Milieuvergunning baggerstort Linkeroever op losse schroeven

OVAM tekent bezwaar aan tegen de huidige vergunningsaanvraag

Dit betekent nieuw uitstel en een hogere kostprijs voor het BAM-tracé

Voor de aanleg van het BAM-tracé (Oosterweelverbinding) moeten er een dik dozijn milieuvergunningen verleend worden, in het bijzonder voor de verschillende werfzones.

Dat bouwheer Noriant hierbij wel zeer slordig te werk gaat werd in augustus al voor een eerste keer duidelijk: Noriant moest hals over kop een roekeloze vergunningsaanvraag intrekken voor een breekinstallatie voor betonpuin vlak bij de woonwijken van Deurne noord.

Dit gebeurde dankzij hevig bewonersprotest, waarbij meer dan 120 bezwaarschriften werden ingediend.

Hetzelfde kan gebeuren met de al even omstreden milieuvergunningsaanvraag van Noriant voor de aanleg van een stortplaats voor baggerspecie op Antwerpen Linkeroever.  Daarvoor zou negentig procent van het Sint Annabos moeten verdwijnen.

Noriant trachtte de stortplaats vergund te krijgen als een ‘tussentijdse opslagplaats voor uitgegraven bodem’. De milieuwetgeving rond deze tussentijdse opslagplaatsen is redelijk soepel. Een honderdtal inwoners van Linkeroever dienden een bezwaarschrift in waarbij zij er onder andere op wezen dat er te weinig waarborgen zijn om wateroverlast en de vervuiling van het grondwater te vermijden en de stabiliteit van de ondergrond te waarborgen. De ondergrond van Linkeroever bestaat uit opgespoten zand en heeft daardoor een kwetsbare waterhuishouding. De meeste gebouwen zijn dan ook op heipalen gebouwd.

OVAM, de openbare Vlaamse afvalstoffenmaatschappij die ook moet toezien op de bescherming van de bodem en het grondwater, treedt de omwonenden nu bij in hun redenering. OVAM is van oordeel dat de werfzone aanzien moet worden als slibstort. Dit impliceert verregaande maatregelen op het vlak van de bodem- en grondwaterbescherming. Er moeten stortdijken en beschermende folies worden aangebracht, er moeten kwelsloten en drainagesystemen worden gebouwd en er moet een zuiveringsinstallatie gebouwd worden voor het naar de Schelde terugvloeiende percolatiewater.

De provinciale deputatie besliste daarom de beslissing over de vergunningsaanvraag met twee maanden uit te stellen. De provincie vraagt aan Noriant om te antwoorden op de visie van OVAM, en tegelijk ook te antwoorden op het bezwaarschrift van Natuurpunt-Wal (Waasland-Linkeroever). Deze natuurbeschermingsorganisatie draagt nog een reeks bijkomende bezwaren aan tegen het rooien van het Sint Annabos op zich en wijst op diverse plaats- en verwerkingsalternatieven voor de baggerspecie.

Dit alles zet de plannen van Noriant behoorlijk op losse schroeven. Indien men toch mordicus zou willen doorgaan met de hallucinante plannen voor het omvormen van het Sint Annabos tot een baggerstort dan zal het kostenplaatje hiervan vele malen hoger zijn dan begroot. De reeds sterk onderschatte kostprijs van het BAM-tracé zal hierdoor nogmaals de hoogte inschieten. En of er hiervoor een vergunning zal worden toegekend wordt ondertussen behoorlijk twijfelachtig. Mocht dit toch gebeuren dan zal ik de bewoners van Linkeroever bijstaan in het inleiden van een beroepsprocedure tegen dergelijke onverantwoorde beslissing, net zoals ik ze heb bijgestaan in het formuleren van een bezwaarschrift, en net zoals ik de inwoners van Deurne succesvol heb bijgestaan in het neerleggen van bezwaarschriften tegen de betonbreker.

