Eindelijk nog eens een dagje verlof. Vandaag vertrekken we voor een lang weekend naar Port Stephens. Zoals meestal vetrekken we met regen aan ons appartement (één van de weinige dagen dat het hier in maart heeft geregend, neen maartse buien kennen ze hier niet). Na iets meer dan 2 uur rijden waren we ter plaatse aangekomen. Zoals je kan zien moeten ze de wegen aanleggen tussen hoge rotsen. Wel zijn ze slim genoeg om de middenberm in originele rotst te laten.
Eens in het hotel aangekomen, wou ons Ragna eerst naar het zwembad. Zoals meestal kreeg dat verwend nest haar zin. Na een rustige picknick kon ze even in het zwembad rond spartelen.
Na een uurtje zwemmen zijn we vertrokken voor een kleine wandeling naar Tomaree Head. Een mooie wandeling, steil de berg op en door de bossen met fantastische zichten. Eén van die zichten was op Shoal Bay. Hier was het landschap net weer iets anders dan de andere plaatsen waar we al geweest zijn. Hier was het een oudere bergketen die herleid is naar kleinere bergjes vlak bij de zee.
Op deze wandeling konden we weer de natuur in alle pracht bewonderen (enkel hebben we geen kangoeroes gezien deze keer). Hieronder enkele voorbeelden: een spin die in haar web een blad heeft en dat blad als huisje gebruikt (hebben we nu pas ontdekt), een parasiet op een boom, ONZE eerste SLANG (zo dood als een reuze-pier), en nog veel meer ... maar helaas kunnen we niet alle foto's op onze blog zetten.
Na de wandeling zijn we voor Ragna snel een grote gele M (naar de bekende fastfood keten) gaan halen zodat Annick en ik eens rustig in het restaurant konden gaan eten en hoe! Ik heb er een Seafood Platter besteld, al het goede van Fruit de Mer (maar dan zonder slakken),
Ook Annick haar steak was super mals en zeer lekker... Iedereen tevreden dus En ik, ik was moe en voldaan na een gevecht van één uur tegen mijn maatlijd; maak ik heb gewonnen en alles opgegeten!
Daarna zijn we naar de kamer gegaan, waar Ragna al flink in haar bed lag (maar nog niet sliep).
Het liep vooral mank met mijn linkervoetje Maar nu is alles terug in orde. Sinds vandaag kan ik terug in mijn schoenen en ben zelfs met Ragna een kwartiertje gaan joggen.
Verder was het deze week fantastisch weer, elke dag volop zon en bijna 30° .
Vandaag is de huisbazin op een appartement geweest om enkele planten op de terrassen te verzorgen. Een toffe madam van rond de 60 wiens dochter ik wel eens wil ontmoeten ! Normaal gezien loopt de huur van ons appartement ten einde op 15/7, maar ze heeft er geen probleem mee dat we nog 3 weken langer blijven (tot we op verlof vertrekken).
Het beste nieuws is echter dat ik morgen een dagje verlof heb en dat we voor een verlengd weekend naar Port Stephens gaan. Dit zou een mooie baai zijn waar we ook nog kunnen skiën/snowboarden ! Dus wordt het weer enkele dagen blog-stilte, en hopelijk breken we geen vingers (anders kunnen we niet meer typen ).
Vandaag gingen Ragna en ik normaal gezien surflessen volgen maar deze nacht ben ik wakker geworden met een zere linker grote teen. Neen, er is gisteren geen bowlingbal op gevallen . Een pijn die ik ken van vroeger (toen ik minder oud was). Gelukkig heb ik hier pilletjes tegen Jicht (= het pootje, oude mannekensziekte) bij . Gemiddeld één keer per jaar heb ik daar last van. De eerste keer was 5 jaar geleden sindsdien heb ik het een paar keer voelen opkomen, maar niet echt last van gehad. Deze nacht was het zo erg dat ik er wakker van werd. En nu zit ik hier met mijn pootje omhoog, het is fantastisch weer en ik zit hier binnen achter de computer aan de blog te werken.
Het goede nieuws is echter dat ik weer wat kan bijleren: VANAF NU IS HET MOGELIJK OM OP EEN FOTO TE KLIKKEN EN DEZE IN HET GROOT TE BEKIJKEN.
De dames zijn deze voormiddag met de bus gaan winkelen. Ik was eindelijk eens alleen in het appartement en kon de muziek eens wat luider zetten.
