Er zijn van die mensen die heel regelmatig een kijkje komen nemen op deze plek, èn die ook nog eens reageren, bijv. als er een lelijke taalfout in een bericht geslopen is, of als er een interessante aanvulling bij een bericht hoort. Hier één van die aanvullingen.
Maud Bekaert, een letterkapster van niveau, werkt momenteel een wel erg groots project uit ten voordele van kinderen met AIDS in Zuid-Afrika. In Damme zijn op dit moment letterkappers gratis in gekregen grote blokken arduin teksten van mensen van hier en ginder naar een ontwerp van Zuid-Afrikanen aan het kappen. Zij doen dat in een oude gemeenteschool en die is elke dag toegankelijk voor het publiek. De blokken zullen volgende zomer geveild worden ten voordele van de Zuid-Afrikaanse kinderen. Volgende zomer ook schrijft een zandkalligraaf in Zeebrugge in het strand voor hetzelfde doel. Meer info op http://www.bloggen.be/lettersinsteen/
En toevallig of niet: nog een bericht uit Damme! Ik citeer een persbericht. "In het middeleeuwse Stadhuis van Damme nabij Brugge (België) worden naar aanleiding van 10 jaar Damme Boekendorp 150 hedendaagse boekbanden tentoongesteld. De banden komen enerzijds uit de gerenommeerde Bibliotheca Wittockiana in Brussel en anderzijds uit particuliere collecties uit België, Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië en Nederland. Curator van de tentoonstelling is mevrouw Annie De Coster, directeur van de Bibliotheca Wittockiana, bijgestaan door boekbandkunstenaar August Kulche. De 150 geëxposeerde boekbanden dateren allen uit de 21ste eeuw. Dat is een bewuste keuze, aldus Annie De Coster. Met de tentoonstelling willen we laten zien dat het maken van boekbanden een volwaardige kunstdiscipline is, waarbij materiaalkeuze en -kennis van essentieel belang is. De boekbinders maakten gebruik van diverse ledersoorten zoals kalfsleer, boxkalf, geitenleer, krokodillenleer, buffelleer, varkenssuède en andere. Ook heel aparte, soms exotische, materialen zoals rhododendronschors, polycarbonaat, bananenbladeren, leisteen, fineerhout, zijn naast diverse papiersoorten in de boekbanden verwerkt. De tentoonstelling Bibliotheca Wittockiana in het stadhuis van Damme is tot zondag 26 augustus 2007 dagelijks toegankelijk van 10 tot 12 uur en van 14 tot 18 uur. Er is een summiere catalogus beschikbaar. Info: Toerisme Damme, Huyse De Grote Sterre, Jacob van Maerlantstraat 3, 8340 Damme, +32 (0)50 28 86 10, www.toerismedamme.be." Allen daarheen!
Powerscourt Shopping Centre (Dublin) is een heel vreemd winkelcomplex: het is nu de hippe place-to-be in Dublin voor alles wat mode, design en antiek aangaat, maar het was vroeger een soort woonkazerne rond een grote binnenplaats, waar ook nog eens een groot, deftig herenhuis (compleet met staatsietrap en gesculpteerde deuren) in opgeslokt is. Elke halve vierkante meter brengt er geld op: op de overloop van het herenhuis brengt een meisje geflankeerd door twee stoelen haar blitse handtassen aan de m/v. We vonden er ook een winkel die de produkten van allerlei Afrikaanse projecten verkoopt, waaronder die van Wola Nani, een project dat mensen tewerkstelt die met HIV/AIDS leven. Wola Nani maakt heel mooie papier-maché schalen: ze zijn strak vormgegeven, en ze zijn prachtig bekleed met allerlei fel gekleurde repetitieve patronen uit reclamefolders of etiketten van voedingsmiddelen. Te bekijken op www.wolanani.co.za. Ook de website van de winkel zelf is de moeite waard (www.worlddesign.ie). Kijk zeker naar de produkten van Hanan Yanni Craft (ook uit Zuid-Afrika): frèle papier-maché theelichtjes in vrolijke kleuren.
Na augustus komt september, en september betekent: nieuw schooljaar. Dan gaat mijn papierplezierpetje weer wat vaker de kast in, en haal ik mijn docentenpetje weer boven. September, nieuw schooljaar. Nieuw schooljaar, nieuwe agenda. In augustus haal ik steevast bij AVA die éne agenda die van september van het éne jaar tot en met december van het volgende jaar loopt. Erg handig, want wanneer het oude schooljaar op zijn laatste benen loopt, heb je toch de eerste maanden van het volgende schooljaar al bij de hand. En halfweg het schooljaar, rond nieuwjaar, val je niet plots zonder agenda. Brepols is de uitgever, en het type agenda heet Bretime 2007-2008 (waarom bestaat er nog geen dergelijke Solidariteitsagenda?). Het formaat is handig klein, 14,8 cm op 21 cm, en het is géén schoolagenda. Hij is wel erg lelijk. Dit jaar heb ik de bordeauxrode gekocht, de allerlelijkste. Met des te meer plezier snijd ik het ding uit de omslag, en bedenk ik iets beters eromheen. Het moet een omslagje zijn dat een jaar lang dagelijks in een overvolle boekentas gepropt mag worden, dat dagelijks meerdere keren open en dicht geklapt wordt, waar ik een vol jaar lang met tevredenheid naar kijk, dat ik een vol jaar lang met plezier wil aanraken, èn dat ook nog een oogje heeft om altijd een vulpotloodje bij de hand te hebben. Als augustus eraan komt, is het dàt wat me bezighoudt. Binnenkort het resultaat op deze webplek.