30-09-2009 om 16:22 geschreven door Erik De Bruyn  

28-09-2009 om 22:05 geschreven door Erik De Bruyn  

Noriant trekt aanvraag vergunning voor betonbreker in

Noriant, het aannemersconsortium dat de Oosterweelverbinding met Lange Wappertracé moet bouwen, ziet af van zijn plannen om een betonbreker te installeren aan de Ten Eeckhovelei in Deurne.

Lode Francken, projectdirecteur van Noriant, bevestigt dat de bouwgroep de milieuvergunningsaanvraag heeft ingetrokken. "Wij proberen tegemoet te komen aan de verzuchtingen van de buurtbewoners."
 
Om het betonafval dat tijdens de bouw van de Oosterweelverbinding vrijkomt te kunnen verwerken, wilde Noriant een enorme betonbreekinstallatie plaatsen aan de Ten Eeckhovelei in Deurne. Volgens ramingen van Noriant zelf moet de installatie 8.800 ton puin per maand verwerken.

120 decibel
De plannen van Noriant stuitten op hevig verzet in Deurne. 120 buurtbewoners dienden een bezwaarschrift in, omdat ze vreesden dat hun buurt onleefbaar zou worden door stof, trillingen en lawaaioverlast. De betonbreker, die in Deurne op 30 meter van de huizen zou worden ingeplant, produceert een geluidsniveau van 100 tot 120 decibel.
 
Het stadsbestuur van Antwerpen leverde een negatief advies af voor de installatie van betonbreker, maar uiteindelijk beslist de Provincie Antwerpen over het toekennen van de milieuvergunning. "We hebben een brief naar de provincie gestuurd waarin wij meedelen dat we afzien van onze aanvraag voor de milieuvergunning", aldus Lode Francken van Noriant. "We willen tonen dat we rekening houden met de verzuchtingen van buurtbewoners. Waar de betonbreker dan wel zal worden ingeplant, kan ik nog niet zeggen." (belga/jv)
De Morgen 16-09-09

16-09-2009 om 23:26 geschreven door Erik De Bruyn  

De woordvoerders van Straten-Generaal spraken gisteren in het Vlaams parlement over het bedrog van de BAM. Ze overdreven niet.

Een interne nota van de BAM (Analyse Communicatiewerking BAM) waaide onze richting uit. Ze werpt licht op de communicatiechaos bij de BAM. Maar écht stuitend is dat de BAM de Antwerpse bevolking tracht om de tuin te leiden. Door TVSAM, de studiedienst van de BAM, werd een Plan van Aanpak vastgelegd voor het openbaar onderzoek bij de aanvraag van de stedenbouwkundige vergunning. Het openbaar onderzoek was de periode waarin de bevolking bezwaarschiften kon indienen tegen de stedenbouwkundige vergunning voor de Lange Wapper brug.

 In dat Plan van Aanpak raadt men aan om de infosessies ‘in de tweede helft van het openbaar onderzoek te organiseren. Zo wordt vermeden dat achteraf “te gericht” zal gezocht worden in de dossiers. Er moet ook ‘vermeden worden dat er debatten op gang komen’…

Tot zover de opvattingen over democratie, versie BAM.

Ook lezen we: ‘De nota is bedoeld om te bezorgen aan Zwijndrecht en de stad Antwerpen’. Inderdaad zijn het de gemeentebesturen die het openbaar onderzoek in de praktijk moeten organiseren. De vraag is nu wie bij de stad deze nota heeft ontvangen en wat ermee gedaan werd. Het is in elk geval een feit dat de informatiesessies over het bouwproject inderdaad georganiseerd werden… in de tweede helft van het openbaar onderzoek!

Lees de volledige nota op www.ademloosdeurne.be 

16-09-2009 om 19:49 geschreven door Erik De Bruyn  

Rudi Kennes, voorman van ABVV – Opel Antwerpen, is al bijna dertig jaar een persoonlijke vriend van mij. Ik ken ook de fantastische ploeg van vakbondsmilitanten die hij in de loop der jaren rond zich heeft verzameld. Daarom weet ik dat de strijd voor het open houden van Opel Antwerpen nog niet gestreden is. Integendeel, die strijd moet nog beginnen. Rudi Kennes en zijn team zullen daarbij tot het uiterste gaan.