Vandaag zijn we samen met enkele collegas iets gaan eten (op een half uur rijden van ons appartement) Omdat bij eten drinken hoort, en ze daar Hoegaerden hadden heb ik eens met mijn favoriete lokale biertje gebroken en een lekkere frisse GROTE pint gedronken Zalig, maar als je dat elke dag voor handen hebt apprecieer je dat toch iets minder.
Daarna 2 spelletjes gaan bowlen. Niets speciaal, enkel was ik in de minderheid maar heb toch mijn mannetje kunnen staan. Ik heb zelfs een half spelletje met mijn linker arm gegooid (met zelf een Spare als resultaat).
Ragna is de hele avond alleen thuis gebleven. We hadden chips ed. Klaargezet (wel een ander merk dan gewoonlijk) maar daar heeft ze dus niet van gegeten (Niet lekker zegt ze).
Ze lag wel flink in bed toen we thuiskwamen rong 23:00 uur.
Op Ragna haar school is het vanavond open deur. De kinderen van het lager onderwijs kunnen eens kennis komen maken met Highschool. Omdat dit om 18:00 begon, betekende dat Annick en ik eens rustig ergens konden gaan eten. We zijn naar Annick haar ander favoriete restaurantje gegaan (Noodle Blast). Lekker en goedkoop eten (beter dan bij de Chinees op de hoek).
Ragna had zich initieel ingeschreven bij de turngroep. Maar op het laatste moment heeft ze dat veranderd naar Chemie. Sinds dit jaar krijgt ze chemie en is daar enorm door gefascineerd. Dus heeft ze van 18:00 to 20:00 uur vol enthousiasme proeven uitgevoerd voor de kinderen van primary school. Het experiment dat ze uitvoerde was een blikje met een weinig water in aan de kook brengen en dan ondersteboven in een bad water dompelen. Doordat er vacuüm ontstaat in dat blikje, wordt die door de luchtdruk samengeplooid. Ik weet niet hoeveel maal ze die proef gedaan heeft, maar de leraar was zeer tevreden en ging haar zeker extra Blues Points geven. Uiteindelijk lagen er nog een hoop extra accessoires van de biologie, chemie en fysica, waaronder de implantaten van een knie, heup en schouder (van de firma waar ik voor werk). Toeval was dat de leraar (zie foto) een buurman was van de algemene directeur van Australië.
Vandaag ben ik net 17 jaar bij de firma en 200 dagen in Australië.... Wat gaat de tijd toch snel.
's Avonds zijn Annick en ik dat gaan vieren op het strand met een glaasje wijn... Je kan duidelijk zien dat hier iemand water bij de wijn moet doen . Rustig hebben wij daar gezeten tot het donker was. Naast alle sterretjes konden we die lange smalle nevel weer zien (melkweg) . Prachtig!
Het wordt iets minder goed weer vandaag, en Fdaarom hebben we bestlist om eens naar de Taronga Zoo te gaan. Uiteindelijk werd het een dag vol zonneschijn en temperaturen die ver boven de 25° graden liggen. Eigenlijk was het strandweer.
Na een rustige rit met de auto vonden we nog een gratis parkeerplaatsje, ik moest wel dicht met de voorkant van de auto tot tegen een boom rijden en ja, onderaan een klein blutsje en wat verf eraf. Ik heb wat aan die plastic gewrongen, en het zag er al minder erg uit.
Onze eerste reeks dieren waren typisch Australisch, pelikanen en kangaroes. Zoals je kunt zien zijn niet alle kangaroes die plat liggen dood. Deze hier was van zijn siësta aan het genieten.
Zoals je misschien weet bestaat er ook een Tree Kangaroo.
In elke zoo zitten meestal dezelfde dieren, maar hier hadden we toch een paar speciale gevallen. Eén van die speciallekes was een Binturong (Het is niet echt een beer of een kat, maar iets dat we nog nooit gezien hadden.
Net zoals een Malayan Tapir, dat hadden we ook nog nooit in het echt gezien. Dit lijkt echt op de kruising tussen een varken en een olifant.
Een ander indrukwekkend dier was de reuzenschildpad Aldabra Tortoise. Nu begrijp ik dat ze schildpaddensoep kunnen maken. Die beesten zijn meer dan een meter lang en een dikke halve meter hoog. Hun snelheid licht echter niet veel hoger dan de schildpadden die wij in België kennen.
Verder was er nog een raar beest, op het eerste zicht had het de sluwheid van een vos, maar dan met ezelskuren (hoewel dat diertje zich vandaag zeer goed heeft gedragen).
