Iedereen heeft wel al eens gehoord van Herbalife. Hoewel hun gamma uitgebreider is, zijn ze toch vooral bekend door hun vermageringshakes. Net zoals andere maaltijdvervangers zijn ook deze arm aan kcal, maar rijk aan eiwitten. Eiwitten stimuleren het verzadigingsgevoel. Ze worden ook aangewend om ondanks de lage energieaanbreng en het daarmee gepaard gaande gewichtsverlies de spiermassa zoveel mogelijk te behouden.
Een shake levert 220 kcal en 17 g eiwit. Een klassiek ontbijt van twee sneden volkoren brood met minarine en Goudakaas bevat 300 kcal en 12 g eiwit, met minarine en confiuur zit je aan 250 kcal en 6 g eiwit. Het Herbalife-ontbijt levert dus de meeste eiwitten voor de minste kcal. Ook qua vitamines- en mineralenaanbreng doet dit ontbijt het zeker zo goed als een normaal ontbijt.
Allemaal gaan Herbalife-en dus? Een verdere analyse leert ons dat dit geen goed idee is. 17 g eiwitten in het ontbijt is niet slecht, maar een goede maaltijdvervanger bevat er meer. Aan deze hoeveelheid kom je met bepaalde gewone voedingsmiddelen bovendien ook vrij makkelijk. Ik denk spontaan aan 200 g Griekse Yoghurt 0%: een portie die je meer dan 20 g eiwitten voor slechts 120 kcal levert.
De witte Griekse Yoghurt bevat bovendien geen toegevoegde suikers en kan je dan ook naar wens op smaak brengen met een zoetmiddel naar keuze. Aan de Herbalife-shake is wel suiker toegevoegd, dit onder de vorm van fructose. Een hoge fructose-inname kan leiden tot een verhoogd triglyceridengehalte, insulineresistentie, een verhoogd bloedglucosegehalte, meer vrije vetzuren in het bloed en het verzadigingsgevoel beperken met een eventuele gewichtstoename als gevolg.
Snelle suikers zijn minder schadelijk als we ze consumeren met veel vezels. Bovendien bevat een goed ontbijt deze voedingsstoffen sowieso, omdat ze voor verzadiging zorgen. Heel de shake bevat slechts de hoeveelheid vezels die we vinden in één snede volkorenbrood, terwijl hij zoveel kcal levert als 3 (droge) sneden.
In mijn ogen gaat Herbalife dan ook zeker niet met de hoofdprijs lopen wat maaltijdvervangers betreft.
In Albert Heijn ontdekte ik een vegetarisch product dat ik nog nooit eerder zag: balletjes van tomatengehakt in tomatensaus. Ik kon niet anders dan deze te testen.
Volgens de verpakking bevatten de Tomeato Balletjes 164 g groente. Dit lijkt te kloppen. Aangezien zowel de balletjes als de saus grotendeels uit tomaten bestaan, smaken deze erg door. Voor mij geen probleem, maar zeker geen aanrader als je geen liefhebber van tomaten bent.
Balletjes in tomatensaus worden vaak opgediend bij pasta of gegeten met brood. Niet zelden worden er dan geen andere groenten bij opgediend. Aangezien een warme maaltijd bij voorkeur minstens 200 g groente bevat, zijn deze balletjes in principe niet voldoende. Langs de andere kant is een portie van 164 g groente bij de maaltijd voor de gemiddelde Belg eerder een vooruit- dan een achteruitgang.
Voor die 164 g groente (eigenlijk alleen maar tomaten) binnen te krijgen, moet je wel een heel bakje Tomeato Balletjes opeten. Dit kost je 2,99 euro en levert je 305 kcal. Eet je in plaats van de tomatenballetjes échte tomaten, dan kan je zowel de prijs als de energieaanbreng ongeveer door 5 delen.
