden er per centimeter stukjes afgeklopt met een plamuurmes.
En daarna, proeven en kopen.
Verder zijn we vandaag nog naar een Aboriginal winkel geweest een didgeridoo gekocht. Ik heb enkele momenten privé les gekregen, maar het is niet eenvoudig (dit is een instrument dat gemaakt is voor mensen met dikke lippen). Maar ik ga zeker mijn best toen om dit in Belgenland een beetje te kunnen spelen. Misschien ga ik wel concerten geven en word ik nog een sterartiest
Maar ik zal nog en beetje geduld moeten oefenen, die houten blaaspijp wordt maandag verstuurd naar België en wij worden pas opgestuurd in augustus.
Alles wat ik mag zeggen is dat Annick deze week nog 2 uur extra gaan sporten is en dat ze teleurgesteld is dat haar buikje niet meer (alle ik bedoel minder) is.
Zaterdag voormiddag * Gaan winkelen * Voor Ragna 22 bladzijden inscannen, de grootte een beetje veranderen en afdrukken (Met de nodige miserie natuurlijk) * Verder ben ik ook aan het werken aan een boekje dat gelijkwaardig is aan de blog zodat we ook een mooi souvenir
In de namiddag zijn we naar het strand geweest, * Van de zon genoten * Ge-body-board (en geen haaien gezien of gevoeld) * Met Ragna een groot zandkasteel gebouwd dat tegen 18:00 uur door de zee werd genivelleerd (helaas geen fotos omdat ik het fototoestel vergeten was )
Daarna (omdat Annick haar sporten toch blijkbar niet voldoende helpt) een lekkere BBQ gedaan. Meestal hebben we s avonds veel wind op ons terras, maar vandaag was het prachtig Misschien is dat omdat de herfst begonnen is.
Morgen is het de grote dag . We gaan eindelijk doen wat Ragna als allereerste wou doen in Australië . We gaan de Sydney Harbour bridge beklimmen
Meer nieuws morgen als we het overleven, want dit is niet niks.
Vandaag is er voor de derde keer in drie weken tijd een shark attack geweest.
Ditmaal is het een jongen van 15 jaar die in zijn been gebeten is, de vader die ook aan het surfen, was kon tijdig redding brengen.
Deze aanval was in Avalon en dit is slechts enkele kilometers van ons strand.
Tussen de rotsen hebben we een octopus gevangen, het lichaam was ongeveer 10 cm en de armen 30 cm. We hebben dit kunnen vangen door 2 potjes tegen elkaar te houden.
Het diertje deed veel moeite om te ontsnappen en duwde zijn tentakels tussen de 2 doosjes in, eigenlijk had het ongeloofelijk veel kracht. Op het einde hebben we het terug tussen de rotsen vrij gelaten.
Gelukkig was het geen Blue Ring Octopus want die zijn iets gevaarlijker.
Onze buren (en Ragna haar vriendinnetjes) verhuizen vandaag
Minder leuk, maar ja daar kunnen we niets aan veranderen.
Op Australische snelheid hebben we de verhuis dan gedaan, we zijn rond 10 uur begonnen, in de voormiddag 2 ritten met de ute(=Utility truck) (zie foto) gedaan. Annick had een lunch ineengestoken zodat onze toekomstige ex-buren met een volle maag aan de tweede ronde konden beginnen. Best gezellig op het terras, zalig zonnetje, zicht op zee en vooral lekker eten (Zoals gewoonlijk had Annick weer eens extra haar best gedaan).
Na het eten nog één verhuisritje gedaan en daarna ben ik even in de zon gaan liggen (tja de boog kan niet altijd gespannen staan hé). Gelukkig waren het enkel dozen, de zware meubelen werden door een firma gedaan, maar een beetje rust is altijd welkom.
s Avonds hebben de buren nog getrakteerd met een pizza (tot Ragnas groot jolijt). Er waren 2 probleempjes
Annick had te tafel buiten gedekt maar net voor de buren kwamen was er een stortbui, wij hebben wel een afdakje van 3 meter boven ons terras, maar dat was niet voldoende). Dus alles snel binnen en de tafels binnen dekken.
