Vorige week was ik in Londen. Hoe heb je de stad ervaren, vroeg de schoenverkoper bij de Geox aan me. Toen ik hem vertelde dat mijn teller van bezoeken al de dertig gepasseerd was, keek hij even vreemd.  Maar goed terug naar Londen zelf.

Het doel van deze reis was een bezoekje aan het woonhuis van een idool. Samen met een medestander was ik naar de Britse hoofdstad afgereisd.  Al vanaf de eerste momenten samen merkte ik dat dit geen goeie zet was. Iedere zin en iedere overdenking ging over het idool en toen de eurostar in St. Pancras halt hield, was mijn harde schijf in het algemeen en de map idool in het bijzonder al helemaal vol.

Vaak vind ik het vreemd dat mensen zo opgaan in hun adoratie.  Dit is niet eigen aan één artiest in het bijzonder maar kan doorgetrokken worden naar alle mensen die een publieke functie hebben Akkoord, ik hou van zijn muziek en dit meer dan van alle anderen in zijn genre.  Ik wens hem het allerbeste toe maar verder dan dat gaat het voor mij echt niet.  De afstand die er is, vind ik gezond en noodzakelijk.

Toen het aan het eind van de citytrip eindelijk zo ver was dat we de metro zouden nemen naar zijn thuisadres, zei een kleine nuchtere duivel(in) in mijn hoofd “nee, dit wil ik niet”. Ik zag het niet voor me : postvatten voor een huis in de hoop een glimp op te vangen van de man die ik al vaker op het podium mocht bewonderen. Opeens leek me dat allemaal zo puberaal. Iets dat ik 20 jaar geleden niet overwogen zou hebben, ging ik nu toch doen? Te gek voor woorden.  Ik nam afscheid van mijn reisgenoot die dit absoluut niet leuk vond en ging die dag mijn eigen weg.

To be, to be, free again, zong ik luidop toen ik National Portrait Galery in het zonnetje passeerde. Het was mijn uitweg terug naar het eigen ik.  Heerlijk over de Mall slenteren om heel onverwacht voor Clarence House te belanden dat toevallig deze maand voor publiek open is. Wat een cadeau.  Er was nog net één plaatsje vrij voor de rondleiding. Ze hadden duidelijk op mij gewacht. Ik kreeg een geweldige inkijk in de residentie van the Duchess of Cornwall en genoot van de hilarische verhalen van de gids van dienst.

Soms is het niet evident om voor jezelf te kiezen, maar het is wel een aanrader.  Ik zit nog maar in de eerste lessen van de cursus maar het bevalt me. Waarschijnlijk ga ik het schooljaar wel afmaken. Zin in.