Weeral een mooie dag vandaag, ik heb in de namiddag verlof om met Ragna op controle te gaan naar het hospitaal in de buurt van Parametta (40 minuutjes rijden van hier). Dit ligt wel meer in het westen (dus verder van de kust) en dat is duidelijk te merken aan de temperaturen.... Geen wind, veel zon en bijna 40). Viva de afkoeling van de zee en het briesje dat bij ons waait.
Het onderzoek betekende niet veel, wegen, meten en een babbeltje. Alles OK, ze groeit flink en wordt stilaan een echte dame.
Vandaag gaan we een wandeling maken rond een naburig golfterrein: Long Reef.
Dit is slechts op een tiental kilometer van ons appartement.
Ondanks de kleine afstand is dit weer een totaal ander strand, de bodem is hier rotsig en vlak, afgewisseld met kleine zand- en rotsstrandjes. Dit is een echt paradijs om schelpen te vinden. Zoals we de vorige dagen een speciale schelp gevonden hebben op enkele honderden kilometers hier vandaan, hebben we er vandaag een drietal van deze soort gevonden (één zelfs nog met stekels op).
Op een bepaald moment moesten we over ijzerertsrotsen klauteren om onze tocht verder te zetten. Net het moment dat de 2 dames aan hun klimtocht bezig waren kwam er een grote golf aan. Ik was enkele seconden te laat en had helaas niet de tijd meer om in te zoomen)
Na het eten kwamen we op het idee om te voet naar huis terug te gaan, en ik zou dan later terug joggen om de auto the gaan halen. We zijn daar rond 14:30 vertrokken en om 17:00 thuis aangekomen Ik heb even op de kaart nagemeten, en met alle bochtjes en kantjes hebben we ongeveer 13 km gewandeld. Niet enkel onze voeten zijn nat geworden.
Op het strand van Collaroy was er net een roeiwedstrijd aan de gang (Let vooral op de zwembroekjes).
Thuis aangekomen en mijn vochtpeil terug op niveau te hebben gebracht heb ik mijn joggingkleren aangedaan en rustig de auto gaan halen. Na een dik uurtje was ik terug thuis en stond mijn badje klaar (enkel de massage is tot hiertoe- uitgebleven).
Dus deze dag heeft het gebrek aan beweging van gisteren ruimschoots gecompenseerd.
Vandaag hebben we wat uitgeslapen, want voor ons waren het ook zware weken. Enkel onze bovenburen hadden dat niet zo begrepen en waren blijkbaar een verhuis aan het doen in het midden van de nacht
De ganse dag heeft Annick het huishouden gedaan, en ik heb de hele dag de blog bijgewerkt. We hebben enkel een break gehad om te gaan winkelen in de voormiddag en om te eten. Ondertussen is het zondag geworden en ik denk dat ik er mee ga stoppen. WAT, ik ben er zeker van Slaapwel
Vandaag de laatste werkdag van de week. Wist je dat mijn laatste werkdag voorbij is wanneer de laatste werkdag in België nog moet beginnen. Helaas is het ook de laatste dag voor onze gasten... Marc en Els vertrekken vandaag naar huis. Deze middag worden ze opgehaald en kunnen ze zich klaarmaken voor een terugreis van ongeveer 30 uur
Hey Marc, Els een goede terugvlucht en bedankt voor het bezoek. Hopelijk hebben jullie toch een beetje kunnen uitrusten.
Vandaag staat voor onze gasten een trip naar Manly op het programma.
Rustig rond kuieren lans het strand, de winkels, en nog even genieten.
Zoals je kan zien is Many het Blankengerge van de buurt hier. Niet enkel de haaien zijn gevaarlijk, maar ook met de zee moet je goed oppassen, zo werd er voor hun ogen iemand uit het water gehaald door de redders met een jetski waar een drijvende draagberrie acheraan hing.
Onertussen hadden ze weeral geluk dat ze een tiental Water Dragons konden bewonderen. s Avonds hadden we afgesproken dat ik na het werk naar Ribs and Rumps zou komen om daar samen ribbekes te eten.