Dat gewone groente beter zijn verwerkte is ergens wel logisch, maar zijn deze balletjes beter dan vleesballetjes? Het grootste nadeel van de Tomeato Balletjes is het suikergehalte. Om de zure smaak van de tomaten te camoufleren, zijn er per pakje 2,5 klontjes suiker gebruikt. Ook de echte balletjes bevatten suiker, maar toch minder. De Tomeato Balletjes leveren wel meer vezels dan de vleesballetjes . Deze vertragen de opname van suiker in het bloed.
Het vetgehalte van de vegetarische variant ligt een stuk lager dan dat van de balletjes van varkensgehakt. Aangezien de vetten van vleesballetjes overwegend van de ongezonde soort zijn, is dit een groot pluspunt voor de Tomeato-versie.
Conclusie:
1) Zijn de Tomeato Balletjes een volwaardig alternatief voor groente? Nee. 2) Zijn de Tomeato Balletjes een volwaardig alternatief voor vlees? Nee. Als je geen vlees/vis meer zou eten en vanaf nu dagelijks deze balletjes zou eten, zou je immers snel een ijzertekort hebben. 3) Is vleesballetjes vervangen door Tomeato Balletjes een goed idee? Maak je het gerecht zelf en gebruik je kippengehakt, veel groente en geen suiker? Dan hoef je niet voor de Tomeato-variant te gaan. Kies je sowieso voor een kant-en-klare variant? Dan geef ik de voorkeur aan de tomatengehaktballetjes.
Quaker heeft al geruime tijd portieverpakkingen havermout. De varianten Naturel, Cassonade en Multifruit vind je in de meeste (grotere) supermarkten. In Albert Heijn en sinds kort ook in sommige Delhaizes kan je eveneens havermout met kaneel kopen.
De Naturel-havermout is de enige waaraan geen suiker toegevoegd is.
De Wereldgezondheidsorganisatie raadt aan om niet meer dan 25 g of 5 klontjes vrije suikers (toegevoegde suiker + suikers uit honing, siropen, vruchtensappen) per dag te consumeren. Aangezien havermout veel vezels bevat en vezels de opname van suikers vertragen, hoeft het dus geen ramp te zijn om hiervan een deel bij het ontbijt in te nemen. Toch is het belangrijk om te weten dat je snel aan deze 25 g bent en dat de drang naar suiker alleen maar toeneemt door suiker te eten. Als je het kan vermijden, doe je dat dan ook best.
Zoals ik al aanhaalde, is 5 klontjes suiker echt niet veel. Met de Cassonade-variant heb je er al meer dan 1,5 binnen. De Kaneel-havermout doet het 0,5 klontje beter. Helemaal goed doe je met de originele versie op smaak te brengen met vers fruit (en eventueel wat stevia).
Wie in Albert Heijn zijn inkopen doet, zal misschien al gezien hebben dat het gamma portieverpakkingen van Quaker daar vergroot wordt door de Quaker oats express cup en de Quaker oats express kopje havermout. Terwijl je de varianten die je ook in de Belgische supermarkten vindt, moet bereiden in de magnetron of op het kookvuur, is hier enkel de toevoeging van heet water vereist. Dit heeft als voordeel dat je buitenshuis makkelijker van havermoutpap kan genieten. Het nadeel is dat je niet kan kiezen welk soort melk/melkvervanging je gebruikt: de cups bevatten magere melkpoeder, de kopjes halfvolle. Dit verschil proef je. Aangezien halfvolle melk perfect in een gezond voedingspatroon kan passen, hoef je dan ook niet voor de minder smaakvolle cups te kiezen. Als Quaker rekening wilt houden met onze gezondheid, had hij dan ook beter een havermout-on-the-go zonder toegevoegde suiker in plaats van met magere melk op de markt gebracht. Want vergis je ook niet: ook de naturel-varianten van het on-the-go-gamma zijn gesuikerd. Misleidend
Deze pindakaas bevat per 100 g 41 g vet. Aangezien magere vleeswaren zoals kippenwit en rosbief nog geen 5% vet leveren, is light hier dus relatief. Toch is deze benaming terecht: de klassieke versie levert immers 58 g vet per 100 g. Van zodra het alternatieve product 30% minder vet (of kcal of suiker) bevat, mag het light genoemd worden.
