Ik weet dat het beter is om nu te leven en niet te veel te denken aan vroeger en de toekomst, maar af en toe moet een mens toch even stilstaan en de balans opmaken. Wanneer ik dit schrijf op 9 februarie 2012 dus , is het 3 jaar geleden dat ik de operatiezaal werd binnengereden. De prognoses waren toen niet goed. En oeps...nu lijkt het of de tijd een sprong heeft gemaakt van 3 jaar en drinken we een glas op het heugelijk feit dat ik er nog ben. De herinneringen aan die vreselijke periode vervagen en de tijd heeft een nieuwe wending genomen.
Maar helaas niets lijkt wat het is. Opeens word je eraan herinnerd dat je ziekte niet te genezen valt. Dat je om de drie maand te horen kunt krijgen " Het gaat niet goed met jou " Dat alle inspanningen voor niets zijn geweest. Dat de kanker in je hoofd, of een of andere complicatie, je uiteindelijk toch te pakken heeft gekregen. Je wist dit wel maar al die tijd heb je die gedachte verdrongen. Deze soort van kanker komt altijd terug.
Deze week kwam die gedachte weer fel bij mij opzetten toen ik de ex-voorzitter van de vzw Hersentumoren telefoneerde om hem een paar vragen te stellen over mijn project. Toen ik vernam dat hij na 10 jaar was opgenomen in het hospitaal wegens een herval was ik erg geschrokken en werd ik met beide beentjes op de grond neergekwakt. Even heb ik getwijfelfd maar ik moet ondanks alles met mijn project doorgaan.
En dat brengt ons bij de dingen waar ik mee bezig ben. Na een revalidatie van twee jaar vallen de meeste lotgenoten in een zwart gat en een depressie is dan dichtbij. Tijdens de revalidatie zelf is er weinig gelegenheid om met elkaar een praatje te slaan of contacten te leggen met lotgenoten. Er is inderdaad vooral in de acute fase een verschil tussen een CVA en een hersentumor maar de gevolgen zijn dikwijls gelijkaardig.De levensverwachtingen zijn ook veel kleiner bij een hersentumor.
Mijn doel bestaat erin om deze mensen en hun partner tijdens en na de revalidatieperiode bij elkaar te brengen. Een ontmoetingsmoment te creëren waar plaats is voor informatie, een leuke babbel, contacten te leggen...en ja zelfs wat stoom af te blazen. Indien mensen mij daarbij willen helpen geef een seintje op het e-mail adres: danny.devadder@skynet.be.
Ik denk daarbij vooral aan een samenwerkig met de Revalidatiecentrum Klaverveld Buggenhout, die een huis kan zijn om in te schuilen, VZW Werkgroep Hersentumoren , de Vlaamse Kankerliga en vooral vrijwilligers. En dan is er nog de financiële kant!
Maar eerst moeten wij toch de resultaten afwachten van de scan van 5 maart en de consultatie bij prof. Neyns op 7 maart.