Alléén kunnen ze die strijd echter nooit winnen. Opel Antwerpen heeft onze steun nodig. Maar wat ik momenteel vooral zie en hoor is defaitisme, zowel in de politiek als in de media. Volgens de media is de zaak hopeloos, terwijl onze politici zich wentelen in een Calimero-rol: Duitsland is groot en wij zijn klein…

Door dat defaitisme worden de arbeiders van Opel niet geholpen. Is het misschien de bedoeling om hen ertoe aan te zetten hun hoofd zonder tegenstribbelen op het kapblok te leggen? Het defaitisme wordt trouwens beleden met bijzonder gevaarlijke argumenten. Bijvoorbeeld dat de eventuele sluiting van Opel Antwerpen geen economische, maar een politieke beslissing zou zijn. Verkiezen wij socialisten dan ‘economische’ beslissingen boven politieke? Vinden we dan dat de mens er moet zijn voor de economie in plaats van omgekeerd? Ik dacht van niet.

Een ‘economische’ beslissing laten primeren in het dossier van Opel betekent dat één of meerdere Europese Opelfabrieken gesloten zullen worden. Dat is louter economisch geredeneerd de meest efficiënte manier om productiecapaciteit weg te snijden. Waarschijnlijk sluit in een dergelijk scenario niet Antwerpen, maar bijvoorbeeld wel Bochum. En laat het nu juist dat scenario zijn waartegen de Europese vakbonden van Opel, en met hen zelfs de volledige Europese ondernemingsraad, zich met hand en tand verzetten. Volgens hen moet de arbeid verdeeld worden over alle huidige Europese vestigingen. En terecht, want het is juist door die internationale syndicale solidariteit dat de werknemers en hun vakbonden kunnen wegen op dit dossier.

De strijd om Opel Antwerpen gaat over meer dan het redden van jobs alleen. De strijd gaat ook over de vraag welke economie we willen, en over het op een  maatschappelijk verantwoorde manier aanwenden van technologische innovatie. Hij heeft ook de industriële toekomst van België en Vlaanderen tot inzet. Het is daarom niet enkel een strijd van de arbeiders van Opel alleen, maar van ons allemaal, en verdient daarom een breed sociaal en politiek front.

De auto-industrie is in de afgelopen honderd jaar een belangrijke motor geweest van zowel tewerkstelling als van technologische innovatie. Dat zal de komende decennia zo blijven. Het tijdperk van de fossiele brandstoffen loopt ten einde. We staan voor een industrieel-technologische revolutie. Het kan niet de bedoeling zijn dat België zich in die context een belangrijke troef, namelijk een uitstekend gelegen ultraproductief en flexibel assemblageplatform, uit handen laat slaan. Opel Antwerpen is geen steenkoolmijn maar een wissel op de industriële toekomst van België. Alleen daarom al is het sluiten van de fabriek geen optie.

Daarnaast is er de kwestie van de finaliteit van onze economie in haar geheel. Dient die om een kleine groep aandeelhouders te verrijken of om maatschappelijk noodzakelijke producten voort te brengen op een sociaal en ecologisch verantwoorde manier? De productiviteit in de auto-industrie is in de afgelopen decennia enorm toegenomen. Zeker, goedkopere en betere auto’s waren het resultaat. Maar het waren wel de arbeiders die deze toegenomen productiviteit moesten betalen met jobs. Opel Antwerpen telde in het begin van de jaren tachtig nog 12.000 werknemers, nu nog 2.700. De innovatie heeft vooral werkloosheid geproduceerd. Moeten we ze daarom tegenhouden? Nee, we moeten ze investeren in kortere werktijden en arbeidsdeling, in een kwaliteitsvolle en rechtvaardige samenleving en jobs voor iedereen.

