xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Er gaat een verhaal dat ik met rode kinderslofjes stond te dansen op Dana’s All Kinds of Everything en Middle of the Road’s Soley Soley.

Later had ik een eerste platenspelertje. Het was handig in een beige lederen koffertje gemonteerd zodat ik er mobiel mee kon zijn.

De eerste singeltjes waren kinderliedjes en verhaaltjes maar ook Brotherhood of Man, Ann Christy, The Shorts en Teach In zaten in mijn collectie.

In mijn tienerjaren was muziek het belangrijkste gespreksonderwerp op de speelplaats (jongens uiteraard niet meegerekend). De ouders van mijn vriendin hadden een platen en cd zaak dus we waren echt wel op de hoogte van wat er reilde en zeilde. De muziek uit de jaren tachtig brengt onvermijdelijk de herinneringen aan schoolfuiven terug naar boven. En ook die vriendschap is op haar grondvesten blijven staan.

Eén iemand is uit die tijd overgebleven en staat nog steeds voor mij op ongenaakbare hoogte. Vraag me niet waarom, ik ken het antwoord niet maar het is wel een feit dat ik zijn muziek en zijn stem koester als ware het een onaantastbaar kleinood in een magisch doosje.

Jarenlang heb ik gedacht dat het er nooit van zou komen om hem live aan het werk te zien. Maar een aantal jaren geleden pikte hij de draad weer op en ging op 25Live tournee. Zes concertjes heb ik daarvan kunnen meepikken en die waren stuk voor stuk bijzonder.

Waarom George Michael? Waarom ben ik hem al die jaren blijven volgen?

Sluit je ogen en luister naar die stem. Besef daarbij dat hij alles zelf componeert en schrijft, dat alles wordt gecreëerd door deze ene persoon.

Wat doet het ertoe of hij hetero of homo is? Het is deze gevoelige ziel die al die schoonheid en een pallet aan emoties weet te converteren naar muzieknoten en daar een prachtig geheel van kan maken.

Een kunstenaar “pur sang” die heel veel van de kosmos heeft meegekregen (misschien wel te veel) en met dat talent ook effectief iets doet.

Genoeg bewierookte commentaren die ons al te ver van het onderwerp afleiden. Morgen rijd ik weer een pak kilometers om deze artiest in het buurland te gaan beluisteren. Zoals steeds, kon ik me niet bedwingen en heb ik al de nodige recensies en commentaren gelezen en ga ik ervan uit, dat we weer een stukje perfectie tegemoet gaan. Nee, beter gezegd, ik ben daar zeker van.

Ik wens deze emotionele ziel vooral de nodige rust en een portie geluk toe. Een bekende naam is vaak zwaar om dragen. Als alle glamour en glitter verdwenen zijn, blijft er de essentie over en zo komen we weer tot de muziek die zowel hem als mezelf zal blijven inspireren. Die rode draad blijft zich verder uitspinnen en ik ben heel benieuwd naar wat er voor nieuwe dingen komen gaat.

Eén ding staat vast : George zal er altijd zijn.