Zo nu en dan heb ik het gevoel dat ik sneller moet stappen dan mijn eigen natuurlijk ritme dat wil. In Kameroen was dat wel even anders, daar stapte ik drie keer trager dan mijn eigen ritme. Het duurde dagen voor ik afgekickt was van mijn gehaast zijn. En alhoewel dit me, zo vond ik toch, aardig lukte kreeg ik vaak de opmerking: You are so active!

En het is me hier te koud, veel te koud. Maar ik moet sterk zijn en moedig blijven, elke dag opnieuw, hoor ik een stem in mijn oor fluisteren.

Het was de nood aan alweer een zen moment, die er afgelopen woensdag voor zorgde, dat ik afzakte naar ons plaatselijk luxueus zwembad. Niet dat ik de moed had om baantjes te trekken maar ik zag mezelf al zitten in hun heerlijke warme bubbelbad. Toen ik uit mijn kleedhokje stapte, liep ik letterlijk tegen het lijf van een bekende, in het West-Vlaams zingende zanger, die het zwembad ging verlaten. Nu is het van iedereen waarschijnlijk een droom om je popidool eens persoonlijk te ontmoeten, maar toch niet als je uit het kleedhokje van het zwembad stapt. Ik dacht toen: och, had ik het maar geweten, ging ik een uurtje vroeger naar ’t zwembad. Naast hem had ik gezeten, in dat warme bubbelbad!

Soit, ik zat eigenlijk met mijn gedachten in Kameroen en bedacht dat de zomerzon ginds al volop schijnt. Waar het leven eenvoudig en gemakkelijk is en waar je tijd hebt, véél tijd. Zo wou ik eens een boottocht maken op de Atlantische oceaan en stond ik, zoals afgesproken, voor zonsopgang reeds klaar aan die boot. Het was zonsondergang toen die uiteindelijk vertrok. So what?

Misschien moet ik een keertje terug gaan om te ontstressen maar ook om te zien hoe het met mijn very good friends gaat. Om de jonge moedertjes met hun baby ’s eens terug te zien. Ik zie ze nog voor me, hoe ze sterk moesten zijn en hoe ze zonder enige vorm van pijnstilling of medische hulp en in erbarmelijke omstandigheden hun baby’s op de wereld brachten. Ze gaven geen krimp en verbeten de pijn. Het waren één voor één sterke Kameroense vrouwen die nooit klaagden en die elke dag moedig de was en de plas verrichten en de zorg voor hun vele kinderen moesten dragen. En die niet zomaar halfweg de week even konden pauzeren in een plaatselijk warm bubbelbad.

Van de nieuwe man in huis is er ook al geen sprake, mannen zijn er gewoonweg lui. Een van die jonge vrouwen is me te vriend gebleven. Ze was de kleindochter van een chief, dat is een man die getrouwd is met meerdere vrouwen, polygamie laat ons zeggen. Polygamie is legaal in Kameroen. Voor de man is het een manier om te beschikken over goedkope werkkrachten om op het land te werken of het vee te verzorgen. Al zijn vrouwen krijgen de titel van prinses toebedeeld. Zowel zij als zijn vele kinderen waren bijzonder respectvol voor hun chief. Ik niet, ik vond het een profiteur.

Ook zij, de prinsessendochter die haar grootvader erg waardeerde, was sterk. Als ze kip at, verslond ze niet alleen het vlees maar ook de botjes én de kippenpoten. En vissenogen vond ze een delicatesse. Ik herinner me ook hoe we samen wandelden over de plaatselijke markt en hoe een overvaller uit het niks voor onze neus sprong en de handtas van haar wilde pikken. Ze schreeuwde zo hard dat de dief het zonder buit, op een lopen moest zetten. Dat noem ik een sterke, moedige en dappere vrouw!

Omdat het twee jaar geleden is dat ik er naar toe trok, moet  ik er zo  aan denken. Even zou ik terug willen gaan, om er te wandelen langs het kilometers lange prachtige witte strand van Kribi. Even maar zou ik terug willen gaan om er pootje te baden, om de kracht van die oceaan nog een keertje te voelen.

En zo kan je kiezen: ofwel leef je ginds elke dag onder een stralende zon, in harmonie met natuur en je eigen ritme en heb je eeuwige tijd. Maar dan wel op een plaats waar het leven als vrouw niks of toch heel weinig te bieden heeft. In Kameroen, waar je sterk, moedig en dapper moet zijn. En waar kippenpoten en vissenogen een delicatesse zijn.

Ofwel blijf je hier en verbijt je de kou en stap je elke dag, omdat dat zo moet, sneller dan je eigen ritme en zeg je tegen jezelf, wees sterk, dapper en moedig. Maar waar je toch af en toe kan genieten van een warm bubbelbad, met een beetje geluk samen met je popidool. Geef mij dan toch maar dat laatste!