Op een welbepaalde dag wordt op een afgesproken uur bekend gemaakt dat er op een afgesproken dag op een welbepaald uur wordt gestart met de ticketverkoop. Kijk dat is duidelijke taal, daar heb je wat aan. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Natuurlijk wil je van de partij zijn en reeds een kwartier voor aanvang zit je al vrij nerveus voor dat klavier met dito scherm. Het verdere verloop heeft dan twee denkpistes.

Oftewel geraak je direct op de ticketsite binnen maar blokkeert alles na een paar seconden. De andere mogelijkheid is dat je na honderd keer “refreshen” nog steeds niet aan het beginscherm komt.

Ticketstress noemen kenners dit en je krijgt het inderdaad warm en koud tegelijk. De nodige vloekwoorden worden hetzij stil gepreveld of luid geroepen.

Laat ik even een voorbeeld nemen. Op de site van Sherpa geraak ik onmiddellijk binnen om klokslag 10 uur op een zonnige juniochtend waar ik na een ingehouden vreugdekreet een vijfde rij in Vorst Nationaal kan boeken. Mijn klantennummer alsook mijn creditcard liggen al even vreugdevol naast de pc te wachten op instant gebruik. Dan gebeurt het, de site loopt vast, ik krijg een zandlopertje dat in een wilde looping nooit nog zijn eindpunt bereikt.

Wat doe ik dan? Mijn hart begint te pompen en ik overloop de mogelijkheden maar je weet sowieso dat ik afhankelijk ben van dat rotsysteem. Dus ik doe niks en staar naar het scherm als een koe in de wei naar de voorbijgangers.

Na vijf minuten komt dan eindelijk het besef dat ik naar die vijfde rij wel kan fluiten. Ondertussen hebben al honderden mensen voor mij hun plaatsje verzilverd en zit dat middenplein sowieso al overvol.

Met de tranen in de ogen sluit ik af en onderneem een volgende poging. Ik geraak dan natuurlijk niet meer binnen. Geen ticket, dag concertje, zwaai maar met het handje!

Na twee weken log ik nog eens aan op de Sherpa site. Al is het maar om met lede ogen de tekst “uitverkocht” te zien staan.

Maar amehoela almachtig, ik kan gewoon een derde rij boeken. Zonder stress, zonder hartkloppingen. Het betalen met de creditcard gaat als een fluitje van een cent (nou ja, een cent?) en een paar dagen later zit het concertkaartje al in de bus.

Dus laat ik nog even duidelijk wezen. Voor mij geen stress meer. Ik hou het voor bekeken om net als duizenden anderen tegelijk op een ticketsite te vertoeven. Doe mij maar rustig aan. Een makkelijke derde rij of beter nog een last minute ticket aan de helft van de prijs.

En dan… is er koffie!