Zowel de klassieke als de light versie bevatten pindas, plantaardige olie en zout. De light versie bevat daarnaast nog glucosestroop. Door glucosestroop toe te voegen, kan men de hoeveelheid pindas verlagen.
Pindas leveren veel vet, vet bevat 9 kcal per gram. Glucosestroop levert suikers, de energie-inhoud daarvan is 4 kcal per gram. Door pindas te vervangen door glucosestroop, verlaagt men dus de calorische waarde van de pindakaas.
Is dat nu positief? Spijtig genoeg niet. Pindas mogen dan wel veel kcal bevatten. Ze brengen ook gezonde vetten, eiwitten, mineralen en vitamines aan. Glucosestroop levert enkel lege kcal: energie zonder nuttige stoffen. Als je dan nog weet dat een teveel aan suikers evengoed omgezet in lichaamsvet, glucosestroop nog andere nadelige effecten heeft en het energieverschil echt niet groot is (pindakaas voor 1 snede brood = 66 kcal, light pindakaas voor 1 snede brood = 58 kcal), is de keuze snel gemaakt.
Pindakaas is altijd energierijk. Als je moet aansterken, is het een ideaal broodbeleg. Anders ben je er beter spaarzaam mee. Kiezen voor de light versie is voor niemand een goed idee.
Aoste heeft zijn gamma broodbeleg recentelijk uitgebreid met twee smeerbare varianten: Aoste Tartiné Kip en Aoste Tartiné ham. Ik kocht een potje van de eerste soort en werd aangenaam verrast door de smaak, maar is het product ook gezond?
Volgens het VIGeZ mag broodbeleg niet meer dan 15% vet bevatten. Aangezien veel vleeswaren (kippenwit, kalkoenfilet, pastrami, ) nog geen 5 g per 100 g bevatten, is het Vlaams Instituut voor Gezondheidspromotie en Ziektepreventie hierin dus vrij toegeeflijk. Omdat het dus een stuk lichter kan dan wat volgens het VIGeZ mag, zou ik zeker niet dagelijks kiezen voor charcuterie die met die grens van 15% flirt.
Aoste Tartiné zit dan nog net over die limiet. Vaak zou ik het dan ook niet op het menu zetten. Als we dit product echter vergelijken met een klassieke kipsalade, dan komt het er wel positief uit: het bevat bijna 60% minder vet en 50% minder kcal. Het Aoste-product wordt dan ook smeerbaar gemaakt met room (bevat 20 tot 40% vet), terwijl bij een klassieke salade mayonnaise (80% vet) gebruikt wordt. Doordat room een dierlijk product is en de basis van mayonnaise een plantaardige olie is, is de vetzuursamenstelling van de kipsalade beter: 9% van de vetten van de kipsalade is van de verzadigde soort, bij de Aoste Tartiné Kip is dit 29%. Als we het aantal grammen van dit soort vet per portie bekijken, is er echter amper verschil tussen beiden waar te nemen.
De hoeveelheid zout in Aoste Tartiné Kip is niet overdreven en is zelfs lager dan dat van de meeste magere vleeswaren. Het lagere vetgehalte vergeleken met de klassieke smeerbare kip heeft men dus niet gecompenseerd door extra vaak met het zoutvaatje te schudden om zo de smaak veilig te stellen. Hoewel dit positief is, verandert het mijn oordeel over Aoste Tartiné Kip niet. Een écht gezond product zal ik het nooit noemen, maar als afwisseling kan het wel eens ingeschakeld worden als broodbeleg.
