Ik schrik behoorlijk als ik in de spiegel staar: gisteren was het er niet, maar vandaag merk ik dat er te midden van mijn gezicht een felle rode pukkel op mijn wang verschijnt. Het kan toch niet waar zijn dat de windpokken bij me door gaan breken, paniek slaat me om het hart. De last van de septembermaand heeft zijn sporen nagelaten, met stekende hoofdpijn en een keelontsteking als eindresultaat. Ik herinner me het gezicht van mijn broers toen ze destijds gezegend waren met honderden pokken, van hun hoofd tot aan hun teen, op hun tong tot in hun keel. Ik kon op het nippertje ontsnappen aan die verminkende aanval, maar ik vrees dat het nu mijn beurt zal zijn. Ik krijg bedrust voorgeschreven en wacht mijn lot bang en onzeker af. Straks moet ik bruidsmoeder spelen, stel je voor met al die rode en jeukende bobbels op mijn wang.

Ik probeer de bedrust ernstig te nemen en negeer de kriebelende pukkel op mijn wang, ik blader wat doorheen de computer en dat leidt me gelukkig wat af. Ik heb een leuke mail ontvangen van een leuke vrouw die een wel erg leuk winkeltje uitbaat. Ze is een mysterieuze wiccadame, ze heeft diepzwarte ogen en er loopt een griezelige Azraël kat op haar toonbank rond.  Ze verkoopt meerdere geheimzinnige spulletjes, waar ik me af en toe eens volledig in verdiep. Ze bezit regenboogkleurige kaarsen, steentjes die een betekenis dragen en hangertjes waar een derde oog in schuilt. Ze verzamelt alles over hekserijen en tarotkaarten, helende drankjes en wierook om in het brandend vuur te gooien en ook boeken met de volledige informatie over het geestelijke aardse heelal. Heerlijk vind ik het om daar rond  te snuffelen, ik kocht er eens een toverbol.

De bol is doorschijnend en oneindig glanzend rond, de oudste tweelingzoon vond hem erg bijzonder en wou hem niet loslaten, maar vroeg me ook wat de bedoeling daar voor was. Wel ja, in de toekomst kijken dacht ik, waar dient dat anders voor. Ik heb al heel erg goed gekeken, maar tot nu toe niks gezien, ik moet me beter concentreren, ik voerde het ritueel nog niet nauwkeurig genoeg uit. Een keer dacht ik prijs te hebben, ik zag toen iets bewegen, maar het was een vliegje die aan de achterkant van de toverbol bewoog. Ik moet me beter voorbereiden en de instructies volgen die beschreven staan in het bijhorende boek, ik ben te snel met mijn gedachten afgeleid.

Soms denk ik zelf ook bijzondere krachten te bezitten, want voorspellingen uiten lukt me af en toe erg correct. Het lukt me om de punten van een toets van mijn studenten te voorspellen en ik voorspel ook mijn gewicht als ik op de weegschaal sta. Ik kan goed voorspellen of een  relatie al dan niet zal blijven duren en voel heel nauwkeurig stemmingen aan. Ik kan ook voorspellen dat het vast zal gaan regenen nadat ik de vensters of de auto heb gekuist.  Alle gekheid op een stokje: ik deed ook al voorspellingen die de echtgenoot versteld lieten staan.

In de mail promoot het winkeltje de nieuwe jaar- en dagkalenders, met mysterieuze figuren en prachtige foto’s of  met spirituele verzen en engelenfiguren op, ik ben er helemaal aan verknocht. Ik heb dit jaar ook meerdere kalenders opgehangen, gewoon leuk om naar te kijken. Er hangt eentje tussen om elke dag een briefje af te trekken, een dagkalender met de figuurtjes van  “liefde is” erop.  Omdat ik niet kan en wil kiezen uit al die prachtige kalenders koop ik er meestal meer dan een.  Ik heb een leuke plek gevonden om ze op te hangen, de echtgenoot moet alleen maar nageltjes in de muur kloppen, ik hang ze op in het toilet.

Niezend mijmer ik verder door de verleidelijke mail. Zo stilaan begin ik toch te verlangen naar het einde van het jaar.  Slapend breng ik de dag verder door, ik  droom van mooie kalenders en van een heerlijke warme grog, zo een met veel alcohol die alle virale en bacteriële infecties in mijn lichaam zullen verslaan.Ik moet nog even wachten, het jaar is nog niet om, begin  november is er nog een belangrijke activiteit, het huwelijk van het jonge paar. Alle voorbereiding is reeds in kannen en kruiken , we wachten rustig af.

Er zijn  gewoon wat alledaagse zorgen, die elke bruidsmoeder wel ondervindt. Zal de huwelijksboot niet gaan zinken en zullen er geen pukkels op mijn aangezicht staan. Ik besluit een blik in mijn toverbol te werpen, misschien dat ik iets helders kan zien dat me voldoende vertrouwen schenkt en voer het bijpassende ritueel keurig uit. Ik probeer me deze keer erg goed te concentreren en staar in het midden van de toverbol. Ik zoek of ik in de verte de huwelijksboot nog zie varen, maar nergens bespeur ik een drijvend vlot. Zuchtend onderbreek ik het ritueel en zet de glanzende bol een beetje achteruit. Dan kijk ik nog een keer in de spiegel en die biedt ondertussen meer zekerheid, er is geen waterige bubbel meer bijgekomen, hoogstwaarschijnlijk en vrijwel zeker kan ik voorspellen dat het bij die ene jeukende pukkel blijft.