Op zaterdag 11 augustus ben ik tussen 12 en 13 uur te gast in het politieke actualiteitsprogramma van de progressieve lokale zender Radio Centraal. Radio Centraal is te beluisteren op 106.7 FM. Doorgaans kan je het interview ook nadien nog herbeluisteren op www.radiocentraal.be .
Nog op zaterdag 11 augustus ben ik te gast op een debat:
Op zaterdag 11 augustus organiseren de Jongsocialisten van Animo Kapellen een debat gevolgd door een barbecue. U wordt hiervoor van harte uitgenodigd. Het debat getiteld Staat Links in Vlaanderen zichzelf in de weg? behandelt de vraag welke richting SP.a moet uitgaan na de verkiezingsnederlaag. Participanten aan het debat zijn prominente leden van de Nederlandse SP, Herman Lauwers van Spirit, Erik de Bruyn van SP.a-rood en David Geerts van SP.a.
Een kameraad (sorry voor het woord Walter) noemde Rechtkrabbelen na de knock out, het artikel van Walter Pauli in De Morgen over de sp.a, geen aangename lectuur. Ik vind dit een heel juiste omschrijving.
Niet alles wat in dat artikel staat, is onjuist. Integendeel. Wat het artikel onaangenaam maakt, is dat het leest als een artikel over de aandeelhoudersvergadering van Fortis. Een aantal belangengroepen worden ontleed. Voorkeurstemmen en financiële ondersteuning worden tegen elkaar afgewogen. Anonieme kopstukken worden geciteerd, waarvan sommigen uitbarsten in een anonieme bulderlach.
Ook de basis van de partij komt even aan bod. Het is te zeggen, de zogenaamde basis, dixit Pauli. Wat is het verschil tussen de basis en de zogenaamde basis?
Dat werd mij uitgelegd ergens in de jaren 80, toen ik op een algemene vergadering van de Antwerpse afdeling ergens een stemming over durfde vragen. De afdeling bestond toen uit niet minder dan 3000 leden in wat nu het 'district Antwerpen' heet. Als reactie op mijn verzoek legde niemand minder dan Jos Van Elewijck, een van de oudste krokodillen van de afdeling, mij uit dat een stemming niet mogelijk was, omdat enkel de zogenaamde basis zo'n 100 man aanwezig was. En of ik me in het hoofd had gehaald dat die 100 aanwezigen een weerspiegeling waren van die 3000 leden... De beslissingen moesten maar worden overgelaten aan Van Elewijck, Cools en andere verlichte geesten. Die wisten en zegden toen al wat de échte basis van de partij dacht.
Cynisme wekt méér cynisme op.Maar cynisme zal de socialistische partij niet redden. Nochtans heeft Vlaanderen recht op een sterke socialistische partij. Vlaanderen heeft recht op een linkerzijde die minstens zo sterk staat als links in de rest van Europa.
Een socialistische partij is niet zomaar een partij. Het blijft een bevrijdingsbeweging, waarvoor de verwachtingen altijd hooggespannen zijn. Ze moet flink wat meer doen dan goed besturen, verstandig beheren, of goed staatsmanschap aan de dag leggen. Socialisten zijn de dragers van de hoop op een betere en rechtvaardiger maatschappij dan die we nu kennen. Zelfs al beseft de achterban dat we lang niet aan dat socialisme toe zijn, dan nog moet het een beweging zijn waarin je als lid in dat perspectief kan werken. Want waar geen hoop is, is geen toekomst. Socialisten zijn het aan zichzelf verplicht om te bezielen, om te begeesteren.
En begeesteren doe je niet door in het rijkste deel van de wereld, op een ogenblik dat we rijker en productiever zijn dan ooit, samen met de rechterzijde te orakelen dat de pensioenen en de gezondheidszorg niet meer betaalbaar zijn. Dat doe je niet door mee te mobiliseren voor een nooit aflatende economische oorlog van allen tegen iedereen, van rijke tegen arme landen, van oliestaten tegen industrielanden, van bedrijven met tegen bedrijven zonder vakbonden, van openbare tegen private bedrijven, van vastbenoemden tegen contractuelen, van uitzendkrachten tegen de rest of van mensen mét tegen mensen zonder papieren.
