Om te beginnen eerst nog even een curiositeitje dat ik gisteren vergeten. Zuid-Korea is het eerste land dat ik tegenkom dat het paspoort niet afstempelt. In de plaats daarvan krijg je een briefje dat bevestigt dat je op de vernoemde datum binnengekomen bent en dat je 3 maanden mag blijven. Dat briefje moet je dan voor die, eventuele, 3 maanden bijhouden maar dus geen stempel in het paspoort.

Dan tot de orde van de dag of om te beginnen de voorbije nacht. Ik ben sowieso al geen echt goed slaper maar vannacht was het echt wel moeilijk. Ik had nochtans om er mijn gedachten bij te houden toen ik de krant las, op de telefoon, en het nieuws op de radio, radio 1 via het internet, kwam ook al in flarden maar toen ik effectief wou gaan slapen, "even na twee", lukte dat toch niet zo goed. Het werd een beetje een interval slaap.

Het weer was vanmorgen grijs en miezerig, daarom heb ik aanvankelijk maar even de buurt rond het hotel even verkend en daarna de eerste, wat lastigere, vertrek kilometer voor morgen eens afgewandeld. De omgeving van mijn hotel lijkt vooral uit nog meer hotels en business te bestaan. Verder is Seoul in zijn geheel vooral een stad van hoogbouw. Even verder hebben ze hier ook een Kleine Meermin, vijf jaar geleden van Kopenhagen gekregen bij een of andere economische zending. Ook de bloesems zijn hier overal erg populair, ondanks het miezerige weer vandaag.

Hoewel het erg miezerig bleef, ik had gehoopt dat het wat zou opklaren, heb ik tegen de middag dan toch de metro naar het centrum genomen. Toch een beetje een avontuur in een vreemd land met een rare taal maar al bij al viel het goed mee. Je zal hier overigens niet per ongeluk op de sporen terechtkomen, die liggen veilig achter het glas. In het centrum heb ik dan een wandeling gemaakt. Eerst ging het naar het Gyeongbokgung Paleis, een complex dat origineel uit 1394 dateert en 330 gebouwen omvatte. Een beetje vergelijkbaar met de Verboden Stad in Peking. Daarna ging het langs het Changdeokgung Palace, vergelijkbaar met het vorige maar iets kleiner en een 10 jaar jonger. Toen ik dit terrein buiten kwam moest ik even terug mijn weg zoeken, ik was er aan de andere kant uitgekomen, maar uiteindelijk ging dat vrij vlot. Er stond dan eigenlijk nog meer op het programma maar ik vond het stilaan wel genoeg en ben dus terug richting mijn metro halte gegaan. Ik heb op het einde nog een dag in Seoul en weet dan meteen wat doen.

Tegen het einde aan deed de zon dan toch een beetje moeite om de wolken te doorbreken, hopelijk een teken voor beter weer morgen. Volgens mijn weerbericht zou het alvast beteren.

Vandaag dus de tweede, langere etappe van de weg naar Seoul.

Ik ben altijd al tamelijk(?) vroeg op een luchthaven als ik op reis vertrek, rekening houdend met de betrouwbaarheid van het openbaar vervoer en dergelijke. Maar vandaag, of eigenlijk gisteren, was dat zeker zo. Ik had op de luchthaven tenslotte nog een en ander te doen. Het begon nochtans op een redelijk tijdstip, ik verliet de herberg omstreeks 8 uur, om naar Amsterdam Centraal te wandelen, het was niet ver, en de trein terug naar Schiphol te nemen. Eerst moest ik dan mijn fiets weer gaan recupereren in het bagagedepot, dat in de kelder gevestigd is. Dan moest ik 2 verdiepingen omhoog naar de vertrekhal. Dat moest met 2 verschillende liften want een lift die ineens van de kelder naar de eerste verdieping gaat is schijnbaar te gevaarlijk voor de Nederlanders. Mijn uitzonderlijk transport ging natuurlijk niet door de liftdeuren. Dat betekende dus telkens de deuren blokkeren om te voorkomen dat de lift zou vertrekken met de helft van mijn zaken, mijn doos van de trolley halen en in de lift schuiven, dan de trolley in de lift duwen en mijn tas voor de deur weghalen om te kunnen vertrekken. En een verdieping hoger natuurlijk nog eens hetzelfde om uit te stappen. Dan moest ik dus met mijn uitzonderlijk transport in de vertrekhal de juiste balie vinden, tussen allemaal mensen die met hun gedachten al niet meer bij hun directe omgeving zijn. Uiteindelijk viel het allemaal wel nog redelijk mee, 2,5 uur voor het vertrek had ik alles al afgehandeld met inbegrip van alle security en paspoort controles.

