Het was vanmorgen nog eens mooi weer met een stralend blauwe hemel, ik was dus klaar voor nog eens een fietstochtje. Toen ik me na de middag wou klaar maken voor vertrek trokken echter de eerste donkere wolken over en, aangezien ik geen zin had in weer een flandrien rit, besloot ik om toch weer te gaan wandelen. Ik ging wel op verplaatsing, naar Poperinge, waardoor ik toch nog wat fietste. De wandeling ging naar het Helleketelbos, waar ik een tijdje geleden ook al eens ging wandelen. Wandelen doe ik, in tegenstelling tot fietsen, liever over onverharde paden dan over verharde wegen. Dat betekent tegenwoordig wel dikwijls veel schuiven en ploeteren, wat het allemaal toch wat zwaarder maakt. In het bos waren ze bezig met een zuivering. De experts zullen wel zeggen dat het nodig is maar ik vind het toch pijnlijk, zowel om te zien als te horen. Bovendien rijden ze met hun tuigen de paden volledig kapot, wat het schuiven en ploeteren nog in het kwadraat brengt. Op de terugweg ging het meer over verharde wegen tussen de velden, wat na al dat geploeter toch een beetje een verademing was.

Uiteindelijk had ik eigenlijk ook wel gewoon kunnen gaan fietsen. De wolken dreigden maar deden in eerste instantie niets, ik zou wel terug geweest zijn voor de regen. De wind en de wolken zou het wel niet tot een echt aangename rit gemaakt hebben, het was behoorlijk stoempen om in Poperinge te geraken. Met wat ik wel deed vandaag was ik wat langer onderweg en lukte het niet allemaal voor de regen. Net toen ik in Poperinge op de fiets stapte voor de terugrit vielen de eerste druppels.