Onze gasten mogen hun valiezen uitladen en nog een beetje genieten van Mona Vale: De Golf, het strand en de helikopters die hier rondhangen om haaien op te zoeken. De laatste 2 weken zijn er enorm veel haaien dicht bij het strand gemeld, hierbij waren enkele witte haaien van meer dan 4 meter Vorige week is er nog iemand opgegeten door een haai in het zuiden van Australië en op 2 uurtjes rijden van ons is er ook iemand aangevallen door een haai De reden voor de vele haaien zo dicht bij het strand is omdat het water meer en meer gezuiverd wordt, is er minder vervuiling dicht bij het strand, dus komen de kleine visjes terug dichter, en die worden natuurlijk achtervolgd door de grotere haaien
Na een ontbijt op hetzelfde terrasje van gisteren zijn we nog even gaan shoppen en onze picknick gaan halen. We hebben nog vlug even afscheid genomen van het strand dat dicht bij het hotel lag, en daarna hebben we de terugweg aangevat. We zijn niet langs de kust naar huis gereden (zoals we gekomen waren) maar door Kangaroo Valley (binnenland). We hebben inderdaad nog een paar van die hoppende beesten gezien.
Omdat het binnenland bergachtig is waren er natuurlijk veel mooie zichten, maar helaas kunnen we die niet allemaal laten zien
Het vermelden waard zijn Cambewarra Lookout, de Hampden Bridge en de Fizory Falls.
Na enkele uurtjes rijden (en zelfs 20 minuten in de file te hebben gestaan) zijn we thuis in Mona Vale aangekomen.
Omdat het eten gisteren al bij al toch lekker was hebben we besloten om de raad van den moteluitbater toch nog maar eens op te volgen.
We wandelen dus een paar honderd meter naar een baanrestaurantje/bakkerij waar we een volledig ontbijt bestellen en ons neerzetten op het terras. Een tweede meevaller, he ontbijt is fantastisch lekker en goedkoop. Met een gevuld buikje (buik voor sommigen) gaan we terug naar het motel en maken we ons klaar voor de trip naar het Bodeeree National Park (Volgens de hoteluitbater kan je hier wel 6 weken rondlopen).
De eerste halte in dit park is TheGreenPatch. Een mooi wit strand. Zo wit dat je zonder zonnebril er weinig kon zien. Omdat het hoog tij was, was er een klein kreekje dat het strand bijna omcirkelde. Aan de overkant hiervan stond een kale boom onder de rotsen en Ragna wou daar een foto van. Omdat het water te diep was heb ik haar daar naartoe gedragen (als een echte goede vader). Als een perfecte vader ben ik haar zelfs nog gaan halen ook! Op de terugweg begon ze plots de schreeuwen en te roepen: Slang, Slang, Slang ! Al wat ik kon zien was een dikke paling die rustig van ons wegzwom (ik schat bijna een meter en zo dik als een voorarm). Stilletjes hebben we de achtervolging ingezet, maar Ragna bleef onrustig. Toen de paling weg was zei Ragna dat er nog iets zat, en inderdaad, daarna zag ik in het water ook iets slangachtig dat afwisselend zwart en geel was. Was het een touw, of echt een slangetje???? We zullen het nooit weten (Uiteindelijk zijn we in de late namiddag nog naar deze plaats terug geweest, en was het slang-koord ding weg Even later hebben we een zandkasteelje gebouwd met lopend zand. Het zand is hier zo fijn dat, als je nat zand neemt, je het door je vingers kan laten lopen en het zich opstapeld als kaarsriet.
Op weg naar MurraysBeach zijn we nog langs Hole In The Wall gegaan Niets bijzonder, dit is enkel een hoopje rotsen die wat verder in de zee steken, en in het midden is daar een gat in (als een gat in een muur). Wat we er zeker van gaan onthouden is dat het er verschrikkelijk stonk.
Vanop MurraysBeach is een eiland te zien waar pinguïns leven (maar ik denk dat ze op jacht waren) . We zijn even tot aan het strand gegaan waar het zand ook zeer wit was en het water nat. Op de terugweg hadden onze gasten weeral super geluk. Ze konden een wilde Echidna (Mierenetend stekelvarken) zien vanop enkele meters afstand.
De volgende halte was een afgebroken vuurtoren die (volgens de geschiedenis) meer slachtoffers heeft gemaakt dan mensen levens gered. Als je gebeurtenissen leest is er inderdaad wel het een en het ander gebeurd.
Daarna reden we naar HyamsBeach gereden. Hier is volgens het GuinessBookOfRecords het zand op het strand het witste van de hele wereld. Omdat wij vonden dat het strand witter en aangenamer was op GreenPatch, zijn we terug gereden naar daar. Op de weg hier naartoe zijn we even gestopt bij een van de kangoeroes die naast de baan lagen. Ze zijn toch mooier als ze rechtop staan of springen.