Begeesteren doe je door optimistisch te zijn en door de mogelijkheden te tonen. Nooit eerder werden we zo oud en bleven we zo lang gezond. Ik wens Afrika met veel plezier een vergrijzingsprobleem toe. Technologie en wetenschap laten ons toe om met veel minder energie dezelfde levenskwaliteit te behouden en de opwarming van het klimaat tegen te gaan. Het enige wat nog in de weg staat zijn achterhaalde eigendomsverhoudingen in de energiesector. In de middeleeuwen verdiende de baljuw geld met het opsluiten van mensen. Dat is vandaag ondenkbaar. Er zal een tijd komen waarin het even onvoorstelbaar zal lijken dat mensen zonodig geld moesten verdienen aan de productie van energie. Je tracht toch alleen mensen op te sluiten indien écht nodig en energie te gebruiken indien écht nodig? Voor mensen die met die activiteiten geld willen verdienen is dat dus niet interessant.
Je moet niet behoren tot de misselijken en de miserabelen, om het met de woorden van Yves Desmet te zeggen, om te merken dat er belangrijke dingen fout lopen in onze samenleving. Als je begeestering, bezieling, de hoop op een betere maatschappij noem het ideologie kan koppelen aan een actieve aanwezigheid in de volksbuurten, waarbij je oplossingen tracht te vinden voor dagelijkse problemen zoals de SP van Jan Marijnissen in Nederland doet, dan ben je als socialist goed bezig. Want je zal de mensen niet overtuigen dat je het broeikaseffect zal oplossen én tegelijk de kerncentrales zal sluiten als je er nog niet eens in slaagt te vermijden dat het speeltuintje in de buurt elk weekend wordt gevandaliseerd.
De afgelopen weken heb ik ondanks de zomerperiode de gelegenheid gehad om hier en daar in de afdelingen mijn kandidatuur toe te lichten. Het was een hartverwarmende en zeer leerzame ervaring. Ik vond er telkens gedreven en gemotiveerde mensen die op een verstandige manier met politiek omgaan. Geen mensen die de inboedel van de partij willen kapotslaan of met het bijltje willen rondgaan, maar die wel de noodzaak uitdrukten van een grondige koerswijziging.
Het is niet het ogenblik om schrik te krijgen van onszelf, van de eigen leden. Wie daar schrik van heeft moet eens grondig aan introspectie doen. Allemaal samen maken we méér kans om de juiste beslissingen te nemen en het socialisme weer op de kaart te zetten in Vlaanderen.
De Morgen noemt mijn suggestie dat Caroline en Dirk van plaats zouden moeten ruilen "sardonisch" Boosaardig spottend dus. Boosaardig ben ik niet bepaald, behalve tegenover mijn vijanden, en Dirk behoort daar niet toe. Maar dat mijn opmerking niet helemaal vrij te pleiten is van spot, daar heeft De Morgen wel een punt. De kandidaat ondervoorzitter overklast nu immers de kandidaat voorzitter.
Meteen krijgt ook Vuile Mong (van de Vieze Gasten) zijn goesting. Die beweert naar het schijnt dat de linkerzijde lijdt onder een gebrek aan humor
Maar deze voorzitterverkiezingen gaan niet alleen over personen. Ze gaan vooral over de toekomst van de partij. Het is dus nog altijd afwachten of de intentieverklaring van Caroline en Dirk brokken zal maken. Of er een duidelijke breuk in zal zitten met de praktijk van de afgelopen vijftien jaar. En of het duo bereid zal zijn om de partij ideologisch weer scherp te stellen en versleten en rammelende begrippen zoals "gelijke kansen" en "de actieve welvaartstaat" uit ons jargon te verwijderen. Je hoeft geen helderziende te zijn om te weten dat dit niet het geval zal zijn.
