Beste familie en vrienden,
Toen ik zondag in de namiddag een partiële epilepsie aanval( tot dan wist ik nog niet eens wat een partiële e-aanval was) , kreeg wist ik niet wat er met mij gebeurde. Het leek alsof er door mijn lichaam een stroomstoot ging, te beginnend bij mijn rechterarm. Toen ik dit wilde zeggen merkte ik dat ik niets meer kon zeggen. Het gevoel dat op dat moment door mijn geest ging valt met geen woorden te beschrijven. Ik maakte elk moment tijdens deze aanval bewust mee, ik hoorde en zag alles gebeuren. Ik wou tegen mijn vrouw en kinderen zeggen ik hou van jullie maar ik kon geen woord uitbrengen. Een vreemd gevoel ...
Een spoedopname in het ziekenhuis was noodzakelijk waardoor een hele carrousel aan onderzoeken weer op gang kwam. Volgens het artsenteam had de therapie gefaald. Volgens hun opinie had het geen zin meer om de radio-en chemotherapie verder te zetten. Er werd een spoedconsultatie geregeld in het UZ-VUB met professor Neyns.
Op donderdag gingen we op reis naar het UZ-VUB Jette en we namen mee een zak vol hoop, een rugzak vol goede moed, een dikke strohalm, 4 paar goede oren, ...
Om 11U hadden we een afspraak met professor B.Neyns en zijn team. Deze bekeken aandachtig alle scans en bespraken deze grondig in team. Volgens hun opinie kunnen er op dit moment nog geen vaststellingen gedaan worden ivm effect van de therapie. Dus hun advies was de therapie verder zetten. Pas 4 weken na de therapie kunnen de beelden geïnterpreteerd worden, in sommige gevallen is dit zelfs nog te vroeg. Alle hoop is dus nog niet verloren.
Om te eindigen wil ik jullie bedanken voor de ontelbare, soms heel ontroerende en emotionelele mails en reacties.
Danny
06-04-2009 om 00:00
geschreven door Danny 
|
Beste bloggers,
Beste bloggers,
. Ze hebben het dubbel en dik verdiend. Ook de ambulanciers toonden steeds begrip voor mijn moeilijke situatie en kozen meestal de meest comfortabele weg naar Aalst.