Terug aangekomen op GreenPatch heb ik natuurlijk een vers flesje gevuld met zand zodat al onze bezoekers volgend jaar kunnen zie hoe wit dat wit zand wel is. Hier hebben we enkele uurtjes van de zon genoten, wat gezwommen in het water en daarna gerollebold in het zand en een zandkasteel gebouwd (gegoten). Er was zelfs iemand die de aap wou uithangen (wel een mooie aap).
s Avonds zijn we naar een dorpje in de buurt gereden en een lekkere pizza gegeten. Het enig spijtige was dat er een onweer ons enthousiasme en beetje afkoelde, maar uiteindelijk was die verfrissing wel welkom na de vorige warme dagen.
Na het ontbijt vertrekken we naar Jervis Bay. Zoals al eerder vermeld, zijn hier honderden fantastische kleine strandjes die het stoppen waard zijn, maar na een tijdje lijken ze allemaal hetzelfde Op één van deze stranden (Shellharbour) vond ik tussen de rotsen een wel heel speciale schelp. Ze heeft de vorm van een halve bol, is wit/groen met kleine topjes erop, en onderaan is een groot gat. Ik heb al op het net gezocht, maar vindt de naam niet, al er een schelpenkenner tussen de blog lezers zit, alle informatie is welkom.
De eerste halt is Kiama. Hier zijn we eerst gaan eten in een Subway (= Internationale broodjeszaak waar je zelf een broodje kunt samenstellen). Een totaal onverwachte attractie was een koeien tentoonstelling zoals wij die enkele jaren geleden in België kenden. Deze koeien waren bewerkt door de kinderen van de verschillende scholen hier in de buurt. Deze koe is versiert met aboriginal art.
Het meest bekende in Kiama is The Blow Hole. De golven gaan in een ondergrondse tunnel en op een bepaald moment botsen de inkomende met de teruggeduwde golven, en de enige uitweg is een gat in de rots zodat het water naar boven spuit (tot wel 60 meter hoog). Tijdens ons bezoek helaas geen golven, laat staan dat er een druppel water uit The Blow Hole naar boven spoot
Ook was het leuk om in de baai de pelikanen te observeren die steeds in de buurt van de oprijstijger bleven zwemmen. Uiteindelijk werd het ons duidelijk, er was en visser zijn vis aan het kuisen. Nieuwsgierig als we zijn gingen we eens naar zijn vangst kijken. Hij vroeg aan ons Ragna of ze de overschot van de vis niet aan de pelikanen wou geven. Uiteindelijk hebben Marc, Els en Ragna enkel stukken vis aan de grote vogels mogen geven gelukzakken (maar wel met stinkende handen).
Na een deftige handenwaspartij hebben we onze weg verder gezet en zijn we voorbij The 7 Mile Beach gereden. Een prachtig wit strand van 11 kilometer. Vermits ik begonnen ben met een beetje zand te verzamelen van de speciale plaatsen waar we komen kon ik het niet laten om ook hier een flesje te vullen
Na een korte rit kwamen we dan aan in het motel waar we 2 nachten gaan verblijven.
Het zag er deftig uit, maar er liepen vreemde mensen rond (die er niet al te betrouwbaar uitzien). Het zwembad was iets kleiner in het echt dan op internet. Maar de moteleigenaar maakte alles goed met een gigantische uitleg van wat er allemaal te doen was in de buurt en waar we moesten gaan eten, . Een uitleg van meer dan een half uur.
Uiteindelijk hebben we veel van zijn raad opgevolgd en al bij al viel dat nog mee.
De eerste avond gingen we op zijn aanraden eten naar het Thai restaurant. We moeten zelfs niet rijden omdat er een privé busdienst was. De bus kwam, maar een kwartier te laat In het restaurant aangekomen moesten we zelf gaan bestellen en drinken aan een andere toog gaan halen (dit is op nog meer plaatsen in Australië de gewoonte, maar voor Annick en de gasten was die vreemd ) Het voorgerecht was er vrij snel, maar voor het hoofdgerecht hebben we wel nog een uurtje moeten wachten. Maar het was wel fantastisch lekker. Uiteindelijk viel de rit met het busje terug ook nog goed mee. Enkel de nacht was iets minder, voor de eerste keer heb ik echt slecht geslapen en een zere rug gehad (Maar volgens de eigenaar zijn het wel dure orthopedische matrassen )
Vandaag start onze 4 daagse trip naar het zuiden van Sydney.