Er was te veel wijn en ik sliep zeer snel (maar s morgens was ik kiplekker).
Vandaag komt de Queen Mary 2 (345 x 41 meter en 3000 passagiers) naar Sydney. Op dit moment het tweede grootste cruise schip ter wereld (eind dit jaar komt er eentje dat nog groter is en ongeveer 5000 passagiers aan boord kan hebben). Omdat deze boot waarschijnlijk nooit naar Antwewpen zal komen besluiten we om na het werk snel de boot (ferry) te nemen van Manly naar Sydney om deze oceaanreus eens te bezichtingen. Met de nodige portie geluk (we waren net op tijd en Annick kreeg van iemand een gratis kaartje) was onze trip begonnen. Van op de ferry hadden we een eerste zicht op de QM2, in vergelijking met die destroyer en de plezierjachtjes is dit dus echt een reus. Eens aangemeerd hadden we maar weining tijd om tot bij het schip te raken, maar zelf in het donker is dit de moeite waard. Helaas konden we niet op het schip (zelf niet toen ik zei wie ik was... ) Een ticketje voor een reis rond de wereld kost tussen de 40.000 $ en de 450.000$, nog effe sparen dus (tot mijn 200 jaar). Na een lekker ijsje (en Ragna een zakje schips) en een kort spurtje waren we net op tijd voor de terugvaart naar Manly (we moeten ons ticket zelfs niet scannen en achter ons werden de poorten gesloten). Just in time...
Omdat we Ragna vandaag om 14:00 moeten gaan halen heb ik een dagje verlof genomen.
In de voormiddag zijn we naar het reisbureau gegaan om ons laatste verlof te plannen (14 dagen in augustus naar Cairns en een mini cruise van 5 dagen door the Great Barrier Reef.
Toen we Ragna zagen hoorden we aan haar stem dat ze zich goed geamuseerd moest hebben. Zoals eerder vermeld, gaat ze zelf een verslag schrijven van dezedagen.
Vandaag extra vroeg moeten opstaan want we moesten alles inpakken.
Toen we alles ingepakt hadden moesten we onze valiezen op een hele grote stapel leggen.
Ontbijt was al even slecht als de dag er voor, alleen waren er nu geen bonen maar verwaterde scrambbeld eggs.
Als laatste activiteit rockclimbing en dan moesten we naar de ferry wandelen en die bracht ons terug naar de Newport Wharf waar iedereen ons stond op te wachten.
Vandaag na een zware nacht (iedereen zat te babbelen en dan is het heel moeilijk om te slapen) vroeg moeten opstaan.
Het ontbijt stelde dus helemaal niets voor: cornflakes, toast, confituur en bonen in tomatensaus.
Ik luste dus alleen toast met confituur, we mochten maar één toast eten dus ik had de hele tijd honger.
We deden als eerste activiteit boogschieten en Strandspelen gedaan.
Het boogschieten was keileuk maar het strandspelen was maar saai, we zaten daar maar te zitten en niets te doen.
Voor lunch was het een wrap, het vlees er tussen was niet zo lekker maar de groenten wel.
Na lunch had ik raftbuilding en canoeing .
Met raftbuilding hadden we buizen, grote lege waterbussen en kratten, daarmee moesten we een vlot maken en er opgaan en peddelen, je kunt het al raden, ons vlot was dus ineen gezakt.
Met canoeing zijn we op een kano in het water gegaan en peddelen.
Dat ging eigenlijk vrij goed.
Voor diner was het kippenboutje en patatjes, na diner was het het andere deel van de film die we de dag daarvoor niet hadden kunnen uitzien.
s Avonds was het weer van hetzelfde iedereen zat weer te babbelen dus heb ik weer niet goed geslapen (ondertussen zit ik al onder de muggenbeten.)