Eén van de super attracties was een baby nijlpaard van 5 maanden oud dat bij de geboorte door zijn moeder werd verstoten.
De reptielen waren natuurlijk ook van de partij, enkele krokodillen en een varaan.
Vermist de zoo aan de andere kant van haven ligt, hadden we samen met de giraffen een prachtig zicht op de skyline van Sydney.
Verder waren er nog de traditionele dieren, zoals Leeuwen, een beer, Chimpansees, Oerang Oetang, Meerkat (de familie stokstaart) Koalas,
Op de terugweg zijn we nog even gestopt aan het Spit (inlandse vertakking van de zee). Dit is één van de ergste verkeersknooppunten van de stad (gelukkig kom ik daar niet). We hadden net geluk dat de brug open ging voor enkele zeilboten die van een dagtocht terug keerden. Naarmate het later en donderde werd werden de fotos hoe langer hoe mooier. Dit was wel het laatste wat we konden doen, want Ragna begon het beu te worden.
Een prachtige dag vandaag, s morgens ontbijt op het terras. Dan rustig gaan winkelen. Een pak fotos genomen van de buurt hier als souvenir, fotos van straten, winkels, wegwijzers,
In de namiddag zijn we een wandeling gaan doen van aan ons appartement tot aan Turimetta head (net voor Narrabeen). Ragna had helemaal geen zin, maar ik heb mijn vaderlijk gezag eens laten gelden. Resultaat,
- Ze is meegegaan (ik heb ze naar buiten begeleid)
- Het eerste halfuur heeft ze 100 meter achter ons gelopen
- Tot aan het eerste uur heeft ze aan het zagen geweest (Waarom moet ik mee? Draaien we terug) .
- Toen we na een uurtje terug gedraaid waren begon ze te zagen dat ze dorst had .
- Eens we terug op ons strand aankwamen, werd het gezelschap iets aangenamer .
Voor Annick was het iets minder leuk, maar ik heb ondertussen toch wat fotos van Ragna haar zuur kopje kunnen trekken .
Tijdens onze wandeling hebben we de prachtige natuur weer kunnen bewonderen, fantastische uitzichten (de foto hier bij is van ons strand), tientallen lizzards ( hagedissen), vogels, mieren, meisjes in bikini, maar vooral spinnen, zeer veel (en zeer grote spinnen, een lijf van 2 centimeter, en poten van 10 cm) je kunt zien dat de herfst hier begint, gelukkig zitten die dierjes nog niet binnen.
Net voor we aan ons strand kwamen, moesten we voorbij Warriewood head (rotsformatie die ver in zee gaat , tussen twee stranden). Omdat het laag tij was konden we erdoor. Ragna en Annick verkozen de moeilijke en gevaarlijke weg over de rotsen. Vermist ik geen berggeit ben, maar eerder een zeebonk, verkoos ik de weg door het water (dat iets hoger kwam dan voorzien). Gelukkig had Annick het fototoestel, anders waren al onze fotos aquarellen geweest.
Na onze wandeling ben ik nog een dik uurtje gaan joggen en daarna een lekkere BBQ om ons gewicht toch een beetje op peil te houden.
Deze week is er niets speciaals gebeurd Het weer was deftig, een beetje zon, een beetje regen, maar alles in deftige proporties.
Twee zaken zijn het vermelden waard.
Donderdag zijn er weer 2 stranden gesloten wegens haaienalarm. Ondertussen gaan er meer en meer stemmen op dat het probleem is dat het water te zuiver wordt. Door het minder vervuilde water komen er meer kleinere visjes tot dicht bij het strand, en vermits die visjes het hoofdgerecht zijn van de haaien volgen die ook dichter naar het strand Soms wordt er een mensen- beentje of -armpje als nagerecht genomen
Het tweede is dat mijn collega (die het meeste van mijn job normaal moest overnemen) zwanger is (nee niet van mij ) Ze zal vermoedelijk blijven werken to begin augustus ( en ik tot eind juli). Ze hoopt van een jaartje er tussenuit te zijn Dus qua project planning geeft dit natuurlijk weer de nodige problemen
Voor we naar Australië vertrokken had Ragna op een film gezien dat het mogelijk is om de Sydney Harbour Bridge te beklimmen. WOW, Dat wil ik doen was haar eerste reactie. Annick zag dat iets minder zitten.
Vandaag was het dus zover, gisteren hadden we gereserveerd via hat internet voor onze Bridge Climb. Omdat we iets vroeger ter plaatse waren mochten we met een groep vroeger mee. Een groep van 6 personen.
