|
Of ik meewil naar Londen? De vraag komt onverwacht en kort voor
vertrek maar het antwoord is vanzelfsprekend en volmondig ja. Londen is echt een
stad naar mijn hart. Zoveel te zien en zelfs na meer dan 30 bezoeken zijn er nog
steeds heel veel dingen nieuw voor me. Zeker als je gaat met
iemand die de stad door heel andere ogen bekijkt, opent dat een nieuwe wereld.
Enfin op vrijdagochtend heel vroeg van start, eigenlijk kan ik
beter zeggen donderdagnacht. Via Kontich en Groot Bijgaarden richting Calais. Op
de aloude manier met de boot over het kanaal. Het heeft iets speciaals als de
White Cliffs aan de einder verschijnen. Daarna doorkruisen we Kent om halt te
houden in Greenwich voor een bezoek wandeling naar de kapel. De herfstkleuren
geven de natuur toch ook weer een andere dimensie. Greenwich huisvest de
nulmeridiaan, het maritiem centrum met Royal Observatorium en het Naval College.
Die vrijdag laat prins Philip er een oude clipper te water en is het
uitzonderlijk druk. Via de Cutty Sark begeven we ons naar het water waar de
Avontuur ons opwacht. We schepen in en varen richting centrum. Daarbij varen we
langs de oevers waar de meest schitterende nieuwe hoge gebouwen met de meest
uitzonderlijke architectuur aan
ons voorbij schuiven. Het weer zit enorm mee en we kunnen dus van
al dit moois genieten op het dek. Onder de Tower Bridge door komt de Big Ben al
in zicht met aan de overkant de Londen Eye.
We stappen uit ter hoogte van Houses of Parliament en nemen daar de
metro naar station Blackfriars (de zwarte paters). Ons doel is Tate Modern waar
een tentoonstelling van Paul Klee recent in première is gegaan. Maar vooreerst
versterken we de innerlijke mens met zicht op de Thames en St. Pauls. Na het
bezoek aan Tate, lopen we over de Millinium brug richting St. Pauls. De
verlichting is fenomenaal en aan beide kanten van de brug is het uitzicht
adembenemend. De Kathedraal ligt er bij als een oude wijze man die
schitterend uitgelicht is. Ik wordt er zowaar even stil van. Metrostation St.
Pauls brengt ons via Holborn naar ons hotel in Heathrow.
Dag twee vangen we aan met een stevig ontbijt. Het wordt een lange
dag dus we zijn beter goed voorbereid. Bus en metro brengen ons
weer richting centrum waar we over de London Bridge bij Borough Market toekomen.
Deze markt stond al geruime tijd op mijn to-do lijstje maar eerst nu is er tijd
voor een bezoek. Een wirwar van straatjes en tentjes huisvesten de
meest bizarre producten. Alles ziet er ongelofelijk lekker uit en het is dus een
kwestie van kiezen die niet makkelijk is. Het is ook gewoon een lust voor het
oog. Al die kleuren, al die specifieke verkopers met daarbij een massa volk. Ik
kies voor een Streusselkuchen (komt de origine toch steeds weer bovendrijven) en
we sluiten af met een pimms op een geïmproviseerd terras bij een temperatuur die
je aan het voorjaar doet denken. Volgende doel is Camden. Vermits de Northern
Line uitligt, is het een hele tocht van Euston Square uit. We krijgen ook een
paar regendruppels cadeau. Hier scheiden ook even onze wegen. Ik keer terug naar
het centrum (met de bus via Kings Cross) om me aan mijn oude vertrouwde Marks
& Spencer te wijden. Gewoon even shoppen met een rustpauze bij
een fijne kop koffie. Nadien voegt zich ook mijn citytripmaatje weer bij me en
spenderen we drie uur in dit gigantische warenhuis. Ondertussen is
het in Oxfordstreet een niet te overziende drukte geworden. De mensenmassa
stroomt uit beide richtingen toe. We nemen het station Bond Street en sporen
richting St. Pauls waar we neerstrijken bij Yos en ons tegoed doen en sushi en
meer van dat Aziatisch. Daarna gaat het weer richting luchthaven en dus hotel.
Dag drie voegen we ons weer bij de grotere groep en bussen richting
centrum naar The Tower. We beslissen om een wandeling rond The Tower te maken
richting docklands. Over de Tower Bridge die echt wel de rode draad was in deze
trip, krijgen we een schitterend zonlicht over ons heen. Het blauw van de brug
schitterend in het licht. In de smalle straatjes van de docklands komen we een
groepje mannen tegen die van die oude fietsen meezeulen. Ik vraag of ze willen
poseren en dat doen ze dan ook met de glimlach. Wel wordt er een tegenprestatie
gevraagd. We moeten zelf ook even op de fiets plaatsnemen. Dit is makkelijker
gezegd dan gedaan. De fiets is enorm hoog en het kost dan ook een
paar pogingen om op bestemming te geraken. De heren stellen ook voor om een
aantal fotos te maken. Een toevallige ontmoeting die net dat
beetje peper en zout op de trip is, die het gerecht helemaal afmaakt. Terug
richting tower komen we Mr. Beefeater en zijn aanhang tegen die ons onverwacht
trakteren op een mooi spektakel. Nog snel iets kopen voor de innerlijke mens en
dan weer door Kent richting Dover en het kanaal over. Om 21.30h. stap ik weer op
het thuisadres binnen. Het was een trip met vele nieuwe indrukken van een stad
die toch zo bekend is.
|
