Of ik een stukje wil maken als ode aan de xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />50 mm lens? Ik kan enkel schrijven over wat ik zelf ervaar en bovenal voel. Stel je hierbij niks professioneels voor want ik ben een amateur fotograaf die vaak de technische zijde letterlijk ook aan de figuurlijke kant laat staan en heel erg focus op wat ik aanvoel. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De 50 mm kwam op mijn pad toen ik al een 18-55 lens en een 55-200 lens had. Best tevreden met dit duo maar ik ben ook wel een heel erg “portret mens” en kon vaak het beeld niet vatten wat ik in m’n hoofd had.

Wat dan? Dan ga je rondvragen en rondhoren. Daar kwam de 50 mm lens vaak bovendrijven als een prachtig lensje, een prima koopje en iets dat je echt in je fototas moet hebben. Bovendien is de aankoopprijs ook echt democratisch dus ja, ik ging overstag.

Ondertussen is het mijn meest gebruikte lens omdat ik er me gewoon heel erg goed bij voel (ja, je hoort het al, bij mij draait heel erg veel om gevoel). Deze lens zit standaard op mijn Nikon D90 toestel en samen zijn ze voor mij echt de “eerste klasse spitsen”.

De prille vijftiger is geen lens die bij de pakken blijft zitten. Rust roest en dus geen gedraai aan het objectief om je onderwerp dichterbij te halen. De 50 mm houdt je fit want je voeten doen het loopwerk. Het geeft je een stuk vrijheid, het geeft je de ruimte met de wereld als speelterrein.

Toen Mischa zijn project van 50 dagen 50 mm begon, dacht ik, dit moet ik even in de gaten houden. Dagelijks bekeek ik zijn foto en was best trots op dat geweldige lensje. Je kunt er echt alle kanten mee uit. Heel diep binnenin was ik best ook jaloers. Het leek me super om zelf een dergelijk project op te starten maar alleen is maar alleen. Toen de vraag kwam naar 50 enthousiastelingen die 50 weken met een 50 mm op pad zouden gaan, heb ik niet geaarzeld. Fotografie is voor mij het schrijven met beelden en mijn favoriete pen is mijn 50 mm lens.