Dankzij het tijdschrift Handboekbinden weet ik nu eindelijk hoe het in elkaar zit: een omslag dat rond een boek zit is onzijdig. Dit betekent dat je moet zeggen: 'het omslag'. 'De omslag' staat alleen voor een ommezwaai, een ommekeer. Vanaf nu hoef ik me niet meer te beperken tot het woord 'kaft', als ik het over een omslag wil hebben. Trouwens, ik begin nu plots te twijfelen: zeg je 'de kaft', of zeg je 'het kaft'?
Nog een prettige plof, maar hij klonk niet zo luid als de vorige, was afkomstig van een envelop met bladwijzertjes. Atelier Plano telt onder zijn/haar vaste bezoekers nl. enkele lieve feeën, die af en toe iets van zich laten horen in de vorm van mooie papiertjes of interessante berichten. In de envelop zat o.m. het bladwijzertje van de foto, met een kalligrafie van Griet Cockaerts (aankondiging van een tentoonstelling in Lier - jammer genoeg al achter de rug). Eentje om te bewaren en te koesteren. Dank je wel, lieve fee! Prettige ploffen zullen er zeker zijn zo rond Kerst en Nieuw: ik kijk al uit naar al die prachtige handgemaakte wensen. De mooiste krijgen gegarandeerd een foto op deze bladzijde ...
De postbode is één van de belangrijke mannen in mijn leven. De doffe plof die hij soms veroorzaakt in de brievenbus is nl. vaak de oorzaak van véél papierplezier. Eén van de laatste plezierige ploffen was afkomstig van de Stichting Handboekbinden (vroeger dit jaar ontstaan uit de fusie van de Stichting Boekbehoud en de Nederlandse Handboekbindersliga). Als je je aanmeldt als donateur van de Stichting, krijg je nl. een welkomstgeschenk dat er mag zijn: het bevat een vulpotlood, een geo-driehoek, een vouwbeen, een meter dubbel kapitaalband (dus eigenlijk twee meter), een bistourihandvat en een pakje vervangmesjes, een boekbindersnaald (vind je echt nergens, alleen in gespecialiseerde boekbinderszaken), een blad sierpapier, een adresboekblokje dat nog een mooi omslag moet krijgen, èn het tijdschrift Handboekbinden (informatief, mooi gelay-out, veel kleurenfoto's). Aan te raden voor iedereen die het boek en het maken van boeken een warm hart toedraagt.
Nog in het Designmuseum een tentoonstelling van juwelen van Hermann Jünger (1928-2005). Jünger maakte juwelen met o.a. gevonden voorwerpen, die absoluut het bewonderen waard zijn. Kijk maar eens op Google Afbeeldingen (zoekwoord Hermann Jünger). Maar deze weblog gaat over papier: de toelichting bij de juwelen vind je niet in of op de vitrinekasten, maar op een A2-blad dat bij het begin van de tentoonstelling op een pallet, in een stapel van ongeveer een halve meter hoog, beschikbaar is voor elke bezoeker die er eentje wil (als er tenminste geen moeë Nederlander op neergestreken is, wachtend op zijn eega ...).
"En iedereen ging op z'n mieren zitten" is de lichtjes bizarre titel van een boekje dat een kleine maar erg mooie thematentoonstelling over stoelen in het Designmuseum Gent begeleidt. Ook het boekje is mooi. Het omslag is gemaakt van blauwgroen linnen en bedrukt dik grijsbord. Het grijsbord is aan de buitenzijde niet bekleed. Aan de binnenzijde is het schutblad over het gehele oppervlak vastgekleefd, waardoor je mooi de trekkracht van papier geïllustreerd ziet: het dikke grijsbord wordt door het dunne schutblad in een duidelijk merkbare ronding getrokken. Het boekje wordt er net niet door ontsierd, integendeel. Het vertoont de lichte 'ballonvorm' die zo mooi is bij veel bibliofiele bindingen.
Ook deze is modulair, maar bestaat slechts uit 6 vouwblaadjes. Je mag dat verkleinwoord in dit geval wel letterlijk nemen: het eindproduct is ongeveer 4 cm hoog. Hier is de uitdaging niet een moeilijke assemblage, maar het omvouwen van petieterige strookjes papier en het nauwkeurig plooien van kleine hoekjes.
Op de foto een modulaire origami, d.w.z. een origami die samengesteld is uit verschillende vouwbladen (hier 12). Over het algemeen is het vouwen van de onderdelen bij modulaire origami erg eenvoudig, maar ligt de uitdaging in het assembleren van het eindproduct. Volgens de regels der kunst mag daarbij geen lijm gebruikt worden ... en dit is meteen één van de redenen waarom veel origami-beoefenaars grijze haren vertonen.
Nog een prettige plof, maar hij klonk niet zo luid als de vorige, was afkomstig van een envelop met bladwijzertjes. Atelier Plano telt onder zijn/haar vaste bezoekers nl. enkele lieve feeën, die af en toe iets van zich laten horen in de vorm van mooie papiertjes of interessante berichten. In de envelop zat o.m. het bladwijzertje van de foto, met een kalligrafie van Griet Cockaerts (aankondiging van een tentoonstelling in Lier - jammer genoeg al achter de rug). Eentje om te bewaren en te koesteren. Dank je wel, lieve fee!
