|
Liefhebber van feestdagen en naamdagen? Wel, ik überhaupt niet. Kerst, Pasen, Sinksen, het kan me allemaal gestolen worden. Erger nog zijn de verjaardagen. Dan wil het liefst van de wereld verdwijnen. Er is geen reden toe maar op een bepaalde manier legt het een zware druk op mn schouders. De verjaardag valt in een week waarin ook mijn ma een jaar ouder wordt (ik was haar verjaardagsgeschenk op haar 22ste geboortedag) en waarin ook mijn ouders hun huwelijksverjaardag vieren. Ook al zijn zij de mensen die ik koester, het is een gruwelijke week. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Daar wou ik vanaf. Geen slecht gevoel dit jaar. Als je ergens van weg wil dan moet je vluchten. Het land uit, het water over of de lucht in. Een plan, een idee, geboekt en weg ermee. Drie dagen van de wereld en terug aan die andere kant van de vier vijf.
Het is niet mn thuis en ik heb er helemaal geen roots maar toch voelt het kanaal over heel vertrouwd. Engeland heeft geen positieve reputatie als het over eten en kleding gaat en toch zijn dat de dingen die alleen al de overtocht waard zijn. Ik ben Marks & Spencer addict voor de innerlijke alsook de uiterlijke mens.
White cliffs of Dover en dan door Kent met zn heerlijke tuinen en pittoreske dorpjes om daarna door te reizen naar DE stad van Europa. National Portrait Gallery sla ik zelden of nooit over. Altijd wel een interessante fototentoonstelling te bekijken om nadien in the basement te verpozen bij een heerlijke kop thee of op zoek naar dat uitzonderlijke boek in de Gallery Shop annex.
Voor mijn ma bezoek ik één van de Hobbs filialen. Haar kledingstijl, haar smaak die ik eigenlijk ook met mn ogen dicht kan invullen. Geen haar op mn hoof dat eraan denkt om één van die burgerketens binnen te stappen maar kies ik bewust voor Byrons die dit soort vlees nog vers en met smaak bereiden.
De tuin van Engeland, zoals Kent wel vaker genoemd wordt, is een baken van rust en groen. Via via vond ik de B&B Arden tussen Pluckley en Smarden. Al vanaf de eerste kennismaking met Sue was er het gevoel van vertrouwen en herkenning. Ik werd uitgenodigd voor een cream tea in haar uitzonderlijke tuin en al gauw waren we aan de praat alsof we mekaar al jaren kenden. Het geeft steeds een bijzonder gevoel als je mag thuiskomen bij gelijkgestemden.
In de tuin, in de zon, met de stilte en enkel Willow, haar zwarte labrador als gezelschap, wordt de wereld een stuk rustiger en warmer. Het is genieten van de bovenste plank voor mij.
Voor mn verjaardag dit jaar kreeg ik dus onverwacht een fijne vriendschap cadeau. Je laat vriendschappen achter om er nieuwe voor in de plaats te krijgen. Ook dat behoort bij het leven en dat besef je pas als de jaren verdertikken.
Met een fijn gevoel stapte ik dit jaar over die jaargrens heen en reed de ferry op met een heel ander gevoel dan de meeste verjaardagen.
Ik ga het echt nog allemaal leren!
Ooit.
|
