Of het nu een lentefeest of een communiefeest betreft, het probleem blijft: wat moet je ze in hemelsnaam geven? Eén ding hebben ze altijd te weinig: geld! En er zijn mogelijkheden te over om het stijlvol in te pakken. Hier gaan we.
Dit mapje is eenvoudig te maken uit twee stroken papier die dubbel zo lang zijn als breed (bijvoorbeeld door een vierkant vel papier in twee te snijden). Van beide stroken vouw je de korte zijden naar het midden, en je vouwt ze weer open. Je legt beide stroken 'kruiselings' over elkaar, en je vouwt één na één de vier zijden dicht over het centrale vierkant (de volgorde is van belang: volg de wijzerzin, of de tegenwijzerzin, maar verander halfweg niet van richting). De helft van de laatste zijde moet je voorzichtig onder de helft van de eerste zijde schuiven. Klaar.
Dit mapje is mooi als je het maakt met verschillend gekleurde stroken papier. En hoe eenvoudig het ook is, het wordt een echte blikvanger als je een speciale papiersoort kiest.
Moet je één dezer dagen in Brussel zijn, loop dan zeker even binnen in de Galerie Michel Vokaer (Charleroise Steenweg 169, 1060 Brussel - dichtbij Louisalaan). Daar exposeert nog tot 3 mei Pet Cheng Suor met 'Mémoires Végétales': kunst met papier. Heel bijzonder.
Een passiefhuis is een bouwwerk dat maximaal geïsoleerd is, en tegelijk prima geventileerd kan worden. Daardoor worden de kosten voor verwarming en voor koeling tot een absoluut minimum beperkt. En weet je wat er gebruikt wordt voor de isolerende laag? Cellulosevlokken gemaakt van papier! Op zondag 20 april kun je in Gent zo'n passiefhuis bezoeken: het Natuur- en Milieucentrum De Bourgoyen wordt dan voorgesteld aan het publiek. En niet alleen het gebouw is het bezoeken waard! Allen die niet naar de boekbindersbeurs gaan daarheen. Hier meer info.
De bibliotheekcatalogus suggereert om vanuit 'meneer papier gaat wandelen' (Elvis Peeters en Gerda Dendooven) je eigen knipverhaal te starten. Misschien te moeilijk voor de kleuters op wie het boekje mikt, maar zeker haalbaar voor kinderen tussen 6 en 9. Niets méér nodig dan al je kleurrijke papieroverschotten, schaar en lijmpot.
Elvis Peeters en Gerda Dendooven maken samen de reeks over 'meneer papier'. Onlangs verscheen deel 3 'meneer papier en zijn meisje'. Prachtboeken voor àlle papiermevrouwen en -meneren, en niet alleen voor de mevrouwen en meneren in wording. Kijk maar eens in de boekhandel of de bibliotheek, of hier.
Maar liefst 50 papieren placemats krijg je bij het ontbijtsetje dat Michael Lin (Taiwan, °1964) ontwierp voor Illy. En als de placemats opgebruikt zijn, houd je altijd nog twee ontbijtkommen over. Prijs voor het geheel: 45. Wel al aangekondigd in de pers, maar vooralsnog onvindbaar op de Illy-website ... althans voor mij. Wie doet beter?
Als je zelf boeken wilt maken die er professioneel uitzien, dan kun je eigenlijk niet zonder een degelijke stapelsnijder om de randen van de boekblokken na het naaien gelijk te snijden. Momenteel is er op de tweedehandsmarkt een stapelsnijder van het merk Dahle te koop. Het mes is ongeveer 46 cm lang, en je kunt er toch wel stapels van meerdere centimeters dikte mee snijden. Het gaat over een tafelmodel (dit wil zeggen dat er geen onderstel is) met een blad van 71 cm op 54 cm. Je moet wel nog voldoende ruimte voorzien om het mes te hanteren. De vraagprijs is 300. Heb je interesse, neem dan contact op met Sabine op het nummer 0476/645.801 Aanvulling van 24/04/2008: stapelsnijder verkocht! Niet meer bellen dus.