Na de schitterende avond van gisteren hebben we vandaag gereserveerd in een Chinees restaurant (iets wat Ragna niet graag lust). Ik heb vlug een brochure uit onze restarantenschuif genomen even de huisnummer gecontroleerd (dat die aan de juiste kant van de straat was), gebeld, en klaar is kees Toen we aankwamen aan het restaurant was het gesloten wegens verbouwingswerken Er moet dus iets mis zijn. Terug naar huis en de brochure gaan halen waarnaar ik gebeld had. Bleek dit het restaurant te zijn waar Annick al een paar keer van gezegd had:Daar wil ik niet gaan eten. Uiteindelijk zijn we er toch maar binnen gegaan, mijn eten was lekker, dat van Annick viel tegen (zowel voorgerecht als hoofdgerecht, zelfs de wijn die we zelf hadden meegebracht- smaakte haar niet Daarenboven hebben we van de ganse avond geen andere gasten gezien
Slotsom, goed idee om chinees te eten als ons Ragna weg is, maar de locatie was iets minder (volgende keerbeter Gertje ).
Neeeeee, geen fotos, we proberen dit zo vlug mogelijk te vergeten.
Vandaag moest ik vroeger opstaan als normaal want ik ga met het school maar een kamp,Broken Bay .
Eerst moesten we anderhalf uur met de ferry varen.
We zijn vertrokken aan Newport Wharf en we zijn aangekomen aan Broken Bay Wharf.
Het is een appart eilandje waar je alleen met de boot kunt geraken en daar is alleen het kamp en niets anders.
Toen we daar aankwamen moesten we onze valiezen uit een hele grote stapel uitzoeken.
Toen werden we in groepen verdeeld.
We moesten een zwemtest afleggen. Ondanks mijn zwembrevet van 1.5 km mocht ik niet in het diep omdat ik niet zo goed crawl kan . Ik zat in de Magpie Lodge en mijn activiteitengroep was seastar
Onze eerste lunch was een burger geen echte hamburger maar met hesp of met kaas en een paar groenten.
Na lunch hebben we activiteiten gedaan, ik had oriëntatie.
Daar moesten we met een kompas de weg zoeken.
Voor diner was het vis en patatjes.
s Avonds nog een film gezien en dan gaan slapen (wat moeilijk is met 22 op één kamer.)
Omdat Ragna naar de vertrekplaats van de boot moet gebracht worden, begin ik vandaag wat later met werken. Ragna ziet het helemaal zitten, en we merken dat ze na een kleine maand al heel wat vriendinnen heeft gemaakt (want naar de jongens mag ze nog niet zien of toch niet meer-).
Vanavond hebben we met zn tweetjes gereserveerd in het beste restaurant van de Nothern Beaches, Jonahs. We hadden een fantastisch uitzicht, het eten was enorm lekker.
Het klink misschien een beetje raar, maar bij Annick haar steak werden frieten in een puntzak geserveerd Toen we het verhaal van de puntzak aan de bazin deden had ze er geen idee van die een oude gewoonte in België. Tegen het einde van de avond begon het te onweren, bliksem, donder,.... ocharme ons dochtertje.
Voor vandaag hebben we het te veel gepland omdat Ragna morgen vertrekt op kamp met de school voor 3 dagen. Ze gaat met de boot naar Broken Bay (een uurtje varen).
Ze gaat volgende week hiervan zelf een verslag schrijven.
In de voormiddag zijn we nog wat gaan profiteren van de laatste solden en hebben Ragna en ik en paar schoenen gekocht.
Tegen de namiddag zijn we nog naar een ander shopping center geweest waar de stickers hebben van High School Musical 3 (Ragna verzamelt die).
Daarna naar huis om haar valies in te pakken. Om de gebruikelijke stress te ontlopen ben ik voor de eerste keer op Ragna haar terras in de zon gaan liggen Warm, heet ik heb daar gezweet al in een sauna. Al bij al kwamen de dames goed overeen, en is het pakken vrij vlot verlopen (vooral omdat Ragna het the bovenbuurmeisje aan het spelen was).
