Het is vandaag 25 maart een dag die precies hetzelfde begint zoals gisteren, 24 maart.

Na een rusteloze nacht, lag al van 6 uur deze morgen naar het plafond te pieren, genieten wij van ons ontbijt. 
De takken van ons olijfboompje, dat aan het terras staat, krijgen het hard te verduren en de 70 jaar oude druivelaar krijgt lentekribbels. De eertse blaadjes verschijnen stilaan op de knoestige oude takken.   Mijn schroonbroer Mark - en Mark , de neef van Rita, M&M dus, hebben mijn kleine verzameling tropische planten van uit onze veranda naar buiten gehaald. Hierdoor kan ik met die superhandige rolstoel  even proeven van de zonnestralen die door het glas aan kracht winnen en het al een klein beetje zomer maken. 

De wasbeurt volgt op het ontbijt, jammer, de badkamer bevindt zich op de bovenverdieping en de trappen vormen een hindernis zo groot als de Mont Blanc. Wat vroeger zo normaal leek is nu onbereikbaar geworden. Dus improviseren maar met dat wassen...

Om 11 u. komt de logopediste langs. Volgens vrienden en familie is er met mijn uitleg niets aan de hand maar ikzelf ben niet tevreden met die "uitleg". We oefenen met vreemde klanken zoals Pik Pak Pek Pok.

Sinds vandaag doe ik deze "tippe tappe tippe tappe tip tap top" oefeningen samen met mijn jongste dochter, en dit leidt af en toe wel eens tot heuse lachbuien van ons beiden! "Kippe kappe kippe kappe kip kap kop"!!! Probeer het maar als je eens een slecht humeur hebt.

Het middagmaal is een moment om naar uit te kijken. Er wordt veel tijd besteed aan gezond eten. Het moest maar eens helpen. Na het middagmaal komt de kiné op bezoek. Tijdens de begeleidende stapoefeningen is het oppassen geblazen of ik vertrappel de vingers van Tomas (Sorry Tomas)

Om 15.00 komen de ambulanciers mij afhalen voor de lange en helse rit naar  het OLV ziekenhuis van Aalst. Op de Brusselse steenweg dreigen de pillen die ik 1 uur voor de bestraling moet innemen mijn ingewanden te willen verlaten wegens het slechte wegdek. Maar het beest wacht op mij en er mag geen tijd verloren gaan. Eigenlijk is het "belle en het beest" want deze machine verhoogt de kans op overleven. Het echte   Beest heeft zich een plaatsje in mijn hoofd toegeëigend.

De bestraling duurt hooguit 10 minuten en is volledig pijnloos en dit terwijl je lichaam een hele strijd levert.
Opnieuw naar huis dan. Tijd om een kop koffie te drinken met mijn gezin, noem het maar "het mooiste moment van de dag".

Het avondmaal vormt de afsluiter van een vermoeiende dag, die niettegenstaande mijn dagindeling, iedere dag weer anders is. 
Ik denk maar aan de blaadjes van de 70 jarige oude druivenstronk die iedere dag een beetje verder opengaan, de zon die via het raam naar binnen schijnt en op sommige momenten de hemel omtovert in een kleurrijk schouwspel. Maar ook jullie reacties op mijn blog en de mailtjes maken iedere dag voor mij een beetje anders. Hiervoor wil ik jullie graag bedanken.  

Danny, Rita, Dorien en Evie

Bijlagen:
olijfje.jpg (575.3 KB)   

Bedankt familie, vrienden en collega's voor de vele positieve reacties op het opstarten van onze blog. Het deed ons veel plezier om de mailtjes en berichtjes in ons gastenboek te lezen. Het is voor mij en mijn gezin een manier om het contact met jullie te onderhouden.
 
Vechten... De moed niet verliezen...

De radio- en chemotherapie is nu bijna drie weken bezig. De vermoeidheid begint zwaar te wegen. Nog drie weken te gaan ... Dan zal een nieuwe scan uitmaken of de therapie gewerkt heeft.

Tot zolang komt de ziekenwagen mij elke dag thuis afhalen om mij naar het OLV ziekenhuis van Aalst te brengen. Het is immers onmogelijk gezien mijn lichamelijke situatie mij alleen naar Aalst te begeven.
Alvorens we vertrekken neem ik een  dosis Temodal  (Chemopillen) Het is telkens een helse rit waar ik elke dag tegenop kijk. Ter voorbereiding van de bestraling wordt een nauwaansluitend masker op mijn hoofd geplaatst om mij te fixeren op de behandelingstafel, zodanig dat de bestraling steeds op dezelfde plaats komt.  
Daarna kan het beest (zoals ik het zelf noem) zijn/haar werk doen. De bestraling duurt ongeveer 10 minuten.

De angst die ik dagelijks moet doorstaan onder het masker is met geen woorden te beschrijven. Vandaar dat ik er ook geen woorden aan wil besteden. Gelukkig heeft de verpleging van radiologie begrip voor mijn situatie en doen ze er alles aan om het voor mij draaglijker te maken.

Kortom het is een dagdagelijks gevecht zonder te weten wat het resultaat zal zijn. Het is soms emotioneel en fysiek diep vallen en weer opstaan, wat zonder de steun van mijn vrouw en 2 prachtige dochters niet mogelijk zou zijn.

Vele groetjes en tot blogs

Danny, Rita, Dorien en Evie

22-03-2009 om 00:00 geschreven door Danny  

Voor het merendeel van  familie, vrienden en kenissen is het geen nieuws meer. Het lot heeft ook mij uitgekozen samen met zovele anderen. 
Ik heb de vreselijke ziekte die niemand graag uitspreekt...  maar overal aanwezig is als een sluipend gif... kanker... 
Het verschrikkelijke beest zit in mijn hoofd...

Alles begon met het minder functioneren van mijn rechterhand bij het ontwaken op donderdag 22 januari.

Tijdens de werkdag namen de klachten alleen maar toe en tegen de avond kon ik zelfs geen mes meer in mijn hand houden. 

Diezelfde avond bracht ik een bezoek aan mijn huisdokter.
Hij dacht in eerste instantie aan een beroerte en schreef mij een dosis bloedverdunners voor.
Maandagavond keerde ik terug naar mijn huisdokter omdat mijn klachten toenamen en ik mij ernstig zorgen begon te maken. De volgende dag had ik een afspraak met een neuroloog in het ziekenhuis van Dendermonde. Omdat hij niet onmiddellijk een diagnose kon stellen adviseerde hij mij om mij de volgende dag op te nemen in observatie.

Wat volgde was een helse rollercoaster van onderzoeken met het uiteindelijke resultaat het loodzware verdict, een zware operatie.

Op 9 februari onderging ik mijn operatie. Bij het ontwaken op intensieve zorgen stelde ik tot mijn grote verbazing vast dat mijn rechterhelft van mijn lichaam beperkingen vertoonde. Na 2 dagen verhuisde ik van intensieve zorgen naar mijn ziekenhuiskamer.  

Op 13 februari werd er beslist om de radio- en chemotherapie op te starten. Die uiteindelijk startte op 3 maart en 6 weken zal duren.

11-03-2009 om 00:00 geschreven door Danny