Je valt in Istanbul de hele tijd door van het éne uiterste in het andere. Op één uur tijd kun je een stuk kaas gaan kopen in het Armeense buurtwinkeltje waar ze nooit een toerist te zien krijgen, en halfedelstenen in de zaak die ook op het internet actief is en dus verkoopt aan de hele wereld. Hun karakter is weerspiegeld in de verpakking van hun producten.
Iets doen met de kinderen rond één april? Op het internet vind je met de zoektermen "origami" en "fish OR vis" allerlei leuke en eenvoudige vouwdiagrammen voor vissen (deze bijvoorbeeld). Voor je 't weet zwemt er een hele school door je woonkamer.
De KLM-lunchdoosjes doen denken aan de Japanse bento box: fraaie-doos-met-volwaardige-en-met-liefde-bereide-lunch-erin is waarschijnlijk een vertaling die aardig in de buurt komt. Op het internet vind je zowel de duurste bento boxes met lakwerk, als de take-away-fastfood-versie ervan. En Japanse mama's vouwen voor de gasten van kinderfeestjes zelf bento boxes die ze opvullen met snoep en kleine geschenkjes. Die zien er dan bijvoorbeeld uit als op de foto.
Op reis gaan betekent voor Atelier Plano ook speuren naar papier en alles wat er van ver of dichtbij mee te maken heeft. Een weekje Istanbul levert ten tweeden male verrassend weinig op op dat terrein. Alhoewel. Ready for take-off? Op een haar na was de geplande take-off niet de onze! Grote vertragingen op de Thalys naar Schiphol in combinatie met overboeking zorgden ervoor dat we er echt niet meer bij konden in economy class, maar wel nog in business class (en aangezien wij niet aan de bron lagen van de vertragingen, noch van de overboeking, ...). En omdat we voor de terugreis ruim op tijd waren, en we dus wel in de economy class terechtkonden, kunnen we nu vergelijken. In business class verscheen er tussen aperitief en koffie een heus dienblad met driegangenmenu en een vleugje luxe (een kwaliteitsservet mèt servetring, een aangenaam vormgegeven wegwerpbestek). In economy class waren het charmante doosjes met een soort lunchpakket: een slaatje, een broodje, een cracker, een minibestekje en een servetje. Eén ding is duidelijk: je wordt verwend bij KLM, in welke klasse je ook vliegt.
En een laatste boekentip uit deze reeks 'boekbinden voor beginners': een schitterend kijk-, lees- en doeboek. Met historische achtergrondinformatie over de types boeken die je zelf leert maken, en met grondig uitgewerkte en beschreven projecten. Wekenlang papierplezier gegarandeerd. Uitgegeven bij Lark Books, New York, 1998. Is bij mijn weten niet gemakkelijk te vinden in de openbare bibliotheek, maar wel nog tweedehands te koop op internet. Vooral doen!
Is scrapbooken niets voor jou, maar wil je toch boekjes leren maken, dan kun je een perfecte start nemen met het boekje van de afbeelding: in amper 16 bladzijden leert Wayne Dieleman je vier verschillende soorten boekjes maken! De werkbeschrijvingen zijn erg gedetailleerd en helder, de foto's mooi en inspirerend. Uitgegeven door Niesje Wolters Van Bemmel, zonder jaartal. In veel bibliotheken te ontlenen.
Dat scrapbookpapier is echter niet goedkoop. Het wordt verkocht in vellen van 30 op 30 cm, 120 à 160 gr/m² zwaar, vaak tweezijdig bedrukt, één zijde effen, de andere zijde met een motief. De prijs van zo'n vel papier kan oplopen tot 1 ! Een goedkoper alternatief voor dit papier kun je wel eens vinden in De Slegte: zij verkopen soms boeken die allerlei textiel- of papierontwerpen bevatten. Je betaalt dan 10 à 15 voor zo'n boek, maar voor die prijs heb je tientallen prachtig bedrukte vellen, die bovendien veel origineler zijn dan de dure scrapbookvellen. Op de foto zo'n boek: 200 bladzijden , de meeste zonder witrand bedrukt. Kwalitatief goed papier. Kostprijs: 15 . Ook geschikt als inspiratiebron voor iedereen die graag zelf papier kleurt en decoreert (wat trouwens nog goedkoper en origineler scrapbookpapier oplevert!).
