Own is de titel van het overzichtswerk van Erwin Olaf. Een naam als een klok onder het Nederlandse en Internationale fotogesternte. Er zijn een paar reeksen van hem die ik best kan smaken dus was heel erg benieuwd naar de inhoud van het wel 5kg zware fotoboek dat nieuw op de markt is. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Natuurlijk wordt er aan prijsvergelijk gedaan dus toen ik toevallig in de Koekestad was, ben ik even bij FNAC binnengelopen.

Ja hoor, hij (zij) was beschikbaar aan de standaardprijs. Veel boek voor een degelijke prijs dus toch maar even inkijken. Waar vind ik een inkijkexemplaar?

Net op het ogenblik als ik de vraag stil in mezelf stel, hoor ik achter me een man die van wanten weet hardop zeggen “ daar ligt het exemplaar dat je kan inkijken en ook het nieuwe boek van Annie Leibowitz ligt erbij.”

Dan weet je gelijk, deze FNAC medewerker zit helemaal op mijn lijn. Ik bedank hem en zet me met het zwaargewicht in de zetel die ook gewoon net op de juiste plaats staat. Al bladerend maak ik een optel- en aftelsommetje. Het resultaat : slechts één vierde van het boek is echt mijn ding.

Of het een cadeau is voor iemand vraagt de man me. Ja een cadeau voor mezelf. Beide zijn we het erover eens dat dit de mooiste cadeautjes zijn. Als ik aangeef dat ik onze Marco (Mertens) toch wel een pak beter vind, kan hij zich direct vinden in mijn opmerking. Olaf is een grote naam en maakt mooi werk maar ook de minder klinkende namen zitten schitterende foto-artiesten. Marco’s werk is haarscherp en bevat zoveel emotie in een stilstaand beeld.

Hij reikt me de naam alsook het boek van persfotografe Germaine Van Parys aan. Een vrouw die voor haar tijd een uitzondering was in het voornamelijk mannelijke beroep. Een vrouw die haar mannetje kon staan en zich letterlijk en figuurlijk een weg naar voor baande, ondanks haar kleine gestalte.

Ik kan me helemaal vinden in zijn verhaal en vind er ook een spiegel naar mezelf in terug. Haar overzichtstentoonstelling zal plaatsvinden in het Jubelparkmuseum in april van volgend jaar. Ook al beslis je het boek niet te kopen, de tentoonstelling is een echte aanrader, besluit hij zijn betoog.

Ik blader het boek door en lijk door het Brussel van begin vorige eeuw te wandelen.

Mensen die mekaar vinden door de fotografie geven me altijd zo’n juist gevoel. Ook deze kleine ontmoeting catalogiseer ik onder deze noemer.

Ik stap zonder boek buiten maar wel met de meerwaarde van een leuk gesprek en een ongedwongen herkenningsgevoel.

Nieuwe dingen die aangereikt worden door mensen met hetzelfde buikgevoel. Het is niet tastbaar en er kan geen mooi papier en dito strik rond maar de waarde is veel hoger dan het mooie Erwin Olaf boek.