Wat de innovatie nog niet heeft geproduceerd is de auto van de toekomst. Die rijdt niet meer op fossiele brandstoffen. Het technologisch startschot daarvoor dateert ondertussen al van de jaren zeventig van de vorige eeuw. De technologie om vandaag op kleine schaal en morgen op grote schaal hybride en zelfs volledig elektrische auto’s te maken is er. De projecten verdwenen echter steeds weer onder het stof telkens wanneer de olieprijs daalde.

De imperatieven waren economisch en financieel van aard, niet maatschappelijk.

Overheidsinmenging is er in de Verenigde Staten en Duitsland op massale schaal. General Motors in de VS en Opel in Duitsland werden de facto genationaliseerd. Anders was er van GM nu al geen sprake meer geweest. De vraag is dus niet of overheidsinmenging in de auto-industrie te verantwoorden is. Ze is een feit, en ze is noodzakelijk. De vraag is welke doelen ze moet dienen: het redden van private aandeelhoudersbelangen of  een sociale en ecologische auto-industrie? De private sector heeft sedert de lancering van de T-Ford in 1908 honderd jaar de kans gekregen om die uit te bouwen en is daar niet in geslaagd.

Het zijn niet de socialisten die Opel Antwerpen in gevaar brengen met ideologische dogma’s. De rechterzijde doet dat wel: door vast te houden aan het dogma dat alleen maar de private sector auto’s kan, mag en zal bouwen, en dat overheidsgeld –ons belastinggeld – alleen maar een rol kan spelen in het lokken van private investeerders. Het lot van Opel Antwerpen wordt daardoor beslecht in de hoofdkwartieren van buitenlandse multinationals.

En waarom zou overheidsinbreng per definitie ‘log’ of ‘bureaucratisch’ moeten zijn? Laat de werknemers van Opel zélf doen waar ze goed in zijn:auto’s bouwen. Ze hebben daarvoor echt geen buitenlands hoofdkwartier nodig. Werknemerscontrole zal het beter doen dan de logge bureaucratie van een multinational, op voorwaarde dat de overheid voluit investeert in research en ontwikkeling.

In plaats van zich te beklagen over een krachteloze Europese Commissie of over de politieke beslissingen in andere landen is het nu hoog tijd om in België zélf  een politieke beslissing te nemen. Die beslissing moet kort en krachtig zijn: wij houden Opel Antwerpen open. Wij zorgen ervoor dat hetzelfde aantal arbeidsplaatsen op dezelfde plaatsen (Opel en onderaannemers) en onder minstens dezelfde arbeidsvoorwaarden gegarandeerd blijft. Hoe dan ook. Samen met de private sector als het kan, en alleen als het moet.

13-09-2009 om 23:04 geschreven door Erik De Bruyn  

‘De SP.a leden moeten de partij niet lijdzaam ondergaan maar ze zelf vorm geven’. Dat was het leidmotief waarmee Erik De Bruyn en Elke Heirman twee jaar geleden naar de voorzittersverkiezingen trokken.

Dat leidmotief is vandaag actueler dan ooit. De autoritaire en provocatieve besluitvorming aan de top van de SP.a blijft incidenten uitlokken:

-De naamsverandering

-Het binnenhalen van Bert Anciaux

-De autoritaire lijstvorming met o.a. in Antwerpen als onbegrijpelijk resultaat dat Rudi Kennes niet op de lijst stond

-De benoeming van niet verkozen ministers, daags na een SP.a congres

-De defenestratie van Frank Vandenbroucke, daags na een SP.a congres

De interne besluitvorming bij de SP.a moet anders. De top van de partij moet beter weerspiegelen en begrijpen wat er aan de basis leeft. Daarom pleiten wij er nogmaals voor om Erik De Bruyn op te nemen in het partijbureau als vertegenwoordiger van SP.a Rood.