Een kameraad uit de afdeling Landen zei mij enkele dagen geleden: de partij heeft een "interne revolutie" nodig. Of een kandidaat voorzitter die een zuiver produkt is van een "top down" partijcultuur die we nu dringend achter ons moeten laten daar in kan lukken ? De vraag stellen is ze beantwoorden. En daar verandert de kandidatuur van trouwe partijsoldaat Dirk als ondervoorzitter niets aan. Het doet wat denken aan het veel te late en oppervlakkige plaatsen van "arbeiders" op de lijsten van de sp.a. Dat heeft ons op 10 juni ook niet veel geholpen. Het waren nochtans stuk voor stuk goeie syndicalisten en waardevolle socialisten.
Met die boodschap zet ik dus de komende dagen en weken mijn tocht langs de afdelingen voort: er zal héél wat veranderd, hersteld en rechtgezet moeten worden in onze partij. De partij moet wéér naar links én naar de basis.
Ik ben dan ook absoluut niet van plan om mijn kandidatuur in te trekken. Een aantal kameraden meenden dat gelezen te hebben en de mails waarmee ik nu bestookt word die me bezweren om dat vooral niet te doen vind ik hartverwarmend! Ik zou al die kameraden echter ook willen oproepen om in hun eigen afdeling de stormklok te luiden en de steun aan mijn kandidatuur op de agenda te zetten. Want ik ga samen met mijn running mate Elke Heirman uit Brasschaat resoluut voor het voorzitterschap, respectievelijk ondervoorzitterschap!
Het is gelukt. Mijn tegenkandidaat voor het voorzitterschap van de sp.a heeft een "running mate" gevonden. Tijd dus voor mij om een weblog te starten.
Niemand minder dan Dirk Van Der Maelen stelt zich kandidaat voor het ondervoorzitterschap van de partij. Dirk is fractievoorzitter in de kamer en gemeenteraadslid te Geraardsbergen. Met zijn acties rond sociale rechtvaardigheid en een rechtvaardige fiscaliteit oogst hij bewondering en lof zowel in als buiten de partij. Meer info over zijn ideeën en bevindingen over fiscaliteit vind je op http://www.fiscaalwonderland.be . Meteen zal het je dan ook opvallen hoe weinig de partij tot op heden met al deze expertise heeft gedaan. Misschien zorgt het verbreken van ons regeringshuwelijk met de VLD hier eindelijk voor beterschap.
Ik beschouw de kandidatuur van Dirk als een eerste positieve ontwikkeling in deze voorzittersverkiezing, en als een eerste rechtstreeks resultaat van mijn eigen kandidatuur. De partijleiding heeft begrepen dat er iemand aan bakboord (ter linkerzijde voor de landrotten) in de trapeze moet gaan hangen in het bootje van Caroline Gennez. De wind die momenteel opsteekt in de partij blaast namelijk vanuit die richting.
En Dirk is daar de geknipte man voor. Sterker nog, als ze nu nog eens van plaats zouden ruilen, Dirk aan het roer en Caroline in de trapeze, dan zou ik zelfs durven overwegen om mijn kandidatuur in te trekken.
Maar zover zijn we nog lang niet. Integendeel. Het duo heeft zelfs nog geen intentieverklaring voorgelegd. Voorlopig weten we dus niet waar het bootje heen vaart. Behalve dat zij willen streven naar een "open en dynamische partijwerking". Maar laat dit nu net het soort "newspeak" zijn dat we in de sp.a al vijftien jaar horen en waar we niet bepaald beter van geworden zijn. Dus, Caroline en Dirk, nu nog een intentieverklaring en jullie kunnen net zoals ik de boer op naar de partijafdelingen om steun te verwerven voor jullie kandidatuur. En dan kunnen we eindelijk starten met het inhoudelijke debat waaraan onze partij na de nederlaag van 10 juni zoveel behoefte heeft.
Tweederde meerderheid tegen de communautaire crisis
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Boosaardig spottend dus. Boosaardig ben ik niet bepaald, behalve tegenover mijn vijanden, en Dirk behoort daar niet toe. Maar dat mijn opmerking niet helemaal vrij te pleiten is van spot, daar heeft De Morgen wel een punt. De kandidaat ondervoorzitter overklast nu immers de kandidaat voorzitter. 