Onze eerste stop is het Symbio Wildlife Park, dit is een dierenpark waar zowel Australische als niet Australische dieren zitten. De belangrijkste voor ons zijn natuurlijk het voederen van kangaroes, strelen van koalas, Echidna (soort stekelvarken), Dingos (wilde hond), Wel tof, maar in vergelijking met andere parken viel dit een beetje tegen
De volgende halte is de Sea Cliff Bridge, dit is een brug die ze naast een berg boven de oceaan hebben aangelegd. Vroeger lag er een weg naast de rotsen, maar er vielen te veel stenen naar beneden zodat ze de weg moesten afsluiten en er parallel één naast leggen op pijlers. Hier hebben we ook even gestopt en een wandeling heen en terug gedaan over de brug. De oceaan kant bood een prachtig zicht, maar aan de rotskant was duidelijk te zien dat er sinds het afsuiten van de oude weg nog veel rotsblokken naar beneden waren getuimeld. Nu vallen die netjes op de oude weg en rollen eventueel tot onder de nieuwe brug. Ik hoop dat de peilers stevig genoeg zijn in geval van botsing met een rotsje...
Om de verdere trip aan te kunnen zijn we gestopt aan een strandje om onze picknick te verorberen. Toch gezellig, eten met zich op het strand. Hier hebben we ook een kleine wandeling gemaakt om de spieren even te ontspannen. Het mooie aan een rotskust is dat er overal plaatsen zijn waar het water niet weg kan, daar zijn er telken een hoop vissjes, krabbetjes en kleine schaaldieren te zien. Mooi, maar ik lig toch liever op een zandstrand. Ideaal is natuurlijk dat die twee naast elkaar liggen.
Nu volgt de laatste etappe van onze eerste dag, we rijden verder to Wollongong. Dit is een klein havenstadje (lees dorp) met natuurlijk een haven, vuurtoren en een ijskar.
Zoals je je misschien kan voorstellen zijn hier veel mooie plaatsjes zodat we nog verschillende keren gestopt zijn om de benen even te strekken. Op één van deze beenstrekpartijtjes hadden we het genoegen om enkele Kakatoos (grote witte papegaaien) van dicht bij te zien. Zo dicht zelfs dat ze uit Ragna haar handen kwamen eten.
Niets speciaal vandaag, rustig wat van het zonnetje, strand, genieten en alles inpakken voor onze 4 daagse trip naar Wollongong, Jervis Bay en the Kangaroo Valley
Terug werken vandaag... De anderen gaan vandaag een beetje zonnen, ontspannen en inkopen doen voor de BBQ die we vanavond hebben. Die BBQ is samen met Andreas en Sandra die hier ook voor de firma 6 maand hebben gewerkt. Nadat hun contract gedaan was hebben ze nog 2 maand verlof genomen en rond gereisd... Vandaag komt hij zijn bagage halen en sluiten we af met een BBQ. Zoals ge misschien weet heeft iedere kultuur zijn eigenheid en gewoontes... en kan je daarvan leren. Zo hebben we geleerd wat andreassen beteken.... . Enkel zijn we niet zeker of zijn hand tussen zijn twee broeken zat of niet... .
Hoera, een dagje verlof voor mij, het werd tijd na één volledige dag werken dit jaar.
Voor deze dag hebben we met onze gasten een trip naar Sydney gepland.
We rijden met de auto to in Manly en van daar nemen we de boot naar de stad. Zoals je kunt zien heb je een prachtig zicht over de stad.
Na een bezoekje aan het OperaHouse zijn we via TheRocks naar het restaurant gegaan. Zoals gewoonlijk gaan we met hoge gasten op hoog niveau eten en zijn we naar de Sydney Tower geweest.
Na een beetje in de shopping centra rondgedwaald te hebben zijn we via Darling Harbour en The Botanic Gardens terug naar de boot gegaan. In die tuinen konden onze gasten een Kookabaru (soort specht) bewonderen die graag poseerde voor de fotograferende toeristen.
Gelukkig zaten we achteraan op de boot zodat we konden afkoelen na een warme dag, en Sydney in de verte zien verdwijnen.
Vandaag is het een dagje ontspannen (behalve voor mij, want ik moet gaan werken).
Marc en Els kunnen rustig uitslapen, ontbijten en eventjes bakken in de zon op ons terras.
