Woensdag 2 maart
Het is nog schemerdonker wanneer ik mijn ogen open. De spanning bouwt zich stilaan op naarmate de ochtend zich een weg baant naar de dag. Een nieuw dag een nieuw moment van de waarheid.
Alsof dit alles nog niet genoeg spanning veroorzaakt heeft onze buurman deze morgen mijn vijver vol kooien vergiftigd met kopersulfaat en ben ik op de koop toe door mijn voorlopige douchestoel gevallen.
Als dat maar geen slechte voortekens zijn!
Het klinkt gek maar voor wij vertrekken controleren we of onze geluksbrengers in onze bagage zitten. Een kleine steen met daarop een bloemetje gekleefd. Door Rita , een nicht van mijn Rita, zeldzaam bloemetje dat ze in de bergen geplukt heeft.
Het is altijd stil in de auto wanneer we op consultatie gaan, vooral op de heenweg.
Vorige week ben ik onder de scan geweest ( MRI )en vandaag vernemen wij het resultaat van mijn oncoloog prof. Neyns.
Door al die heisa is het al laat voor we aankomen in het UZ Brussel. Nu nog een parkeerplaats vinden.
Voor de deur van het hospitaal staan weer een heleboel patiënten te roken. Het is een gek zicht, patiënten in pyjama die aan de hoofdingang een sigaretje opsteken. Ik word altijd een beetje kwaad van binnen als ik eraan denk dat deze mensen vrijwillig hun lichaam schade toebrengen.
Ik zou hun willen vertellen van mijn ziekte en hun zeggen welk verschrikkelijke beest kanker wel is. Zulke dingen houden mij de laatste tijd veel bezig. Maar dan denk ik bij mezelf dat iedereen verantwoordelijk is voor zijn eigen manier van leven.
We hoeven niet lang te wachten tot prof.Neyns ons komt halen om ons te begeleiden naar de consulatiekamer.
Hij brengt ons het heugelijke nieuws dat alles status quo gebleven is en de volgende MRI en consultatie pas over 3 maand plaatsvindt.
Een beetje nieuwe hoop op een dag die slecht begonnnen was en de zon schijnt opnieuw voor even in ons leven.
Dat vieren wij natuurlijk met een rondje... Pizzahut.
Danny
23-02-2011 om 00:00
geschreven door Danny 
|