Hou je wel van dat soort kleine, eenvoudige boekjes, dan zul je zeker nog inspiratie vinden in 'miniscrapbooken' van Regina Crooswijk, uitg. Cantecleer, 2005. Scrapbooken is dè rage van het moment, en helemaal niet mijn ding. Het is echter een rage met enkele leuke bij-effecten die wèl mijn ding zijn. Eén ervan is de explosie van papier-met-mooie-prints dat ook voor andere dingen dan scrapbooken bruikbaar is (voor origami bijvoorbeeld). Een ander is de massa boeken en tijdschriften erover, die soms toch wel eens een ideetje voor een ontwerp leveren dat in de verste verte niet aan scrapbooken doet denken. Vandaar dat 'miniscrapbooken' in mijn boekenkast staat, en regelmatig geraadpleegd wordt. Ook te vinden in de openbare bibliotheek.
Een accordeonboekje of leporello is ook eenvoudig te maken, toch als je nauwkeurig kunt werken. Je vouwt een lange reep papier in een reeks accordeonvouwen, waardoor de bladzijden ontstaan. Vooraf bepaal je hoe breed en hoog je de bladzijden wilt hebben. De hoogte wordt bepaald door de hoogte van de reep, de breedte door de afstand tussen de vouwen. Je zorgt ervoor dat de afstand tussen elke twee vouwen heel precies gelijk is. Dit vraagt even oefenen, dus begin niet meteen met je allermooiste blad te experimenteren. Heb je meerdere repen papier nodig voor het aantal bladzijden dat je wenst, zorg er dan voor dat de overlappingen in een vouw verdwijnen. Uiteindelijk kleef je op het eerste en laatste blad een vierkant of rechthoek van een zwaardere soort papier, en net iets groter dan de bladzijden van het boekje. Klaar.
De smaak te pakken van de kleine boekjes? Als je nog wat restjes papier hebt die groot genoeg zijn om in twee te vouwen in de goede looprichting (d.w.z. looprichting parallel met de vouw), en je hebt een omslagje dat iets groter is en ook in de goede looprichting, dan kun je een boekje maken met de cahiersteek. Je vouwt de bladen tot één katern (nauwkeurig vouwen, dus blad per blad), en je vouwt het omslagje er zorgvuldig omheen. Je prikt in de vouw van binnen naar buiten 3 gaatjes (één precies in het midden, de andere twee op gelijke afstand van het middenste prikgat), waarbij je goed oplet dat je priknaald op de goede plek uitkomt (precies in de vouw van de omslag). Met een naainaald en één sterke draad (linnen, katoen, polyester) naai je het boekje stevig vast: je vormt een soort acht met de draad door de drie naaigaten, en wanneer je weer op je startpunt bent knoop je begin en eind van de draad stevig aan elkaar met een platte knoop. Klaar.
Gemakkelijk gezegd: een perforatie die loodrecht door de hele stapel loopt! Je kunt hiervoor een boor op een statief gebruiken, of een fretboortje (een soort handboortje). Voor boekenschroeven moet de diameter van het boorgat 5 mm zijn. De moeilijkste opdracht is echter ervoor te zorgen dat de stapel papier niet gaat schuiven terwijl je boort. Daarvoor kun je best het hele stapeltje papier zo strak mogelijk inpakken met stroken papier, waarna je boven en onder nog een kartonnetje vastzet met twee stevige papierklemmen. Als je door dat geheel boort, zullen de kartonnetjes erg beschadigd worden, maar de stapel papier komt er perfect geperforeerd uit, op voorwaarde dat je loodrecht naar beneden boort (en daarvoor is dat statief natuurlijk handig).
Met één boekenschroef en wat restjes kun je een prachtig klein boekje maken! Boekenschroeven worden gemaakt uit messing of uit inox, en bestaan uit een staafje en een schroef die in elkaar passen, beide met afgeplatte kop. Ze zijn in verschillende lengtes te verkrijgen. Hoe maak je dan dat miniboekje? Je hebt nodig: een stapeltje papier, en twee iets steviger kartonnetjes die precies even groot zijn als de blaadjes van je boek (voor de omslag). In één van de hoeken van de stapel maak je een perforatie, die loodrecht door de hele stapel loopt, en die groot genoeg is om de boekenschroef door te laten. Let op: de boekenschroef mag het papier niet muurvast klemmen, want dit is een boekje dat openwaaiert rond de boekenschroef; je slaat de bladen niet om. Maak het boekje mooi door mooi papier te kiezen, door het omslagje op te smukken, door de inhoud, ...