In de namiddag zijn ze met zen allen (zonder mij) even naar het strand en het zwembad geweest. Mark had meer interesse voor de vissers en de pelikaan die hier constant op uitkijk staat om een visje af te luizen.
s Avonds zijn we na het eten naar de noordelijke bergtop gegaan waar we een prachtig uitzicht hebben op ons appartement en de ondergaande zon.
Tijd om van de jetlag te bekomen gunnen we onze gasten niet, het is best om zo snel mogelijk aan het locale tijdsregime aan te passen, dus is het vandaag vroeg opstaan en vertrekken we me de auto naar Bobbin Head (vroeger zijn we hier al eens geweest met de boot). Na een korte tocht (waar we dachten om de GPS te slim af te zijn) kwamen iets vlugger aan dan met de boot.
Hier zijn we eerst naar de mangrove gaan kijken naar de duizenden krabbetjes die bij het minste onraad in hun slijkholletjes kropen. Daarna zijn we nog enkele metertjes verder gegaan om een overzicht te hebben over de rivier en de mangrove.
Na een stevige picknick zijn we dan aan onze grote tocht begonnen, uiteindelijk zijn we maar tot halverwege gegaan omdat we anders de rest van ons programma niet verder konden afwerken. We zijn wel ver genoeg gegaan om een watersalamander en enkele vissen te kunnen bewonderen.
Daarna zijn we naar de West Head gereden. Hier heb je een prachtig uitzicht op Palm Beach, Pittwater en het schiereiland waar wij op wonen. Op de terugweg hebben we nog een kleine wandeling gemaakt langs een Aboriginal Art Site. Dit klink veel exotischer dan het is, bottom line zijn het enkele graveringen in een platte rots.
Toen we naar de wagen terug wandelden zag Ragna een Wallabi langs de kant. Een duizendste luk want hier zie je die niet zo veel.
s Avonds zijn we een pizza gaan afhalen en hebben we die rustig op gegeten op ons klein terras. Om het eten te laten zakken zijn we een kleine strandwandeling gaan maken. Terug op het appartement was het tijd voor Marc en Els om even te chatten met het thuisfront.
Vandaag is het Picknick Day, een extra verlofdag die aangeboden is door de firma aan het personeel. Deze dag verlof komt goed van pas om ons appartementje in orde te brengen voor ons bezoek vanuit België. Vanavond arriveren Marc en Els die het wagen om de superlange tocht aan te gaan naar de andere kant.
We zijn ze natuurlijk gaan ophalen aan de luchthaven en hebben daarna voor de derde keer Nieuwjaar gevierd.
Zoals sommige gemerkt hebben is de blog een tijdje niet bijgewerkt, ik schuif natuurlijk de schuld in de schoenen van Marc en Els waar we enkele keren mee op stap geweest zijn. Na 2 weken blog-stilte ga ik proberen om alles zo correct mogelijk te rapporten zodat jullie niets missen!
Vandaag gaan we voor de tweede keer Nieuwjaar vieren. We hebben afgesproken met onze vrienden tegen middernacht in België (10 uur hier) om met de webcam naar gewoonte toch samen te zijn. Zij dronken wel echte champagne en wij hadden water in een Champagneglas gedaan (dat verschil zie je toch niet op de webcam).
Daarna zijn we met de buren nog eens naar het strand gegaan, waar voor de eerste keer eens veel volk was (nee, niet zoals in Blankenberge, maar toch om de 10m zat er iemand). Het weer was ideaal, net boven de 30° en een fris briesje. De golven waren weer fantastisch, ons Ragna werd zelfs enkele keren omvergegooid en ging kopje onder.
Ik had dan weer plezier met Ragna haar bodyboard (minisurfplankje waar je op gaat liggen).
Een van de regelmatige hoog-niveau bezoekers op ons strand was ook weer van de partij, maar deze keer hadden we ons foto toestel bij zodat we er eindelijk eens een foto van konden nemen. Meestal zijn ze met twee, de ene zit beneden, en de andere zit boven op de paal naar de vissers te kijken. Vorige keer vloog hij van zijn toppositie weg omdat een visser beet had, zijn vlucht was niet vergeefs, hij kreeg de gevangen vis.
Ondanks de feestelijkheden was er toch een lichte schaduw voor ons over deze dagen. Annick haar vader was een paar dagen voor Kerst in het ziekenhuis opgenomen voor onderzoeken en bleek dat hij vrij dringend geopereerd moest worden. Op 29 december ging hij onder het mes voor 6,5 uur. De operatie is goed verlopen, maar er wacht hem nog een hele revalidatie. Hij kreeg een nieuwe hartklep en 4 overbruggingen. We moeten ons geen zorgen maken en zeker onze plannen niet wijzigen. Ze zien het beiden zitten en krijgen veel hulp, van familie en kennissen. Langs deze weg willen we dan ook iedereen bedanken, voor de aangeboden hulp aan Annick haar ouders en den bompa wensen we een spoedig herstel toe!