Natuurlijk kun je ook zelf tweezijdig papier maken! Er zijn spuitbussen te koop met sneldrogende lijm, die op enkele seconden tijd twee vellen papier perfect verlijmen (helemaal vlak, hoekjes en randjes goed verlijmd, onmiddellijk droog, ...). Spray Mount van 3M is een voorbeeld van dit soort lijm (o.m. te koop bij Schleiper; 11,34 voor 400 ml). Hoe werkt het? Je snijdt één vel op het formaat dat je nodig hebt, en het tweede vel iets groter. Je legt het eerste vel op een krant, en je spuit er een dun laagje lijm op, met speciale zorg voor hoeken en randen. Je legt het op het iets grotere vel, dat je meteen kunt bijsnijden op de rand van het ingelijmde vel. Alle combinaties van kleuren, textuur, dikte zijn mogelijk; de mogelijkheden zijn onbegrensd. Twee grote nadelen in vergelijking met dubbelzijdige kleeffolie: de spuitbus zelf staat vol met waarschuwingen over de giftigheid van de dampen die vrijkomen bij gebruik. En spuitbussen zijn geen milieuvriendelijke producten. Toch maar zuinig en voorzichtig mee omspringen dus.
Niet iedereen vindt bestellen op het internet comfortabel, en dus raakt niet iedereen gemakkelijk aan tweezijdig origamipapier. Je kunt wel altijd zelf tweezijdig papier versnijden. Zo pakken veel winkels geschenken in in gekleurd kraftpapier: het bekende bruine papier, maar dan met aan één kant een kleurtje opgespoten; als je 't vriendelijk vraagt krijg je moeiteloos een stuk cadeau. Hetzelfde kraftpapier wordt ook gebruikt als placemats in brasseries en snackbars: vooral niet smossen dus, en je placemat thuis versnijden tot vierkanten.
Op dezelfde pagina van amazon.com worden ook 'The Lost Art of Towel Origami' verkocht, en 'Office Origami'. Dat laatste boekje zou je alleen al kopen voor de ondertitel (ter informatie: 'procrastination' betekent zoiets als 'ziekelijke zucht tot uitstellen').
Op amazon.com vind je een boekje dat 25 sticky-note-origami-projecten bevat. Sticky notes heten bij ons post-its. Als je dan toch naar de Hema gaat om gekleurde nieten te kopen, leg dan ook maar meteen een voorraadje Hema-sticky-notes aan: ze zijn nl. stukken goedkoper dan de echte post-its, en ook in verschillende kleuren en formaten te koop.
Nietjes zijn antipathieke voorwerpen die papier beschadigen, en die ook de vingers niet ontzien. Soms kunnen we echter niet zonder. Voor die gevallen verkoopt de Hema doosjes gekleurde nieten. En ze zijn ook nog goedkoop. Een troost.
In real life niet zo gemakkelijk te vinden, echt origamipapier! Dan maar de virtuele weg bewandelen. Ik beland bij Tuttle Publishing, een uitgever die zich toelegt op 'het oosten'. Hier vind je hun volledige catalogus. Kijk maar eens onder 'crafts and origami'.
Een boekendoos is een slimme manier om tijdschriften op te bergen. Maar om een boekendoos te maken moet je kunnen meten: je doos mag niet veel te groot zijn, maar zeker ook niet te klein. De lengte en de breedte van een tijdschrift meten is niet moeilijk, maar de hoogte van een stapeltje tijdschriften is al wat moeilijker. Hoe pak je dat aan? Je legt de tijdschriften op een stapeltje met de rug naar je toe, en je legt een vel karton dat ongeveer even groot is erop. Je duwt lichtjes met een wijsvinger in het midden van het stapeltje (op het karton dus), en ondertussen meet je de afstand van het tafelblad tot de onderrand van het karton; uiteraard gaat dit het beste met een lat die op 0 begint.
... en op stap in de stad een mooie illustratie van creatieve vormgeving: als je vertikaal maakt wat meestal horizontaal is, dan krijg je soms wel eens een mooi resultaat:
(oeps, moet 'verticaal' met 'c' zijn - weet ik nu ook alweer - met dank aan mijn taalraadsvrouw, die gelukkig maar om de paar weken eens moet uitrukken)
Je valt in Istanbul de hele tijd door van het éne uiterste in het andere. Op één uur tijd kun je een stuk kaas gaan kopen in het Armeense buurtwinkeltje waar ze nooit een toerist te zien krijgen, en halfedelstenen in de zaak die ook op het internet actief is en dus verkoopt aan de hele wereld. Hun karakter is weerspiegeld in de verpakking van hun producten.