Dan volgde een vlucht van ruim 11 uur naar Hong Kong, waar ik een overstap had van een kleine 3 uur voor de volgende vlucht van een kleine 4 uur naar Seoul. Op de luchthaven daar werd ik opgewacht en daarna met een kleine vrachtwagen naar de stad en mijn hotel gebracht, goed voor een rit van ook nog een uur. Alles samen ben ik zo'n 24 uur onderweg geweest van herberg naar hotel. Reken daarbij dan ook nog een tijdverschil van 7 uur en je begrijpt dat het een lange dag geweest is. Gelukkig is Cathay Pacific wel een degelijke maatschappij met deftig eten en behoorlijk ruime zitplaatsen, ik heb het al anders meegemaakt. Aan mijn hotel heb ik dan, na het inchecken uiteraard, eerst voorrang gegeven aan het uitpakken en in orde stellen van mijn fiets. Alles is nog heel en werkzaam, oef. Het is nu de tweede keer dat ik zoiets met mijn eigen fiets doe en het is aan het andere eind toch een beetje bang uitpakken.

Seoul voelt nog niet echt Aziatisch aan. Je had hier niet de drukte en chaos langs de toegangswegen naar de stad. Ook het weer is hier eerder Belgisch, grijs en een temperatuur van rond de 14°.

Vandaag de eerste etappe van een lange reis gedaan. Het eerste doel was Schiphol, en zo waren er wel meer met die bestemming in Berchem. Eén van hen was een Noor die gisteren de, volledige, Ronde reed. De eerste 100 Km waren eerder saai zei hij maar van de kasseien was hij toch nog verrast, die vielen schijnbaar toch behoorlijk tegen. Nu was hij dus ook onderweg naar Schiphol om van daar door te vliegen naar Spanje om nog een paar kameraden te vervoegen voor een weekje fietsen in de omgeving van Allicante.

De combinatie van het station en de luchthaven Schiphol is behoorlijk groot maar niet altijd even duidelijk. Ik heb eerst wat moeten rondlopen om een fietsdoos te vinden om mijn fiets in te pakken, en daar ben je ook al snel even mee bezig. Daarna heb ik mijn ingepakte fiets afgeleverd in het bagagedepot en ben ik verder gegaan naar Amsterdam voor een overnachting in jeugdherberg. Morgen volgt de tweede, langere, etappe. Die eerste dagen van een reis is toch altijd een beetje stresseren.

Ondertussen was ik op tijd in Amsterdam om nog de, toch wat teleurstellende, Ronde te zien. Wel sterk van de winnaar.

Vandaag nog eens een toertje gedaan door de Kempense bossen, hetzelfde toertje als dat ik in februari als eens deed maar dan met een klein extra lusje op het einde. Er stond iets meer wind dan donderdag voormiddag nog.

Omdat ik van deze namiddag tot morgen namiddag nog even terug op en af naar Ieper ga heb ik vanmorgen nog een klein toertje langs Lier gemaakt. Het was, met 4°C, nog frisjes bij vertrek maar verder wel leuk fietsen met weinig wind.

Vandaag mijn eigen bergritje nog eens gedaan, wat minder zwaar en veel simpeler dan de Gent-Wevelgem versie van vorige week maar wel een leuke rit.

Vorige week stond er in een artikel in de krant dat er, naast al het andere onheil dat ons wacht, tegenwoordig te weinig insecten zijn. Dat is niet mijn ervaring van de laatste dagen.

Ik had gezegd van enkel op weekdagen naar de koers te rijden maar voor Gent - Wevelgem heb ik vandaag een uitzondering gemaakt. In Ieper op de markt leek me geen goed idee dus reed ik naar bovenaan Schomminkel, goed voor 12 passages van 4 verschillende koersen. De eerste drie wedstrijden waren goed te doen maar, met name de eerste passage van, de profs nog amper.

Vandaag nog eens een sportiever ritje gedaan. Na mijn lange "dikkebanden" ritten van de afgelopen dagen heb ik het wel eerder kort gehouden vandaag.

Vandaag de derde koers dag op rij met de E3. Eerst dacht ik naar Harelbeke te rijden maar later vond ik dat toch wat te gek voor één passage een beetje voor de laatste rechte lijn, de aankomstzone zou tenslotte toch wel overbevolkt zijn. Dus besloot ik richting de Knokteberg te gaan, één van mijn favoriete hellingen in de streek. Vroeger had ik een toertje dat me langs de Kluis-, Hotond-, Knokte- en de Tiegemberg bracht, vier mooie hellingen en niet toevallig alle vier zonder kasseien. Na de passage op de Knokte had ik dan twee uur om naar de Tiegem te rijden, dat moest wel lukken.