Vandaag rustig uitslapen na ons avontuur van de vorige dagen. Foto's op de computer zetten, selecteren, teksten voorbereiden en de eerste verslagen op de blog zetten. In de namiddag ben ik met Ragna even naar het strand geweest, een prachtige dag van 33° en een zacht briesje.
Om 17:30 hadden we afgesproken met de buren om in Sydney naar het famillie vuurwerk van 21:00 uur te gaan kijken. Eerst moeten we een half uurtje met de auto rijden tot aan het treinstation, ticketje kopen en de trein op (de volle trein). Wij waren één van de laatste stations waar er iemand kon opstappen In Sydney hadden we een plaatsje net naast de Harbour Bridge en zoals je kunt zien waren we daar niet alleen, er waren nog 1.499.997 andere bezoekers (volgens de telling). Dit is met alle zekerheid de somberste oudejaarsavond qua eten, enkele sandwiches, twee biertjes, was fruit en chips... Om 21:00 uur begon het feest, dat op zich wel mooi was, maar toch een beetje tegenviel omdat we verwacht hadden dat er vuurwerk van op de brug zelf zou afgestoken worden.
De meeste mensen bleven kijken naar het tweede vuurwerk van middernacht, maar een klein deeltje van de bezoekers ging naar huis. Een klein deeltje van 1.5 miljoen is nog enkele duizenden mensen die staan aan te schuiven om in dat ene station de trein te nemen... Maar tot onze grote verwondering ging dit vrij vlot en konden we steeds blijven wandelen tot aan de trein, daar was het wel even wringen om met zen allen op dezelfde trein te stappen, maar zelfs dat lukte.
Daarna zijn we bij de buren nog een flesje Champagne gaan drinken en naar het middernacht vuurwerk gekeken op TV. Tegen 1 uur lagen we in ons bed zodat we uitgeslapen waren om nog eens het nieuwe jaar te vieren met onze vrienden in België via de webcam.
Daarna reden we naar Hyams Beach gereden. Hier is volgens het Guiness Book Of Records het zand op het strand het witste van de hele wereld. Omdat wij vonden dat het strand witter en aangenamer was op Green Patch, zijn we terug gereden naar daar. Op de weg hier naartoe zijn we even gestopt bij een van de kangoeroes die naast de baan lagen. Ze zijn toch mooier als ze rechtop staan of springen.
De eerste halt is Kiama. Hier zijn we eerst gaan eten in een Subway (= Internationale broodjeszaak waar je zelf een broodje kunt samenstellen). Een totaal onverwachte attractie was een koeien tentoonstelling zoals wij die enkele jaren geleden in België kenden. Deze koeien waren bewerkt door de kinderen van de verschillende scholen hier in de buurt. Deze koe is versiert met aboriginal art.
Ook was het leuk om in de baai de pelikanen te observeren die steeds in de buurt van de oprijstijger bleven zwemmen. Uiteindelijk werd het ons duidelijk, er was en visser zijn vis aan het kuisen. Nieuwsgierig als we zijn gingen we eens naar zijn vangst kijken. Hij vroeg aan ons Ragna of ze de overschot van de vis niet aan de pelikanen wou geven. Uiteindelijk hebben Marc, Els en Ragna enkel stukken vis aan de grote vogels mogen geven
gelukzakken (maar wel met stinkende handen).
De volgende halte is de 
Om de verdere trip aan te kunnen zijn we gestopt aan een strandje om onze picknick te verorberen. Toch gezellig, eten met zich op het strand. Hier hebben we ook een kleine wandeling gemaakt om de spieren even te ontspannen. 
Nu volgt de laatste etappe van onze eerste dag, we rijden verder to Wollongong. Dit is een klein havenstadje (lees dorp) met natuurlijk een haven, vuurtoren
en een ijskar.
. Enkel zijn we niet zeker of zijn hand tussen zijn twee broeken zat of niet...
.
in de schoenen van Marc en Els waar we enkele keren mee op stap geweest zijn. Na 2 weken blog-stilte ga ik proberen om alles zo correct mogelijk te rapporten zodat jullie niets missen!