De ingrediëntenlijst van het nieuwste product van LU lijkt mee te vallen. Dat het product suiker bevat, is logisch. Ik juich dit zeker niet toe, maar ben toch al blij dat er om te zoeten geen gebruik is gemaakt van glucose-fructosesiroop. Naast suiker draagt isomaltulose bij aan de zoete smaak. Dit ingredient doet de bloedsuikerspiegel minder snel stijgen dan gewone suiker. Aangezien er bovendien voor een groot deel volkoren granen gebruikt worden, zal ook de opname van de gewone suiker vertraagd worden. Of je, zoals de verpakking belooft, 4 uur kan teren op het koekje, betwijfel ik. Maar dat de suikers niet pijlsnel in je bloed zullen terechtkomen om je nadien een enorme dip te geven, is alvast niet gelogen.
Nog een positief punt op de ingrediëntenljst is de aanwezigheid van koolzaadolie. Dit is een omega 3 rijke vetstof. Verzadigde vetten vervangen door onverzadigde (en dan nog bij voorkeur omega 3), komt de gezondheid ten goede. Zeker aangezien het de enige gebruikte vetstof is, is dit een groot pluspunt voor deze koek.
-> Is LU Belvita Soft Baked dan een goed tussendoortje?
Als we de analyse per 100 g bekijken, lijkt dit wel zo te zijn. Terwijl de energiewaarde, en het vet- en suikergehalte lager zijn dan die van de meeste koeken, ligt de hoeveelheid vezels hoger.
Hoewel veel mensen Lu Belvita Soft Baked zullen gebruiken als tussendoortje, is het hier echter niet voor gemaakt. Dit zien we ook als we de analyse per portie bekijken: met een gewicht van 50 g is hij een stuk zwaarder dan de meeste andere koeken. Hierdoor bevat hij meer kcal dan aangewezen is voor een tussendoortje.
-> Is LU Belvita Soft Baked dan een goed ontbijt?
We eten per dag best niet meer dan 25 g vrije suikers. Je kan er voor kiezen om een deel daarvan bij het ontbijt te nemen. Hoewel elke dag starten met een zoete maaltijd zeker niet aanbevolen is, vergeleek ik drie suikerrijke ontbijten. Het eerste dat opvalt is het lage vetgehalte van het cornflakesontbijt. Dit spreekt misschien aan. Toch is dit ontbijt in mijn ogen het minst gezonde van de drie. Het suikergehalte is het hoogst (meer dan 2 klontjes!). Aangezien de hoeveelheid vezels bovendien ondermaats is, zullen deze nog pijlsnel in het bloed terecht komen ook.
De voedingswaarde van het broodontbijt (twee sneetjes van een klein, lang brood) lijkt zeer hard op die van het koekontbijt. Eén ochtend in tijdsnood? Dan kan je voor LU Belvita Soft Baked kiezen. Een tip: Verwen je lichaam je dag nadien met een écht volwaardig ontbijt waarin je geen suiker verwerkt. Hoe meer suiker je immers eet, hoe meer zin je erin krijgt. Af en toe een suikerloze dag kan hierin een evenwicht brengen.
Zoals de naam zelf zegt, gaat het hier om portieverpakkingen voor een warme pap, te vergelijken met havermoutpap.
Positief aan dit ontbijt is dat het veel vezels bevat, zodat je met een kleine portie al snel verzadigd bent. Een portieverpakking bevat 104 kcal, wanneer je ze bereid met water. Met halfvolle melk zit je aan ongeveer 170 kcal. Dit is niet veel. Hoewel de pap het verzadigingsgevoel goed stimuleert, zal één zakje voor een goede eter echter te weinig zijn.
Wanneer we de voedingswaarde met de andere Special K varianten vergelijken, zien we dat een gelijkaardige portie van de cornflakesvarianten meer kcal levert en minder goed verzadigt. De warme Special K bevat ook heel wat minder suiker dan de koude versies.
Ze is echter niet suikervrij. Op de verpakking staat te lezen dat ze 35% minder vet bevat dan havermout. Hoewel dit cijfermatig gezien wel klopt, is dit eigenlijk geen terechte voedingsclaim. Havermout is al een mager ontbijtproduct, dus die 35% minder vet gaat het verschil echt niet maken. De standaard havermout bevat bovendien geen toegevoegde suiker en kan je eventueel zelf zoeten met stevia of aspartaam.
