Mijn goede vrienden van de Carrefour bezorgen mij regelmatig een monkellachje, en soms een schaterlach. Een monkellachje kreeg ik van de servetjes die ons 21-juli-ontbijt moesten opvrolijken: het waren servetjes met 'trois plis'. Ik begrijp dit als 'drie lagen', wat zoveel betekent als 'baby- en peuterproof'; de kinderen mogen al eens een beker melk over het hoofd zien bij het grijpen naar nog een croissantje, het servetje kan dit wel aan ... De Carrefour houdt meer van origami, want 'trois plis' betekent voor de vertaler-van-dienst: 'drie vouwen'. Ik heb er nog maar twee gevonden ...
Gentse Feesten, en dus niet veel tijd en geduld voor papierplezier. Plastiekplezier dan maar: in plaats van al die gebruikte drankbekertjes weg te gooien: je scheurt je plakkerige bekertje in reepjes, je geeft alle reepjes een twist in één richting, en als je het op je vingertop zet en ertegen blaast heb je een molentje dat draait... Maar papier vind ik toch leuker, hoor.
Waar vind je in hemelsnaam dat papier dat veel water kan opnemen en dat nat toch niet scheurt? Een aantal Chinese en Japanse papiersoorten zijn geschikt voor deze technieken. Een papiersoort die voldoet aan de twee vereisten, betaalbaar is (zo'n halve per meter, breedte 45 cm), en vrij gemakkelijk te verkrijgen, is het 'Palace Museum Drawing, Writing Paper' uit Taiwan. Deze papiersoort vind je bij Schleiper en bij De Gouden Pluim, verpakt in een plastieken wikkel met het etiket dat op de foto staat. Ik vermoed dat je ook kozo-papier kunt gebruiken voor deze techniek, maar ik heb het zelf nooit geprobeerd, omdat ik kozo veel te mooi vind om te kleuren. Kozo is Japans papier, vrij duur, te koop in grote vellen van 70 cm op 120 cm of 70 cm op ong. 165 cm, wit of naturel. Als ik het me goed herinner is 'kozo' het Japans voor 'moerbei', en is dat dus papier dat gemaakt is uit moerbeivezels.
Voor deze derde variatie heb je een overschotje van een dikke buis nodig (lengte ongeveer 50 cm, diameter 20 cm of meer, te koop in de bouwmaterialenhandel, of soms wel eens te krijg op een werf). Je neemt een blad dat veel water kan opnemen en dat nat toch niet scheurt. Je kleeft één hoekje vast met tape aan de bovenzijde van de buis. Met een bolletje sterke katoendraad leg je een lus bovenaan de buis, over het vastgetapete hoekje. Je wikkelt de katoendraad strakt rond de buis en het papier (windingen ongeveer 1 cm uit elkaar). Na een vijftal windingen schuif je het reeds ingebonden papier naar boven, zodat de windingen tegen elkaar liggen, en het papier een regelmatig vouwpatroon krijgt. Zo wikkel je verder tot het hele blad 'ingewikkeld' en gevouwen is. Je maakt dan het blad kletsnat (bijv. met de plantenspuit), en je brengt één of twee kleuren zijdeverf aan. Leg een krant onder de buis om weglekkende verf op te vangen, en wacht (zéér geduldig...) tot het hele blad kurkdroog is (kan wel enkele dagen duren, jawel). Pas dan mag je de katoendraad losmaken, en het blad heel voorzichtig openvouwen. Geloof me: je dag kan niet meer stuk!
Tweede variatie: je neemt een blad dat veel water kan opnemen en dat nat toch niet scheurt. Je tekent met potlood heel licht een rasterpatroon op het papier (kruispunten niet dichter bij elkaar dan ongeveer 8 cm). Op elk kruispunt bind je een kraaltje of een rijstkorreltje in. Leg niet meer dan één knoopje, maar trek het wel strak aan! Als er op elk kruispunt een voorwerpje ingebonden is, houd je het blad onder de kraan. Je kleurt dan het kletsnatte papier, door één kleur zijdeverf op de ingebonden kruispunten aan te brengen, de verf de tijd te geven in het papier door te dringen, en dan tussen de kruispunten een andere kleur aan te brengen. Wees niet zuinig met verf: deze techniek geeft het mooiste resultaat als er niet veel witruimte overblijft. Dit keer moet je het blad ingebonden laten drogen, maar je mag wel het overtollige vocht wegdeppen met keukenpapier (krantenproppen zijn te hard voor deze techniek). Pas als het papier helemaal droog is de draadjes losmaken. Dit losmaken is een werkje dat minstens evenveel geduld vraagt als het inbinden van de voorwerpjes (ook als je telkens maar één knoopje gemaakt hebt), en dat héél voorzichtig moet gebeuren, anders scheurt het papier toch nog waar het onder spanning staat.
Wie vorige week de demonstraties in De Gouden Pluim bezocht heeft, heeft niet alleen de gewone vouw- en dompeltechniek om papier te kleuren gezien (zie 07/07/07), maar ook een aantal variaties erop. Hier komt variatie 1: je gebruikt een blad dat veel water kan opnemen, en dat nat toch niet scheurt! je wikkelt het strak rond een lange metalen lat, en je houdt het onder de kraan. Je duwt het kletsnatte papier naar het midden van de lat, zodat er een fronspatroon ontstaat. Je kleurt het papier door bijv. op elke zijde van de lat een andere kleur aan te brengen. Geef het papier de tijd om de verf op te nemen (de binnenste lagen zijn altijd minder fel gekleurd dan de buitenste, wat soms wel een mooi dégradé-effect oplevert), en wikkel het papier dan voorzichtig los. Dep overtollig water en overtollige verf weg met een krant, en hang het blad te drogen.
Fred en George Wemel hebben niet alleen een goed ontwikkeld gevoel voor humor en voor handel drijven, ze kunnen ook prima overweg met papier en karton! Ze presenteren hun producten in een bijzondere doos met drie verdiepingen: een soort meeneem-etalage die dicht heel compact is, maar die handig openplooit en -scharniert wanneer de producten getoond moeten worden. Als het nog enkele weken fris en regenachtig blijft, is er misschien binnenkort wel een soort kloon van te zien op deze webplek ...
Gentse Feesten, en dus niet veel tijd en geduld voor papierplezier. Plastiekplezier dan maar: in plaats van al die gebruikte drankbekertjes weg te gooien: je scheurt je plakkerige bekertje in reepjes, je geeft alle reepjes een twist in één richting, en als je het op je vingertop zet en ertegen blaast heb je een molentje dat draait... 