Ook de congresformule moet anders. Vorig jaar in oktober beleefden we een congres waarvan de besluiten in DDR-stijl netjes voorgedrukt waren. SP.a Rood pleit ervoor om dit op het Visie ’09 congres (17 en 18 oktober 2009) anders aan te pakken. Een socialistisch congres moet democratisch worden voorbereid met ontwerpteksten die in de afdelingen kunnen besproken en geamendeerd worden. Bovendien moet er één thema centraal staan: ‘de economische crisis en het socialistische antwoord erop’. Niet het conglomeraat van –ongetwijfeld interessante – onderwerpen dat nu geprogrammeerd staat. Het kan toch niet zijn dat er op dit congres met geen woord gerept wordt over jobs en over Opel?

We hebben ook nood aan een tweede congres (Visie ’10, voorjaar 2010?) waarop thema’s worden besproken die in de SP.a minder populair zijn maar die wél leven bij de achterban: multiculturaliteit, migratie en samenleven bijvoorbeeld.

SP.a Rood pleit er daarom voor om het Visie ’09 congres minstens met een maand uit te stellen en het thema ‘economische crisis’ centraal te stellen.

Er is nog een andere zeer goede reden om dit congres uit te stellen: het  SP.a congres valt namelijk samen met het referendum over de Oosterweelverbinding in Antwerpen. De Antwerpse SP.a heeft zich geëngageerd in een campagne tegen het BAM-tracé en de Lange Wapperbrug. Dat is waar de Antwerpse SP.a de komende weken mee bezig moet zijn.

SP.a Rood pleit ervoor dat de SP.a zich nu niet in zichzelf keert om een congres voor te bereiden, maar samen met het overgrote deel van het Antwerpse middenveld de boer optrekt om de Lange Wapper tegen te houden.

13-09-2009 om 13:50 geschreven door Erik De Bruyn  

Guy Lauwers, Jo Vermeulen en Dirk Wiesé van de Antwerpse SP.a zaten eerste rij in de Bourla, ter gelegenheid van de benefietavond van Ademloos.

Ze zaten er nog wat onwennig bij in de confrontatie met de schitterende en niets en niemand ontziende ‘litanie’ van Anne Provoost, maar ze waren er toch maar. Men zal de SP.a verwijten bochten te hebben genomen in het Oosterweeldossier, en dat valt natuurlijk niet te ontkennen. Maar Confucius zei het al: “Alleen de allerwijsten en de allerdwaasten veranderen nooit van mening.” En als de SP.a nu mits enig bochtenwerk dan toch op de juiste koers zit dan kunnen we dat als Antwerpenaren alleen maar toejuichen.

De  recente ontwikkelingen in het Oosterweeldossier opent mogelijkheden. Eerste opdracht is en blijft het gevaar van een honderdjarige stadsverminking af te wenden. Maar daar bovenop zou de politieke spin-off op termijn wel eens gunstig kunnen uitpakken voor links. Maar dan enkel op voorwaarde dat de linkerzijde en in de eerste plaats de SP.a het slim speelt.

Er is namelijk geen plaats voor platte politieke recuperatie in dit dossier. Het zou niet verstandig en niet efficiënt zijn mochten de SP.a, Groen! en de PVDA elk hun eigen partijpolitieke campagne voeren bij de mobilisatie van de neen-stem. De partijpolitiek oogt niet echt fraai momenteel, en zeker niet in het Oosterweeldossier. Laat de partijen zich daarom profileren op de fora die tot hun beschikking staan, maar voer het ‘huis aan huis gevecht’ dat nodig zal zijn om de Antwerpenaar op 18 oktober naar het kieshokje te krijgen onder één vlag. En dat kan alleen de vlag van Ademloos zijn. De ploeg van Wim Van Hees heeft bewezen over een succesformule te beschikken, ook al wordt hen dan wel eens populisme verweten. Bovendien zou het een erkenning zijn van het harde werk dat in beginsel een paar dozijn vrijwilligers maand in maand uit in weer en wind hebben verzet om tienduizenden handtekeningen te verzamelen.  Het is dankzij hen en niemand anders dat de Antwerpenaar op 18 oktober een stem in het kapittel krijgt.

Het is ook dé manier bij uitstek om het cordon sanitaire rond het Vlaams Belang te handhaven. Laat De Winter moederziel alleen proberen om het referendum te misbruiken voor zijn eigen partijpolitieke agenda.

