Heb dus inderdaad 'nick robinson origami' gegoogeld. Blijkt dat ik hem al lang ken, van één van mijn favoriete origamischalen, die ook op groot formaat met zwaar handgeschept papier uit te voeren zijn (zie foto). Blijkt ook dat hij een fanaat is van vliegtuigjes èn van van origamischaaltjes. En dat zijn website bulkt van de vouwdiagrammen (zie links links). Laat het maar regenen in de zomer van 2007!
Het officiële begin van de grote vakantie! Tip voor regendagen? Zoek in de bib of in de boekhandel een boekje over papieren vliegtuigjes vouwen. Eerst even oefenen met kladpapier, dan een mooi kleurtje kiezen, nog een keertje vouwen, en dan ... ready for take-off! Véél leuker dan een echte airshow. Het boek op de foto heb ik vorige week gevonden in De Slegte voor 5,00. Het bevat 24 modellen (d.w.z. ongeveer 20 cent per model!). De auteur, Nick Robinson is vooral bezig met origami, en dat merk je aan de esthetische kwaliteiten van de vliegtuigjes. Het boek is uitgegeven in 2003 bij Silverdale Books en heeft het ISBN-nummer 1-856057-32-1. Wil je een voorsmaakje van deze vorm van papierplezier, vergroot dan de foto van het boek door erop te klikken, en vouw het eenvoudige vliegtuigje waarvan de werkwijze op het voorplat afgebeeld staat. Het heet Radford, naar een origami-vriend van Nick Robinson. Straks Robinson en Radford 's googelen ...
Op de foto een kleine bordschaar met een mes van 45 cm. Het toestel is bedoeld om papier en (niet te dik) karton mee te snijden, en het is onmisbaar in de boekbinderij. De handigste kartonschaar heeft 'benen' van een meter of iets langer, waardoor je ook met grote en zware vellen karton uit de voeten kunt. Elke kartonschaar, groot of klein, heeft de mogelijkheid om maten in te stellen, en zo nodig heel veel vellen met precies dezelfde maat te snijden. Hoe groot je kunt werken hangt af van de grootte van de schaar. Maar elke kartonschaar laat ook toe om reepjes van één of enkele millimeters te snijden. Dit doen we met de fijnsnijder. Op het eerste zicht denk je dat de fijnsnijder een opvangbakje voor papiersnippers is aan de kant van het mes, maar het is eigenlijk een precisie-instrument dat je kunt instellen met een schroef en blokkeren, ook weer om dezelfde maat zo lang als nodig te kunnen vasthouden.
Je zult wel begrijpen dat ik nooit ofte nimmer rolletjes dubbelzijdige kleefband koop. Heb ik een strookje nodig (bijv. om een zelfgemaakte envelop helemaal àf te werken), dan snijd ik dat toch gewoon met lat en mes van het grote vel folie. Of voor grote hoeveelheden haal ik even de bordschaar boven: de fijnsnijder maakt dit klusje tot een fluitje van een cent.
Hoe werk je met die dubbelzijdige kleeffolie? Je neemt het blad dat je wil opkleven, en je snijdt een stuk dubbelzijdige kleeffolie dat aan alle zijden minstens één centimeter groter is dan dat blad. Je verwijdert één van de twee beschermlagen, en je legt het blad dat je zelfklevend wilt maken erop. Grote bladen rol je best op, en breng je aan op de folie door ze langzaam af te rollen en ondertussen met een zachte doek aan te wrijven. Let op dat je aan alle zijden folie teveel hebt. Zeker bij grote bladen moet je opletten voor 'schuinlopen' (en voorzie je beter wat meer centimeters op overschot). Pas dan snijd je de overtollige folie weg, met een metalen lat die je erg zorgvuldig op de papierrand legt en met een vlijmscherp (dus nieuw) mesje.
Nog even teruggrijpen naar het bericht van eergisteren over het gebruik van behangpapier bij het bekleden van boeken en mappen. Wanneer je twijfelt of twee papiersoorten op dezelfde manier zullen uitzetten bij het inlijmen, dan kun je helemaal op safe spelen door ze niet in te lijmen, maar met een droge verbinding aan te brengen. Wel safe, want er is geen droogproces dat kan verkeerd lopen, maar toch erg moeilijk, want je moet de bekledingsstof meteen goed aanbrengen: even herbeginnen zoals je wel kunt met stijfsellijm behoort niet tot de opties ... Droge verlijmingen realiseer je met dubbelzijdige kleeffolie: is te koop in vellen van 70 op 100 cm of de helft hiervan, en is in vergelijking met stijfsellijm duur. Bestaat in veel verschillende diktes en kwaliteiten.
Een kartonsoort die in grote hoeveelheden gratis voor niks te vinden is, is golfkarton. Aan de kassa van je supermarkt, of bij een winkelier in je buurt die net een leverancier over de vloer gehad heeft, bijvoorbeeld. De producten die je ermee kunt maken zijn vederlicht, en kunnen perfect dienen als juwelendoosje, als boekendoos (opletten wel voor de zuurtegraad van het materiaal), als geschenkendoos, ... Op het Papiersalon dat enkele weken geleden in Gent doorging, waren zelfs sculpturen in golfkarton te zien (http://www.galerie-etiennedewulf.be/catalogus%20papiersalon-2007.htm).
