Het liep deze week allemaal wat moeilijker, ik loop gewoon achter. Toch zou ik er dringend eens mogen invliegen en mijn loopschoenen aantrekken. Mijn eigen vooropgestelde winterstop is nu toch zo stilaan voorbij. Het zijn alleen de moed, de kracht, de energie, de courage en de motivatie die nog wat ontbreken.

Vroeger jogde ik toertjes rond het voetbalveld, later rond een atletiekpiste en nu is het hier, gewoon een keertje heen en weer, langs de Schelde. Maar wat heb ik geluk, de Schelde vloeit tussen het natuurreservaat in onze buurt: de Gentbrugsemeersen.  Tot voor kort was het daar voornamelijk een landbouwgebied met natte weiden, graslanden en akkers. Maar het gebied werd de afgelopen jaren door de stad Gent ingericht als groenpool: een recreatie- en natuurontwikkelingsgebied. Een adembenemende parel, waar vele mensen nu gaan wandelen en waar je vaak heel vreemde, soms wat wilde, maar toch bijzondere vogels kan spotten.

De sport blijft helaas maar een eenzame belevenis, zo vind ik toch, mijn enig gezelschap beperkt zich tot enkele grazende paarden rechts van het jaagpad, een koppel witte zwanen links van het jaagpad en vele vettige slakken op het jaagpad. Als ik dan ook nog eens voor mij kijk, zie ik wel de prachtige uitgestrekte velden die bijna de lucht raken, een hemelse ervaring. Vroeger dacht ik immers dat de afstand naar die hemel veel verder weg was, maar nu weet ik het zeker en dat maakt me erg gelukkig: het is niet zo.

Ik las eens dat er door het joggen endorfine in je lichaam vrij komt. En als je maar ver genoeg loopt kan je je in een soort roes gaan bevinden en je wordt er ook wat lichtjes “high” van. Bij mij werkt die stof in elk geval erg goed en ook dat is telkens weer een hemelse ervaring. Het werkt ook wel wat verslavend en daardoor wil ik steeds meer en meer. Voor mij is de uitdaging dan ook: proberen een boompje verder te geraken. En op het einde van die tocht ben ik dan zowaar aan het zweven en kreun ik haast luidop van genot en dat komt waarschijnlijk door die stof.

Met enige trots kon ik net voor de winterstop vertellen dat ik de lang verwachtte 5 kilometer haalde. Dit is echter maar een ruwe schatting, want een afstandsteller heb ik niet. Maar ik telde eens mijn stappen en voegde daar de tijd aan toe en zo kwam ik via een zelf uitgevonden formule aan het aantal gelopen kilometers.

Nu zou ik toch ooit wel eens willen deelnemen aan de stadsomloop, omdat dat dan misschien voor een keertje wat minder eenzaam zou kunnen zijn. Ik hoorde dat een looptocht daar echt geweldig zou zijn en het joggen door de straten van de stad gewoon top. Ik dacht er aan om enkele kennissen uit te nodigen waarvan ik weet dat ze ook fervente joggers zijn, al houden die wel geen winterstop. Waarschijnlijk halen zij met gemak een cijfer boven de 10 en van mijzelf weet ik dat dus helemaal niet zeker.

Ik blijf dus best nog verder oefenen, zodat ik niet als laatste over de finish kom. Voorlopig zal je me nog niet in het stadscentrum kunnen bewonderen. Maar als je je eens verveelt en je wilt een vreemde, ietwat wilde en een beetje in een roes verkerende vogel spotten, je weet me te vinden daar langs de hemelse waterkant.