De portieverpakkingen havermout van Quaker bevatten wel toegevoegde suiker (enkel aan de nieuwste variant 'Original' is geen suiker toegevoegd). Deze hoeveelheid is bovendien hoger dan die in de Special K variant, die dan ook minder kcal bevat dan de Quaker-versie.
Krokante muesli, crunchy muesli of cruesli heeft een gezond imago. Dit is geheel onterecht. Het bevat doorgaans veel vezels, maar ook veel vet en suiker. Cruesli is immers het ongezonde broertje van muesli. Eigenlijk kan je cruesli het best omschrijven als muesli die in suiker en vet gedompeld is en nadien gebakken is. Het heeft hierdoor een krokantere smaak dan muesli, maar ook een veel slechtere voedingswaarde en daar spelen de producenten gretig op in door er light varianten van te maken.
De light versies (Special K en Quaker Balans) hebben inderdaad minder kcal dan de gewone soort (Kelloggs Extra Classic) maar dat betekent niet dat het écht gezonde producten zijn.
De Quaker cruesli bevat minder vet dan de gewone cruesli. De hoeveelheid suiker ligt echter een stuk hoger dan de hoeveelheid die we in gewone maïscornflakes terug vinden. Het smaakverlies door het verwijderen van vet moet immers gecompenseerd worden. In de Special K variant is dit eveneens gebeurd, niet door het toevoegen van grote dosissen suiker, wel door het product erg zout te maken.
Beide light varianten bevatten veel vezels. In de Special K versie zijn deze voor het grootste deel afkomstig van granen en gedroogde vruchten. In de Quaker versie zien we echter minder volkoren granen en gedroogd fruit zitten. De hoge vezelaanbreng is dan ook toe te schrijven aan de toevoeging van kunstmatige vezels. Quaker misleidt de consument bovendien nog op een andere manier. Op de verpakking staat te lezen dat een portie 40% minder kcal bevat dan een portie klassieke cruesli, terwijl het om nog geen 20% gaat. Quaker hanteert immers 30 g als een normale portie, terwijl de andere producenten 45 g gebruiken. Logisch dat 30 g minder kcal bevat dan 45 g.
Als we een keuze moeten maken tussen de drie voorgestelde ontbijtgranen, dan gaat mijn voorkeur naar de Special K variant. Beter is het echter om cruesli gewoon van het menu te schrappen.
Een gezonde levensstijl begint bij een goed ontbijt. Voor veel mensen is ontbijten moeilijk. Men heeft 's morgens geen honger of geen tijd. Wie niet ontbijt zal in de voormiddag gemakkelijker grijpen naar een ongezonde snack. Als alternatief hiervoor kwamen een aantal jaren geleden de ontbijtkoekjes op de markt. Ze zijn gemakkelijk om onderweg op op te eten en zouden langdurig energie geven. Maar zijn ze ook echt geschikt als ontbijt?
Als we de koekjes van LU BelVita Petit Déjeuner bekijken, zien we dat ze allemaal toegevoegde, snelle suiker bevatten. Indien snelle suikers in combinatie met vezels worden opgenomen, worden ze trager opgenomen in het bloed en veroorzaken ze minder schommelingen in de bloedsuikerspiegel. Een graanproduct zou minstens 5 g vezels per 100 g moeten bevatten. Dit is zeker belangrijk, als het graanproduct toegevoegde suikers bevat. Van alle koekjes van LU BelVita Petit Déjeuner voldoet alleen de nieuwste variant 'Crunchy' aan deze voorwaarde.
Het is ook deze variant die per pakje de minste kcal levert. 210 kcal is zeker niet te veel voor een ontbijt. Wel is 40% van de geleverde energie afkomstig van vetten. Dit is relatief veel, maar wel minder dan in de meeste andere koeken. De koekjes leveren bovendien niet veel eiwitten, vitamines en mineralen. Toch drie belangrijke bestanddelen van een ontbijt, zeker voor wie wil vermageren.
