Oef, het is er eindelijk van gekomen. Hoofdpijn, het is een gesel. Het schrijven van deze blog gebeurt over meerdere dagen omdat het gewoon te vermoeiend is. Ik kan het niet meer opbrengen om 1 uur aan 1 zin te schrijven. Dus laat ik één van mijn secretaressen typen.
De uitbreiding van de tumor in mijn hoofd, de voortdurende stress, de pillen maken dat mijn hoofd precies leeg gemaakt is. Ik ben precies zo stoned als een garnaal en dat zonder dat ik iets genomen heb. Waarschijnlijk komt dit door de pillencocktail.
Het bezoek aan prof. De Vleesschouwer van het UZ Leuven is op een sisser afgelopen. Hij kon ook niets anders aanbieden, omdat ik het volledige traject al afgelegd heb.
Op dinsdag 6 augustus ben ik weer opnieuw onder de MRI geweest. De volgende dag werd het resultaat besproken. Alles was quasi gelijk gebleven. Ik krijg nu bij mijn chemo nog een medicijn dat nog in de onderzoeksfase zit. Ik hoop dat ik de moed vind om de juiste beslissing te nemen. Ik verwacht er eerlijk gezegd weinig van maar ... ik blijf wel hopen.
De vermoeidheid wordt nu mijn grootste vijand. Ik ben totaal verzwakt door de chemo en ik denk dat het ergste nog moet komen. Daarom dat het ook zolang duurde voor er een nieuw blogbericht was.
Woensdag 28 augustus ben ik op controle geweest bij prof Neyns. Er is besloten om even te stoppen met de Axitinib. Zodat ik even op krachten kan komen. Ik kan ook bijna niet meer eten door de pijn in mijn mond (nog zo een vervelende bijwerking).
Na dagen was de pijn weg en kon ik weer beter eten. Dit is echter van korte duur want de pijn komt nu terug.
Nu is het weer spannend afwachten tot mijn nieuwe MRI op 18 september ...