Nadat we onze overal hadden aangetrokken en een korte uitleg kregen over de veiligheidsprincipes en hoe we op en af de ladders moesten gaan zijn we dan vertrokken.
Annick op kop, gevolgd door Ragna, ik en dan de andere 3 gasten. Onze leider nam daarna de koppositie terug in.
De eerste 100 meter was geen probleem, maar daarna begon het. We moesten ons vastgespen aan een kabel en na 20 meter liepen we al 60 meter boven de grond, met onder ons lucht, onder de lucht was het eerst asfalt en daarna water. Hier kwam onze hoe kruip ik op een ladder zeer goed van pas. Eens we aan de voet van de boog kamen werd het een pak eenvoudiger, het gangpad was 1 meter breed het was net als op trappen lopen. Hoewel je op een trap iets minder wind en een eenvoudiger zicht hebt.
Zoals elke toeristische attractie beaamt, werden er de nodige foto-stops ingelast (die je daarna kon kopen).
Eens op het midden van de brug (130 meter boven het water) zijn we naar de andere kant van de brug gegaan. Langs die kant hebben we dan de afdaling gemaakt.
Dus vanaf nu kunnen we telkens met Nieuwjaar zeggen als ze het vuurwerk van Sydney op TV tonen: Wij hebben boven op die brug gestaan.
Eens we van de brug kwamen begon het een beetje te motregenen Toen we 30 minuten later omgekleed waren en naar buiten gingen met de fotos in de hand was het echt aan het gieten. Van Sydney tot waar we wonen, van toen to nu: gietende regen. Tja, dan is het leuk om aan de blog te werken.
Daarna zijn we nog even langs de Rocks gegaan. Daar was een klein snoepwinkeltje waar ze snoep aan het maken waren.
·Het begin was een dikke rol (20 cm op 1 m) die in verschillend lagen werd gerold op een warme plaat
·Daarna werd die dikke rol beetje bij beetje uitgetrokken tot een rolletje van 1 cm op 1 m. en mooi rond gerold.
·Eens die begon af te koelen werden er per centimeter stukjes afgeklopt met een plamuurmes.
En daarna, proeven en kopen.
Verder zijn we vandaag nog naar een Aboriginal winkel geweest een didgeridoo gekocht. Ik heb enkele momenten privé les gekregen, maar het is niet eenvoudig (dit is een instrument dat gemaakt is voor mensen met dikke lippen). Maar ik ga zeker mijn best toen om dit in Belgenland een beetje te kunnen spelen. Misschien ga ik wel concerten geven en word ik nog een sterartiest
Maar ik zal nog en beetje geduld moeten oefenen, die houten blaaspijp wordt maandag verstuurd naar België en wij worden pas opgestuurd in augustus.
Alles wat ik mag zeggen is dat Annick deze week nog 2 uur extra gaan sporten is en dat ze teleurgesteld is dat haar buikje niet meer (alle ik bedoel minder) is.
Zaterdag voormiddag * Gaan winkelen * Voor Ragna 22 bladzijden inscannen, de grootte een beetje veranderen en afdrukken (Met de nodige miserie natuurlijk) * Verder ben ik ook aan het werken aan een boekje dat gelijkwaardig is aan de blog zodat we ook een mooi souvenir
In de namiddag zijn we naar het strand geweest, * Van de zon genoten * Ge-body-board (en geen haaien gezien of gevoeld) * Met Ragna een groot zandkasteel gebouwd dat tegen 18:00 uur door de zee werd genivelleerd (helaas geen fotos omdat ik het fototoestel vergeten was )
Daarna (omdat Annick haar sporten toch blijkbar niet voldoende helpt) een lekkere BBQ gedaan. Meestal hebben we s avonds veel wind op ons terras, maar vandaag was het prachtig Misschien is dat omdat de herfst begonnen is.
Morgen is het de grote dag . We gaan eindelijk doen wat Ragna als allereerste wou doen in Australië . We gaan de Sydney Harbour bridge beklimmen
Meer nieuws morgen als we het overleven, want dit is niet niks.
Vandaag is er voor de derde keer in drie weken tijd een shark attack geweest.
Ditmaal is het een jongen van 15 jaar die in zijn been gebeten is, de vader die ook aan het surfen, was kon tijdig redding brengen.
Deze aanval was in Avalon en dit is slechts enkele kilometers van ons strand.
Tussen de rotsen hebben we een octopus gevangen, het lichaam was ongeveer 10 cm en de armen 30 cm. We hebben dit kunnen vangen door 2 potjes tegen elkaar te houden.