Er zijn origami's die gemaakt worden om te dienen als paperclip of als bladwijzer. Kenmerkend is dat ze binnenin een rechte hoek hebben, waardoor ze precies over één of meer bladen passen. Ze worden gemaakt uit piepkleine vierkante blaadjes (zijde 3 à 5 cm).
Als je helemaal zeker wilt zijn dat je bladwijzer niet uit je boek schuift, dan kun je een post-it-blaadje vierkant snijden, en dat gebruiken voor je origamibladwijzer. Je laat er dan natuurlijk wel de kleefstrook aan. Vouwt moeilijk, maar levert een erg bruikbaar product op!
Op 14/02/2008 kreeg je op deze plaats de link naar het Antifonarium Tsgrooten, het laatmiddeleeuwse koorboek dat door de Vlaamse Gemeenschap recent werd verworven, en dat in de Boekentoren in Gent bewaard wordt. De website waarop je het boek van voor naar achter kunt doorbladeren is ronduit schitterend! Boekbinders behoren echter tot een mensensoort die de dingen graag in het echt, in heel hun tastbare realiteit bewonderen. Een bezoekje aan de handschriftenzaal van de Boekentoren lag dus voor de hand. Er werd een datum geprikt, enkele mensen hoorden van het idee en vertelden het voort, en binnen de kortste keren was het maximum aantal deelnemers bereikt. Wie dus op 21 april nog zou mee willen, is eraan voor de moeite. Maar niets belet dat we een tweede datum kiezen, een volgende groep samenstellen, ... Laat het dus horen als je interesse hebt hiervoor, en geef meteen mee op welke dag van de week jij je kunt vrijmaken. Enige beperking: de openingsuren van de Boekentoren.
Perfect nutteloos, wel grappig: een kaartje dat je met de korte zijde in het water zet, en waar vier dagen later groene blaadjes uit groeien. Hier te bezichtigen.
Vanaf vandaag tot en met 15 juni 2008 loopt in het Sterckshof in Antwerpen een tentoonstelling over 'het versierde kerkboek'. Er zijn boeken te zien die teruggaan tot 1650, boeken met zilveren en gouden sloten en beslag, boeken met goud op snee waar verder versieringen zijn in aangebracht, ... Meer info vind je hier
Paasvakantie in zicht, en misschien dus wel zich-vervelende-kinderen-of-kleinkinderen ... Zorg voor alle zekerheid dat je een pakje 'shrinkles' in huis hebt, en je zult alvast één vakantiedag prettig besteden. Shrinkle-vellen zien eruit als iets tussen papier en plastic in, en je kunt erop tekenen en schrijven. Ze bestaan ook met voorgedrukte plaatjes op, die je alleen nog moet inkleuren. Tot hiertoe niets bijzonders; het leuke komt nog. Als je tekening of je plaatje af is, knip je het een beetje nonchalant afgerond uit, maak je een gaatje erin met een perforator, en leg je het in een voorverwarmde oven. Blijf dan vooral kijken: het ding begint te krullen, te wentelen, te draaien (je denkt dat dit nooit goed kan komen) tot het vrij plots stilvalt, en het moment gekomen is om het uit de oven te vissen (opgelet: heet!). Je velletje plasticpapier is nu ongeveer zeven keer dikker, maar ook zeven keer kleiner dan daarvoor, en is onmiskenbaar plastic geworden! Te koop o.m. bij Schleiper. Ook te vinden in de Colruyt, als SES-knutselpakketje.
ist je dat je in Word je tekst kunt verfraaien met een decoratieve initiaal, en dat je daarvoor echt geen kalligraaf of monnik hoeft te zijn?In Word 2007 kies je invoegen, en dan verschijnt in het lint meteen al de optie decoratieve initiaal.Je kunt kiezen of je de initiaal in de tekst plaatst, of liever in de marge, je kunt het lettertype kiezen, hoe groot de initiaal wordt, enz.In Word 2003 kun je hetzelfde doen.Dan moet je met je cursor in de alinea gaan staan die de decoratieve initiaal moet krijgen.Je klikt dan op opmaak, en daar kun je meteen initiaal kiezen.Voortaan zien je documenten er een stuk professioneler uit!
