Nu zal het niet lang meer duren tot de dag van het feest, ik heb kriebels in mijn buik. Het zal mooi en zalig worden maar ik wil echt niet dat er die dag iets tegenzit. Ik kijk er naar uit om samen te zijn met familie, vrienden, neven en nichtjes, wat is het lang geleden dat ik hen allen nog eens samen zag. Ze hebben het goed gedaan het aanstomende bruidspaar, ze gingen er volledig voor. Ze hebben veel energie gestoken in de voorbereiding, al voelde ik wel dat het niet altijd gemakkelijk en vanzelfsprekend was. Alle genodigden hebben bevestigd en hun plaats werd aan de feesttafel voor hen gereserveerd.

Een man zal er niet bij zijn daar, iemand die we moeten missen, het was een erg bijzonder mens. Een man van weinig woorden maar met veel wijsheid en hij had een heel goed luisterend oor.  Een man die hield van bloemen en tuinieren en die zijn tijd goed in de gaten hield. Hij was de vader van de echtgenoot, ik had veel respect voor hem. Hij straalde autoriteit uit en had gezag, maar was altijd in de mood voor goed humeur en een fijne grap. En toen de oudste dochter nog een kleuter was liet hij haar weer lachen als ze moe en een beetje lastig was.

Hij nam haar dan mee naar zijn speciale kamertje dat behangen was met herinneringen uit zijn rijk gevulde leven en met heel veel Afrikaanse souvenirtjes volgestapeld lag. Ze kreeg dan een muntje, dat ze mocht nemen met haar kleine handje, uit een potje dat op zijn bureautje stond. Of ze kreeg een hebbedingetje waar ons oudste kind op dat moment erg gelukkig mee was. Hij vertelde haar graag een mopje waar ze dan mee moest lachen en soms vertelde hij over de bloemen uit zijn zonnig tuintje en over roodborstjes waar hij iets speciaals mee had. Als ze dan terug kwam bij haar ouders stond er een stralende glimlach op haar gezicht.

De oudste dochter mist haar grootvader en denkt nog vaak terug aan hem en toen ze eens ging wandelden in het bos vertelde ze aan haar vriend wat voor een bijzonder mens hij was. En ze vertelde over zijn leven en over zijn lange verblijf in Afrika. En ze vertelde dat hij hield van tuinieren en tomaatjes kweekte in zijn tuintje en dat hij voor roodborstjes een speciaal boontje had. En toen ze terugkeerden naar hun auto die ze op de parking hadden geparkeerd, zagen ze een roodborstje zitten onder hun wagen en op het wiel en ze nam daar snel een foto van. Ik ben zeker dat hij trots zou zijn als hij zag dat ze nu in het huwelijksbootje stapt.

Ik ben zeker dat hij zijn mooi kostuum met das aan zou trekken en dat hij zijn bril goed op zou poetsen om alles goed te kunnen zien. Ik ben zeker dat hij verbaasd zou zijn als hij de tweelingzonen zag verschijnen in hun hippe outfit. Ik ben zo zeker dat hij zou genieten van de drie bruidsmeisjes, die rozenblaadjes zullen strooien voor het kersverse bruidspaar. Misschien dat hij een traantje weg zou pinken als hij de muzieknoten hoort weerklinken tijdens de viering en op het feest.

Hij zou poseren met zijn jongste achterkleinzoontje, dat ben ik zeker, het bijna kerstekleinkind dat er  ook zal zijn. Hij zou het kleine ventje op zijn arm nemen en ons vragen om een foto te maken van hen twee. Ik ben zo zeker dat hij zou stralen als hij zag dat neefjes en nichtjes, nonkels en tantes samen plaats nemen voor de feestmaaltijd. En ik ben zeker dat hij zou genieten van de hapjes en het lekkere eten en zeker ook van de lekkere rode wijn. En ik ben ook zeker dat hij, zoals gewoonlijk, een druppel rode wijn zou morsen op zijn kostuum of op zijn das.

We stonden aan zijn graf en ik vertelde hem in mijn gedachten over ons oudste kind, dat ze ouder en wijzer is geworden en in de huwelijksboot stapt met haar vriend. Ik vertelde hem dat ik trots was op de voorbereidingen die ze voor deze belangrijke dag in goede banen had geleid. Ik vertelde hem ook dat ze soms wat panikeerde en er niet altijd een goed gevoel bij had. Ik vroeg of hij een oogje in het zeil zou kunnen houden, haar zou bijstaan vanuit de hemel en er voor zorgen dat ze kon genieten van die speciale dag. Ik werd afgeleid door geritsel een meter of drie van het graf vandaan. Ik focuste me op datgene dat daar trippelde en schrok toen ik een roodborstje zag. Maar nu  ben ik er toch wel  zeker van dat er vrijdag niets meer mis kan gaan.