Het diertje deed veel moeite om te ontsnappen en duwde zijn tentakels tussen de 2 doosjes in, eigenlijk had het ongeloofelijk veel kracht. Op het einde hebben we het terug tussen de rotsen vrij gelaten.
Gelukkig was het geen Blue Ring Octopus want die zijn iets gevaarlijker.
Onze buren (en Ragna haar vriendinnetjes) verhuizen vandaag
Minder leuk, maar ja daar kunnen we niets aan veranderen.
Op Australische snelheid hebben we de verhuis dan gedaan, we zijn rond 10 uur begonnen, in de voormiddag 2 ritten met de ute(=Utility truck) (zie foto) gedaan. Annick had een lunch ineengestoken zodat onze toekomstige ex-buren met een volle maag aan de tweede ronde konden beginnen. Best gezellig op het terras, zalig zonnetje, zicht op zee en vooral lekker eten (Zoals gewoonlijk had Annick weer eens extra haar best gedaan).
Na het eten nog één verhuisritje gedaan en daarna ben ik even in de zon gaan liggen (tja de boog kan niet altijd gespannen staan hé). Gelukkig waren het enkel dozen, de zware meubelen werden door een firma gedaan, maar een beetje rust is altijd welkom.
s Avonds hebben de buren nog getrakteerd met een pizza (tot Ragnas groot jolijt). Er waren 2 probleempjes
Annick had te tafel buiten gedekt maar net voor de buren kwamen was er een stortbui, wij hebben wel een afdakje van 3 meter boven ons terras, maar dat was niet voldoende). Dus alles snel binnen en de tafels binnen dekken.
Er was te veel wijn en ik sliep zeer snel (maar s morgens was ik kiplekker).
Vandaag komt de Queen Mary 2 (345 x 41 meter en 3000 passagiers) naar Sydney. Op dit moment het tweede grootste cruise schip ter wereld (eind dit jaar komt er eentje dat nog groter is en ongeveer 5000 passagiers aan boord kan hebben). Omdat deze boot waarschijnlijk nooit naar Antwewpen zal komen besluiten we om na het werk snel de boot (ferry) te nemen van Manly naar Sydney om deze oceaanreus eens te bezichtingen. Met de nodige portie geluk (we waren net op tijd en Annick kreeg van iemand een gratis kaartje) was onze trip begonnen. Van op de ferry hadden we een eerste zicht op de QM2, in vergelijking met die destroyer en de plezierjachtjes is dit dus echt een reus. Eens aangemeerd hadden we maar weining tijd om tot bij het schip te raken, maar zelf in het donker is dit de moeite waard. Helaas konden we niet op het schip (zelf niet toen ik zei wie ik was... ) Een ticketje voor een reis rond de wereld kost tussen de 40.000 $ en de 450.000$, nog effe sparen dus (tot mijn 200 jaar). Na een lekker ijsje (en Ragna een zakje schips) en een kort spurtje waren we net op tijd voor de terugvaart naar Manly (we moeten ons ticket zelfs niet scannen en achter ons werden de poorten gesloten). Just in time...
Omdat we Ragna vandaag om 14:00 moeten gaan halen heb ik een dagje verlof genomen.
In de voormiddag zijn we naar het reisbureau gegaan om ons laatste verlof te plannen (14 dagen in augustus naar Cairns en een mini cruise van 5 dagen door the Great Barrier Reef.
Toen we Ragna zagen hoorden we aan haar stem dat ze zich goed geamuseerd moest hebben. Zoals eerder vermeld, gaat ze zelf een verslag schrijven van dezedagen.
Vandaag extra vroeg moeten opstaan want we moesten alles inpakken.
Toen we alles ingepakt hadden moesten we onze valiezen op een hele grote stapel leggen.
Ontbijt was al even slecht als de dag er voor, alleen waren er nu geen bonen maar verwaterde scrambbeld eggs.
Als laatste activiteit rockclimbing en dan moesten we naar de ferry wandelen en die bracht ons terug naar de Newport Wharf waar iedereen ons stond op te wachten.
Vandaag na een zware nacht (iedereen zat te babbelen en dan is het heel moeilijk om te slapen) vroeg moeten opstaan.
Het ontbijt stelde dus helemaal niets voor: cornflakes, toast, confituur en bonen in tomatensaus.
Ik luste dus alleen toast met confituur, we mochten maar één toast eten dus ik had de hele tijd honger.