Grote schoonmaak bij Atelier Plano, en ik krijg een krantenknipsel onder ogen van 01/12/2003: 'Memory Work: de heling der herinnering'. Het artikel gaat over een Zuid-Afrikaans project waarin mensen besmet met HIV/AIDS een doos samenstellen met persoonlijke voorwerpen, familieverhalen, brieven, ..., zodat hun kinderen later hun veel te vroeg gestorven ouders toch nog een beetje kunnen leren kennen, wat hen helpt wortelen in het leven, hen een geschiedenis en een identiteit geeft, hen helpt bij de rouwverwerking. Een kwartiertje surfen op het net leert mij dat dit project vrij uniek is. Er zijn heel veel sites die het over memory boxes hebben, maar ze gaan zowat altijd over het aanleggen van herinneringsdozen over mensen die al overleden zijn, niet over personen die besmet of ziek zijn en die zelf zorg dragen voor hun eigen overlevering. Een idee voor iedereen die met een mogelijk levensbedreigende ziekte te maken krijgt, of voor wie werkt met deze doelgroep? Atelier Plano is bereid mee te denken over de concrete vormgeving en uitvoering van een dergelijke doos. Meer info op: www.demorgen.be (alleen als je toegang hebt tot het archief; wie het artikel graag wil lezen kan van mij een papieren versie krijgen).
Om te beginnen greep de lancering van Harry Potter 7 plaats terwijl wij in Ierland waren! Niet te missen: om middernacht in de rij gaan staan tussen doodvermoeide kinderen en half geflipte volwassenen uit alle hoeken van de wereld ... En leesplezier is natuurlijk ook papierplezier. Verder: The Book of Kells: een manuscript van rond 800 na Chr., dat in Trinity College in Dublin getoond wordt: elke dag een bladzijde tekst en een bladzijde met een afbeelding. Plus een knappe tentoonstelling over de tijd waarin het gemaakt werd, de monniken die het maakten, de kleurstoffen, de boekbindtechniek, ... Veel informatie over The Book of Kells, inclusief schitterend beeldmateriaal vind je op http://www.bookofkells.ie/. De boekbindtechniek van The Book of Kells wordt in de tentoonstelling gedemonstreerd door Anthony Cains. Videomateriaal van demonstraties door Cains en andere gezaghebbende boekbinders kun je bekomen via http://wally.rit.edu/cary/CP_publications/CP_BB2000Videos.html.
Op vakantie mis ik mijn goed uitgeruste atelier natuurlijk wel. Maar er blijft gelukkig nog voldoende papierplezier over. Ik heb op reis altijd een mini-boekbindbox mee, die alles bevat wat ik nodig heb om miniboekjes te maken. Kleine blaadjes, kleine stukjes linnen, stukjes gaas, draad, naald, een minilijmpotje, kleine kartonnetjes, kleine restjes van schutbladen, van leeslinten, een klein vouwbeentje, een breekmesje, een klein penseeltje, een klein vodje. Ik heb dan ook genoeg aan een klein tafeltje en een lampje om heel mooie kleinigheidjes te maken. Het boekje op de foto meet 10 op 8 cm, en is gemaakt bij wijze van après-ski in de Vogezen. Het is bekleed met roze handgeschept papier dat glitterdeeltjes afkomstig van de judaspenning bevat, en het heeft schutblaadjes die zachtgrijs gekleurd zijn met de vouw- en dompeltechniek. In mijn rugzak had ik vorige week echter ook een voorraad origamiblaadjes mee, en een origamiboek. Ik ben nl. nog steeds op zoek naar de methode om die heel mooie schaal te maken. Verder was één van mijn plannen om boekhandels af te schuimen op zoek naar origamiboeken, in de hoop het vouwschema voor de bewuste schaal kant-en-klaar te vinden. Ik heb ontzettend veel gevouwen, en ik heb heel veel boekhandels gezien. Ik weet nog steeds niet hoe die schaal moet, maar mijn reisje was op papiergebied toch verre van vruchteloos ... Wat het rugzakboek betreft: niemand heeft geraden wat het was, maar collega Isabel heeft wel opgemerkt dat er moerbeibast aan te pas kwam. Dit levert haar een eervolle vermelding op.
Net terug uit vakantie gooi ik de gebruikte stadsplannen en wegenkaarten niet weg. Ze krijgen een tweede leven als kaftpapier voor schoolboeken, agenda's, schriften. Als het nieuwe schooljaar soms een beetje lastig valt, doet dit kaftpapier moeiteloos wegdromen naar andere, misschien betere oorden... Rara, waar ben ik op vakantie geweest? O ja, het raadselachtige object van het bericht van 25 juli was een rugzakboek: een aantal vellen papier met een Japanse binding in een omslag van moerbeibast gebonden en opgerold. Doorstaat de zwaarste rugzakreizen. Wel een klein beetje omslachtig als je snel de uren van de bus wilt noteren.