Vandaag gaan we nog eens naar Sydeney. Het hoofddoel is om mijn nieuwe horloge (van eind vorig jaar) te laten herstellen. Ik zou zeggen, Australische kwaliteit, maar t is made in China. En je raadt het nooit... het regende weeral. Donderdag en vrijdag was het even deftig, maar vandaag heeft het weeral een uurtje geregend. Koud was het niet, maar dat beetje regen was niet echt leuk.
Omdat de bushalte dicht bij de vismarkt is en we die nog niet bezocht hebben gaan we eerst even langs de vismarkt (waar de dag voor kerstmis 200.000 man was geweest). Deze keer was het veel rustiger en konden we onze ogen goed de kost geven. Over kost gesproken, de kost in die togen viel zo goed mee dat we er blijven eten zijn. Ik heb vers geopende oesters, scampis en kreeft gegeten (de kreeft was iets kleiner dan het model in de blauwe bak...). Annick gefrituurde scampi's met frietjes en Ragna . een pizza margarita (die niet lekker was) .
Daarna zijn we nog wat gaan winkelen (ook lans het oudste shopping center (Queen Victoria Buidling) In de haven lag één van de cruise schepen van de rederij waar we in Augustus onze cruise mee zouden gemaakt kunnen hebben, (maar door planningscapaciteiten van de leiders van onze firma vakkundig de nek is omgewrongen ).
No worries mate, we werken al aan een plan B Het zal waarschijnlijk een iets kleiner schip worden en een kortere periode, maar een cruise proberen we toch nog te plannen . Maar het is en blijft indrukwekkend schip, volgende week komt de Queen Mary 2 naar Sydney nog 1000 man groter (fotos volgen, indien mogelijk, maar er zijn enorme veiligheidsmaatregleen getroffen en verschillende straten zijn afgesloten....).
Op de terugweg was een vrouwtje die een show aan het doen was op de kade. Ze zag er goed uit en was vrij humoristisch
Ha dag mijnheer, zag ik u vorige week niet met een andere vrouw
O excuseert mevrouw, het is niet waar hoor, hij was met een ander man..
Haar show zat goed in elkaar, en ze was enorm lenig Moeilijk te beschrijven, maar de fotos maken alles duidelijk Op het laatste kroop ze in een doos van 21 inch (53x53x53 cm) 'Annick denkt dat het een doos was va 16 inch).
Annick verjaart vandaag, dit is de laatste kans om de cijfers om te draaien volgend jaar maakt het geen verschil meer.
Voor haar verjaardag had ze zichzelf een date geschonken met een persoonlijke trainer op de fitness . De bedoeling was dat die haar wat zou bijstaan om op een efficiëntere manier te trainen. Dit was blijkbaar gratis. Wat wel merkwaardig was, is dat ze de dag daarna overal pijn had en wandelde als een eend . Stijf zegt ze, ik zal dat maar geloven zeker. Ze is wel de 2 volgende dagen terug gaan trainen (niet met die persoonlijke trainer zegt ze, maar ze bleef wel op een vreemde manier wandelen).
sAvonds zijn we gaan eten in haar favoriete restaurant, de Mexicaan om de hoek.
Na een cocktail als aperitief (waar Ragna al het zout van mijn Margarita opsnoepte) en een fles wijn, werden haar spieren en tong iets losser (maar verder geen woord over haar persoonlijke trainer, enkel dat het een klein ventje was ).
Buiten het feit dat Annick een jaartje ouder werd was de dag door een andere reden iets minder leuk. Ons plan was om in juni naar the Great Barrier Reef te gaan en in augustus een Cruise te doen naar New Caledonië, plus nog enkele kleinere trips. Omdat het project op het werk weeral wat vertraging heeft willen ze het verlof aan banden leggen . Dus daar gaan onze plannen om elke maand een trip te doen naar een exotische plaats
Waar ik wel duidelijk over gemaakt heb is dat we niet van plan zijn om te blijven en terug naar België te gaan. Niet dat ze daar echt gelukkig mee waren, maar mijn gezin is en blijft het belangrijkste. De einddatum voor ons Australisch avontuur wordt dus 31 juli 2009.
Daarna plannen we onze trip naar the Great Barrier Reef samen met een mini cruise van enkele dagen door het reef.