We deden als eerste activiteit boogschieten en Strandspelen gedaan.
Het boogschieten was keileuk maar het strandspelen was maar saai, we zaten daar maar te zitten en niets te doen.
Voor lunch was het een wrap, het vlees er tussen was niet zo lekker maar de groenten wel.
Na lunch had ik raftbuilding en canoeing .
Met raftbuilding hadden we buizen, grote lege waterbussen en kratten, daarmee moesten we een vlot maken en er opgaan en peddelen, je kunt het al raden, ons vlot was dus ineen gezakt.
Met canoeing zijn we op een kano in het water gegaan en peddelen.
Dat ging eigenlijk vrij goed.
Voor diner was het kippenboutje en patatjes, na diner was het het andere deel van de film die we de dag daarvoor niet hadden kunnen uitzien.
s Avonds was het weer van hetzelfde iedereen zat weer te babbelen dus heb ik weer niet goed geslapen (ondertussen zit ik al onder de muggenbeten.)
Na de schitterende avond van gisteren hebben we vandaag gereserveerd in een Chinees restaurant (iets wat Ragna niet graag lust). Ik heb vlug een brochure uit onze restarantenschuif genomen even de huisnummer gecontroleerd (dat die aan de juiste kant van de straat was), gebeld, en klaar is kees Toen we aankwamen aan het restaurant was het gesloten wegens verbouwingswerken Er moet dus iets mis zijn. Terug naar huis en de brochure gaan halen waarnaar ik gebeld had. Bleek dit het restaurant te zijn waar Annick al een paar keer van gezegd had:Daar wil ik niet gaan eten. Uiteindelijk zijn we er toch maar binnen gegaan, mijn eten was lekker, dat van Annick viel tegen (zowel voorgerecht als hoofdgerecht, zelfs de wijn die we zelf hadden meegebracht- smaakte haar niet Daarenboven hebben we van de ganse avond geen andere gasten gezien
Slotsom, goed idee om chinees te eten als ons Ragna weg is, maar de locatie was iets minder (volgende keerbeter Gertje ).
Neeeeee, geen fotos, we proberen dit zo vlug mogelijk te vergeten.
Vandaag moest ik vroeger opstaan als normaal want ik ga met het school maar een kamp,Broken Bay .
Eerst moesten we anderhalf uur met de ferry varen.
We zijn vertrokken aan Newport Wharf en we zijn aangekomen aan Broken Bay Wharf.
Het is een appart eilandje waar je alleen met de boot kunt geraken en daar is alleen het kamp en niets anders.
Toen we daar aankwamen moesten we onze valiezen uit een hele grote stapel uitzoeken.
Toen werden we in groepen verdeeld.
We moesten een zwemtest afleggen. Ondanks mijn zwembrevet van 1.5 km mocht ik niet in het diep omdat ik niet zo goed crawl kan . Ik zat in de Magpie Lodge en mijn activiteitengroep was seastar
Onze eerste lunch was een burger geen echte hamburger maar met hesp of met kaas en een paar groenten.
Na lunch hebben we activiteiten gedaan, ik had oriëntatie.
Daar moesten we met een kompas de weg zoeken.
Voor diner was het vis en patatjes.
s Avonds nog een film gezien en dan gaan slapen (wat moeilijk is met 22 op één kamer.)
.
!
).
. Een pijn die ik ken van vroeger (toen ik minder oud was). Gelukkig heb ik hier pilletjes tegen 
. Gemiddeld één keer per jaar heb ik daar last van. De eerste keer was 5 jaar geleden sindsdien heb ik het een paar keer voelen opkomen, maar niet echt last van gehad. Deze nacht was het zo erg dat ik er wakker van werd. En nu zit ik hier met mijn pootje omhoog, het is fantastisch weer en ik zit hier binnen achter de computer aan de blog te werken.
.
Daarna zijn we nog even langs de Rocks gegaan. Daar was een klein snoepwinkeltje waar ze snoep aan het maken waren. 
Er moet dus iets mis zijn. Terug naar huis en de brochure gaan halen waarnaar ik gebeld had. Bleek dit het restaurant te zijn waar Annick al een paar keer van gezegd had:Daar wil ik niet gaan eten. Uiteindelijk zijn we er toch maar binnen gegaan, mijn eten was lekker, dat van Annick viel tegen (zowel voorgerecht als hoofdgerecht, zelfs de wijn die we zelf hadden meegebracht- smaakte haar niet
Daarenboven hebben we van de ganse avond geen andere gasten gezien
