Bedankt familie, vrienden en collega's voor de vele positieve reacties op het opstarten van onze blog. Het deed ons veel plezier om de mailtjes en berichtjes in ons gastenboek te lezen. Het is voor mij en mijn gezin een manier om het contact met jullie te onderhouden.
Vechten... De moed niet verliezen...
De radio- en chemotherapie is nu bijna drie weken bezig. De vermoeidheid begint zwaar te wegen. Nog drie weken te gaan ... Dan zal een nieuwe scan uitmaken of de therapie gewerkt heeft.
Tot zolang komt de ziekenwagen mij elke dag thuis afhalen om mij naar het OLV ziekenhuis van Aalst te brengen. Het is immers onmogelijk gezien mijn lichamelijke situatie mij alleen naar Aalst te begeven.
Alvorens we vertrekken neem ik een dosis Temodal (Chemopillen) Het is telkens een helse rit waar ik elke dag tegenop kijk. Ter voorbereiding van de bestraling wordt een nauwaansluitend masker op mijn hoofd geplaatst om mij te fixeren op de behandelingstafel, zodanig dat de bestraling steeds op dezelfde plaats komt.
Daarna kan het beest (zoals ik het zelf noem) zijn/haar werk doen. De bestraling duurt ongeveer 10 minuten.
De angst die ik dagelijks moet doorstaan onder het masker is met geen woorden te beschrijven. Vandaar dat ik er ook geen woorden aan wil besteden. Gelukkig heeft de verpleging van radiologie begrip voor mijn situatie en doen ze er alles aan om het voor mij draaglijker te maken.
Kortom het is een dagdagelijks gevecht zonder te weten wat het resultaat zal zijn. Het is soms emotioneel en fysiek diep vallen en weer opstaan, wat zonder de steun van mijn vrouw en 2 prachtige dochters niet mogelijk zou zijn.
Vele groetjes en tot blogs
Danny, Rita, Dorien en Evie
22-03-2009 om 00:00
geschreven door Danny 
|