Deze manier van werken zal natuurlijk een kleine aanpassing vergen van de politieke zeden en gewoonten in de Antwerpse SP.a. De Ademloze strijders van het eerste uur binnen de partij, met name de mensen van SP.a Rood, moeten gerehabiliteerd worden. Wij mochten jaren aan een stuk spitsroeden lopen en we werden binnen de eigen partij met de nek aangekeken. Zand erover. Ik zou bijna zeggen:’Walk and don’t look back’. Maar dan moeten we vanaf nu in dit verhaal wel de plaats toebedeeld krijgen die ons toekomt.

De campagne die de komende zes weken gevoerd zal worden biedt voor de Antwerpse SP.a de mogelijkheid om de rangen te sluiten, verloren terrein te herwinnen, en de oude succesformule van de socialistische partij als actiepartij van onder het stof te halen. Denk maar aan de manier waarop de SP scoorde in de jaren tachtig, als de politieke uitdrukking van een campagne tegen de kruisraketten die op het terrein gevoerd werd onder de politiek neutrale vlag van het VAKA.

De mogelijkheden zijn zelfs groter dan dat. Het biedt de SP.a de kans om de warme en open partij te zijn die ze beweert te zijn. Om over de partijgrenzen heen samen te werken met de rest van ‘progressief Antwerpen’. Dat betekent wel dat de partij moet durven deelnemen aan een dans die ze niet altijd leidt. Dat  ze erkenning opbrengt voor de rol die de gemeenteraadsleden van Groen! spelen in het Oosterweeldossier. En dat ze het noeste werk van de PVDA erkent, die met dokter Dirk Van Duppen als boegbeeld duizenden handtekeningen aanleverde en het dossier ook inhoudelijk zeer goed opvolgt.

En waarom dan niet meteen toekomstgericht denken en een lans breken voor een meer duurzame breedlinkse samenwerking in Antwerpen, zoals Daniël Termont die ook voorstaat in Gent? Laten we het bittere hoofdstuk van de coalitievorming in het district Hoboken bijvoorbeeld daarmee definitief doorspoelen. Een cordon sanitaire tegen het Vlaams belang is nodig, maar een cordon sanitaire tegen de rest van de linkerzijde – laat staan tegen de interne linkerzijde – verdeelt alleen maar en brengt ons schade toe.

Een revival van links is in deze barre crisistijden meer dan nodig. Antwerpen heeft nog andere harde noten te kraken. Zoals de verdediging van de tewerkstelling bij Opel bijvoorbeeld. Ook daar is het belangrijk dat linkse oplossingen weer de boventoon voeren en dat linkse krachten elkaar versterken in plaats van elkaar vliegen af te vangen. 

09-09-2009 om 16:28 geschreven door Erik De Bruyn  

04-09-2009 om 21:59 geschreven door Erik De Bruyn  

Debatteren kan alvast op de volgende plaatsen en ogenblikken:

7 oktober: Deelname  aan openingsdebat LVSV-Gent met Filip De Winter, Jan Jambon e.a. , auditorium Leon De Meyer, Sint Pietersnieuwstraat te Gent

12 oktober: "Een socialistisch beleid in tijden van economische crisis", Debat met Daniël Termont, in De Nieuwe Sportvriend, Kortrijksesteenweg 102, Gent

13 oktober: Boekvoorstelling ‘Rooddruk voor een nieuw socialisme’ te Ninove, organisatie SP.a Ninove, locatie nader te bepalen  

6 november: Boekvoorstelling ‘Rooddruk voor een nieuw socialisme’ te Zottegem, organisatie SP.a Zottegem, locatie nader te bepalen

4 december: Boekvoorstelling ‘Rooddruk voor een nieuw socialisme’ te Oostende, Den Anklap, Leffingestraat 85, organisatie Masereelfonds

 

Enkele andere debatten in Mol en Limburg zijn nog in voorbereiding.

03-09-2009 om 00:00 geschreven door Erik De Bruyn