Vandaag zou hij 75 jaar oud geworden zijn. Ik ben met zijn muziek grootgeworden en ken bijna alle songs nog woord voor woord al heb ik ze in jaren niet meer gehoord. Herinner me nog goed de shows op de Franstalige televisiezenders vol kleur en Claudettes. Soms lijkt het wel of de taalgevoeligheid die me is aangeleverd, echt wel komt door de muziekinteresses van mijn ouders. De vreemde woorden vlogen me al om de oren terwijl ik nog maar net onder de knie had hoe mijn eigen taal in mekaar stak. Toen zong ik al mee maar wist echt niet wat ik uitkraamde en het staat vast dat vele woorden niet echt overeenkwamen met de bijgeleverde teksten. Frans is nooit mijn sterkste vreemde taal geworden maar zijn songs hebben me wel een gevoel voor deze taal meegegeven. Iets wat ik koester.
Mijn ma was (is) enorme fan van Claude François en Udo Jürgens. We hebben thuis echt alle geluidsmateriaal wat deze twee gasten op de markt hebben gebracht. Maar ook het ganse crooner genre is mij sinds mijn peuterjaren bekend. Net daarom is het zo geweldig om de covers die Bublé nu brengt, gewoon van moment één te kunnen meezingen. Het brengt zoveel nostalgie mee. Oergezellig om sinds begin dit jaar op zondagavond Radio 2 Rat Pack te beluisteren samen met de mensen die mij het leven gaven.
Muziek is echt wel een rode draad in ons gezin. Ik heb heel veel meegenomen van de jaren '60 en '70 toen mijn ouders jong waren en zij op hun beurt gaan helemaal mee in de muziek uit mijn "jonge" tijd. Er zijn heel veel liedjes met fijne herinneringen en de Magnolia die in onze tuin groeit, staat daar niet enkel omdat we het een mooie boom vinden (Magnolias forever).
Dan komt er een jonge snaak op je pad die al die Franstalige songs weer naar de oppervlakte brengt. Ik werd bijna duizelig toen we het een namiddag lang over het Franse Chanson hadden en namen als Charles Aznavour, Gilbert Montagné, Dave en menig ander inwijkeling de revue passeerden. Terug in de tijd met een jongere generatie, dat is heel bijzonder.
Dankbaar omdat deze muziek me met de paplepel werd ingegeven. Het is een communicatiemiddel, zoveel is zeker.
Het verenigt mensen en het maakt vreemde talen plots niet meer zo vreemd.
Het verre opeens heel dichtbij. Een andere wereld die voor het grijpen ligt.
Merci Maus, Danke Fluas!
|