Voor slechts heel af en toe kunnen deze ontbijtkoekjes. Ze zijn beter dan totaal geen ontbijt te nemen en dit dan doorheen de dag te compenseren met ongezonde(re) snacks. Maar wie echt gezond wil leven, organiseert zich zo dat er 's morgens wel wat tijd overblijft voor een evenwichtige maaltijd. Veel zaken kan je ook al de dag voordien klaarmaken, zodat je 's morgens gewoon even de tijd moet nemen om ze op te eten en zo de dag goed te kunnen starten.
'Kip uit blik', het klinkt niet erg aantrekkelijk. Na een smaaktest en kritische blik op de voedingswaarde blijkt dit product het echter wel te zijn.
Over smaken en kleuren valt niet te twisten, maar over de nutritionele samenstelling doe ik wel graag mijn zegje.
Hoewel Target Kip ook warm gemaakt kan worden, lijkt het me eerder interessant voor in slaatjes of voor op een broodje. Om het product te kunnen beoordelen, ga ik het dan ook vergelijken met de charcuterie-variant (kippenwit).
Aan vleeswaren worden vaak nitrieten toegevoegd, onder andere om te voorkomen dat ze snel bederven. Nitrieten maken de zuurstof in het bloed minder beschikbaar. Aangezien de hoeveelheid toegelaten additieven strikt gereglementeerd is, is er echter geen reden tot paniek.
Toch vind ik het een pluspunt dat Target Kip geen kunstmatige additieven bevat. Na deze vaststelling maakte ik me echter meteen zorgen over het zoutgehalte. Er moet immers toch iets zijn dat het product beschermt tegen bederven en aangezien dit bij voeding uit blik doorgaans enorme hoeveelheden zout zijn...
Mijn vrees bleek echter onterecht te zijn. Met 1,2 (natuur) en 1,4 g (in tomatensaus) per 100 g bevat het maar ongeveer de helft zoveel zout als het kippenwit.
Aangezien dit het punt was waarover ik me het meeste zorgen maakte, zou er al iets grondig mis moeten zijn met het vetgehalte om het product als 'slecht' te categoriseren. Ook op dat vlak scoort Target Kip echter uitstekend. Het vlees is voor 100% afkomstig van de kippenborst. Kippenvlees is altijd relatief mager, maar als we weten dat een kippenbout 5 keer zo vet is als een kippenborst, is ook dit weer een positief punt voor Target Kip.
We hebben hier dus te maken met een magere eiwitbron, met andere woorden een product dat zeker in de winkelkar van wie wil vermageren mag vallen. Met 15 g per portie (26 g per 100 g) is hij immers niet alleen eiwitrijker dan de charcuterie-variant, het is ook een ideale hoeveelheid om bij de lunch te eten.
Een salade als lunch klinkt gezond en in principe is het dat ook. We zouden per dag minstens 300 g groente moeten eten. Deze hoeveelheid in het avondmaal verwerkt krijgen, is moeilijk. 's Middags en zelfs 's morgens wat van deze vitaminebommetjes op het menu zetten, is dan ook aan te raden. Aangezien van deze 300 g idealiter 100 g rauwkost is, springen salades helemaal in het oog.
Dat je met een salade altijd een lichte keuze maakt, klopt echter niet. Gebruik je veel mayonaise, voeg je zware kaassoorten toe, gebruik je meer croûtons dan blaadjes sla,... dan lopen de kcal al snel hoog op. Maak je je salade zelf, dan heb je hier controle over. Anders zit het met kant-en-klare versies.
Zo koos ik drie maaltijdsalades die erg gezond in de oren klinken: salade van noedels en groene thee (1); maaltijdsalade met spinazie, quinoa en noten (2) en maaltijdsalade Marokkaanse Kip met couscous en munt-citroendressing (3). Drie slaatjes zonder kaas en met 'powerfood' (groene thee, quinoa), wat doet vermoeden dat we licht kiezen.