Tot zover de theorie, het liep dus even anders. Blijkt dat ik mijn klassiekers toch niet zo goed ken. Het duurde wel erg lang voor de renners passeerden en uiteindelijk bleek dat ik een straatje verkeerd gereden was en niet op de Knokteberg terecht gekomen was maar op de Karnemelkbeekstraat. Je zou denken dat ik dat wel zou gemerkt hebben, gezien ik de Knokte één van mijn favoriete hellingen is. Maar tot mijn verdediging, het was een tamelijk gelijkaardige klim over een smal asfalt baantje door het bos en ik heb ook de Knokte natuurlijk nog nooit vanuit het perspectief van vandaag gezien. Helemaal boven had ik het misschien wel moeten merken maar ik kwam voor het eerst vanaf deze kant en door de nadars en de VIP toestanden in de omgeving had sowieso een wat andere route dan deze die ik in de andere richting nam, ik had het dus niet opgemerkt. Van de Karnemelkbeekstraat ging het rechtstreeks naar Tiegem, ik heb ze vandaag dus toch maar één keer zien passeren. Voor de terugrit heb ik dan maar weer voor dezelfde route gekozen als de heenweg.

Ondertussen heb ik de beelden van de Knokteberg gezien, ik ben nog naar de koers aan het kijken, en ben ik blij dat ik een foutje maakte. Er stond schijnbaar een massa volk, terwijl ik op een behoorlijk rustig plaatsje stond. Het was wel erg lang wachten aangezien ze er pas anderhalf uur later kwamen dan op de Knokte maar het was rustig in het bos dus dat viel wel mee. Al bij al had ik een mooie buiten dag, met mooi fietsen. Op het einde ging het recht naar de ondergaande zon, ik voelde me wel een beetje Lucky Luke.

Vandaag terug naar de Driedaagse gaan kijken, deze keer naar de vrouwen dus. Ik ben er wel wat verder voor moeten rijden, zij kwamen onze richting niet uit. Aangezien de vrouwen hun eigen dag kregen in De Panne kon het wel wat relaxter dan vorige week naar Nokere. Ik vertrok omstreeks kwart na negen, na mijn gewone ochtend routine. Dan fietste ik dus naar De Panne waar ik eerst nog even wat rond reed voor ik wat ging eten, de "lunch menu" in Kommilfoo. daarna ging het nog even terug naar de dijk voor ik weer richting parcours ging voor 3 passages. De Panne heeft, even achter de dijk, overigens nog best leuke oude gebouwen voor een badstad.

Op de terugweg werd ik, langs de Lovaart net voor Lo, nog gepasseerd door een viertal dames van Bigla. Een eindje verder kruiste ik ze nog eens toen zij, via Fintele, langs de IJzer fietsten terwijl ik, langs de meer directe weg, er over reed richting Reninge.

Thuis viel me bij het bekijken van de foto's nog een bijzonder detail op. Bij de eerste passage was één van de dames in achtervolging op het peloton, duidelijk op een reserve fiets na een val. Die reserve fiets bleek niet uitgerust met een drinkbushouder, wat toch wel bijzonder onpraktisch is.

De windmolens stonden vanmiddag stil maar ik heb er dus niet van geprofiteerd om nog eens een wat vlotter ritje te doen. In plaats daarvan ben ik naar de Zwarteberg gereden voor de passage van de "Driedaagse".

Vandaag kon er dus terug gefietst worden, ik reed nog eens richting de Leie.

Ik zag vandaag ook mijn eerste ree van dit jaar, bij mijn passage door de Gasthuisbossen. Iets wat me overigens tijdens mijn wandelingen daar niet gelukt is. Ik was er wel tamelijk van overtuigd dat er wel zouden zitten, ten eerste omdat het plaatje daarvoor gewoon wel klopt en ook vanwege de verwittigingsborden langs de straten in de omgeving. Vroeger stond ik daar eerder sceptisch tegenover maar tegenwoordig ben ik er van overtuigd dat er op de plaatsen waar ze borden zetten er minstens reeën geweest zijn. Het was vandaag bovendien een mooi lang en goed zicht van tamelijk dichtbij, ik ben er zelfs even bij gestopt. Dat betekent daarom wel niet dat ik er zomaar een foto van kon nemen. Nadat ze eerst vermoedelijk afgeleid was door twee andere wielertoeristen aan de andere kant merkte het mij daarna wel op, bekeek me eens goed en ging er uiteindelijk vandoor toen ik een beweging maakte naar mijn GSM in de achterzak. Mijn dag kon alvast niet meer stuk.

Aangezien er vandaag ook officieel echt veel wind stond heb ik maar een kleine fietsbreak genomen en dus een wandelingetje gemaakt. Ik deed de korte versie van mijn klassieke wandeling, zonder de vijver dus. Voor een winderig tussendoortje was dat wel voldoende.