Een masterclass bij Alex Vanhee? Natuurlijk zag ik dat zitten. Wie anders kan je op onze geboortegrond meer vertellen over concertfotografie dan hij?

Maar het was niet een kwestie van inschrijven, betalen en vertrekken maar van portfolio insturen en uitgekozen worden.  Een week voor de bewuste datum werd ik op de hoogte gebracht dat ik erbij was.  Wat een verrassing, echt waar. Ik had fotomaatjes (en andere maatjes zijnde niet van het visachtige soort) die er alle vertrouwen in hadden maar ik schat mezelf echt niet zo hoog in. Ik ging ervan uit dat het niets zou worden maar met “niet geschoten, altijd mis” in het achterhoofd heb ik mijn twintig concertfoto’s ingestuurd.

We werden onthaald in het fotomuseum waar de tentoonstelling “You ain’t see nothing yet” loopt. Ook Vanhee deed hiervoor zijn duit in het zakje en exposeert hier de foto’s van zijn afstudeerproject.

Daarna begint het  interessante deel van de avond. Aan de hand van een presentatie met massa’s eigen foto’s loopt de rockfotograaf met ons door mogelijkheden, uitdagingen, portretten en actiefoto’s. Zijn verhalen zijn legio maar je pikt zelf de dingen op die in je fotografiekraam passen en daar zit zeker voor ieder wat wils tussen.

Alex heeft blijkbaar iets met “lampadaires”.  Voor foto’s die off stage genomen zijn, krijgt hij vaak een kleine tijdsspanne in een hotel waar hij al ettelijke keren is geweest (om het zacht uit te drukken). Uitdaging is daar om toch weer een hoekje of een opstelling te vinden die helemaal anders is. Het gebruik van verschillende lichtbronnen geeft hem vaak de nodige creativiteit. En omdat niets toeval is, krijgt hij tijdens zijn uiteenzetting een oproep binnen van een zekere Arno. Toch even opnemen. In zijn eigen taal, het westvlaams, staat hij de artiest kort te woord en belooft hem de dag nadien terug te bellen. Als de verbinding afgebroken is, vertrouwt hij ons toe dat Arno toch blijft bellen tot hij opneemt dus beter de korte pijn.  Het verbaast me dat de eenvoud van sommige foto’s toch net dat bijzondere kan brengen.  Het licht is een bron van warmte en energie en dit geldt zeker in de fotografie

De hoofdmoot is het beoordelen van onze foto’s.  Je legt echt je ziel op tafel en hoopt dat hij op een positieve manier weer opgepikt wordt. Alex neemt echt zijn tijd voor alle portfolio’s. Hij bekijkt de foto’s en herbekijkt ze.  Daarna kiest hij zorgvuldig zijn woorden. Ook voor mij. Mijn moment zit blijkbaar goed al voelt hij wel aan dat ik nog zoekende ben naar een eigen stijl.  Vooral het portret dat ik van Willy Willy nam tijdens Villa Vanthilt vindt hij een knap shot waarbij een stilstaand beeld toch de nodige emotie en beweging in zich heeft. Kort samengevat, hij vond het goed maar gaf de tip op toch nog wat aan de afwerking te schaven. 

De concertfoto’s volgen elkaar één na één op en het is bijzonder dat ieder toch zijn eigen stijl en invalshoek heeft. Zo leuk om het werk van gelijkgestemden te zien . Alex bevestigt ook dat het niveau van deze groep redelijk hoog ligt en dat is zeker een opsteker voor ieder van ons.  Het is al tien uur voorbij als we afronden met de planning voor het volgende deel van deze Masterclass. Het Rivierenhof wil onze gastheer zijn voor drie optredens waarvan we er ééntje mogen uitkiezen. Daarna komt er nog een bespreking van deze foto’s en als kers op de taart een projectie in het fotomuseum en een tentoonstelling in de Arenberg in het najaar.

Op weg naar huis moest ik door een felle hemelwaterdouche en dat terwijl ik al uit een enorm warm creatief bad kwam. Het moet allemaal nog eventjes doordringen, veronderstel ik maar ik kom wel reeds tot de ontdekking dat dit een bijzonder inspirerende avond was die nog lang zal nazinderen.