Laat ons een gemiddelde vrouw nemen die graag enkele kilo's wil vermageren. Dagelijks 1500 kcal innemen is voor haar ideaal. Een middagmaal levert daar best ongeveer 30% van. Dit komt neer op 450 kcal.
De drie gekozen slaatjes leveren allemaal meer dan 700 kcal. De variant met quinoa overstijgt zelfs de 800 kcal: meer dan de helft van wat onze vrouw op een dag zou mogen eten en evenveel als een grote diepvriespizza. Dat pizza niet gezond is, weten we. We weten dat het een vetbom is. Zeer frappant is het dus dat na analyse blijkt dat twee van de drie slaatjes (2 en 3) meer vet leveren dan de pizza.
Maakt het dan niet uit of je voor de pizza of voor de maaltijdsalade kiest? Natuurlijk wel. Zo is de vetzuursamenstelling van de onderzochte salades (bv. noten) veel gunstiger dan die van de pizza. Pizza bevat bijna uitsluitend 'lege' kcal: er wordt energie aangebracht, maar hij levert amper nuttige voedingsstoffen. De salades zijn wel een bron van vitamines en mineralen. Met salades 2 en 3 heb je zelfs meer dan de helft van de aanbevolen hoeveelheid groente binnen.
Salades bij de lunch blijven dus ideaal. Koop je ze echter kant-en-klaar, bekijk dan zeker de voedingswaardetabel. Wie verwacht van een slaatje (2) immers dat het 64 g vet levert en zo bijna onze vetbehoefte voor een hele dag dekt?
Hoe beter een lunch verzadigt, hoe makkelijker het is om 's namiddags snoep links te laten liggen. Vet vertraagt de vertering, maar brengt ook veel kcal aan. Eiwitten en vezels daarentegen vullen de maag goed zonder de energieaanbreng van de maaltijd de hoogte in te jagen. Een slaatje met vis of vlees brengt deze twee verzadigende componenten aan. Zeker wie zware fysieke arbeid verricht, eet daar best nog wat koolhydraten (bv. brood) bij.
Hoewel dit soms zo wordt voorgesteld, zijn koolhydraten zeker geen vergif, ook niet voor wie geen actief leven heeft. Koolhydraten zijn immers dé voedingsstof waarop onze hersenen werken. Wel is het belangrijk om de hoeveelheid die je ervan inneemt af te stemmen op hoeveel energie je verbruikt en te kiezen voor de vezelrijke soorten.
Aangezien het immers ook niet de bedoeling kan zijn om elke dag zowel 's middags als 's avonds vlees of vis op het menu te zetten, zocht en vond ik een zeer interessant alternatief in Bioplanet: Danival Les graines Express 2 céréales & 2 Légumineuses. Dit product is een mengeling van quinoa, spelt, rode bonen en linzen. Deze 4 ingrediënten brengen elk zowel complexe koolhydraten als vezels en eiwitten aan. Deze laatste twee komen zelfs in zeer grote hoeveelheden voor. De mix geeft daardoor niet alleen energie, maar verzadigt ook enorm goed. Concreet: om evenveel vezels als met de helft van een pakje van dit product (195 kcal) binnen te krijgen, moet je 5 sneden volkorenbrood (400 kcal) eten.
Ben je dus een slaatjeseter die op zoek is naar wat variatie? Of wil je wel gezonder gaan eten, maar vind je dat rauwkost met wat vlees of vis je toch niet voldoende energie geeft? Dan is dit product zeker het proberen waard. Combineer een half pakje met zoveel rauwkost als dat je maar wil, werk het af met een yoghurtdressing en eet als dessert bijvoorbeeld een potje Vitalinea Plus (eiwitrijke yoghurt!). Ik ben ervan overtuigd dat je maag voor lange tijd niet meer zal knorren.