Maar zoals je al ondervonden hebt tijdens het lezen van onze blog, is de firma vrij dynamisch (de planning verandert dus voortdurend ).
De planning voor vandaag is naar een overdekte markt te gaan (Old Bus Depot Markets). Daarna zijn we naar een glas-blaas atelier geweest (Canberra Glassworks) maar dat is ook overal hetzelfde, enkele ovens, rood gloeiend, wat draaien, wat kleuren bijvoegen,
De voorlaatste stop was the Australian War Memorial.Een gebouw waar de Eerste en de Tweede wereldoorlog nog een beetje levendig wordt gehouden. Uiteindelijk wordt het door ons wel eens vergeten, maar blijkbaar zijn er veel Australische soldaten gesneuveld in België. Vooral in de zaal van de eerste wereldoorlog was het Belgium (Flandres) al wat de klok sloeg (de Slag an de Ijzer) Verder waren er nog enkele vliegtuigen en duikboten te zien (vooral van Japan).
Om de dag af te ronden zijn we nog naar de Royal Australian Mint geweest. Dit is waar al het geld wordt gemaakt. Ragna heeft er zelf een geldstuk gedrukt (3 dollar in een machine steken een luide knal, en er rolt een stuk van 1 dollar uit, maar het is een speciaal verzamelstuk dat niet in omloop wordt gebracht).
Daarna zijn we rustig naar huis gereden, naarmate we dichter bij Sydney kwamen begon het meer en meer te regenen.
Voor de rest van de week voorspellen ze nog meer regen...
Na een stevig ontbijt gaan we vandaag naar een wetenschappelijk museum. Questacon . Dit is vergelijkbaar met Technopolis, veel proeven die je zelf kan doen. Het leukste was een TV scherm dat alle bewegingen vertraagd en met echo afspeelde. Enkele andere leuke dingen waren: * Een aardbeving van 5 op de schaal van Richter, meemaken in een huis * Een duiksessie in een kooi tussen de haaien (op film wel te verstaan).
Daarna zijn we naar Cockington Green Gardens gereden. Dit is vergelijkbaar met Mini Europe. Hier zijn wel niet de Europese, maar eerder de Engelse, Aziatische en Oostblok gebouwen.
Wat we hier wel konden bewonderen waren twee van de nieuwe wereldwonderen.
De volgende stop op het schema was de Telstra Tower een toren van bijna 200 m hoog die vooral dient om als communicatie post voor GSM. Boven (halverwege) hadden we een prachtig zicht op Canberra.
Omdat het Valentijn was wou ons Ragna zich opofferen om TV (Disney Channel) te blijven kijken op de kamer zodat wij eens rustig konden gaan eten Helaas waren de eerste 3 restaurants volgeboekt gelukkig was er een Italiaans restaurant dat ons nog tussen twee reservaties door wou bedienen. Het eten was fantastisch lekker.
.
.
.
Daarna zijn we nog even langs de Rocks gegaan. Daar was een klein snoepwinkeltje waar ze snoep aan het maken waren. 
(maar s morgens was ik kiplekker).
Er moet dus iets mis zijn. Terug naar huis en de brochure gaan halen waarnaar ik gebeld had. Bleek dit het restaurant te zijn waar Annick al een paar keer van gezegd had:Daar wil ik niet gaan eten. Uiteindelijk zijn we er toch maar binnen gegaan, mijn eten was lekker, dat van Annick viel tegen (zowel voorgerecht als hoofdgerecht, zelfs de wijn die we zelf hadden meegebracht- smaakte haar niet
Daarenboven hebben we van de ganse avond geen andere gasten gezien
'Annick denkt dat het een doos was va 16 inch).
Stijf 
zegt ze, ik zal dat maar geloven zeker. Ze is wel de 2 volgende dagen terug gaan trainen (niet met die persoonlijke trainer zegt ze, maar ze bleef wel op een vreemde manier wandelen).
. Dus daar gaan onze plannen om elke maand een trip te doen naar een exotische plaats
